Manager Love == สื่อรัก [วุ่นๆ] ผู้จัดการหัวใจ

ลำดับตอนที่ #4 : # Sorry I'm late

หลังจากที่ เป๊กซ์ ได้เข้าร่วมวงดนตรีกับพวกรุ่นพี่แล้ว พวกชุก็ได้ให้ทำการซุ่มซ้อมอย่าง ๆ เงียบ


โดยปราศจากเสียงเชียร์ เพื่อที่จะเทสนักร้องนำซะหน่อย


ระหว่างที่นายเป๊กซ์ กำลังหยิบกระดาษที่เขียนเนื้อเพลงมาดูเพื่อซ้อมร้องเพลงอยู่นั้น. . . .


ป๊อกก็คิดแผนการอะไรบางอย่างได้ จึงเรียกชุ และเคน มาเตี๊ยมแผนกัน


" วงเราเนี้ย ที่เล่นแล้วมีกองเชียร์เพียบเนี้ย ก่อเพราะว่ามีคะแนนหน้าตานำมาก่อนแล้ว "


ป๊อกพูดไปเก๊กไป จนเคนต้องถามถึงประเด็น เหตุที่เรียกมาสุมหัว


" ป๊อก มีไรก็ว่ามาเลยดิวะ รอฟังอยู่เนื่ย "  - -


" มาทดสอบไอ้เป๊กซ์ หน่อยดีมะ ฮี่ ๆ ๆ "


" ทดสอบอะไร " เคนและชุพูดเป็นเสียงเดียวกัน


" เห้ย ! ! ! สุมหัว "


.

.

.


" อ๋อออออออออ โอเค ๆ ๆ ตามนี้ นะ "



" อ๋อ อะไรกานนนนนนหรอออออ " หนุ่มเป๊กซ์ชะโงกหน้า เข้ามาในวงสุมหัว



เมื่อป๊อกหันไปมองที่เจ้าของเสียง สีหน้าของเค้าก็เหว๋อ อย่างเห็นได้ชัดเจน



" เห้ยย เป๊กซ์ มาตอนไหนวะเนื่ย "


" คุยเรื่องไรกันอ่ะ "  เป๊กซ์ ถามด้วยสีหน้าสงสัย


ชุหันไปยิ้ม ทำสีหน้าเจ้าเหล่ - - แร้วตอบขอไปที


" เปล่า ๆ ไม่มีอะไร ก็เรื่องแนวเพลง แค่คุย ๆ กันเฉย ๆ อ่ะ


" คุยกันเฉย ๆ แล้วไอ้ไก่ย่าง ข้าวเหนียว ส้มตำ นี่มันอะไรอ่ะ - - ? ?"



" เอ่ออออออ ของว่างระหว่างการประชุมน่ะ  ฮ่า ๆ ๆ ๆ


. . .  เห้ยย ไอ้เคน เค้าเรียกว่า ขุมทรัพย์พลัง เฟร๊ยยยย ! ! "


พูดเสร็จป๊อกก็หันไปคว้าน่องไก่มาสวาปามเพื่อเพิ่มพาวเวอร์ให้ตัวเอง



" ไอ้ป๊อกเป็นงานเป็นการเชียวนะเมิง เรื่องกินเนื่ย " เคนพูดเชิงประชดป๊อก กะนิสัย ส่วนตัวของเค้า



" แล้วจะกินไม่กิน ? ? "



" กิน ดิ "



ทั้ง 3 ตอบป๊อกเป็นเสียงเดียวกัน แล้วไม่รอช้า


รีบจ้วง ขุมทรัพย์พลัง ลงกระเพาะไปอย่างรวดเร้ววว





" โอยยยยยย อิ่มตื้อเรยแฮะ + + "


" โหยยยยย ไอ้เป๊กซ์ไม่อิ่มก็บ้าแล้ว เล่นซัดไก่คนเดียวเลยยยยย " ป๊อกออกอาการยัวะนิด ๆ


ที่แทบจาไม่ได้กิน ไก่ย่างของโปรดเรยยย  [ เป๊กซ์มันแย่งกินหมด - - ]


" อิ่มก็จริงว่ะ แต่เอ่อ . . . ฉันขอตัวก่อนนะโว้ยยยยยยย "


ชุพูดเสร็จ ก็รีบเบิ่งออกจากห้องไปทันใด



" อาไรของเค้า " ป๊อก เคน หันมามองหน้ากันอย่าง งง ๆ


" รีบไปไหนของเค้าวะ - -? ? "



" เอ่อ . . . พี่ครับถ้าไม่รีบก็คงไม่ได้หรอกครับ เพราะว่าตอนนี้ . . . "


" ตอนนี้. . . ทำไมหรอเป๊กซ์ น้องฮัก " ป๊อกถามด้วยความสงสัย


" ข้าศึกมันเริ่มโจมตีแล้ววว กองทัพเริ่มประชันชิดประตูเมืองงงงงง !!!! "




" ซ้อมบทจะไปเล่นบางระจัน ภาค 2 หรอเป๊กซ์ 555 "


" ไปเล่นที่สุขาชายนะเพ่ อย่าลืมไปชม ไปแล้ววววววววว !!!!! "


ว่าแล้วนายเป๊กซ์ก็วิ่งไปอย่างติดเทอร์โบเพื่อไปสู่เส้นชัย อย่างรวดเร็ว





. . .  หลังจากเป๊กซ์ออกไป


เคนก็ลุกขึ้น และพูดด้วยสีหน้าซีด ๆ กับป๊อก


" เพื่อนป๊อกครับ งั้นเคนขอไปร่วมเล่นบางระจันกับเป๊กซ์ก่อนนะครับ "


ว่าเเล้วนายเคนก็วิ่งชายเดี่ยว 4 คูณ 100 ตามออกไปอีกคน ปล่อยให้ป๊อก นั่งบ่นอยู่คนเดียว




" ไอ้พวกนี้ กินเสร็จทำไมต้องวิ่งเข้าห้องน้ำไปกันหมดด้วยวะ ส้มตำเจ้หอย ก็หร่อยดีนี่หว่า "






ปุ๊ดดดดดดดดดด ~





" เอ่อ . . . "





" หร่อยจิง ๆ หว่ะ งั้นกูไปด้วย ไอ้เคนนนนนน ส้มตำเจ้หอยทำพิษว้อยยยยย "



ป๊อกรีบวิ่งออกจากห้องตามนายเคนไปทันใด



พร้อมกับตะโกนบ่นไปจนถึงหน้าด่าน


.

.

.


หลังจากสงครามสงบลง ข้าศึกถอยทัพ ~


ทุกคนก็มารวมกันที่เดิมมม ด้วยสภาพ หมดแรง และลงนอน แบบหมดอาลัย - -



" พี่ป๊อก ทีหลังไม่เอาแล้วนะ ส้มตำเจ๊หอยอ่ะ  ไม่อยากออกรบกระทันหันแร้วววว - - "


" เออ . . .  เข็ดเหมือนกันหว่ะ เจ้หอยนี่ ต้องกลับไปล้างแค้นนนน "



" ป๊อกเอ๊ยย ก่อนจะล้างแค้น ล้างปากก่อนเหอะแก หมักใช้ได้เรยเนื่ย เอาไปฝากเจ้หอยได้เลย "


" พูดมากไปแระไอ้เคน "


" ขอโทดคับพี่ป๊อกกก " เคนยกมือไหว้ขอโทษป๊อกแบบกวน ๆ


แล้วหันไปแกล้งจี้เอวชุที่นอนอยู่ข้าง ๆ


" แร้ว พี่ชุ !!  อ่ะ . . . อ่าวหลับไปซะแล้ว ก็ว่าทำไมเงียบ (-"-) งั้นเคนก็ของีบด้วยยนะ = = "


ว่าแร้วเคน และทุก ๆ คน


ก็หลับปุ๋ยยย (_ _)zzZZ ตกอยู่ในห้วงของความฝันต่อไป







. . . จนกระทั่ง 4 โมงเย็น






กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!~


" เห้ยยยยย ใครมากี๊ดกานแถวนี้วะ - - " ป๊อกสะลึมสะลือ ตื่นขึ้นมาคนแรก  เพราะเสียงกี๊ด


ตาม มาด้วย เคน ชุ แระ เป๊กซ์



" เสียงอะไรอ่ะป๊อก " ชุหันไปถามป๊อกที่ตื่นมาคนแรก ว่าเสียงกี๊ดนั่นมันอะไรกัน


" เด๋วป๊อกไปดูให้เพ่ " ว่าเเร้วป๊อก ก็เดินไปที่ริมหน้าต่าง พร้อมกับชะโงก ศีรษะ ไปดูว่า


เสียงนั่นมันนน ดังมาจากไหนกัน


เมื่อป๊อกมองไปข้างล่างเค้าก็ได้เห็นอะไรบางอย่าง ทำให้เค้า ต้องยืนมองอยู่อย่างนั้น อย่างไม่ละสายตา



เคนจึงหันไปถาม  เพราะอดสงสัยไม่ได้




" ป๊อกเด้ง ดูไรอยู่วะ "


" เคน เมิงมาดูนี่ดิ  . . .   พี่ชุด้วย . . . .   แร้วก้อ เป๊กซ์ แกก็ด้วย "


ทั้ง 3 จึงลุกไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น กันแน่





O.o  ! ! ! ! ! !




" พี่ชุ เห็นแล้วใช่มั้ย ? ? "


" ไอ้เจ๋ง "  ชุพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ และหันหลัง เดินกลับไป


นั่งลงพิงฝาผนัง ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง



" พี่ป๊อก นั่นน่ะร๋ออออ เพ่เจ๋งที่ว่า . . . อ่ะ " เป๊กซ์ถามป๊อกด้วยความตะลึง


เพราะสิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือ



นายเจ๋ง และวงของเค้ากำลัง เล่นดนตรีกันอย่างมันส์  แถมยังมี มีกองเชียร์มากมาย อีก


" ทำงี้มันข่มกันนี่หว่า ถิ่นใครก็ถิ่นมันดิวะ " เคนพูดด้วยความโมโห


เมื่อเห็นนายเจ๋งมาเล่นดนตรีที่สนาม ข้างอาคารของห้องซ้อมดนตรี


" เคนเอ้ยยย ช่างมันเหอะลูก  (-"-) "


" ไอ่ป๊อก เมิงเป็นพ่อกรูตั้งแต่เมื่อไหร่ ฟระ ? ? "




ป๊าบบบบบบบบบ !!!!!!!!~

" กวน teen แระ ไอ้เคน " ป๊อกเอ่ยขั้น พร้อมกับยกมือขึ้น เหม่ง ศีระษะ นายเคนไป 1 ที ข้อหาหมั่นไส้



แล้วชุก็เรียกทุกคนมารวมกัน


" เห็นกันแล้วนะ พวกไอ้เจ๋งมันเริ่มแล้ว ! ! !


แล้ว เราก้อไม่รู้ ว่ามันจะมาไม้ไหน ต่อไป " ชุพูดพร้อมกับมองหน้า ทีละคน ทีละคน ทีละคน


เพื่อสร้างสถานการณ์ให้ดูตึงเครียด


" ฉะนั้นต่อไปนี้ เราทุกคนต้องตั้งใจซ้อม เราจะยอมแพ้ไม่ได้  ! ! ! "


แล้วทั้ง 4 ก็ยื่นมือเข้ามาประสานกัน เพื่อบูมเรียกกำลังใจ






"  1 . . . . . 





   2 . . . . . 





   3 . .  . . . .  "






" พวกเราาาา  สู้โว้ยยยยยยยยยยยยย ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! "





หลังจากวันนั้น ทุกคนก็ขยันขันแข็ง ตั้งจัยฝึกซ้อมกันแบบ ไม่มีลิมิด ชีวิตเกินร้อย ! ! ! !


ว่างเมื่อไหร่ ก็เป็นอันมารวมพลกัน แบบมิได้นัดหมาย





จนกระทั่งวันหนึ่ง


ขณะที่ทุก ๆ คน มาที่ห้องซ้อมกันเรียบร้อย


แต่ก้อ ไร้เงานายเป๊กซ์อีกเช่นเคย


" เห้ยยยยป๊อก แผนที่วางไว้เมื่อไหร่จะจัดการฟระ " เคนหันไปถามป๊อกที่กำลัง


ง่วนกับการแยกสายไฟที่มันพันอีรุงตุงนัง กันอยู่


" แดง... ดำ... น้ำเงิน... "


" ว่าไงป๊อก ? ? "


" อันไหนสายตู้เบสกรูวะ !!!!! -*- "


" ไอ้ป๊อกเว้ยยยยยยยยยย ฟังกรูมั้งเด้ !!!!!  "

" บ่นไรวะเคน (-"-)T "

แล้วป๊อกก็หันไปจัดการกับสายสีดำ แดง น้ำเงินต่อ พร้อมกับตอบคำถามเคน

" เรื่องนั้นน่ะ หึหึ โนพ้อมแพล่ม "

" เออ แล้วเป๊กซ์ทำไมมันยังไม่มาอีกวะ " เคนพูดจบทุกคนก็มองหน้ากันอย่าง งง ๆ




.................. ทางด้านนายเป๊กซ์ - - ................................



ก๊อก ๆ ๆ ก๊อกกกก ~


" เพ่ เป๊กซ์ !!!!!  ตื่นได้แล้วววววว สายแล้วววววววว ๆ ๆ !!!!!! "

เสียงตะโกน ดังมาจาก ปั๋น น้องสาวของ นายเป๊กซ์ที่เคาะประตูเรียกอยู่หน้าห้อง

“ งืออออออออ อาไรกานอ่ะ  คนจานอนนนนน = = ” เป๊กซ์ ตะโกนตอบกลับไป

ในขณะที่สภาพร่างกาย ของเค้าตอนนี้ ยังไม่สามารถลุกขึ้นมายืนรับแรงดึงดูดของโลกได้ = =




ตึ๊งงงงงงงงงง !!!!!


“ เห๊ยยยยยย !!! ตื่นเรยยยยย ตื่นเรยยยยย แม่หั๊ยมาตามมมมม ,,ไม่งั้น ไม่ขึ้นมาเรียกหั๊ยเสียเวลาหรอกกกก ”

ปั๋นเคาะประตูอีกทีอย่างดัง ด้วยฟามหงุดหงิดที่พี่ชายของเค้าปลุกยากเย็นเสียเหลือเกิน

" เออ ๆ ๆ ๆ  เด๋วลงไป ๆ ๆ ๆ " เมื่อพูดจบเป๊กซ์ก็ทิ้งตัวลงไปหลับต่อ



. . .  จนกระทั้ง 30 นาทีต่อมา . . .



แม่ของหนุ่มเป๊กซ์ ต้องขึ้นมาปลุกเอง เมื่อไม่เห็นวี่แววการลงมาจาห้อง ของเค้าเรยยย


" เป๊กซ์ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  !!!!!!  10 โมงแล้วนะลูกกกก !!!!!


ตื่นเร็วววว ๆ เข้าาาาาา !!!!! "


สุดเสียงของแม่ เป๊กซ์ ก้อสะดุ้ง โหย๋งงง ! ขึ้นมา ทันที


" ค.. คร้าบบ

อ่าววววว............... เห๊ยยยยยยยย 10 โมง ทำไมนาฬิกาไม่ปลุกวะ !!!!! "


ว่าแล้วเป๊กซ์ ก็รีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ อย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งลงกะได ตรงไปที่แม่ของเค้า ทันที


" แม่คร้าบบบบ หอมที "


ฟ๊อดดดดดดดดดดดดด ~


“ ไปดี มาดี นะลูกกกกกกก ”

“ คร๊าบบบบบบบบบบบบ ”



จากนั้นนายเป๊กซ์ก็ตรงดิ่งไปที่ หมาลัย ด้วยความรวดเร็ว กะวินสุดซี้คันเดิม

แต่คราวนี้ เค้าไม่เบี้ยว ค่าโดยสาร จ่ายแบบเต็มราคา แต่แบงก์ก็ยังคงยับยู่ยี่เหมือนเดิม - -

แล้วเค้าก็รีบรี่ ตรงไปห้องซ้อมด้วยความไวแสง



ตึกกกกกก ตึกกกกกกกกกก ตึกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!


เมื่อขึ้นมาถึงห้องซ้อม เป๊กซ์ก็รีบเปิดประตูเข้าไป และหยุดยืนแบบขอหายใจหน่อยเหอะ อยู่ที่หน้าประตู



" ขอโทษที่มาสาย ค๊าบบบบบบบบบ !!!!!!!!!!!! "


“ มาได้ซะทีนะ คุณชายยยย ”  เคนพูด


“ หูยยยยยยยยย เป๊กซ์ เชยหว่ะ พวกพี่ออกจะโกอินเตอร์กัน ” ป๊อกเสริม


“ ไหน ๆ มาแร้ววววว ก้อทักกันเปง ภาษาประกิด หน่อยย ”

“ ซอรี่ แอมเลทท อ่ะ พูดด้าย มะ  ---  Sorry I’m late ”  แร้วป๊อก ก็ออกสำเนียง แบบประกิด สุด ๆ + +

“ คร๊าบบบบ ๆ  ซอรี่ แอมเลท ก้อด้าย คร๊าบบบบบบ ” เป๊กซ์ เอ่ยขึ้นพร้อมกับ โค้งตัวก้มหัว หงึกๆ

" เอะ !!!!!  ไรนะเป๊กซ์  Sorry I'm late "  ชุทำตาโตแล้วจ้องไปที่เป๊กซ์ ด้วยความตะลึง

แร้ววิ่งไปที่เป๊กซ์ พลางเอามือทั้งสองเขย่าไหล่เป๊กซ์เบาๆ



" ทะ... ทำไมหรอฮะ "


แร้ว ชุก้อพูดด้วยอาการตื่นเต้น


" เป๊กซ์ . . .  น้องรัก  เราได้ชื่อวงแร้วโว้ยยยยย "


ประโยคนี้ ทำให้เคนแระป๊อกหันมาทางชุ และพูดเป็นเสียงเดียวกัน " อะไรนะ !!!!! "




" อะแฮ่มมม... "


" ต่อไปนี้วงเราจะใช้ชื่อว่า Sorry I'm late " ชุพูดขึ้นด้วยเสียงหวานๆพร้อมกับ ออกสำเนียงปะกิดแบบพริ้วๆ


พร้อมกับหมุนตัว 1 รอบ สะบัดหัวเหมือนกับว่าตัวเองมีผมยาวพริ้ววว

 ทั้งๆที่ผมยาวแค่ 3 ซม. แระกางแขนยืดออกไปทั้ง 2 ข้าง - -


" ว่างัย ตกลงมะ ?? "

ป๊อก เคน เป๊กซ์ หันมามองหน้ากันแร้ว ผงกหัว งึกๆๆ

แล้วหันไปทางชุ แล้วผงกหัว งึกๆ พร้อมกันอีกครั้ง เป็นอันว่า " ตกลง "




" ฮ่าๆๆ งั้นเราไปฉลองกันหน่อยดีกว่า "

ว่าแล้วชุก็ชวนทุกๆคนลงไป ที่สวนหย่อมข้างตึก กับโต๊ะม้าหินแหล่งสิงสถิตย์ประจำของกลุ่ม

แระชุ ก็ไม่ลืมที่จะหยิบกีต้าร์โปร่งตัวเก่งติดมือลงไปด้วย

เมื่อลงมาถึงข้างล่าง ทุกคนก้อนั่งลงประจำที่ใครที่มัน ตามระเบียบ


" เป๊กซ์ น้องฮักไปซื้อขนมมาดิ่ " ป๊อกหันมาบอกเป๊กซ์แล้วยื่นตังค์ให้ 20 บาท


พร้อมกับสคริบ เมนูของตัวเอง


" โหยยยยย ไรกานเพ่ 20 บาท แต่สั่งเป็นสิบ - - "


" เออ ๆ แกออกตังไปก่อนดิ


. . . .   งั้น เคนไปเปนเพื่อนเป๊กซ์มันหน่อยดิ่  "



ว่าแล้วเป๊กซ์ก็เดินไปซื้อขนมกับเคน พร้อมกับ บ่น ๆ ๆ ๆ ๆ ไปตลอดทาง


แล้วป๊อกก็หันไปยิ้มเจ้าเล่ห์กับชุ " พี่ชุ เดี๋ยวเป๊กซ์มันกลับมาจัดการเรยนิ "


" เออๆ ด้ายๆ " ชุพูดไปยิ้มไปแบบมีเลสนัย





.............. เค้าคิดจะทำไรกานนะ .................




ตุ๊บบบบบบบบบบบบบ !!!!!!


เป๊กซ์หิ้วขนมมาแบบพะรุงพะรัง และวางมันลงบนโตะพร้อมกับอาการบ่นนิด ๆ " โอยยยยยยยย หนักโคดดด "


" ไอ้น้อง - - แค่นี้บ่นนะแก "


" หูยยยยยย แร้วที พี่เคนอ่ะ " พูดเสร็จเป๊กซ์ก็หันไปมองเคนด้วยหางตา


เนื่องจากนายเคนนั้น เดินตามมาแบบ ปลิววว ลมมมมมม ~ ( หั๊ยนายเป๊กซ์ ถือคนเดียว )





" เห๊ยยยยย เป๊กซ์ !!!!!! "


" ฮะ ไรหร๋อเพ่  ?? "


ว่าแล้วป๊อกก็เอามือเคาะโต๊ะ ป๊าปๆๆๆ " ขึ้นมายืนบนนี้ดิ " พร้อมกับยักคิ้วให้นายเป๊กซ์และยิ้มแหยะ ๆ


" ขึ้นไปทำไมอ่ะเพ่ ผม อายยยยนะ " ว่าแล้วเป๊กซ์ก็กระโดดขึ้นไปยืนบนโต๊ะด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย


ทำให้เคนที่นั่งเงียบอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง " เนื่ยหรอวะ ?? อาการอายของแกอ่ะ - - "


เป๊กซ์ ก้มหน้าลงมายิ้มกวน ๆ หั๊ยเคน พร้อมกับ บิดไปบิดมา แสดงถึงอาการอาย นิด ๆ


" เป๊กซ์ไหนแก ลองเช้คเรตติ้ง ตัวเองดูซิ " ชุเงยหน้าขึ้นไปบอกเป๊กซ์ที่ยืนสง่าอยู่บนโต๊ะ



" ยังไงอ่ะเพ่ "


" ถามคนใน ม. ดิ ว่าแกหล่อป่าว ฮ่าาาาาาาาาาๆๆๆ  "


" พี่ชุ เป๊กซ์มันจะกล้าหรอวะ ฮ่าาาาาาาๆ " แร้วป๊อกก้อหันไปหัวเราะสมทบ เคนและชุ



" เอางั้นร๋ออ ??   ........ เป๊กซ์จัดหั๊ยยยยยยยย !!!!!! "


ป๊อกได้ยินดังนั้นก็ถึงกับอึ้ง และทำตาโตนิด ๆ " เฮ่ยยยย มันเอาจิง "


ว่าแล้วนายเป๊กซ์ก็รวบรวมลมปราณ และสมาธิเข้าด้วยกัน แล้วปล่อยพลังที่สะสมทั้งหมดออกไปอย่างสุดกำลัง




" ผมหล่อมั้ยคร๊าบบบบบบบบบบ !!!!!!!!!!     .................ผมหล่อมั้ยคร๊าบบบบบบบบบบ !!!!!!!!!!  "




วินาทีนั้น ทำหั๊ยทุกคนที่อยู่บริเวณสวนหย่อมก็หันมาจ้องที่นายเป๊กซ์ เป็นสายตาเดียว !!! แต่ละสายตานั้น


มีทั้งสายตาที่เอ็นดู และสายตาที่เย็นชา เป๊กซ์ทำไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งและอึ้ง


ทำหั๊ยบริเวณนั้นนิ่งเงียบไป เป็นเวลาชั่วครู่หนึ่ง เป๊กซ์หน้าซีดดด ตัวสั่น แต่ก้อยังมีสติอยู่ เค้าไม่รู้จะทำไรให้ดีไปกว่านี้แล้ว


เค้าเลยตัดสินจัยร้องเพลงแก้เขิลอาย . . .  แร้วกัลลลล




" วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น เราไม่เคยห่าง เคียงคู่ชิดใกล้.... ทุกเวลา

ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน  เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์ "


ชุเห็นดังนั้นจึงไม่รอช้า รีบคว้ากีต้าร์ตัวเก่งมาบรรเลงเสียงเพลงประกอบให้นายเป๊กซ์ทันที



" ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด....  เติบโตจึงได้รู้ความจริง

หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน  ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง

หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา

แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย...  เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน. . .  ของเธอ "




สิ้นเสียงร้องเพลงจากเป๊กซ์ เสียงบรรเลงกีต้าร์ของชุก็ค่อยๆ ช้าลงบรรเลงจนจบเพลง

ทุกอย่างกลับเข้าสู่ความเงียบสงัดอีกครั้ง แต่ทุกสายตาก็ยังคงจ้องที่นายเป๊กซ์เช่นเดิม

จนกระทั่งมี นศ.คนนึงเดินเข้ามา



แปะ แปะ แปะๆ ๆ ๆ~



นศ. คนนั้นคือน้องข้าวฟ่างนั่นเอง เธอแอบยืนฟังอยู่โดยที่เป๊กซ์ไม่ได้สังเกตุเห็นเธอ

เธอปรบมือให้หร้อมกับส่งยิ้มเล้ก ๆ จากนั้น นศ. คนอื่น ๆ ก็ปรบมือให้เค้าตาม ๆ กันไป

ทำให้ชุ ป๊อก เคน และ เป๊กซ์ ก็ต่างอึ้งไปชั่วขณะกันเลยทีเดียว



" เป๊กซ์แม่---ง เก๋าว่ะ " ป๊อกหันมาพูดกับชุที่นั่งอยู่ตรงข้าม เคนจึงสมทบต่อ " สุดยอดเลยแก "


" ก็เป็นอันว่า การทดสอบวันนี้ ผ่านนน !!!! " ชุพูดเสร็จก็บรรเลงกีต้าร์ต่อ หนุ่มเป๊กซ์ก็ไม่รอช้า


ได้ยินเสียงกีต้าร์ขึ้น เค้าก็ร้องเพลงตามที่ชุเล่นมา อย่างกับเตี๊ยมกันไว้ แต่ว่าอันที่จริงแล้ว เล่นกันสด ๆ คับพี่น้อง


เคนที่นั่งว่างๆอยู่จึงหยิบไม้กลองสุดรักที่พกติดตัวตลอด ออกมาเคาะกับโต๊ะเพื่อสร้างความครื้นเครง


" แล้วกรูทำไรดีอ่ะ .....ไปเต้นกะน้อง ๆ ดีก่า " ว่าแล้วป๊อกก็ลุกออกจากโต๊ะไปผสมโรงกะน้องๆ นศ.ที่ดิ้นกันอย่างเมาส์มัน






โดยที่ ทั้ง 4 คนไม่รู้เรยว่า . . .


ยังมีสายตา อีก 8 ดวง ( 4 คน ) ที่กะลังจ้องมอง พวกเค้าอยู่ห่าง ๆ


" เฮ่ยยย คิว ไอ้เด็กคนนั้นอ่ะใครวะ ที่ยืนร้องเพลงอยู่บนโต๊ะอ่ะ " เจ๋งที่แอบยีนดูอยู่หันไปถาม คิว มือกีต้าร์ของวง


" เด็กใหม่ชุมันน่ะ ร้องนำ ชื่อเป๊กซ์ " พูดจบ คิวก็ได้สังเกตุสีหน้าของเจ๋ง เค้าดูเคร่งเครียดมาก


 และยืนกำมือแน่น เหมือนกับว่าเค้าคิดอะไรอยู่



" หึหึ จะแน่ซักแค่ไหนวะ !! "




                                            ..........................................................