คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 เกิดเรื่อง
“ทำไมเช้านี้มันไม่สดชื่นอย่างนี้นะ” มาร์ดิน่ามองท้องฟ้าที่มีเมฆดำกำลังก่อตัวเหมือนจะมีพายุหนัก และต้นไม้ใบหญ้าที่นิ่งสงบไม่ไหวติง สักครู่หนึ่งเธอเดินเข้าห้องน้ำไป
ทำไมเช้านี้มันไม่สดชื่นอย่างนี้นะ” มาร์ดิน่ามองท้องฟ้าที่มีเมฆดำกำลังก่อตัวเหมือนจะมีพายุหนัก และต้นไม้ใบหญ้าที่นิ่งสงบไม่ไหวติง สักครู่หนึ่งเธอเดินเข้าห้องน้ำไป“ท่านการ์โด้ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไร” ราชาแมร์เรียสตรัสเสียงเครียดกับเสนาธิการฝ่ายซ้าย
ท่านการ์โด้ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไร” ราชาแมร์เรียสตรัสเสียงเครียดกับเสนาธิการฝ่ายซ้าย“เมื่อตอนรุ่งสางพะยะค่ะ ทหารที่เฝ้าของเราตายหมดพะยะค่ะ” ท่านเสนาฯฝ่ายซ้ายรายงาน
เมื่อตอนรุ่งสางพะยะค่ะ ทหารที่เฝ้าของเราตายหมดพะยะค่ะ” ท่านเสนาฯฝ่ายซ้ายรายงาน“ใครมันบังอาจถึงเพียงนี้”
“กระหม่อมคาดว่าน่าจะเป็นพวกเผ่าอสูรพะยะค่ะ”
“แล้วเราควรทำยังไง”
“พระองค์ต้องให้องค์หญิงมาร์ดิน่าไปนำศิลาเวทย์กลับคืนมาพะยะค่ะ มีเพียงองค์หญิงที่สามารถนำศิลาเวทย์กลับมาได้” ราชาแมร์เรียสและราชินีเดียร์น่าสบตากันอย่างกังวลพระทัยกับปัญหาใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้น
“กระหม่อมคาดว่าน่าจะเป็นพวกเผ่าอสูรพะยะค่ะ”
“แล้วเราควรทำยังไง”
“พระองค์ต้องให้องค์หญิงมาร์ดิน่าไปนำศิลาเวทย์กลับคืนมาพะยะค่ะ มีเพียงองค์หญิงที่สามารถนำศิลาเวทย์กลับมาได้” ราชาแมร์เรียสและราชินีเดียร์น่าสบตากันอย่างกังวลพระทัยกับปัญหาใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้น
“แล้วเราควรทำยังไง”
“พระองค์ต้องให้องค์หญิงมาร์ดิน่าไปนำศิลาเวทย์กลับคืนมาพะยะค่ะ มีเพียงองค์หญิงที่สามารถนำศิลาเวทย์กลับมาได้” ราชาแมร์เรียสและราชินีเดียร์น่าสบตากันอย่างกังวลพระทัยกับปัญหาใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้น
“พระองค์ต้องให้องค์หญิงมาร์ดิน่าไปนำศิลาเวทย์กลับคืนมาพะยะค่ะ มีเพียงองค์หญิงที่สามารถนำศิลาเวทย์กลับมาได้” ราชาแมร์เรียสและราชินีเดียร์น่าสบตากันอย่างกังวลพระทัยกับปัญหาใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้น
พระองค์ต้องให้องค์หญิงมาร์ดิน่าไปนำศิลาเวทย์กลับคืนมาพะยะค่ะ มีเพียงองค์หญิงที่สามารถนำศิลาเวทย์กลับมาได้” ราชาแมร์เรียสและราชินีเดียร์น่าสบตากันอย่างกังวลพระทัยกับปัญหาใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้น“แล้วแต่พระองค์ทรงตัดสินพระทัยเพคะ” องค์ราชินีทูลอย่างเชื่อมั่น
แล้วแต่พระองค์ทรงตัดสินพระทัยเพคะ” องค์ราชินีทูลอย่างเชื่อมั่น“ตกลงตามที่ท่านว่า” องค์ราชาและองค์ราชินีเสด็จออกจากท้องพระโรงไป
บ่ายวันเดียวกันราชาแมร์เรียสรับสั่งเรียกธิดาของตนให้ไปพบถึงห้องบรรทม
บ่ายวันเดียวกันราชาแมร์เรียสรับสั่งเรียกธิดาของตนให้ไปพบถึงห้องบรรทม
“ท่านพ่อมีอะไรคะถึงให้เฟย่าไปตามลูก”
“พ่อมีเรื่องจะบอกลูกแต่มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลูกด้วย” พระองค์หันไปสบตากับพระมเหสีและหันไปมองลูกสาว
“พ่อมีเรื่องจะบอกลูกแต่มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลูกด้วย” พระองค์หันไปสบตากับพระมเหสีและหันไปมองลูกสาว
พ่อมีเรื่องจะบอกลูกแต่มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลูกด้วย” พระองค์หันไปสบตากับพระมเหสีและหันไปมองลูกสาว“ศิลาเวทย์หายไป พ่ออยากให้ลูกไปตามมันกลับมา”
“ได้อยู่แล้วค่ะ” เด็กสาวตอบอย่างเชื่อมั่น
“ได้อยู่แล้วค่ะ” เด็กสาวตอบอย่างเชื่อมั่น
ได้อยู่แล้วค่ะ” เด็กสาวตอบอย่างเชื่อมั่น“แต่ลูกต้องเดินทางคนเดียว” มาร์ดิน่าดูจะตกใจกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ แต่เธอเป็นเจ้าหญิงต้องเข้มแข็งและอดทน
แต่ลูกต้องเดินทางคนเดียว” มาร์ดิน่าดูจะตกใจกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ แต่เธอเป็นเจ้าหญิงต้องเข้มแข็งและอดทน“ลูกจะเป็นคนไปนำศิลาเวทย์กลับคืนมาเอง” เธอตอบอย่างแน่แววตาเชื่อมั่นและจริงจังผิดกับนิสัยของเธอ แต่ภายในใจเธอกลับหวาดหวั่นและลังเลกับการตัดสินใจของตัวเอง
หลังจากคุยกับพระบิดาและพระมารดาเป็นที่เรียบร้อยมาร์ดิน่าพาร่างอันเหนื่อยอ่อนของเธอกลับมาที่ห้องด้วยความยากลำบาก เตียงนุ่มๆรออยู่ข้างหน้าเธอล้มตัวลงนอนทันที ก๊อกๆๆ
หลังจากคุยกับพระบิดาและพระมารดาเป็นที่เรียบร้อยมาร์ดิน่าพาร่างอันเหนื่อยอ่อนของเธอกลับมาที่ห้องด้วยความยากลำบาก เตียงนุ่มๆรออยู่ข้างหน้าเธอล้มตัวลงนอนทันที
ก๊อกๆๆ
“ขอฉันเข้าไปหน่อยได้มั๊ย” เสียงที่คุ้นเคยถามขึ้น
ขอฉันเข้าไปหน่อยได้มั๊ย” เสียงที่คุ้นเคยถามขึ้น“เข้ามาสิ” เธอพยายามตอบอย่างร่าเริง บุรุษหนุ่มเข้ามาอย่างไม่รอช้าและรุดไปหาเธอทันที
เข้ามาสิ” เธอพยายามตอบอย่างร่าเริง บุรุษหนุ่มเข้ามาอย่างไม่รอช้าและรุดไปหาเธอทันที“เธอต้องไปตามหาศิลาเวทย์หรือ” เสียงที่เคยห่างเหินถามอย่างเป็นห่วง
เธอต้องไปตามหาศิลาเวทย์หรือ” เสียงที่เคยห่างเหินถามอย่างเป็นห่วง“ใช่ มันน่าสนุกพิลึกนะ แต่เสียดายฉันต้องไปคนเดียว”
“ถ้าฉันไม่มีงานที่ราชาแมร์เรียสมอบหมายให้ฉันจะไปกับเธอ”
“หือม์ ไปกับฉันสองต่อสอง นี่นายคิดจะทำอะไรมิทราบ“ เสียงเจ้าหล่อนแว๊ดขึ้นมาจนเขาต้องอุดหูและส่งสายตาดุๆปราม
“ถ้าฉันไม่มีงานที่ราชาแมร์เรียสมอบหมายให้ฉันจะไปกับเธอ”
“หือม์ ไปกับฉันสองต่อสอง นี่นายคิดจะทำอะไรมิทราบ“ เสียงเจ้าหล่อนแว๊ดขึ้นมาจนเขาต้องอุดหูและส่งสายตาดุๆปราม
“หือม์ ไปกับฉันสองต่อสอง นี่นายคิดจะทำอะไรมิทราบ“ เสียงเจ้าหล่อนแว๊ดขึ้นมาจนเขาต้องอุดหูและส่งสายตาดุๆปราม
หือม์ ไปกับฉันสองต่อสอง นี่นายคิดจะทำอะไรมิทราบ“ เสียงเจ้าหล่อนแว๊ดขึ้นมาจนเขาต้องอุดหูและส่งสายตาดุๆปราม“แล้วพ่อให้นายไปทำอะไร” เสียงห้วนถามขึ้นอย่างไม่พอใจกับสายตาเมื่อครู่
แล้วพ่อให้นายไปทำอะไร” เสียงห้วนถามขึ้นอย่างไม่พอใจกับสายตาเมื่อครู่“ไม่บอก!” เซียร์ตอบด้วยเสียงเด็ดขาด
ไม่บอก!” เซียร์ตอบด้วยเสียงเด็ดขาด“น่านะ บอกหน่อยนะเซียร์” เธอเริ่มอ้อนและเกาะแขนเขา เซียร์แกะมือบางนั้นอย่างสุภาพและยืนขึ้น ส่วนคนสร้างความวุ่นวายนั้นกำลังหัวร่ออย่างชอบใจ
น่านะ บอกหน่อยนะเซียร์” เธอเริ่มอ้อนและเกาะแขนเขา เซียร์แกะมือบางนั้นอย่างสุภาพและยืนขึ้น ส่วนคนสร้างความวุ่นวายนั้นกำลังหัวร่ออย่างชอบใจ“เธอไม่ควรทำแบบนี้” คำพูดนั้นดูห่างเหิน “ดูแลตัวเองดีๆนะ ฉันจะรอเธอกลับมาสัญญาสิ” เขายิ้มให้เธอ รอยยิ้มที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้เห็น แล้วองครักษ์หนุ่มก็ออกไปหลังจากที่บังคับให้คนดื้อนอนได้
เธอไม่ควรทำแบบนี้” คำพูดนั้นดูห่างเหิน “ดูแลตัวเองดีๆนะ ฉันจะรอเธอกลับมาสัญญาสิ” เขายิ้มให้เธอ รอยยิ้มที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้เห็น แล้วองครักษ์หนุ่มก็ออกไปหลังจากที่บังคับให้คนดื้อนอนได้
เช้าวันออกเดินทางมาถึง มาร์ดิน่าเก็บเสื้อผ้าใส่เป้ใบเล็กพร้อมสะพายขึ้นบ่า เธอหยิบเงินติดตัวไปเล็กน้อยและเดินออกจากห้องนอนไปด้วยความตื่นเต้น การผจญภัยครั้งแรกของเธอกำลังจะเริ่มขึ้น
เช้าวันออกเดินทางมาถึง มาร์ดิน่าเก็บเสื้อผ้าใส่เป้ใบเล็กพร้อมสะพายขึ้นบ่า เธอหยิบเงินติดตัวไปเล็กน้อยและเดินออกจากห้องนอนไปด้วยความตื่นเต้น การผจญภัยครั้งแรกของเธอกำลังจะเริ่มขึ้น“มาร์ดิน่า สิ่งนี้จะช่วยลูกได้” พ่อของเธอยื่นแหวนเงินมีอักษรเวทย์สลักไว้ให้
มาร์ดิน่า สิ่งนี้จะช่วยลูกได้” พ่อของเธอยื่นแหวนเงินมีอักษรเวทย์สลักไว้ให้“แหวน? ไว้ทำอะไรหรือคะพ่อ” เธอถามอย่างสงสัยแต่แววตานั้นบ่งบอกว่าได้ของถูกใจ
แหวน? ไว้ทำอะไรหรือคะพ่อ” เธอถามอย่างสงสัยแต่แววตานั้นบ่งบอกว่าได้ของถูกใจ“สวมแล้วหมุนไปทางขวาลูกจะกลายเป็นผู้ชาย หมุนไปทางซ้ายมันจะทำให้ลูกหาบตัวได้” องค์ราชาตรัสบอกอย่างเอ็นดู พระพักต์แต้มไปด้วยรอยยิ้มบาง
มาร์ดิน่ารีบสวมแหวนทันทีและหมุนไปทางขวา ร่างบางงามระหงค่อยเปลี่ยนเป็นร่างกำยำ ใบหน้าจิ้มลิ้มแปรเป็นคมคายอย่างชวนมอง ผมที่เคยยาวถึงกลางหลังค่อยๆหดสั้นระต้นคอ มีเพียงแววตาเท่านั้นที่ยังคงเหมือนเดิม เธอรีบเดินไปที่กระจกมองดูตัวเอง ‘เรานี่หล่อไม่เบาแฮะ’ เธอคิดในใจ
มาร์ดิน่ารีบสวมแหวนทันทีและหมุนไปทางขวา ร่างบางงามระหงค่อยเปลี่ยนเป็นร่างกำยำ ใบหน้าจิ้มลิ้มแปรเป็นคมคายอย่างชวนมอง ผมที่เคยยาวถึงกลางหลังค่อยๆหดสั้นระต้นคอ มีเพียงแววตาเท่านั้นที่ยังคงเหมือนเดิม เธอรีบเดินไปที่กระจกมองดูตัวเอง ‘เรานี่หล่อไม่เบาแฮะ’ เธอคิดในใจ
‘เรานี่หล่อไม่เบาแฮะ’ เธอคิดในใจ“แล้วลูกจะเดินทางยังไงคะ หรือท่านพ่อท่านแม่จะให้ลูกเดินเท้า” มาร์ดิน่าแสร้งทำหน้าตกใจ
แล้วลูกจะเดินทางยังไงคะ หรือท่านพ่อท่านแม่จะให้ลูกเดินเท้า” มาร์ดิน่าแสร้งทำหน้าตกใจ“พ่อเตรียมม้าไว้ให้ลูกแล้วล่ะ”
“งั้นลูกขอตัว” เธอพาร่างบุรุษของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางเธอเห็นบุรุษหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยืนหันหลังให้ เธอเดินไปอย่างแผ่วเบาและเอื้อมมือออกไปช้าๆแต่คนตรงหน้าเหมือนรู้ตัวรีบหันมาบิดข้อมือเธอไปไพล่หลังอย่างรวดเร็ว
“งั้นลูกขอตัว” เธอพาร่างบุรุษของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางเธอเห็นบุรุษหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยืนหันหลังให้ เธอเดินไปอย่างแผ่วเบาและเอื้อมมือออกไปช้าๆแต่คนตรงหน้าเหมือนรู้ตัวรีบหันมาบิดข้อมือเธอไปไพล่หลังอย่างรวดเร็ว
งั้นลูกขอตัว” เธอพาร่างบุรุษของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางเธอเห็นบุรุษหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยืนหันหลังให้ เธอเดินไปอย่างแผ่วเบาและเอื้อมมือออกไปช้าๆแต่คนตรงหน้าเหมือนรู้ตัวรีบหันมาบิดข้อมือเธอไปไพล่หลังอย่างรวดเร็ว“นายเป็นใคร” เซียร์ถามอย่างดุดัน
นายเป็นใคร” เซียร์ถามอย่างดุดัน“ปล่อยๆ เจ็บนะโว้ย” มาร์โน่าตะโกนลั่น
ปล่อยๆ เจ็บนะโว้ย” มาร์โน่าตะโกนลั่น“แค่นี้ทำเป็นจำกันไม่ได้” เท่านั้นแหละมือที่ถูกรวบก็เป็นอิสระ เซียร์สบตากับชายที่อ้างว่ารู้จัเขาด้วยความสงสัยสักพักจึงเปลี่ยนเป็นตกใจ
แค่นี้ทำเป็นจำกันไม่ได้” เท่านั้นแหละมือที่ถูกรวบก็เป็นอิสระ เซียร์สบตากับชายที่อ้างว่ารู้จัเขาด้วยความสงสัยสักพักจึงเปลี่ยนเป็นตกใจ“มาร์ดิน่า?” เขาเอ่ยอย่างไม่แน่ใจ องค์หญิงตัวแสบจึงหมุนแหวนทวนกลับร่างบุรุษเพศกลายเป็นร่างอรชรอ้อนแอ้น
มาร์ดิน่า?” เขาเอ่ยอย่างไม่แน่ใจ องค์หญิงตัวแสบจึงหมุนแหวนทวนกลับร่างบุรุษเพศกลายเป็นร่างอรชรอ้อนแอ้น“เห็นยืนอยู่คนเดียวเลยแวะมาทักทายเดี๋ยวฉันจะไปแล้ว” เธอฝืนยิ้มให้เขา
เห็นยืนอยู่คนเดียวเลยแวะมาทักทายเดี๋ยวฉันจะไปแล้ว” เธอฝืนยิ้มให้เขา“ฉันสัญญาจะดูแลตัวเองดีๆ แล้วเจอกัน…เมื่อชาติต้องการ” เมื่อคำพูดสุดท้ายหลุดมาจากปากเจ้าหล่อน เธอจึงหันหลังวิ่งทันทีและกลับกลายเป็นชายตามเดิม
ฉันสัญญาจะดูแลตัวเองดีๆ แล้วเจอกัน…เมื่อชาติต้องการ” เมื่อคำพูดสุดท้ายหลุดมาจากปากเจ้าหล่อน เธอจึงหันหลังวิ่งทันทีและกลับกลายเป็นชายตามเดิม“ดูแลตัวเองดีๆนะ รอฉันด้วยล่ะ” มาร์ดิน่าหันกลับมาบอก เซียร์มองตามจนร่างของผู้เป็นนายจนลับตา
เสียงควบม้าดังมาจากหน้าประตูวังแสดงถึงการเดินทางของใครบางคน ราชาแมร์เรียสและราชินีมองหน้ากันยิ้มๆ
เสียงควบม้าดังมาจากหน้าประตูวังแสดงถึงการเดินทางของใครบางคน ราชาแมร์เรียสและราชินีมองหน้ากันยิ้มๆ
“ลูกของเราต้องทำได้” ทั้งสองทอดพระเนตรมองร่างที่คุ้นเคยจนลับตาไปด้วยสีหน้าที่ฝากความหวังไว้กับเธอผู้นั้น
ลูกของเราต้องทำได้” ทั้งสองทอดพระเนตรมองร่างที่คุ้นเคยจนลับตาไปด้วยสีหน้าที่ฝากความหวังไว้กับเธอผู้นั้น++++++++++
ความคิดเห็น