คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไร่องุ่น
3
ไร่องุ่น
Peach’s Part
ฉันนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง(อีกแล้ว) แล้วฉันก็ลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็หันซ้าย (- )หันขวา( -) ทำไมตอนนี้ไม่มีใครมานั่งหลับอีกล่ะ เฮ้อออออ ฉันถอนหายใจเบาๆ
แอด~
“อ้าว!ตื่นแล้วหรอ^^” แล้วบุคคลปริศนาที่เปิดประตูเข้ามาก็คือ ‘ไวน์’ =_=++
“มีอะไรอ่ะ-*-”
“อืม...ก็มารับไปไร่องุ่นน่ะสิ”
“เฮ้ย! จริงด้วย”
“^^”
“งั้นรอแปปนึงนะ” ฉันลุกลี้ลุกลนขึ้นจากเตียงแล้วตรงไปที่หองน้ำทันที ใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำแต่งตัวสร็จ
“มาแล้ว!” ฉันออกมาในชุดพร้อมลุย
“แต่งตัวน่ารักดีนะ....แต่ใช้เวลานานไปหน่อย”
“เหอะน่า~รีบไปเถอะเดี๋ยวองุ่นจะหมดสวน” พูดจบฉันก็ดันหลังไวน์ให้ออกไปจากห้อง ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะ ฉันถึงผูกพันกับผู้ชายคนนี้และฉันก็รู้สึกอีกว่าเขาเป็นคนที่ฉันไว้ใจที่สุด
“แล้วเราจะไปยังไง”
“อืม....เดี๋ยวก็รู้^^” ยิ้มแบบนี้อีกแล้วฉันว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
“เฮ้ย!”<<<ฉัน
“^^”<<<ไวน์
“ต้องขี่เจ้าคันนี้ไปจริงๆหรอ-*-” ฉันพูดขึ้นอีกครั้งเพราะเราจะไปไร่องุ่นกันด้วย ‘จักรยาน’
“จริงสิ^^ หรือจะไม่ไป^^”
“อืม...จะว่าไปมันก็ดีนะจะได้รับบรรยากาศของไร่องุ่นอย่างเต็มที่
“แล้วจะรออะไรล่ะ.....ขึ้นมาสิ^^” พูดจบฉันก็ขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายไวน์ทันที
“นี่!”
“ว่าไง”
“เอวว่างอ่ะ^^....กอดได้นะ” อีตาบ้าเพิ่งรู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์จะให้กอดได้นะ ไม่มีทาง
“ว้าย” ไม่ทันขาดคำ พอไวน์ออกตัวปุ๊บฉันก็ปั๊บ น่าสมเพชตัวเองจริงๆ
“ฮ่าๆๆ” ไวน์หัวเราะชอบใจ ไม่นานไวน์ก็หยุดรถ
“หยุดทำไมอะ” ฉันถามไวน์อย่างอยากรู้
“ก็เธอบอกว่าอยากกินองุ่นสดๆไม่ใช่หรอ...ก็พามากินแล้วนี่ไง^^”
“อ๋อ อืมงั้นไปกันเลย...องุ่นสดๆน่าจะอร่อยน่าดูเลยเนอะ^o^”
“อื้ม”
Vine’s Part
“นี่!ไม่ไปด้วยกันหรอ^^” เธอยิ้มแล้วพูดกับผมอย่างร่าเริง
“อืม...ไม่ดีกว่าฉันขอไปดูคนงานแถวนี้ก่อนแล้วกันส่วนเธออยู่แถวนี้นะอย่าไปไหน”
“อื้ม^^” จากนั้นเธอก็เดินไปตามทาง ตลอดทางเธอก็เอื้อมไปเด็ดองุ่นจากต้นด้วย
“พี่ทำตามสัญญาแล้วนะ^^” ผมเคยสัญญากับเธอเอาไว้ว่าผมจะพาเธอมาที่นี่อีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้พาเธอมาตั้งนาน แล้วที่นี่ก็เป็นที่ที่เธอชอบ เธอชอบกินองุ่นสดๆจากต้น ผมไม่ได้เห็นภาพนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ...นึกๆดูแล้วก็ประมาณ 5-6 ปีครั้งสุดท้ายที่เธอมาก็อายุ 15 แล้ว^^แต่ผมก็เสียใจที่เป็นต้นเหตุให้เธอจำผมไม่ได้ แต่มันก็สมควรแล้วที่จะเป็นอย่างนี้ผมยังจำได้ดี วันนั้นเป็นวันเกิดผมและเป็วันที่ผมกำลังจะไปเรียนต่อที่ลอนดอน
‘พี่ไวน์!’ เสียงเด็กผู้หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังเรียกผมอยู่ ใช่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนสำคัญสำหรับผมเธอคนนั้นคือ ‘ลูกพีช’
‘พี่ไวน์^^ happy birth day ค่ะ^^’ พูดจบเธอก็ชูของขวัญขึ้น
‘.........’
‘เดี๋ยวลูกพีชข้ามไปหานะคะ’ เธอกำลังวิ่งมาแต่ยังไม่ถึงเธอก็.......
‘ลูกพีช!!!!!!’ ผมตะโกนสุดเสียง
เอี๊ยด!โครม!
กล่องของขวัญที่เธอชูเมื่อกี้กระเด็นมาโดนเท้าผมและที่กล่องก็มีเลือดของเธอเปื้อนอยู่
‘ลูกพีช!!’ ผมวิ่งไปกอดเธอ เธอที่มีเลือดอาบตัว
‘พ่อครับ! เรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย’ และไม่นานน้ำตาของผมก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัววันนี้เป็นวันเกิดผมแต่ทำไมมันถึงเป็นวันเกิดที่โหดร้ายขนาดนี้
โรงพยาบาล
‘แม่คะที่นี่ที่ไหนคะ’ เธอถามผู้เป็นแม่
‘โรงพยาบาลจ้ะ’
‘แล้วหนูมาอยู่ที่ได้ยังไงคะ’
‘เอ่อ หนูรถชนน่ะลูก’
‘ถึงว่าทำไมหนูถึงรู้สึกปวดหัว’
‘โชคดีนะที่พี่ไวน์พาหนูมาส่งโรงพยาบาลทัน’
‘พี่ไวน์’
‘ใช่จ้ะ พี่ไวน์’
‘เอ่อ...แล้วเขาเป็นใครหรอคะ’ ผมช็อกกับคำพูดนั้นที่เธอพูดออกมา เธอจำผมไม่ได้ สมน้ำหน้าแล้ว ก็ผมเป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนี้นี่
‘ไวน์จ๊ะ’ น้าส้มเรียกผม
‘ครับ’
‘เอ่อ...น้าเสียใจด้วยนะ อืม...’ จากนั้นเธอก็ก้มมองนาฬิกาข้อมือ
‘ใกล้เวลาขึ้นเครื่องแล้วนะ^^...รีบไปเถอะ’
‘ครับ...ลาก่อนน้าส้ม...ลูกพีช’
‘.........’
‘หวังว่าเราคงได้เจอกันอีก’ จากนั้นผมก็เดินออกจากห้องไป
‘คุณหนูครับ....นี่ครับของขวัญ’ ลูกน้องคนหนึ่งได้ยื่นกล่องของขวัญเปื้อนเลือดขิงลูกพีชมาให้ผม
‘อืม ขอบใจ’ ผมยื่นมือไปรับกล่องนั้นมาตอนนี้ผมกำลังนั่งกอดกล่องของขวัญของลูกพีชอยู่บนเครื่องบิน ผมสัญญาผมจะกลับมาหาลูกพีชอีกครั้ง
“นาย!นี่!ไวน์!”
“ฮ๊ะ!” เสียงของลูกพีชทำให้ผมตื่นจากภวังค์
“เป็นอะไรของนายเนี่ย!”
“อ๋อ เปล่าหรอกคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“อืม...หรอ นี่!ตอนนี้ฉันอิ่มแล้วล่ะ กลับบ้านกันเถอะนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวนายจะหิว”
“อื้ม” จากนั้นเธอก็มานั่งซ้อนท้ายผมอีกครั้ง ผมยังจำได้ครั้งแรกที่เธอมาเธอก็เป็นแบบนี้ อ้อ!ส่วนกล่องของขวัญใบนั้นผมยังไม่ได้แกะและมันก็อยู่ที่นี่ ไร่องุ่นแห่งนี้ ผมอยากจะเปิดพร้อมๆกับเธอและอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดผมแล้วในวันนั้นผมจะเปิดกล่องนั้นพร้อมๆกับเธอ
ความคิดเห็น