ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : # Six Sorry
ตอนที่ 6 : Six Sorry
“ คุณเคยมองใครสักคน ด้วยหัวใจเต้นรัวหรือเปล่า? คุณเคยมองใคร ด้วยแววตาที่เป็นประกายหรือเปล่า?
คุณเคยมองใครสักคน แล้วมองผ่านไปรึเปล่า? คุณเคยรู้ตัวบ้างรึเปล่า? ว่าสิ่งที่คุณมองข้าม.... "
ปออ่านหนังสือเล่มนี้ไปได้ เกือบ 2 บรรทัด เธอก็ถอนหายใจออกมา
หนังสือเล่มนี้ มันน่าเวียนหัวเหลือเกินสำหรับเธอจิง ๆ
เธอจึงตัดสินใจปิดหนังสือและวางมันลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียงนอกห้องของเธอ
คืนนี้ดูเงียบสงัดยิ่งนัก ลมพัดไปมาเอื่อย ๆ แต่ดูเย็นยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก
บรรยากาศชวนโรแมนติก เพลงจากคลื่นวิทยุก็เปิดให้ความนุ่มนวล พาเคลิมฝันตามบรรยากาศซะเหลือเกิน
แต่จู่ๆ เสียงริงโทนโทสับเพลงเจแปนรีมิกซ์ ก็ดังสนั่นขึ้น
เสียดสีกับบรรยากาศโรแมนติกซะจนเผาไหม้ แบบไม่เหลืออารมณ์ให้อีโรติกเอาซะเลย - -"
“ใครบังอาจโทรมาตอนนี้วะ ชริๆ " ปอบ่นกับตัวเองด้วยอาการยัวะนิดๆ ก่อนที่เดินไปรับโทรศัพท์
ปอ: เหว๋ยยๆๆ
ริกะ: ฮัลลลโหล
ปอ: มีไรยะ หล่อนนน
ริกะ: ปออออ พรุ่ง นี้ ไปดู พี่ชุ ซ้อม ดนตรี กัน!!
ปอ: โอ้วววววว ไม่!!!!!!!!! ชั้นต้องบ้าตายแน่
ริกะ: ก็ ชั้น อยาก ไป ดู อ่ะ
ปอ: ไม่อยากไปเล๊ยยยยยยย
ริกะ: เพราะ อา รัย ถึง ไม่ อยาก ไป
“ ไม่อยากเจอหน้า........” ปอพูดลากเสียงยาวๆโดยทิ้งท้ายไว้
ริกะ: พี่ เป๊กซ์ ชิมิ ??
ปอ: รู้ทัน
ริกะ: ไป เหอะ ปอ ริกะ อยาก ไป จริงๆ น๊าาาาาาาา
ปอ : จะดีหรอวะ เดี๋ยวก็มีเรื่องอีก
ริกะ: ไป นะ นะ น๊าาาาาา
ปอ: ไม่ ไม่ ไม่ !!
ริกะ: ไป ไป ไป นะ นะ นะ
ปอ: ไม่ !
ริกะ: ไป !
ปอ: ไม่ !
ริกะ: ไป !
ปอ: ยอมแพ้แล้วววว ไปก็ได้ฟระ เหนื่อยที่จะเถียง -*-
ริกะ: งั้น พรุ่ง นี้ 8 โมง เจอกัน ที่เดิม นะ ^^ ~
ปอ: โอเคๆ งั้นแค่นี้นะ ฝันดีๆ
ริกะ: ฝัน ถึง พี่เป๊กซ์ น๊า
ปอ: ขำไม่ออก ฝันสยอง- -*
ริกะ: Good night Na Jaaaa
ปอ: อื้อๆ กู๊ด ไนท์
ปอวางสายโทสับจากริกะได้ ก็ล้มตัวลงนอน พร้อมกับเพลงของคลื่นโปรดที่เปิดบรรเลงไปเคลิ้มมๆ
จนปอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
" อ่ะ เงินที่ยืมไป เอามาคืนแล้วนะยะ "
" โหวววว.... คราว นี้ คืน ตังค์ เร็ว เป็น บ้า เรย แฮะ "
" เอ่อ... มะวานแม่ถูกหวย ฮ่า ๆ แต่... อันที่เล่นเองดันถูกกิน -*- "
" กร๊ากกกก กก กๆ โสะ น้าม น่า "
ปอ กับ เอริกะ มานั่งอยู่ในบริเวณ มหาลัย มศว. ภายใต้บรรยากาศยามเช้าที่สดใส
ด้วยแสงแดดอ่อนๆ ลมพัดมาเอื่อยๆ บ่งบอกว่า ฤดูหนาว... ใกล้เข้ามาแล้ว
" เอะ นั้น! เพ่ชุนิ "
เอริกะที่นั่งกวาดสายตามองรอบๆบริเวณนั้นอยู่ หันไปสะดุดตากับหนุ่มชุ ที่กำลังเดินจ้ำอ้าวมาพอดี
พลางสะกิดเรียกเพื่อนข้าง ๆ ที่กำลังวาดรูปอยู่อย่างเมามันส์ โดยที่เธอยังคงไม่ละสายตาจากหนุ่มชุเลย
" ใบหน้าที่คิขุ แก้มป่องๆ ตาโตๆ เดินรับกับสายลม ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้ >////< "
กี๊ดดดดดดดดดดดส์ ~~
" เห๊ยยย!! อะไรของแกวะ?? "
" อะ.... เอ่อ.... เปล่าๆ " ริกะตอบพร้อมกับ อมยิ้มเล็กๆ
" นั่น... พี่ชุโกะ นิแก " ปอพูดพร้อมกับยกมือต่ำๆ ชี้ไปทางชุ แล้วหันหน้าไปทางริกะ
ที่กำลังนั่งมองชุด้วยอาการเหม่อ . . ลอย . .
ว่าแล้วปอก็คว้ามือเอริกะ ลากตรงไปที่หนุ่มชุทันใด
ตึกกกกกก ~
ตึกกกกก กก กกก กก ก ก ๆๆๆๆ ~
" พี่ชุ!!! แฮ่กๆๆ... หวะ... แฮ่กๆ... หวาดดีก๊าบบบ " ปอพูดด้วยอาการเหนื่อย ๆ
" อ่าว ปออออ มาไงๆ " ชุหันไปถามปอ โดยที่ไม่ทันสังเกตุเห้นเอริกะที่ยืนแอบอยู่ข้างหลัง
" ก่อ... ( นั่งรถมาแล้วเดินเข้าหมาลัยไงคะถามได้ - -" ) " ปอพูดลากเสียงแล้วคิดเล่นๆในใจ
ก่อนที่ชุจะพูดตัดบท
" เอะ... ริกะ หวัดดีจ้า... แล้ว ไปทำไรตรงนั้นอ่ะ "
" ห่ะ . . หวาดดี ก๊ะ พี่ชุ " เอริกะทักทายด้วยอาการอมยิ้มเล้กๆ โดยที่ไม่กล้าสบตาชุ เพราะความเขิลอาย
" มาแต่เช้าเลย กินไรกานมายังเนี่ย??? "
" ยังเลยก๊าบบบ " ทั้ง 2 ตอบเป็นเสียงเดียวกัน
ชุจึงชวนปอกับเอริกะ ไปทานข้าวเช้ากันที่โรงอาหารของหมาลัยเพราะตัวชุเองก็.. แอบหิวเหมือนกัน
ระหว่างมื้อเช้าบนโตะอาหาร ที่แสนจะเรียบง่ายด้วยข้าวแกงร้านเจ๊เมา
ปอกับชุได้คุยกันมากกว่าเมื่อวาน ผลัดกันเมาท์แหลกทีละคน
และ รู้สึกปอกับชุจะคุยถูกคอกันดี ทำให้ริกะที่นั่งเงียบคนเดียว ข้างๆ รู้สึก แอบอิจฉานิดๆ
อยากจะพดคุยกับนายชุแบบนี้บ้าง แต่ก็ช่างเถอะ นายชุน่ารักซะจน.. ขอแค่ได้มองริกะก็สุขใจแล้ว..
" เห่ยๆๆ ไอ้ริกะ เห๊ย ไปได้แล้วเว้ย " ปอพูดพลางสะกิดเอริกะ ที่นั่งเหม่อ เพ้อ ฝัน~ ให้ตื่นซะทีเหอะ
" มันเป็นอะไรของมันวะ ? ” ปอพูดกับตัวเองพลางเอามือเกาหัว แกรกกกๆ..
ชุที่ยืนมองอยู่ ก็ได้แต่อมยิ้มเล้กๆ พร้อมกับโน้มตัวมากระซิบกับริกะ " พี่จะไปห้องซ้อมแล้วนะ จะไปรึเปล่า "
เอริกะได้ยินดังนั้น สะดุ้งตื่นจากอาการเหม่อทันที พร้อมกับแก้มที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆเพราะความเขิลลล
" ปะ.... ปะ... ไป ค่ะ "
แล้ว ปอ เอริกะ และ ชุ ก็ได้ฤกษ์ งาม ยาม ดี เดินไปห้องซ้อมเสียที
ก่อนที่จะถึงห้องซ้อม ทั้ง 3 ก็ต้องเดินขึ้นบนบันได 6 ชั้น เหมือนเป็นเรื่องปกติ
เมื่อก้าวถึงบันไดขั้นสุดท้าย ปอที่เดินนำหน้าชุและเอริกะมา ก็เปิดประตูห้องซ้อม
พร้อมกับอาการตะลึง เล็กน้อย.. ไม่ใช่สิ ตะลึง มากทีเดียว..
มันทำให้ปอถึงกับอึ้ง กิม กี่ และยืนนิ่งขวางอยู่ตรงประตู..
เมื่อตั้งสติได้ปอจึงหันไปถามกับชุ สาวน้อยคนนั้นใครกันนะ...????
" คนนั้นน่ะ แฟนไอ้เป๊กซ์ ชื่อ ข้าวฟ่าง อยู่คณะอักษรศาสตร์ "
ปอฟังชุพูด พลางพยักหน้าตอบรับ แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่ข้าวฟางและเป๊กซ์
ที่นั่งคุยกันอยู่โดยที่ไม่รู้สึกตัวอะไรเลย ว่ากำลังกลายเป้นเป้าหมายสายตาอยู่
" น่ารักโคดๆๆ ตาโต ผมยาว ปากเรียวงาม ทำไมน่ารักอย่างนี้อ่ะ >< ” ปอเอ่ยขึ้น ตามที่ตนเห้นจากข้าวฟ่าง
" แต่ หู กาง อ่ะ "
" อะไรๆ ริกะแกก็พูดไป น่ารักจะตายยยย " เคลิ้มมม...
" แล้ว ไม่ อิจฉา พี่ เค้า บ้างหรอ? เป็น แฟน กะ พี่ เป๊กซ์ ด้วยๆ อิอิ "
" อิจฉาทำไมฟระคะ ชริๆ "
.
.
.
" ขอเชิญ องค์ชาย และองค์หญิงทั้ง 2 เสด็จเข้าห้องซ้อมขอรับ.. " ป๊อกที่เห็นทั้ง 3 ยืนอยู่หน้าประตูนานสองนาน
จึงเดินเข้าไปโค้งคำนับต้อนรับซะหน่อย พร้อมกับนายเคนที่ทำท่าปูพรมทางเดิน
และเป๊กซ์ที่เพิ่งสังเกตุเห็นทั้ง 3
" เห๊ยยย ไอ้ป๊อกเล่นไรวะ?” ชุถามป๊อกอย่าง งงๆ
" พี่ชุค๊าบบบบบ เข้ามาซะทีเหอะครับ "
" เฮ่ยยยย โทดทีเว้ย.. ลืมเดินๆ ฮ่าๆๆ " พูดจบชุก็เดินนำเข้ามา ตามด้วยปอ และ เอริกะ
เมื่อชุมาถึง การซ้อมครั้งสุดท้ายก็เริ่มต้นขึ้น สีหน้าของสมาชิกทุกคนเปลื่ยนไปในพริบตา
จากแววตาที่ดูร่าเริง สดใส กลายเป็นแววตา แห่งความมุ่งมั่นเข้ามาแทนที่ !!
ภายนอกห้องกระจก...
" เอ่อ... พี่ข้าวฟ่าง ใช่มั้ยคะ "
" ใช่ค่ะ แล้วน้อง... "
" ปอค่ะ อีกคน เอริกะ เพื่อนนู๋เอง "
" ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "
ข้าวฟ่างเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยจาพูดมากนัก แต่มักจะส่งยิ้มแทนคำตอบพูดเมื่อมีคนพูดคุยด้วย
แล้วรอยยิ้มของเธอก็แทนคำตอบได้ทุกคำถาม เพราะเมื่อใดก็ตามที่เธอยิ้ม โลกก็เหมือนว่าสดใสยิ่งกว่าเดิม...
* [พั้งค์. พลาด: นอกเรื่องนิดส์นุง ข้าวฟ่างน่ารักขนาดนี้ นางนาก เอ๊ย! นางเอกของเรา ตาร้อนเป้นไฟแน่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า]
" พี่เป๊กซ์.. ร้องเพลง เก่งนะคะ "
" ใช่ เค้าร้องเพลง เพราะมากๆเลยล่ะ "
" พี่ข้าวฟ่าง ต้องปลื้ม มากแน่ๆเลย ที่มีแฟนร้องเพลงเก่งอย่างนี้ "
" จ๊ะ " ข้าวฟ่าวตอบสั้นๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่งดงาม ผิดกับคนที่ตั้งคำถาม ที่สีหน้าเริ่มหม่นหมองลง.. เรื่อยๆ
..................................................................................
ทั้ง 4 ซ้อมดนตรีโดยไม่หยุดพักเลยจนกระทั่ง 13.00 น.
ข้าวฟ่างที่นั่งดูอยุ่นิ่ง ๆ หันไปมองดูนาฬิกา แล้วลุกขึ้นและเดินเข้าไปยังห้องกระจก
และพูดอะไรบางอย่าง.. ทำให้ทุกคนหยุดเล่น และรีบเดินออกไปจากห้องซ้อม
โดยที่ไม่พูดไม่จาอะไร ด้วยความรีบร้อน
ชุที่เดินออกมาคนสุดท้ายได้แต่หันมาบอกกับปอ และเอริกะว่าให้นั่งอยู่ที่นี่ก่อน แล้วเด๋วจะกลับมา
ทั้ง 2 ได้ยินดังนั้นก็ได้แต่มองหน้ากันอย่าง งงๆ
" เค้าไปไหนของเค้ากานนะ????? "
.
.
.
ทางด้านวง Sorry I'm late ที่รีบร้อนออกมาจากการซ้อม...
" โหยยย พี่ป๊อก วิ่งเร็วๆหน่อยดิ อืดเชียว เด๋วไปไม่ทันนะเพ่ "
" อะ.. ไอ้เป๊กซ์.. แฮ่กๆ เวลาอย่างนี้ยังมากวนตีนกุอีก -*- "
.
.
.
" สิ่งที่เราอยากให้ทุกคนทราบก่อนขึ้นประกวดแข่งขัน .. "
" ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น.. "
" ขอให้การแข่งขันดำเนินต่อไป .. "
" เราถือว่าทุกคนคือเจ้าภาพของงานนี้.. "
" เพราะฉะนั้น.. "
" ทุกคนต้องร่วมมือกัน.. "
" ทำให้งานนี้สำเร็จไปได้ด้วยดี.. "
กรรมการกลางการจัดงานนี้ผลัดกันพูดทีละคน ทีละคน ก่อนจะให้แต่ละวง ส่งตัวแทนมา 1 คน
เพื่อจับฉลาก จัดลำดับ คิวการขึ้นแสดง ..
" เห้ยยย ไอ้เป๊กซ์ แกออกไปดิๆๆๆ "
" พี่ป๊อกอ่ะ ไปดิๆๆ "
" ไอ้เคน แก.. ลุย!! "
" มะ.. มะ .. ไม่ดีม้างงง พี่ชุอ่ะๆๆ "
" เป๊กซ์น้องรัก ชั้นเชื่อว่าแกต้องทำได้!! "
" สรุปว่าผมใช่มั้ยเนื่ยย " เป๊กซ์พูดพร้อมทำหน้าเอ๋อๆ พร้อมกับเกาหัว แกรกๆ~
ก่อนที่จะลุกเดินออกไปด้วยท่าเดินที่ออกแนว
วอนบาทา พวกรุ่นพี่แถวนั้น นิดๆ แต่ก้อกระชากใจสาว ๆ แถวนั้นหน่อย ๆ
" ลำดับคิวการขึ้นแสดงออกมาแล้วนะครับ มีลำดับตามนี้.. "
" ปิรันย่า - 1 "
" Blue Ice - 2 "
" เต่าทอง - 3 "
" Medicine - 4 "
" วงกลม - 5 "
" Sorry I'm Late - 6 "
" The Skull - 7 "
" My Own Way - 8 "
" .. . ฯลฯ "
เมื่อคณะกรมมการประกาศลำดับคิวการขึ้นแสดงทุกคนก็ต้องตะลึง อึ้ง!!~ เสียว.. เสียวไส้ จนต้องพูดออกมาพร้อมกัน
" Number 6 !! " ดูเหมือนว่าแต่ละคนจะรู้สึกถึงลางสังเห่าที่ไม่ค่อยดี ..
เลข 6 จะนำพาพวกเข้าไปสู่ความสำเร็จ หรือ ความผิดหวังกันนะ!! งานนี้ มีลุ้น.. ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น