คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : # เรื่องเก่า เก่า
ตอนที่ 3 : เรื่องเก่า ๆ
หลังจากเสียงกรี๊ดดด กร๊าดดด ~ สนั่นหวั่นไหวหยุดลง
สาวๆทั้งหลายที่ยืนอยู่หน้าห้องซ้อม ก็ทยอยกันลงจากตึกไป
ก็เหลือเพียง ชุ เคน และ ป๊อก ในห้องซ้อมดนตรี และนายเป๊กซ์ ที่ยังคงยืน ----- อึ้ง กิม กี่ อยู่ - -"
" อ่าววว นี่คุณๆๆๆ เข้ามาๆๆ " ป๊อกเรียกเป๊กซ์ให้เข้ามาข้างในแบบติดโหด
" ฮะ!! ผมหรอ ?? " เป๊กซ์ทำหน้า งง แระชี้มาที่ตัวเอง
" Yesssss !! " ป๊อกตอบแบบเก๊กนิดๆ เพื่อสร้างมาดขรึมให้ตนเอง
" ตะ.... แต่ว่า ฝีมือเพ่เนื่ยยย เจ๋งโคดด 0_0 "
เป๊กซ์บอกความรู้สึกที่เห็นจากการซ้อมดนตรีเมื่อตะเกี๊ยยย ของพวกพี่ชุ
" อืมมม แต่มันเหมือนยังขาดอะไรบางอย่างนะ " ชุพูดเพื่อให้เป๊กซ์เกิดคำถาม
" แร้วสิ่งที่ขาดไปนี่มันคืออะไรฮะ ?? " เป๊กซ์ยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ชุพูด
ทั้งๆที่คำตอบมันอยู่ตรงหน้า
" ความสนุกหน้าเวที สีสรรตรงนี้ของวงมันหายไป " เคนพูดอธิบายอย่างนิ่งๆ
" ไม่มีนักร้องนำ . . . . " คำตอบที่เป๊กซ์เพิ่งจะนึกออก และตอบออกมานั่นแหละ
คือสิ่งที่ขาดหายไปของวงนี้ !!!
แต่เป๊กซ์ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมถึงซ้อมกันได้โดยไม่มีนักร้องนำ
" แล้วนักร้องนำหล่ะฮะ พี่ ๆ ซ้อมกันแบบนี้ แร้วเค้าหายไปไหน ล่ะ - - ?? "
" แต่ก่อน.... ก็เคยมีอ่ะนะ แต่เค้าออกจากวงไปเมื่อปีที่แล้วเอง "
ชุพี่ใหญ่ของวง พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยเมื่อต้องพูดถึงเรื่องนี้
" แล้วตอนนี้ . . . . "
" เค้าไปตั้งวงใหม่ ปี 4 รุ่นเดียวกันทั้งวง " ป๊อกพูดตัดบทเป๊กซ์
" แล้วทำไมเค้าถึงออกจากวงนี้ ทั้งๆที่ พวกพี่ๆก็ฝีมือดีขนาดนี้ " เป๊กซ์ยังคงสงสัยอยู่
" ขัดแย้งกันเรื่องเล็กๆน้อยๆอ่ะ " เคนพูดแบบชิวๆๆ
สีหน้าของเค้าไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่
" เรื่องของชื่อ วง " ชุพูดสั้นๆ เพราะไม่อยากกลับไปคิดถึงเรื่องเก่าๆ
" แล้วมันเกี่ยวไรกับชื่อ วง ?? " เป๊กซ์เค้ายังคง ------ คาใจและไม่หยุดซักถาม -_-"
" คุณๆๆๆ มานี่ๆๆ เลย มาทางนี้ " ป๊อก และเคนที่ยืนอยู่ที่นอกห้องเรียกให้เป๊กซ์ออกมา
เพราะสีหน้าชุ ดูไม่ค่อยดี เลยปล่อยให้ชุนั่งนิ่ง ๆ คนเดียวไปสักพัก
แล้วแยกตัวออกมาอธิบายเรื่องนี้ให้นายเป๊กซ์เข้าใจ
" อะแฮ่มม สาเหตุที่ไอ้เจ๋ง เอ๊ยย ไอ้คุณเจ๋งเค้าแยกวงออกไป "
" เค้าไม่พอใจเกี่ยวกับ เรื่องชื่อของวงพวกเราน่ะ ”
“ นายเจ๋งเนื่ยเค้าต้องการให้วงเป็นอย่างที่เค้าต้องการ " ป๊อกพูด ด้วยน้ำเสียงเก๊กหล่อ นิด ๆ
ตามด้วยเคน ที่ช่วยกันอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด
" คงพอเข้าใจนะ " เคนพูดทิ้งท้ายสั้นๆ แล้วก็ลุกกลับเข้าไปในห้องซ้อมพร้อมกับป๊อก
เป๊กซ์ไม่คิดที่จะตั้งคำถามอะไรต่อไปอีก จึงเดินตามเคนและป๊อกเข้าไปในห้องซ้อม
ก็เห็นว่าชุกลับมาร่าเริงแล้ว....
" เอ้อออ นายอ่ะ นายปราชญ์ " ชุเรียกเป๊กซ์ที่กำลังนั่งท้าวคาง จ้องหน้าเค้าอยู่
" ฮะ เรียกผมว่า เป๊กซ์ก็ได้ฮะ "
" ลอง ร้องนำดูมั้ย ?? "
" เฮ่ยยยยยย ,,จะดีหรอเพ่ "
" เออ น่าๆๆ ลองดู ฉันเชื่อว่าแกต้องทำได้ !! "
นายชุพูดด้วยความมั่นใจในตัวเป๊กซ์อย่างมาก
พร้อมกับตบบ่าเรียกความ มั่นใจในตัวนายเป๊กซ์ให้แสดงออกมา
" ทำไมพี่ถึงคิดว่าผมจะทำได้อ่ะ "
" ไม่รุสิ ฉันรู้สึกถูกชะตากับนายอย่างบอกไม่ถูกหว่ะ " ชุพูดไปพลางเก้บเป้สัมภาระอันพะรุงพะรังขึ้นมาสะพายบนบ่า
" พรุ่งนี้เที่ยง เจอกัน " ชุพูดพร้อมกับโบกมือ แล้วออกจากห้องไป
ตุ๊บบบบบบ ~
สิ้นเสียงปิดประตูของชุ นายป๊อก ก็ตรงดิ่งมาที่เป๊กซ์ทันควันน
" วู้ววววววว นายนี่แน่แฮะ "
" ผมนี่นะ !! " เป๊กซ์ชี้ที่หน้าตัวเองอย่าง งง ~
" ก็นายนี่แหละ พูดอยู่กับนาย จะให้ฉันใช้พลังจิตคุยกับผีรึไงฟระ "
" ฮ่าๆๆ แน่จิงทำให้ดูดิ "
" เห่ย ไม่เอาอ่ะ กัวผีเหมือนกันหว่ะ " ป๊อกหยุดพูดเรื่องนี้ แล้วกลับไปคุยเรื่องเดิม
" นายนี่.... มันแน่จิง ๆ ยอมรับว่ะ ” แร้ว ป๊อกก้อเดินไปตบไหล่เป๊กซ์ เบา ๆ
“ ตั้งแต่ไอ้คุณเจ๋งมันออกไปจากวง ชุก็ไม่เคยคิดจะรับนักร้องนำเลย "
" พี่ครับ ,,พี่จะเล่าเรื่องสยองขวัญหรือครับ " นายเป๊กซ์ ยังไม่หยุด กวนประสาท - -
" 555 ไม่ใช่เว้ย ก็แค่อยากจะบอกว่า
นาย เป็น คน แรก
ที่ชุยอมเลือกให้มาเป็น นักร้องนำ "
" อืมๆๆ ยังไม่สยองเท่าไหร่ " ดูเหมือนว่านายเป๊กซ์จะไม่ได้ฟังเอาซะเลย
" นึกว่าชาตินี้ วงเราจะไม่ได้มีนักร้องนำซะแล้ววว " เฮ้อออออออออ ~
ป๊อก เอ่ยขึ้น พร้อมกับถอนหายจัย จากนั้น ก้อเดินออกจากห้องไป พร้อมกับเคน
ทิ้งหั๊ยเป๊กซ์ ยืน ทื่อ อยู่คนเดียว - -
“ อ้าววววววว รอด้วยสิ เพ่ --- ผมก้อกัวผี เหมือนกัน น๊าาาาาาาา >< ”
หนุ่มเป๊กซ์ ตะโกน เรียกรุ่นเพ่ แร้วรีบๆๆๆ วิ่ง ออกจากห้องตามไป ในทันใด
ตึก ตึก ตึกก ....
" เป๊กซ์โว้ยยยยยยยย เป๊กกกกกกกกซ์ " เสียงดังมาจากระยะ 100 แมตร
ตึก ตึกก ตึกกก .....
" ไอ้เป๊กซ์โว้ยยยยยยยย เห๊ยยยยยยยยยยย " เสียงดังเข้ามาเรื่อยๆ ในระยะ 50 เมตร
ตึกก ตึกกก ตึกกกก ตึกกกกกกก .....
" ไอ้เป๊กซ์โว้ยยยยยยยยยยย เมิงงงงงงงงงงงงงง " เสียงดังสิ้นสุดที่ระยะประชั้นชิดตัว - -"
แฮ่กกกก แฮ่กกกก ~
" ไอ้เป๊กซ์กูวิ่งหามึงรอบ ม.แล้วเนื่ยยย "
" โหหห วัฒน์เพื่อนรักมาถึงนี่เชียว มาๆๆ นั่งก่อน "
" ไม่ต้องนั่งแล้วหว่ะ ไปกะกูเดี๋ยวนี้เลย แฮ่กกก แฮ่กกก "
" ไปไหนวะ ?? " เป๊กซ์ มึน อีกรอบแล้วครับ
" ถ้าแกไม่รีบไปตอนนี้ 'จาน ศิรัตน์ พิโรธแน่ "
" ตายห่-า " เป๊กซ์อุทานอย่างไม่สุภาพสั้นๆ
แร้ว รีบใส่เกียหมาท่วงท่าลีลาเดิม แบบ 4 คูณ 100 วิ่งไปเข้าเรียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่ในส่วนเสี้ยว สมองโปรโตรซัวของเค้าคิดว่า ถ้าหายตัวไปถึงห้องได้เลยยิ่งดี
ตึกกก ตึกกก ตึกกกกกกกกก ~
" ปราชญ์ พงษ์ไชย รายงานตัวครับ "
" มันมาแล้วครับ 'จาน แฮ่กก แฮ่กกกก "
อาจารย์ ศิรัตน์ มองลอดแว่น ด้วยสีหน้าทำหน้าขรึม ขรึม
แล้วสำรวจการแต่งกายของนายเป๊กซ์ ตั้งแต่ปลายเท้าไล่ขึ้นมา จนถึง . . .
.....................ศรีษะ .....................
เมื่อเธอเห็นทรงผมเดทร็อค ของนายเป๊กซ์เข้า
ก็ค้องตะลึง และสะดุ้งเล็กน้อยแต่ยังเก็บอาการไว้เป็นอย่างแนบเนียน
" นายปราชญ์ บอกเหตุผลมาซิ !!! ทำไมเข้าห้องสาย "
คำถามนี้ทำให้เป๊กซ์นิ่งคิดไปสักแปป แล้วตอบกลับมา
" หลงทางครับ "
" เธอเป็นลูกแกะหรือยังไง "
อาจารย์ศิรัตนพูดประโยคนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องหัวเราะออกมาอย่างดัง
" ฉันจะถือซะว่าเป็นวันแรกของการเรียนละกัน เข้าไปนั่งได้ "
" ขอบคุณค๊าบบบ " เป๊กซ์แระวัฒน์พูดพร้อมกัน
พลางยกมือไหว้ขอบคุณแล้วรีบตรงดิ่งไปนั่งที่ของตัวเอง
ตรง... มุมหน้าต่าง ท้ายสุดของห้อง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น