คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 02 } ผมต้องอยู่กับวาเรียหรอ !!??
ให้ตายเถอะ !
ทำไมผมต้องมาเจอพวกนี้ด้วยเนี้ยย
รุ่นที่เก้าใจร้ายที่สุดดดดดด
สึนะขอลาโลกครับ
อย่าลืมอโหสิกรรมให้ผมด้วยนะ …
CHAPTER 02 } ผมต้องอยู่กับวาเรียหรอ !!??
หลังจากที่รีบอร์นได้ออกคำสั่งประหารชีวิตกับผม ( สึนะ แกต้องไปอิตาลี่ ! ) แล้ว เจ้าตัวก็ยื่นพาสปอร์ตกับกระเป๋าเดินทางให้ผมก่อนจะถีบส่งออกมาจากบ้าน
ฮืออ รีบอร์น นายมันใจร้ายที่สุด ! ( หน้าบึ้ง )
ผมเดินมาเรื่อย ๆ จนมาหยุดอยู่ที่สนามบินนามิโมริ ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่าทำไมผมถึงมาคนเดียว รีบอร์นบอกว่าเดี๋ยวพวกผู้พิทักษ์จะตามมาทีหลัง ส่วนเหตุผลหนะหรอครับ....
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน.. แฮ่
เอาหละครับ ตอนนี้ผมอยู่บนเครื่องบินเรียบร้อยแล้วอะ งืออออ ทำไมมีแต่คนมองผมทั้งนั้นเลยอ้าาา ผมทำอะไรผิดหรอครับ เสื้อผ้าผมก็ครบนะ ซิบผมก็รูดนะเออ แถมคนที่มองยังเป็นผู้ชายทั้งนั้นเลยอ่าาา ทูน่ากลัวววว
ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ผมก็พึ่งนึกได้ว่ามีปัญหาใหญ่รอผมอยู่ นั้นก็คือ...
ใครจะมารับผมอะครับ !!!!
ว๊ากกกก ผมไม่อยากเป็นสึนะน้อยในแดนอิตาลี่นะ ! ภาษาอิตาลี่ผมก็พูดไม่เป็น เงินผมก็ไม่มีสักบาท แล้วผมจะทำยังไงดีครับ ฮืออออ
ขณะที่ผมกำลังคร่ำครวญในใจ เครื่องบินก็ลงจอดพอดี
ผมเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าก่อนจะค่อย ๆ เดินลงมาจากเครื่อง พร้อมกับหันซ้ายหันขวาเผื่อจะเจอคนรู้จักบ้างแต่ก็ไม่เจอใครเลย ผมจึงหาเก้าอี้นั่งแถว ๆ นั้นเพื่อนั่งรอ
ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จากหนึ่งชั่วโมงเป็นสอง จากสองเป็นสาม จากสามเป็นสี่และเป็นห้า...
ร่างบางมองผู้คนที่ค่อย ๆ หายไปจากสนามบินก่อนจะเหลือบไปมองนาฬิกาบนผนัง
...ห้าทุ่มห้าสิบห้า
ขาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นชันบนเก้าอี้นั่ง ก่อนที่มือทั้งสองจะกอดเข่าไว้แล้วซุกหน้าลง
เขากลัว...
กลัวที่จะต้องถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว
กลัวที่จะต้องอยู่ในดินแดนที่ไม่รู้จัก
หยาดน้ำตาสีใสเริ่มไหลลงมาจากดวงตาสีไม้โอ๊ก ร่างเล็ก ๆ สั่นเทาราวกับลูกนก
กาลเวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ จนมีชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในสนามบินที่ตอนนี้อ้างว้างอย่างประหลาด พวกเขาสอดส่องสายตาไปรอบ ๆ สนามบินก่อนจะหยุดลงที่เด็กชาย
หนึ่งในนั้นกระตุกยิ้มก่อนจะเดินเข้ามา
“ นี่สินะ วองโกเล่ เดชิโม่... ” เสียงทุ้มเอ่ยเหี้ยม ร่างบางที่รู้สึกว่ามีคนอยู่ตรงหน้าก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามอง
“ !!! ” จากความหวังที่มีอยู่น้อยนิดตอนนี้ได้หายไปหมดแล้ว ดวงตาสีไม้โอ๊กเบิกกว้างก่อนจะรีบลุกขึ้นยืน
“ พวกคุณเป็นใคร ” เสียงหวานเอ่ยถามด้วยความกลัว ร่างสั่นน้อย ๆ เมื่อชายตรงหน้าค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้
“ คนที่จะฆ่าแกไง.. ” พูดจบก็มีชายตัวใหญ่เข้ามาล๊อคร่างบางจากทางด้านหลัง ก่อนมือหนาจะต่อยเข้าที่ท้องน้อย
“ !! ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อความเจ็บแล่นปราดเข้าทั่วร่าง ก่อนใบหน้าหวานจะซีดลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดถัดไป
“ เฮ้ย แต่ไอเด็กนี้ก็น่ารักดีนิหว่า ขอสักรอบแล้วค่อยเอาไปให้บอสได้มั้ย ”
“ อย่านะ !!! ” เด็กชายหวีดร้องสุดเสียง ร่างน้อยเริ่มดิ้นไปมาด้วยความกลัว
“ ว่ะ ! ทำไมมันแรงเยอะงี้เนี่ย ” ว่าแล้วก็ต่อยที่ท้องน้อยของร่างบางอีกครั้งจนหมดแรงขัดขืน
มือกร้านเริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างบาง ริมฝีปากหยาบกระด้างค่อย ๆ เลื่อนลงมาหมายจะจูบแต่ใบหน้าหวานหันข้างหนีทันทีเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร
ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะยกมือขึ้นสูงและตบไปที่ใบหน้าหวานทันที !
เพี๊ยะ !!!
ดวงตาสีไม้โอ๊กเบิกกว้าง หยาดน้ำสีใสที่แห้งหายไปเริ่มค่อย ๆ ไหลรินลงมาอีกครั้ง ก่อนจะ หลับตาลงจำใจยอมรับสัมผัสอันน่าขยะแขยง ริมฝีปากบางส่งเสียงสะอื้นเบา ในใจเริ่มภวานาวิงวอน
เสื้อตัวบางถูกกระชากออกจนฉีกขาด เผยให้เป็นผิวขาวเนียนราวกับสตรี มือกร้านลูบไล้ไปทั่วร่างกายอย่างนึกสนุก ก่อนจะค่อย ๆ สอดเข้าไปในกางเกง
ริมฝีปากบางเม้มแน่นกลั่นเสียงสะอื้น ร่างกายสั่นเทา กางเกงถูกดึงออก
ใครก็ได้...
ได้โปรด...
ฮึก รุ่นที่ 9 ครับ...
รีบอร์น...
ทุกคน...
ช่วยด้วย...
ปัง!!!
“ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!! ”
น้ำเสียงที่คุ้นเคยทำให้ดวงตากลมโตที่กำลังปิดลืมตาขึ้นมามองด้วยความหวัง ก่อนริมฝีปากบางจะยกยิ้มบางเบาและเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“ สวอลโล่.... ”
และก่อนที่สติทั้งหมดจะดับไป.........
“ อือ.. ” เปลือกตาบางค่อย ๆ ขยับเปิดขึ้นเมื่อรู้สึกถึงแรงมือที่วางไว้บนหัวตน
“ ตื่นแล้วหรอครับ วองโกเล่ ” เสียงทุ้มดังขึ้นเบา ๆ ข้างหู ใบหน้าหวานหันมามอง และสิ่งที่เห็นอย่างแรกคือ
กบ !!??
“ ผมชื่อฟราน ผู้พิทักษ์สายหมอกแห่งวาเรีย ยินที่ได้รู้จักครับ ” ชายหัวกบ เอ่อ.. ฟราน พูดขึ้น ใบหน้าหล่อ ก้มโค้งลงมาเล็กน้อย แสดงความเคารพ
“ ซาวาดะ สึนะโยชิ เรียกว่าสึนะก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักฮะ ” ว่าแล้วก็ส่งยิ้มน่ารักสว่างไสวไปให้ ทำบาปไม่รู้ตัวอีกแล้ว....
“ ครับ สึนะคุงไปอาบน้ำก่อนนะครับแล้วผมจะพาไปหารุ่นที่เก้า ” เจ้ากบพูดทั้ง ๆ ที่หน้ายังแดงอยู่
“ ฮะ ! ” ส่งยิ้มน่ารักไปอีกรอบก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ ทำเอาเจ้ากบน้อยแทบสิ้นใจ
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จสายหมอกคนใหม่ของวาเรียก็พาร่างบางเดินลงไปหารุ่นที่เก้าที่รออยู่ที่ห้องรับแขกพร้อมกับบอส ผู้พิทักษ์พิรุณและวายุของวาเรีย
“ อ้าว สึนะโยชิคุงตื่นแล้วหรอ ” ชายแก่แย้มยิ้มอ่อนโยน
“ ครับ ขอโทษที่ให้รอนานนะครับรุ่นที่เก้า ”
“ ไม่เป็นไร ๆ ทางฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อวานนะสึนะโยชิคุง ขอโทษจริง ๆ ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ” ร่างบางคลี่ยิ้มหวาน ก่อนจะเดินไปแตะมือของคนตรงหน้าเบา ๆ พร้อมเอ่ยปลอบประโลมอย่างสุภาพ
“ ไม่ใช่ความผิดของรุ่นที่เก้าหรอกครับ ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรมากด้วย ไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ ” ชายแก่ยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะเข้าเรื่องของตัวเอง
“ เอาหละสึนะโยชิคุง เธอคงงงสินะว่าทำไมถึงต้องมาอิตาลี่ ” เว้นวรรค เมื่อเห็นร่างบางพยักหน้าหงึก ๆจึงเริ่มพูดต่อ
“ ฉันกับรีบอร์นปรึกษากันว่า อยากให้เธอได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ ๆ และเรียนรู้การเป็นบอสที่ดี เลยตกลงกันว่าจะให้เธอมาเรียนรู้ที่นี่สักพัก ส่วนพวกผู้พิทักษ์ของเธอพวกเขาจะตามมาทีหลัง เธอคงไม่ว่าอะไรนะ ? ” หัวทุย ๆ ส่ายดิก ๆ อย่างน่ารักน่าชัง ก่อนที่ดวงตาสีโอ๊คจะเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคถัดไป
“ เพราะฉะนั้นฉันจะให้เธอไปอยู่ที่ปราสาทวาเรียตลอดช่วงนี้นะสึนะโยชิคุง ”
โอ้ ไม่นะ !!!!!!!! ( นั่งดราม่า.. )
อึดอัด .......
อัดอัดที่สุด ......
ร่างบางนั่งกระสับกระส่ายไปมาภายในรถหรู ใบหน้าหวานหันซ้ายหันขวา จนทำให้คนข้าง ๆ อดถามไม่ได้
“ ชิชิชิ เจ้าหญิงเป็นอะไรไป ” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินคำถาม ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ
“ ม.. ไม่มีอะไรฮะ ” คิ้วเข้มขงคนที่มองอยู่เลิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงติดโหดของเจ้าตัว
“ แกกลัวพวกฉันหรอ ไอสวะ.. ” พูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อเล็ก ๆ ทำเอาร่างบางปฏิเสธแทบไม่ทัน
“ ป ปล่าวนะฮะ เพียงแต่ว่าผมทำตัวไม่ถูกก็เท่านั้นเอง.. อ๊ะ ใช่สิ สวอลโล่ซัง เรื่องเมื่อคืนขอบคุณที่มาช่วยนะครับ ” พูดจบก็ส่งยิ้มน่ารักไปให้อีกครั้ง ทำเอาคนที่โดนขอบคุณหน้าขึ้นสีจัดทีเดียว
“ โว้ยยยยยยยยย !!! ไม่เป็นไร !! ไอ้พวกบอสบ้านั้นก็มาเหมือนกันนั้นแหละ !! ” เสียงเข้มเอ่ยอย่างติดขัด สึนะอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนแก้มของอีกฝ่ายเบา ๆ เป็นการขอบคุณ แล้วก็หันไปทำแบบเดียวกันกับคนที่เหลือทีละคน ก่อนจะหันหน้าไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทางหน้าต่างอยู่คนเดียว ปล่อยให้พวกร่างสูงหน้าแดงอยู่อย่างนั้น
มันจะน่ารักเกินไปแล้ว !!!!!!!!!
อยากจับกด ( โว้ยยยยยยยยย ) !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เอวัง.... หนูซือหนูจะรอดมั้ยเนี่ยลูก ..........
TBC.
♥♥♥♥♥♥
ไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ นอกจากว่า ไรต์เตอร์ขอโทษษษษษ T^T ( ไรต์เตอร์อาจดองบ่อยแต่สัญญาว่าไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่นอนค่ะ )
ความคิดเห็น