คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ยอมแล้วคราบบบบบบ(rewrite)
เมื่อวานผมไปปิบัีมาแล้วรับ สั่สอนันไปพอสมวร และผม็หวัว่ามันะไม่เิเรื่ออะไรึ้นอี และวันนี้ื่นมา ปวามเนื้อามัวสุๆ แถมพอมานั่ส่อระมอหน้าัวเอ เห็นหน้าแม่แล้วเ็อะรับ บอไ้ำเียว หล่อว่านี้ไม่มีอีแล้ววว (- -,) ผมล้อเล่นรับ ือหน้าูบวมมาเลยวะรับ โหนแ้ว้ำนม่วนเียว ิ้วแๆ็บวมุ่ย หน้าโย้อย่าับไปีฟิลเลอร์มา
“ไอสั หน้าพัิบหาย”ผมบ่นไปส่อระไป เรียมัวะไปหาน้อ้วย
“มึะไปทั้ๆที่หน้าเป็นี้ริๆอะ”ไออินพิรอบประูห้อผมแล้วะโนถาม
“เออ
แ่นี้็หล่อ ี!!
แม่เอ๊ย”อวยัวเอนแผลที่ปาปริเลยรับู
ไออินทำหน้าสมเพปนเวทนาผม
แล้วส่ายหัวเินลบ้านไปเลย ผมเลิิ้วมอมัน
แล้วหันมาส่อวามหล่อที่ถูบบั้วยหน้าุ่ยๆอัวเอ่อ แ่เอาริๆนะรับ
แม่อุบาทวะ ูเหนอู
“ูโนแน่ๆ”ผมบ่นับัวเอ
หัน้ายหันวามอหน้าัวเอแล้วปล
“แน่นอนรับมึ”เสียไอเนัมาหน้าประูห้อ
ผมไม่ไ้ปิประูห้อรับมันสอัวเลยเห็นว่าผมำลัทำอะไร
และอนนี้ผม็ำลัแ่ัวเลย ผมหยิบยีนส์าสั้นเท่าเ่ารุ่ยๆับเสื้ออวีสีำเรียบๆ
มาใส่ ส่วนไอเนนี้แ่เ็มยศพอๆับไออินเลย
“มึะไปไหนเนีย”ผมถามมัน
แล้วหยิบระเป๋าัับโทรศัพท์บนเียมาใส่ระเป๋าาเ
“ไปเที่ยวับวา
ูเอามาเราิไปนะ”มันอบผม แล้วบอว่าะเอารถไป
“เออ แล้วไออินมันะไปไหนวะ เห็นแ่ัวเหมือนมึเลย
อย่าบอนะว่าไปเที่ยวับน้อันหมเลย”ผมถามมัน แล้วเินามไอเนลมา้านล่า
“เออ
นั้นมันเอาออี้ไปแล้ว”ไอเนอบ แล้วี้ออี้สีำ ที่วิ่ออาบ้านไป
“สรุปวันนี้ไม่มีใรอยู่บ้านว่าั้นเถอะ”
“ั้นแหละ”
านั้นผมับไอเน็แยัน
ผมเ็นเมียรัออมา้านอ แล้วสวมหมวันน็อ ถุมือ สาร์ทรถบิออมาเลย
และเป็นไอเนที่ปิบ้าน ผมับรมาหาน้อที่บ้าน
เพราะิว่าวันนี้น้อ้ออยู่นเียว และผมิถูแล้วที่มา
เพราะะไ้อยู่เป็นเพื่อนน้อ้วย เบละไ้ไม่เหา อิอิ
ผมบิมาสัพัมาเราิาบ้านผมเอโยมีไอเนับ็ามมา้านหลัลอทานถึบ้านน้อ
หน้าบ้าน็มีออี้ที่ไออินับมาอไว้ ผมเลี้ยวเมียรัเ้าไปอในบ้านน้อ
ึ่ในโรอรถมีมินิฯสีมพูออยู่ับมอไ์ันเล็สอัน
สสัยะเอาไปมหาลัยมั้รับ อารม์่าัหวั มันไม่่อยมีรถเมล์ผ่าน
ว่าะมาที็นานอี
“อ้าวพี่าน
แม้ๆๆๆ วันนี้มาพร้อมหน้าพร้อมาันเหมือน....เอ้ย!!!!!!”น้อิอุทานแมนมารับ
เ้าัวเินออมานอบ้าน
สสัยเรียมะไปับไออินแล้ว เลยเ้ามาทัผมพอผมถอหมวเท่านั้นแหละ
อุทานเสียัเินถอยหลัหลาย้าวทีเียว
หน้าูแย่นานั้นเลยเหรอวะรับ
“หน้าพี่แย่นานั้นเลยเหรอรับ”ูัไม่มั่นใแล้ววะรับ
น้อิลืนน้ำลายลอแล้วส่ยิ้มแหยๆเลยรับ
“เออ
มัน็ เออ แย่มาเลย่ะพี่าน ถ้ายัยเบลเห็นพี่โนยัยนั้นสวยับยิ่ว่าหน้าพี่แน่ๆ”น้อสารทยายะเห็นภาพเลย
“ริิ”ถามถามพลาลืนน้ำลาย
“ริสิพี่
ิะ...”
“ะอะไรันเหรอะ”เสียใสๆอเบลัมาา้านหลัผมรับ
พร้อมับเสียรอเท้าระทบพื้นัใล้เ้ามาหาผม
“ลาละ่ะพี่าน
สวัสี่ะ”น้อไหว้พร้อมอย่าอ่อน้อยพลาถอนสายบัวแล้วรรีหนีึ้นรถไปอย่าไวเลยรับ
ส่วนไออินที่ออมาาบ้าน็หัวเราะใส่ผม้วยแล้วโบมือ ไอเนับน้อวา็ส่ยิ้มแหยๆมาให้
แล้วาูไปเหมือนันรับ ่าเป็นเพื่อนที่รัูมา
“พี่าน หันมาุยับเบลหน่อยสิะ”น้อเสียนิ่มาเลยรับ
ผมนี้เสียวหลัวาบ
นอลุเลยไม่รู้ทำไม
“ะีเหรอรับ”ผมอบน้อเสียแหยๆ
“แน่นอน่ะ!!”ึ้นเสียแล้ว
ล้าหือไหมละ! ล้าไหมรับ ็ไม่ล้าไละ เห็นอนาัวเอมาแล้วรับ
แบบนี้ใรเาเรียลัวเมีย เปล่าเลยนะโว้ย!
แบบนี้เาเรียรัและเารพอยู่ในโอวาท
ผม่อยๆหันไปหาน้อ
แล้วส่ยิ้มหล่อๆแบบไม่เ็มปาให้ เพราะถ้ายิ้มมามุมปาู็ะปริออมารับ
แถมแผลเย็บที่ิ้ว็เหมือนะทะลัออมาเหมือนัน
หน้าน้อึเลยรับ
พอเห็นหน้ายับๆอผม ยิ้มผมนี้หุบลทันทีเลย เพราะน้อนิ่มา
ผมำไ้ว่าน้อห้ามแล้ว แ่ผม็อไม่ไ้ริๆ ผมไม่อยาะให้เรื่อบ้าๆนั้นเิับน้ออี
มันะ้อทำใหู้ว่าารล้ำเส้นผมแล้วะเป็นยัไ
“อย่าเียบสิรับ
พี่ใไม่ีเลย แล้ว็พี่ไม่ไ้ั้ในะ”ผมเสียอ่อยบอเา แล้ว้มหน้าน้อยๆ
ทำหน้าเศร้าให้น้อเห็นใ แล้วส่มือไปับมือน้อยๆนั้นบีบเบาๆ
“พี่านนน เบลอไ้ไหม่ะ”น้อถามผมเสียริั แล้วบีบมือผมลับ
“พี่ะพยายามรับ”รับ้วยเสียอ่อยๆ
“พี่รู้ไหม่ะ
ว่าเบลโรธ”น้อพูแล้วูมือผมเ้าในบ้าน
“เบลลลลลล”ผมราเรียื่อเา
เ้าัวหันมาิ้วมวใส่ผม
เินูมือผมให้มานั่ที่โฟาสีรีมลาห้อรับแ ส่วนัวเา็หายเ้ารัวรินน้ำมาให้ผมแ้วหนึ่วาไว้บนโ๊ะระ
แล้วหายึ้นไปบนบ้าน
ายๆๆๆ
ูายแน่ๆรับ น้อโรธผม ผมวรทำไอะ เาไมุ่ยเลย หน้าเาึสุๆ
วันนี้ยัไม่เห็นยิ้มเลย ฮื่อๆๆๆ พี่านยอมแล้วรับ แม่ทูนหัว
ผมยน้ำมาระหมเพื่อับอาารร้อนใอัวเอ
พอีับเบลเินลมาพร้อมับล่อประถมพยาบาล แล้วรมานั่ล้าๆผม
ผมหันไปหาน้อ้อหน้าเาหอยๆ เ้าัวหยิบสำลีับแอลอฮอล์ึ้นมาเลยรับ
ผมนี้าโมออในมือน้อสลับับหน้านิ่ๆอน้อไปมา
เ้าัวุ่มแอลอฮอล์นุ่มสำลีเลยรับ
ูายแน่ๆเพราะแผลยัสอยู่มารับ ะโอรวอะไรไ้ละรับ นอาลืนน้ำลาย
แล้วยอมให้ไอสำลีุ่มๆนั้นิ้มลรอบๆิ้วที่แ แสบน้อินิ้วีนลพื้นเลย
“เ็บไหม่ะ”น้อถามเสียนิ่มา
แ่มือ็ไม่หยุทำแผลนะรับ
“ี! ที่สุเลยรับ”ผมอบ น้ำาแอบเล็หัวา
“แล้วทีหลัะทำอะไรพลีพลามแบบนี้อีไหม”น้อถาม
มือ็หยิบเบาีนมาใส่แผลให้ผม
“ไม่แล้วรับ
พี่ยอมแล้ว อย่าโรธพี่เลยนะ”ผมบอ แล้วุมมือน้อยๆนั้น า็้อหน้าเา
เบลเยหน้ามามอผม
น้อัปาแน่นาสวยๆ็ลอไป้วยน้ำาใสๆ วนะไหลอยู่แล้วรับ ผมเห็นแบบนั้น็ในผวาึเาเ้ามาอ
หัวน้อให้บลอผม มือ็ลูบผมยาวสยายสีน้ำาลไปมาเบาๆ
“ฮื่อๆๆๆๆ
พี่านบ้าที่สุ!”น้อโวยวายทันที
พร้อมับส่มือน้อยๆมาทุบหลัผมัอัๆามอารม์
ส่วนผม็อเาแน่น
ยอมให้นัวบาลไม้ลมือให้สมับอารม์เสียใอเา
ลายเป็นว่าผมเป็นนทำให้น้อ้อเสียน้ำาเสียแล้วรับ
“โอ๋ๆๆ
พี่านอโทษนะรับ พี่านะพยายามไม่ทำให้เบล้อเป็นห่วอีแล้วนะ
อย่าร้อๆ”ผมปลอบเา
“อึ
วันหลัอย่าทำแบบนี้อี รู้ไหม!”น้อิ้นออาอแล้วิ้มนิ้วเล็ๆลบนอผมหลายที
น้ำเสียแบบออำสั่เลยรับ
ผมมอนัวเล็ที่หน้าเปื้อนไป้วยน้ำา
แล้วสสารเ้าัว เบลไม่ใ้น่าพู่าแสอารม์ร้ายๆ
แ่วันนี้ผมไ้เห็นแล้วรับ ว่าน้อห่วผมมาแ่ไหน เ้าัวะเ็บไปิมาน่าู
เพราะน้อระเบิอารม์ร้อไห้แบบหนั ราม่า้ออาย
“รับๆๆๆ
พี่อโทษอย่าร้อ เี๋ยวเ็บา”ผมรวบมือเามาับไว้
แล้ว้มลให้หน้าผาอเรานัน ่อนที่ผมะ้อเ้าไปในวาสวยๆนั้น
ที่มันสะท้อนภาพผมอย่าัเน
“อึ
เบลรู้ เบลห้ามพี่ไม่ไ้มา เบลเ้าใว่าพี่ทำเพื่อเบล
พี่ไม่อยาให้ใร้อทำเบลเ็บ แ่เบล็อห่วพี่ไม่ไ้”ปาน้อยๆยับบ่นผมไปมา
ผม้อปาเล็ๆนั้นอย่าหลใหล
นาไปสบเ้าับแ้มที่ยับวมน้อยๆ็เา ็อที่ะโมโหึ้นมาไม่ไ้อีอยู่ี
นาแผลเ็มหน้า แล้วยัโนน้อสวอยู่นะเนีย ผมส่มือไปปาน้ำาออาแ้มใสเบาๆ
แล้วสอมือเ้าไปใน้นอเา แล้วลูบเบาๆปลอบนัวเล็ให้ลายสะอื้น
เพราะผมไม่อบให้น้อร้อไห้
“รับๆ
านผิเอ เบลอย่าร้อ พอแล้ว”ผมบอเาบี้หน้าผาัวเอับน้อเบาๆ
มือ็ลูบ้นอเา
“อย่าให้มีอี
เบลไม่อบให้พี่เ็บัวรู้ไหม เาทำเรา เราทำเา รัแ่ะเพิ่มวามัแย้
อะไรที่เราลืมไ้็ลืมนะะ ถือว่าเบลอ เบลเป็นห่ว”
“รับๆ”นาทีนี้รับๆอย่าเียว
ทีนี้ะเลี่ยไม่ให้แม่่อยหน้าให้ไ้อยู
ไอเี้ยเียนทำผมโนน้อสวยับ เอหน้าเมื่อไหร่นะ มึโน!
“หน้าพี่านมันฟ้อว่าไม่ยอม
เบลรู้นะ!”นั้นทีนี้อารม์ึ้นอีแล้วราบบบบุ๊!!!!!
น้อีัวออาอผม แล้วับหูผมบิไปมา ปาน้อยๆ็โวยวาย โอ๊ย! ูไปแะโนปุ่มอะไรอน้อเ้าวะรับ วันนีู้อ่วมแน่ๆ
เมื่อี้ยัอ่อนๆอ่อยๆอยู่เลย ทีนี้เริ่มลไม้ลมืออีแล้ว
“โอ๊ยๆๆๆ
เบลรับ พี่เ็บ หูพี่ะหลุแล้ววววว”ปาผมโวยวายนะรับ แ่็นั่เยๆให้เาบิอย่าสะใน้อเาไปเลย
“ีะ!! ให้มันหลุไปเลย แฮ่ๆๆ”เ้าัวเสียั
่อนะปล่อยหูผมแล้วหอบหายใเบาๆ เหมือนเหนื่อยมา เพราะเ้าัวไม่่อยใ้เสีย
ส่วนผมนี้ลูบหูปรอยๆเลย
า็มอนสวยที่อนนี้หน้าแล่ำแล้ว็หอบหายใอย่าเหนื่อย
เพราะโหมแรโวยวายับทำร้ายร่าายผมนระบมไปหม
“โอเ
พี่ยอมแล้วรับ ีันนะ อร้อ”ผมอ้อนเา แล้วยื่นนิ้ว้อยไปรหน้าเา
เ้าัวปรายามอ
่อนะส่ยิ้มสวยลับมาเหมือนเิม แสว่าร่าำแลเมื่อี้ออไปแล้วรับ
ผมนี้ถอนหายใเลย เฮอ!!
นึว่าะายเสียแล้วู
“อือ! พี่านรู้ไหม
เบลใไม่ีเลยอนที่พี่านไปหาเอาเรื่อพี่เียนาปาพี่อิน”เ้าัวยื่นนิ้ว้อยมาเี่ยวับผม
่อนะเล่าออมา
ไอสัอิน! ไอเพื่อนั่ว! ายูะั้น
น่ารัมา หึหึ
“พี่ไม่อบให้มันมารุ่มร่ามับเรานะเบล
แ่นี้ถือว่ามันยัน้อยไป้วย้ำ ับที่มันทำับน้อ”ผมบอิ้ว็มวเ้าหาันแบบไม่สบอารม์สุๆ
“โอเ่ะ
เราหยุุยเรื่อนี้ีว่า ไหนให้เบลูแผลหน่อยนะะ เมื่อี้เ็บไหม
เบลโรธพี่านเลยพานไปหน่อย อโทษนะะ”เ้าัวพูเบาๆ
แล้วลับมาบรรทำแผลให้ผมอีรั้ ทีนี้มือน้อเบามา อย่าับนนเลย
“ไม่เ็บมาหรอรับ
พี่รู้ พี่ผิเอ”ผมบอน้อ ยอมรับผิเอนเียว เพราะิแล้วผมผิริ
่ายๆรับ
ูหาเรื่อใส่ัวเอ แ่สำหรับเรื่อที่เี่ยวับเบลไม่ว่าเล็หรือให่
ผมะไม่ยอมให้เล็รอสายาผมไปไ้ ไม่ว่าใรหน้าไหน็ะมาทำอะไรน้อไม่ไ้
“แล้วพี่านทาน้าวมารึยัะ”น้อถามหลัาที่ทำแผลบนหน้าผมเสร็
“ยัเลยรับ”ผมอบ
“ทาน้าวแ่ไหมะ”น้อถามผม
ผมนี้มวิ้วเลย ้าวแ่ อะไรวะ
มาอยู่ไทยเือบะสิบปีแล้วนะรับ อันนี้ืออะไร ้าวแ่
ือเอา้าวไปแ่น้ำอะไรแบบนั้นเปล่ารับ(็ถูนะแ) น้อเห็นว่าผมมวิ้ว
เ้าัว็ปิปาำเบาๆ แล้วลุึ้น ูมือผมเินไปหลับ้านน้อ
ทีแรผมิว่าสวนหลับ้านน้อะเล็นะรับ
เปล่าเลย หลับ้าน่อเิมเป็นเหมือนศาลาไม้ว้าๆเลย มีหลัาเป็นไม้
ลาศาลา็มีโ๊ะไม้ ที่ปูผ้าสีาวลุมทั้โ๊ะไว้เลย พื้นศาลายสูเือบเ่าผม
รอบๆศาลา็เป็นพว้นไม้ อไม้ ร่มรื่นมารับ ให้อารม์แบบธรรมาิสุๆ
“เี๋ยวพี่านนั่รอเบลที่ศาลานะะ
เี๋ยวเบลไปย้าวแ่มาให้ทาน ิิ”
“รับ”
านั้นน้อ็เินเ้าบ้านไป
ส่วนผม็เินเ้ามานั่รอน้อบนเบาะที่วาไว้รโ๊ะไว้ลาศาลา
แล้ววาสายามอไปรอบๆศาลา มันมีพุ่มอมะลิที่ำลัอออเ็ม้น
ไหนะุหลาบอน้อยๆเ็มไปหมเลยรับ แล้ว็มีุ่มออะไร็ไม่รู้เหลือๆ
สมับเป็นบ้านอสาวหฯรับ
เพราะศาลานี้มีพานทอที่ผมเยเห็นเบลเอามาใส่อไม้วาเรียไว้มุมหนึ่อศาลา
ามเสาร์็มีพวอะไรสัอย่าที่น้อร้อยแ่ไว้สวยมาเลยรับ ผมมอนเพลิน
นน้อยถาอะไรสัอย่ามาั้อยู่รหน้าผม พอมอู
มัน็ะเป็นมื้อลาวันอเราสอน
“หิวรึยั่ะ”เ้าัวถามผม
แล้วรำเรียอาหารลโ๊ะ
“รับ
แล้วเบลละ ินพร้อมพี่เลยนะ”ผมอบเา แล้ววนน้อินไป้วยเลย
“่ะ
เี๋ยวทานพร้อมพี่านเลย”
ผมมออาหารที่น้อเรียลบนโ๊ะ
รหน้าหน้าผมเป็นถ้วยสุท้ายที่น้อวา มีฝาปิไว้ทุถ้วย้วย มันเป็นถ้วยินอะรับลายสีน้ำเิน
้าถ้วยมีน้ำเาะผมเลยเอามือไปแะูสรุปว่ามันเย็น หนัว่าเิม
น้อเริ่มเปิฝาถ้วยทีละอย่า มันเป็นถ้อยเล็ๆ หลายอย่าผมมอ็ยิ่
เพราะมันมีหลายถ้วยมา น้อ็ยิ้มอย่าเียวไม่พูอะไร ปล่อยให้ผมมอูอย่าวย่อไป
“ิิ
ละสิ อันนี้เาเรียเรื่อเีย่ะ อันนี้พริหยวยัไส้
หัวหอมแทอ ลูะปิทอ ปลายี่สนผัหวาน หัวไโป๊วหวานผัไ่ และ เนื้อฝอยผัหวาน
แล้ว็มีผัเีย้วย ส่วนนี้!
้าวแ่ใส่น้ำแ็!”อธิบายไปแถมใส่าล์วเอ้วยรับสะบัไม้สะบัมือบนถ้วย้าวแ่อเาเอ
เอาเ้!!!! น่ารัไปอี๊!!
ยันทำให้ใพี่เ้นไปถึไหนรับ เบลลลลลลล สุสวยยยย
ผมไล่สายาามที่น้ออธิบาย ใสุ็้าวใส่น้ำใส่น้ำแ็มีอไม้ลอยอยู่ในถ้วยนั้นแหละ
แล้วะินยัไละรับ นาทีนี้ ไอหนุ่มลูรึ่อย่าผมไปไม่ถูเลย
เมื่อเอำรับอาหารไทยาหม่อมเบล
“ินเลย่ะพี่าน
อร่อย!”น้อบอ
แล้วัเรื่อเียเ้าปา่อนะั้าวแ่ใส่ปาแล้วเี้ยวๆ
านั้น็ัน้ำาม
ือน้อ่อยๆั่อยๆเี้ยว
ทุทวท่าสวยมารับแบบที่บ้านฝึมารยาทมาอย่าี นั่หลัรไม่่อมอเลย้วย้ำ
เริ่มสำเนียัวเอว่ามีีแ่หล่ออย่าเียวแล้ววะรับ
“อือ!! อร่อย! ทานสิะ”น้อเร่ผม
หลัาที่ัวเอินไปแล้วหลายำ
“รับๆ”ผมพยัหน้าๆแล้ว้ว้อนไปที่เนื้ออะไรสัอย่า
แล้วเอาเ้าปา
อือ!! มัน็อร่อยีรับหวานๆ
านั้น็ั้าวเ้าปา็เย็นๆเหมาะับเมือร้อนอย่าเมือไทยีรับ
้าวมีลิ่นออไม้้วยรับ แล้ว็น้ำาม เอออร่อยวะ!
น้อยิ้มแล้วนั่มอผมิน
ิมโน้นิมนี้ ปาน้อยๆ็อธิบายไปเรื่อยว่าอะไรเป็นอะไร
นเราสอนินเสร็นั้นแหละรับ บท้ายอาหารมื้อนี้้วยบัวลอยไ่หวาน อันนี้ผมรู้ัรับเยเห็นที่ลาแถวมอ
แ่อน้อะเป็นน้ำใสๆออสีน้ำาลอ่อน แยะทิมา เวลาิน็่อยัะทิใส่
อาหารารินที่บ้านน้อ่อย้าแปลใหม่สำหรับผมพอสมวรเลยรับ
“เป็นยัไบ้า่ะ
อันนี้บัวลอยแบบโบราเลยนะ
เพราะส่วนมาเี๋ยวนี้ะเป็นทำรวมับน้ำะทิไปเลย”น้อบอ
“อร่อยรับ”ผมบอแล้วยิ้มแ้มุ่ย
เพราะนมเ็มปา
น้อ็ยิ้มำผม
แล้วัารเ็บทุอย่าเมื่อผมินทุอย่าหมแล้ว ืออิ่มมารับ ุโรบอเลย
านั้นผม็ินน้ำใบเยเย็นเี๊ยบที่น้อเอามาเสิร์ฟ
ือน้อใส่ใทุอย่าเี่ยวับอาหารารินริๆรับ ้อยอมรับเลยริๆ
ผมนั่มอโน้นมอนี้รอน้อ เ้าัว็ออมาพร้อมับอุปร์ร้อยมาลัย
ผม็เลยลุไปแย่มาาเาเอามาถือไว้เอ
“ะร้อยมาลัยส่อาารย์แม่เหรอรับ”ผมถามแล้ววาอุปร์น้อล
“่ะ
พี่าน่วยเบลเ็บมะลิหน่อยไ้ไหม”น้อถามผม แล้วยิ้มว้า มือน้อยๆ็อุ้มพานไว้
“รับ
เอาพานมา เี๋ยวพี่ถือให้”ผมบอ แล้วเอาพานมาถือไว้เอ
านั้นผมับน้อ็เินู่ันมาทา้นมะลิ
ผมยืนู่ับน้อ แล้ว่วยเาเ็อมะลิ
มือาวๆ่อยๆหยิบ่อยๆับอนั้นอนี้เอามาไว้ที่พาน ส่วนผม็่วยเาเ็บ้า
แ่ส่วนมาะแอบมอเ้าัวทำมาว่ารับ บอเลยว่าเบลอ่อนแล้ว็หวานมารับ
ือน้อทำทุอย่า้วยวามใเย็น ไม่รีบร้อน ิริยาท่าทาแบบน่ารัสุๆ
และเหมือนเ้าัวะรู้ว่าผมมอเา แ้มสวยๆ็แระเรื่อเลยรับ
าโๆ็พยายามหลบสายาหวานๆที่ผมส่ไปให้
“ทำไมน่ารัอย่าี้รับ”ผมถามเา้าหู
“อุ้ย! พี่าน”เ้าัวในหันมาีแนผมแ้เินเลยรับ
แถม้วยแ้มแสุปลั่น่ารัน่ามอไปอี๊!!!
“หึหึ
เินพี่เหรอ”ผมถามยิ้มๆ แล้วม้วนปลายผมเาไปมา
“ือ
็เินนะสิะ อาย้วย ไม่เอา ไม่แวเบลสิ่ะ”น้อ้มหน้าพูาแทบะิอเลยรับ
่อนะเลี่ยห่าาผมไปอี
ผม็ยิ้มว้า
แล้วหน้า้านามเ้าไปใล้เาเหมือนเิมนั้นแหละรับ อะไรมันะน่ารัน่าใร่นานั้นวะ
ผู้หิบ้าอะไรเนีย มแฟนัวเอไม่ผิใ้ไหมรับ ็นมันหล มันรั ให้ทำไอะรับ
น่ารันานี้ไม่รัไไหวละรับ ยันเอาใใส่ันนานี้
“ูๆๆ
มือสั่นให่เลย เินเาละสิ”ผมเอาไหล่ไประแะน้อ
แล้วทำเสียเล็เสียน้อยแวอย่าสนุ
“พี่านนนนน”น้อโวยวายหน้าแล่ำเลยรับ
เาแทบะับหัวผมเลย
ไอเรา็สนุไไ้แล้แฟนัวเอ
็ำให่เลยิ ยิ่น้อโวยวาย ทำท่าู่เหมือนแมว ู่หมา เออ ูเปรียบะ
ั้นอเลือเป็นไบีเรียนละันรับหล่อี ส่วนน้อัวเล็อย่าี้็เป็นส๊อทิ
โฟล์ ละันมันน่ารัีผมเห็นพี่ายไออินเลี้ย แบ๊วใมาพี่มันอะ
“ฮ่าๆๆๆ
โอ๋ หน้าอหน้าพับหมแล้วรับ ส๊อทิโฟล์อฮัสี้”ผมพูแล้วหัวเหราะนไหล่สั่น
เบล็พอลมเ้าแ้ม
ถลึาใส่ผมให่ ีนะไม่มีารลไม่ลมือแบบเมื่ออนลาวัน
ไม่ั้นพานอไม้มีระาย
“ือ
อย่าให้ถึทีเบลบ้า็แล้วัน”เ้าัวาโทษเสียเบา ้มหน้า้มาหลบผมแ้มแไปหม
เสียเล็เสียน้อยให่
“รับๆ
ถึทีเบลพี่ยอมเลย หึหึ”ผมบอำๆ แล้วอุ้มพานามนเินไปทา้นุหลาบน้อยเลยรับ
ุหลาบมีเป็นอเลยรับ
หลายสีอออเยอะมาแถมมีหนาม้วย ผมเลยวยเอารรไรัิ่ามือน้อมา
เ้าัวเยหน้ามามอผมๆ
“เบลถือพานเลยรับ
เี๋ยวพี่ัให้ เิหนามมันปันิ้วเราะทำยัไ ไม่เอารับ เี๋ยวพี่ทำให้”พี่ว่า
แล้วส่พานให้น้อเาถือแทนผม
“มันะีเหรอะ
แ่นี้เอ เบลทำไ้”น้อบอผม
“ไม่รับ
เี๋ยวพี่ทำให้ อยาไ้อไหนบอพี่”ผมพู
แล้วเอารรไรัิ่หนีมือน้อยๆที่ะแย่ไปามือผม
“พี่านนนน”ยัอ้อน
“ไม่มีพี่านรับ
อไหน”ผมเสียเ้ม
“็ไ้่ะ”
านั้นผม็ัอามที่หม่อม้อาร
แบ้าาวบ้า มพู็มีส้ม็มา เหลือ็เินทา เหมือนเาแล้ผมอะรับ
บาอนี้้อถึับเือบะพุ่ัวไปัันเลยทีเียว น้าหลั็ไหล่สั่นลั่นำให่
เป็นอันเ้าใรันนะรับ ว่าน้อนั้นแล้ผม
พอไ้ามที่เา้อารแล้ว
เา็พอใรับ วนผมไปเ็อพุทธอีอย่าเป็นอันเสร็
และอเหลือๆที่มันเป็นุ่มสู ที่ลิ่นหอมๆ ผม็รู้แล้วว่ามันื่ออะไรเพราะผมถามน้อมาแล้ว
มันื่ออระัารับ หอมี แ่ผมไม่่อยอยาะไปใล้ๆุ่มเท่าไหร่
ลัวูแม่ใส่อิบหาย พอไ้ามที่น้อ้อารหมแล้ว ผมับน้อ็เินลับมาที่ศาลารับ
เบล็ัารเรียมอุปร์โน้นนี้นั้นอเาไป
ส่วนผม็มีหน้าที่นั่มอเา น้อนั่พับเพียบีบใบอ
อันนี้ศัพท์ใหม่าน้อาี้รับ เาทำเป็นสีเหลี่ยม ทาเ็มยาวๆ้วยวาลสิน่อนแล้ว็่อยเสียมใบอไปรอ
านั้นเ้าัว็เริ่มร้อยมาลัย
ผม็นั่ยิ้มมอเาร้อยมาลัยรับ
ไม่น่าเื่อเลยนะรับ ว่าผมะลายมาเป็นนแบบนี้ไปไ้
ถ้าเป็นสมัย่อนเมินเถอะรับว่าผมะมานั่มอผู้หิทำอะไรแบบนี้
หรือแม้ระทั่ออมา่วยเาทำนั้นทำนี้
ใส่ใทุรายละเอียในารใ้ีวิและเสนอหน้าัวเอเ้ามาเป็นหนึ่ในวรีวิอเาแบบนี้
และผม็ไม่มีทามาเสียเวลาทั้วันไปับ ารทำิรรมเื่อยๆแบบนี้แน่ๆ
ำนานอย่าผม ห่าาีวิที่เอาแ่ินเหล้า เยหิ
สูบบุหรี่มาไลมาแล้วรับ เพราะนัวเล็รหน้านี้ริๆ
น้อ่อยๆเ้ามาอยู่ในสายาผม ภาพอเา่อยๆัเนึ้นเรื่อยๆ
นลายเป็นรูปร่าและไม่หายไปาสายาผม เบลนั่ร้อยมาลัย้วยสีหน้ายิ้มๆ
บารั้็เยหน้าึ้นมายิ้มให้ผม วนผมุย มือน้อยยับไปมา
ทำให้เียร์ที่เป็นสัลัษ์แทนใอเราาววิศวสั่นไหวน้อยๆ เหมือนัหวะหัวใอผมที่มันเ้นระรัวับรอยยิ้มอน้อ
“พี่าน
เออ ือ..”น้อวามือล แล้วเยหน้ามอผม ปาน้อย็ยับถาม
“ถ้าะถามว่าพี่เบื่อไหม
บอเลยว่า ไม่รับ ารที่พี่ไ้ใ้เวลาับเราือสิ่ที่พี่อบรับ”ผมบอน้อ
“ือ
เบลรู้แล้ว เบล็อบที่ะอยู่ับพี่านแบบนี้เหมือนันนะะ!”เ้าัว้มหน้า้มหน้า้มา ่อนะเยหน้าึ้นมา
หน้าแทบะิผมแล้วรับ
เ้าัวผะะถอยหลั
แ่ผมวยอเาไว้ แล้วรหน้าผาให้ิัน แะปลายมูอผมให้สัมผัสับปลายมูน้อเบาๆ
ลมหายใเป่ารัน าน้อวาวโเหมือนใ แ่็ายแววหวาน่ำออมา
เหมือนผมที่หลใหลน้อนถอนัวไม่ึ้น
“เบลเื่อใพี่ไหมรับ”ผมถามน้อ
ทั้ๆที่หน้าเราิันอยู่แบบนั้น
“่ะ
เบลเื่อพี่านนะ เพราะพี่านพิสูน์แล้ว”น้อพูอย่ามั่นใ แล้วยิ้มหวานให้ผม
“รับ
ุ๊บ”
ผมรารับในลำอ
่อนะ่อยๆรริมฝีปาลูบับปาสวยๆอเา ทีแรน้อะยื้อหัวออ้วยวามใ
แ่ผมแอบไว้เบาๆ นสุท้ายเา็ยอมรับผม ผมูบ้าไว้แบบนั้นสัมผัสวามนิ่ม
หอมหวานโยที่ไม่ไ้ลุล้ำเ้าไปให้เาใ ่อนะปล่อยออ แล้วรริมฝีปาที่หน้าผานวลอีที
ส่ยิ้มหวานให้ับหน้านวลที่แทั้หน้าลามไปถึใบหูสวย แล้วัารเอาปอยผมที่มาปิหน้าผาสวยทัหูให้เาอย่าเบามือ
“พี่รัเบลมานะรับ
ไว้ใพี่นะ พี่ะไม่มีทาทำให้เราเสียใ”ผมให้ำสัาับน้อ
“่ะ
เบลเื่อพี่ เบละไว้ใพี่”น้อพู แล้วส่มือมาับมือผม
เราสอนยิ้มให้ัน
่อนที่ผมะับมือบาไว้แน่นทั้สอ้า
แล้วยมันึ้นมารริมฝีปาลที่หลัฝามือบา ส่วนน้อ็เอาหลัมือผมไปแนบแ้มเา
แล้วมอหน้าผม่อนะยิ้มหวาน ถูแ้มับหลัมือผมไปมา นผมยิ้มาม เรามอหน้าัน
ยิ้มให้ัน ทำสิ่เล็ๆน้อยๆ้วยัน ่อยๆเิมเ็มไป้วยัน แ่นี้็สุใแล้วรับ
“เบลมีวามสุที่สุเลยะพี่าน”น้อพู
ทั้ๆที่ยัอัแ้มับหลัมือผม
“รับ
พี่็มีวามสุ รัอเราะ่อยเิบโ เริ่มาน้อยไปหามา
พี่ะูแลรัอเราเอ”ผมบอน้อ ้อเ้าไปในวาอเา
เ้าัวส่ายหน้านผมระายเลยรับ
่อนะวามือผมับเาลบนััวเอ
“ไม่่ะ
ไม่ใ้แ่พี่าน ้อเป็นเรา เราะูแลวามรัอเราสอนให้เิบโไป้วยัน
อย่าให้ใรนในหนึ่อยเิมเ็มันและัน ้อเป็นทั้สอพลัันเิม
ถึะเป็นใที่เ็มวนะะ”น้อพูแล้วยิ้มหวานให้ผม
เื่อเาเลยให้ายสิ
เบลแม่น่ารั น่าใร่ แบบนี้เทหมหน้าั็ไม่เสียายรับ
“รับ”
านั้นน้อ็ว้าเอามาลัยมาร้อย่อรับ
ส่วนผม็ทิ้ัวลนอนหนุนัเาเลย น้อ้มหน้ามอแล้วยิ้มหวาน ่อนะเอามือมาลูบเบาๆที่ผมแล้วยิ้มเหมือนอบใ
่อนะหันลับไปนั่ร้อยมาลัย่อ ส่วนผม็นอนออมอน้อร้อยมาลัย ัน้อนิ้มมาเลยรับ
ัวน้อหอมมา ไม่รู้ว่าหอมอะไระแป้็ไม่ใ่ น้ำหอมยิ่ไม่ใ่ให่
เพราะมันหอมอ่อนมา สบายมูสุๆ นผมเลิ้มเหมือนะหลับ
“่วเหรอะ”น้อ้มลมาถาม
ผมสีน้ำาอ่อนหล่นลมาที่อผม
“นิหน่อยรับ”ผมอบ
แล้วเอานิ้วไปพันผมเาเล่น
“ั้นนอนเสียหน่อยนะะ
เี๋ยวเบลเสร็แล้วะปุนะ”น้อบอผมเสียหวาน
“ั้นเี๋ยวพี่ลุให้เบลนั่ร้อยมาลัยีๆ
ีว่า แบบนี้น้ออาะเมื่อย”ผมบอเรียมะลุไปหาหมอนนอน
“ไม่้อหรอ่ะ
เบลไม่เมื่อยหรอ พี่านนอนไ้เลยะ”น้อพู แล้วอผมไว้ไม่ให้ลุ
“แน่นะรับ”ผมถาม
“แน่นอน่ะ
นอนนะะ ให้เบลท่อลอนให้ฟัไหม ิิ”น้อพูแล้ววามือาารร้อยมาลัยเลยรับ
ผม็าปรือะนอนแล้วไ
ฤทธิ์มือเาล้วนๆ ลูบๆาๆหัวผมเบาๆเนียัวีเลย เลยพยัหน้าไป
เพราะผมำไ้เลยอนเรียนภาษาไทย อาารย์อบท่อันริๆ แ่ละนเพราะๆทั้นั้น แ่ผม็ไม่่อยะสันทัมันเท่าไหร่รับ
ภาษาไทยเนีย พูไ้ล่อเียนไ้โอเเลย แ่ำในวรรีเนียอที ยามาบอเลยรับ
“เอานะ
ิิ บทนี้หม่อมย่าอเบลอบมา ท่านบอว่า พระลอะหล่อมาริๆ
เบลิว่าเหมาะับพี่านเลย”
*หาไม่ไ้เห็นพระพัร์ ใหู้พระันทร์รัส่าหน้า
พระเนรั่วาทอ ิ้วโ่ั่ธนูแ้ว
ใบหูั่ลีบบัว นวลแ้มั่ทอ
มูโ่ั่เทพเนรมิ ริมฝีปาามแย้มั่แ้ม้วยพระันทร์
าอลมลึ สอไหล่ พระร นิ้วสลวย
ามเลิศทั้อ์ ั้แ่เส้นพระเศารพระบาท
(บทมพระลอ ในเรื่อ ลิลิพระลอ)
“เบลไม่ทราบว่าพระลอหล่อนาไหน
แ่พี่านสำหรับเบลหล่อที่สุเลยนะะ ุ๊บ อ้ายๆๆๆๆ รัพี่านนะะ นอนหลับฝันี
สุหล่ออเบล”
มาแล้ว้า มัวแ่ทานำผิเลย้า
ไม่รุ้ว่าูหมไหม้วย ฮ่าๆๆๆ
แอบมวามหล่ออพระเอเราแบบเนียนๆันเลยทีเียว
เ้าบทเ้าลอนพอสมวรนะะ นาเอเราอะ
แถมพี่็หยอน้อแบบน่ารัหมาแมวมา้า อิอิ
เอาสิ เราเป็นนนอ็้อเอาใ่วย พระนาสายอ่อยัน่อไป
เม้น เม้า มอย ันไ้นะ๊ะ
หนัสือ อย่าลืม ถ้าอยาให้นาเป็น็ลิ๊เ้ามาันเยอะๆนะ
ในอนแ้่าววววว
เอันใหม่อนหน้า้า
บะบาย^^
ความคิดเห็น