คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : # ปริศนาห้องซ้อมดนตรี
ตอนที่ 2 : ปริศนาห้องซ้อมดนตรี
" ใจฉันอยู่กับเธอ แม้จะห่างกันแสนไกลเพียงไหน
ใจฉันอยู่กับเธอ หมดเลยทั้งหัวใจ และรักตลอดไป โว้วววว โนววว "
เป๊กซ์เดิมฮัมเพลงไปเรื่อย ๆ ในเช้าวันใหม่ อย่างสดใส เมื่อนึกถึงหน้าของ . . . น้องข้าวฟ่าง
" เห๊ยยย เป๊กซ์ รอด้วยยยยยยยยย >< " วัฒน์ ตะโกนเรียกเป๊กซ์ จากด้านหลังราว ๆ 2 เมตร
พร้อม กับวิ่ง ตรงดิ่งมาหาเพื่อนทันที
" รุสึกวันนี้แก 'รมดีจังนะ "
" หุหุ ไม่มีรัยหรอก "
" ไม่มีไรหรอกกก อุบอิบ หน้านี่บานเชียว "
ตุ๊บบบบบ !!! ~
" อุ๊ย ! ขอโทษครับ / ค่ะ " เป๊กซ์เดินชนกะ นศ. คนนึง แบบไม่ทันตั้งตัว
ทำให้ของที่ นศ. คนนั้นถือมาหล่นกระจัดกระจาย อยู่ที่พื้นเทอรีบก้มลงเก็บ โดยยไม่ได้สนใจ อารัยยย
ส่วน นายเป๊กซ์ ก้อไม่รอช้า ทำหน้าที่สุภาพบุรุษ ก้มลงไปช่วยเทอ เก็บทันที
หลังจากที่ เป๊กซ์ ด้ายยื่นของส่งให้เทอนั้น ทั้ง 2 ก้อด้ายเงยหน้าขึ้น
พร้อมกับ ตกกะจัย กับคนที่อยู่ตรงหน้า O.o
" พี่เป๊กซ์ !! "
" น่ะ . . . น้อง ข้าวฟ่าง !! "
ทั้ง 2 อุทานขึ้น พร้อมกัน ด้วยสีหน้าตกจัยสุดขีดดดด ><
" พี่เป๊กซ์เรียนคณะไหนคะ "
" ศิลปศ า ....... โอ๊ยยยยยย ~ " ขณะที่เป๊กซ์กำลังจะตอบคำถามของข้าวฟ่าง
อยู่ดี ๆ เค้าก็ต้องร้องออกมาอย่างสุดเสียงแล้วหันไปกระซิบกับวัฒน์ที่เอามือหยิกเอวเค้าอยู่
" ทำไรของแกวะ - -? ? "
เป๊กซ์หันไปถามวัฒน์แล้วรีบหันกลับมายิ้ม แฮะ แฮะ ^^" หั๊ยน้องข้าวฟ่าง
" เอ่อ . . . พวกพี่ไปก่อนนะคร๊าบบบบ " วัฒน์บอกลาข้าวฟ่างแทนเป๊กซ์
แร้วรีบลากกก หนุ่มเป๊กซ์ออกมาจากน้องข้าวฟ่าง ทันที
.
.
" เห้ยยยวัฒน์ วันนี้เที่ยงพี่ชุให้ไปหาที่ห้องซ้อมว่ะ "
เป๊กซ์บอกกับวัฒน์ที่กำลังโซ๊ยยย ก๋วยเตี๋ยวเป็ดอยู่อย่างเมามันส์
" แอ้ว อัน อู่ แอ๋ว ไอ๋ อ่ะ " วัฒน์หันไปถามเป๊กซ์ต่อทั้ง ๆ ที่ขาเป็ดยังคาปากอยู่ - -
" ใจเย็นเว่ย ๆ ๆ ๆ เป็ดมันไม่หนีไปไหนหรอกกก ในร้านยังมีอีกเพียบ ! ! ! "
เป๊กซ์หันไปตอบกวนประสาทนายวัฒน์ที่ถามดีๆ
" เอ๊อออ อย่าให้ถึงทีกู "
ซู๊ดดดดด ~
แล้ววัฒน์ก้อหันกลับไปโซ้ยก๋วยเตี๋ยวต่อจนเกลี้ยงชาม แบบไม่เหลือน้ำแกงซักหยด
" แล้วไปทีไหนล่ะ ไอ้ห้องซ้อมเนื่ย ? ? "
" ยังไม่รู้เลยว่ามันอยู่ซีกไหนของหมาลัย - - "
เฮ้ออออ ~ เป๊กซ์ตอบเพื่อน แล้วก็ต้องถอนหายใจ
เพราะกว่าที่เค้าจะหาห้องซ้อมเจอ ,, คงมืดพอดี
" วัฒน์เข้าเรียนดีกว่าว่ะ " เป๊กซ์เอ่ยปากชวนวัฒน์ไปเข้าเรียน
ทั้ง ๆ ที่เขายังคงคาใจกับเรื่องห้องซ้อม
" เออ ๆ ไป ๆ เด๋วไม่ทันกันพอดี "
แร้วทั้ง 2 ก้อเดินตรงเข้าห้องเรียน ทันที . . . .
จนถึงเวลาพักเที่ยง - -
" ....z z Z คร๊อกกกกก . . . ฟี้ "
" ไอ้เป๊กซ์ ไอ้เป๊กซ์ " วัฒน์หันไปเรียกเป๊กซ์ที่กำลังหลับอย่างสบาย และสนิท
ในอ้อมแขนที่ขดรองเปรียบแทนหมอนหนุน
" น้องข้าวฟ่างง จ๋าาาาาาาา "
" ไอ้เป๊กซ์เว่ยยย ละเมอแล้วเฮ่ยยย ตื่น ตื่น ตื่นนนน น้ำลายยืดแร้ววว "
วัฒน์ยังคงพยายามจะปลุกเป๊กซ์ที่กำลังหลับ
และละเมออยู่ให้ตื่น เพราะตอนนี้ในห้องเหลือเพียงเขา 2 คนเท่านั้น
" ทำไงกับมันดีวะ - -? ? " วัฒน์คิดหาทางจะทำให้เป๊กซ์ที่หลับไหลอยู่ตื่นขึ้น
แล้ววัฒน์ก้อเหลือบไปเห็น
กลองชุด ดุริยางค์ ที่ใช้สำหรับการสอนตั้งอยุ่ที่มุมห้อง แล้วเค้าก็ยิ้มออกมา
" หึ หึ ตื่นแน่แก คราวนี้ "
ดูเหมือนวัฒน์เค้าจะทำอะไรสักอย่าง
. .
. . . .
. . . . . .
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . .
ตึงง ตึงง ตึงงง ตึงงงงง ตึ๊งงงงงงงง !!!!!!!!!!!! ~
" เห่ยยย เที่ยง แร้วววว เที่ยง แร้วววววว แกต้องไปห้องซ้อม โว๊ยยยยยย "
วัฒน์บรรจง ตีกลองอย่างไพเราะ - - พร้อมกับ ตะโกน กรอกหูเพื่อนที่กะลัง หลับอยู่
แร้วมันก้อ ด้ายผลแฮะ เป๊กซ์ สะดุ้งตื่น เด้งขึ้นมาทันที
" หือออ หนวกหูกันจิง ๆ " เป๊กซ์ เอ่ยขึ้นด้วยอาการที่ยัง สะลึม สะลืออ อยู่
แร้ว ยืดแขน ทั้ง 2 ข้าง กางออกไป บิดคิเกียจ
ในที่สุดนายวัฒน์ก็ปลุกให้เพื่อนขี้เซาของเค้าให้ตื่นจนได้ [ เห็นแล้วเหนื่อยแทน -_-" ]
" เฮ้อออออ กว่ามันจะตื่น - - " วัฒน์พูดพลางถอนหายใจ
" ห้องซ้อม ห้องซ้อม ห้องซ้อม !!!!!! " แล้วจู่ๆนายเป๊กซ์ก่อพุ่งออกจาห้องไปแบบเครื่องบินเจ๊ท
ปล่อยให้วัฒน์ยืน งง เป็นไก่ตาแตกอยู่ในห้องเพียงคนเดียว - -
" อะรัยของมันวะ ? ? วิ่งไปหยั่งกะจะไปสอบเข้าทีมชาติ "
" แต่ก้อ ช่างมันเหอะ ปายโซ๊ยยยเตี๋ยวเป็ด ป้าสมศรี ดีก่าาาาาาา "
ว่าแร้ว วัฒน์ก็เดินออกจากห้อง ตรงไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดทันที
ส่วนนายเป๊กซ์ก็เดินไปเรื่อยๆ ขึ้น ลง ขึ้น ลง ไม่รู้กี่ตึก จนกระทั่งมาถึงตึก ตึก หนึ่ง
กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดด !!!!!!!!! ~
เสียงกรี๊ดด กร๊าดด ดังมาจากชั้นบนสุดของตึก
พร้อมกับเสียงดนตรีแว่วมาเป็นระยะ ๆ
" อย่าบอกนะ ว่าชั้นบนสุดนั่นมันคือห้องซ้อมที่ว่า o.O "
เป๊กซ์เริ่มสงสัยแล้วว่า ชั้นบนสุดของตึกนี้ คือห้องซ้อมที่เค้าหาอยู่ !!!!!!!
ว่าแร้ว หนุ่มเป๊กซ์ก้อไม่รอช้า รีบวิ่งขึ้นตึก ก้าวขึ้นกระไดทีละ 2 ขั้น ขึ้นไปดูเพื่อให้แน่ใจ
และไขข้อสงสัยในใจเค้ากับ เรื่องของห้องซ้อม . . . .
ตึกก ตึกกก ตึกกก ตึกกกกกกกก ~
แฮ่กๆ แฮ่กๆๆๆๆ ~
" 6 ชั้นนนน โอยยยยยยยย - - ขึ้นมาได้งัย วะตู - - " เป๊กซ์ เริ่มบ่นกะตัวเอง
เมื่อก้าว กระไดขั้นสุดท้ายขึ้นมา
แล้วเป๊กซ์ก็ต้องตะลึงกับสิ่งที่เค้าเห็นกับตา
และสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเค้านั่นก็คือ . . . .
พวกรุ่นพี่ที่กำลังซ้อมดนตรีกันอย่างสนุกสนาน
โดยมีสาว ๆ มากมายมาคอยให้กำลังใจอยู่ด้านหน้าห้องกระจก
โอ้ววววว จ๊อทททท ~
เป๊กซ์ยังคงยืนทึ่ง แระยังทำตาค้างอยู่ เมื่อได้เห็นความสามารถ
ของพวกพี่ชุ พี่เคน และพี่ป๊อก
แล้วนายเป๊กซ์ก็ได้เห็นสิ่งหนึ่งที่ชุต้องการให้เค้าเห็น
นั่นก็คือ.... วงนี้ซ้อมโดยไม่มีนักร้องนำ !!!!!!!!!!
+ + + + + + + + + + +
ความคิดเห็น