คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Limit Heart -6
เวลาชั่งผ่านไปไวเสมอ ช่วงเวลาของวันหยุดใกล้จบลงแล้ว หลังจากที่ร่างบางกลับมาก็ไม่พบใคร นอกจากชินดงที่วันนี้นอนเร็วกว่าปกติ ฮีชอลก็ไปนอนที่กองถ่ายเพราะพรุ่งนี้มีถ่ายละครตอนเช้า ดงเฮ คงจะอยู่กับอึนฮยอกส่วนใครอีกคนเขาเองก็ยังไม่เห็นตั้งแต่กลับมา ร่างบางที่ทำธุระส่วนของตนเสร็จ ก็ออกมารับลมที่เย็นเฉียบอยู่ที่ระเบียงห้อง ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เขายืนอยู่ตรงนั้นจนไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งกำลังมองเขา อากาศเย็นลงจนร่างบางรู้สึกได้จึงหันหลังจะกลับเข้าห้อง แต่ก็ต้องปะทะเข้ากับอกแกร่งของใครบางคน แขนแกร่งโอบกอดคนตัวเล็กไว้ความอบอุ่นที่คุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง
ร่างบางจากตอนแรกที่ตกใจเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าใครใบหน้าหวานซุกลงหาไออุ่น
"อยากไม่สบายรึไง" เสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้นข้างหูเล็ก ร่างบางส่ายหน้าน้อยๆ "แล้วออกมาตากลมทำไม"
"นายล่ะ ไปไหนมา?"
"ชั้นถามนายอยู่นะ ไม่ใช่ให้นายมาย้อนถาม" ร่างสูงว่าพรางกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น เกิดความเงียบขึ้นระหว่างทั้งคู่ความอบอุ่นที่ทั้งสองก็ต่างโหยหาซึ่งกันและกัน ลมหนาวที่ไม่ได้ทำให้ทั้งสองรู้สึกหนาวเลยแม้แต่น้อย ฮันกยองผละร่างบางออกเพื่อที่จะได้เห็นใบหน้าหวานนั้นชัดๆ ริมฝีปากหนากดลงที่หน้าผากมน ร่างบางหลับตาพริ้มรับจูบนั้นอย่างอ่อนโยน ร่างสูงละจากหน้าผากมน เลื่อนลงมาที่สันจมูก ไล่ไปตามแก้มเนียนอย่างโหยหาความหอมหวานที่เขาแทบจะไม่ได้สัมผัสมานาน ร่างสูงดันร่างบางจนมาติดขอบระเบียง ริมฝีปากเลื่อนจากแก้มเนียนเปลี่ยนมาเป็นริมฝีปากอิ่มน่าสัมผัส ลิ้นหนาไล้ไปตามริมฝีปากอิ่มก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปเก็บความหวาน ร่างบางเองก็ตอบรับเขาเช่นกัน ใบหน้าหวานเงยหน้ารับจูบที่อ่อนโยน จนมันค่อยๆกลายเป็นจูบที่เร้าร้อนขึ้นเรื่อยๆ
มือบางกำแขนเสื้อของร่างสูงจนยับยู้ยี้
"อื้อออ"ร่างบางครางเบา เมื่ออากาศที่หายใจเริ่มน้อยลง ร่างสูงผละริมฝีปากของตนออก ร่างบางหอบน้อยๆ ใบหน้าหวานแดงจัด จนร่างสูงอดไม่ได้ทับริมฝีปากของตนลงไปอีกครั้ง ลิ้นหนาเกี่ยวกวัดลิ้นเล็กไล่กวาดความหวานไปทั้งโพรงปากเล็ก นานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้ ริมฝีปากหนาผละออกอีกครั้ง ก่อนจะไล่ไปตามใบหูเล็ก เลื่อนลงมาที่ลำคอขาวจูบพรมทั่วลำคอ ก่อนจะหาจุดที่จะทำให้เกิดรอยแดงจางๆ ร่างสูงขบเม้มจนเกิดรอยแดงขึ้น จนร่างบางต้องผลักตัวออก
"พอแล้ว" ใบหน้าหวานแดงด้วยความอายก้มงุดไม่กล้ามองหน้าร่างสูง
"รอยนี้เป็นของชั้น"
"ชั้นง่วงแล้ว" ร่างบางรีบตัดบทแล้วเดินกลับเข้าห้อง เขาอายจนพูดไม่ออกแล้ว ร่างสูงระบายยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้องของตนบ้าง
เพราะเรื่องเมื่อคืนจึงทำให้ร่างบางใช้ผ้าพันคอปิดรอยจูบนั้นเอาไว้ ทั้งวันตั้งแต่เช้าจนบ่ายเขาต้องถ่ายรายการที่เขาเป็นพิธีกรและต้องใส่เสื้อผ้าที่ทีมงานจัดให้ ร่างบางต้องคอยดึงคอเสื้อเพื่อปิดรอยนั้นไม่ให้ใครเห็น ตกเย็นสมาชิกทุกคนต้องมาซ้อมเต้นเพื่อเตรียมคอนฯครั้งที่สอง
"เยซอง มานี่หน่อย" ร่างสูงเดินเข้ามาหาหนุ่มแก้มป่องที่กำลังเก็บสัมภาระของตนหลังจากที่
ซ้อมเต้นเสร็จ หนุ่มแก้มป่องเดินตามอย่างงงๆ สักพักก็เดินกลับมาพร้อมกับยิ้มหน้าบานเดินมากอดคอรยออุก
"อีทึก มานี่" ร่างสูงเดินเข้ามาลากร่างบางออกจากห้องซ้อม โดยร่างบางยังไม่ได้ถามอะไรเลยว่าจะพาเขาไปไหน ปล่อยให้สมาชิกบางคนยืนดูอย่างงงๆ
"พี่ฮันกยองจะพาพี่อีทึกไหน พี่ต้องไปจัดคิสกับผมนะ" อึนฮยอกตระโกนตามหลัง"วันนี้ผมก็ต้องจัดคนเดียวนะสิ" เจ้าไก่บ่นอุ๊บ
"อึนฮยอกชั้นไปจัดแทนพี่อีทึกก็ได้นะ" เยซองเดินเข้ามากอดคอน้องชาย
"พี่จะไปจริงๆหรอ"
"อืม" หนุ่มแก้มป่องพยักหน้ารับอย่างน่ารัก
"ฮันกยอง นายจะไปไหน?" ร่างบางที่โดนลากขึ้นรถถามอย่างสงสัย
"...."
"ชั้นต้องไปจัดคิสนะ พาชั้นกลับเถอะ"
"นายไม่ต้องห่วง ชั้นหาคนไปแทนนายแล้ว" ร่างสูงอมยิ้มก่อนจะขับรถต่อไป จนในที่สุดก็มาถึงจุดหมาย รถจอดสนิท ร่างสูงลงจากรถก่อนจะอ้อมมาเปิดประตูฝั่งร่างบางแล้วดึงร่างบางออกจากรถ
"ไปไหน? มันหนาวชั้นไม่ออกไปหรอก" ร่างบางเกาะเบาะรถแน่น
"ลงมาเถอะ ชั้นมีอะไรจะให้ดูด้วย" ร่างบางลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมลงมา ด้วยอากาศตอนดึกที่เย็นลงยิ่งกว่าเดิมทำให้ร่างบางสั่นโดยอัตโนมัติ ร่างบางมองสถานที่ที่ร่างสูงพามา คิ้วสวยเริ่มจะผูกเป็นโบว์ด้วยความสงสัย
"ลานสเก็ต นายพาชั้นมาทำไม?"
"ไปกันเถอะ" ร่างสูงจูงมือบางเดินเอาไปภายในลานกว้างๆที่เกือบจะมืดสนิท "นั่งตรงนี้นะ" ร่างสูงกดไหล่เล็กให้นั่งลงตรงกลางลานก่อนจะทรุดตัวนั่งลงข้างๆร่างบางบ้าง
"นายไม่หนาวหรอ?"
"หนาวซิ" ร่างสูงตอบสั้นๆ ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มืดสนิท ไร้ดาว "เอ้ เขาบอกว่าจะตกเวลานี้นี่นา" ร่างสูงบ่นเบาๆพรางมองนาฬิกาที่ข้อมือ ร่างบางยิ่งงงมากกว่าเดิม
"อะไรหรอ?" คำถามที่ไม่ได้คำตอบกลับมาเหมือนเดิม
"อ๊ะ นั่นไงตกมาแล้ว" ร่างสูงชี้ไปที่เกร็ดน้ำแข็งสีขาว ที่ค่อยๆตกลงมาจากท้องฟ้า ร่างบางมองหิมะที่เขารอคอยมานานอย่างอึ้งๆ ในที่สุดก็ตกลงมาแล้ว ร่างบางน้ำตาคลอเมื่อไหร่ที่หิมะตกวันนั้นเขาจะมีความสุข ร่างบางยื่นมือออกไปรับหิมะที่ค่อยๆตกลงมา สัมผัสของหิมะที่เย็นเฉียบไม่ทำให้ร่างบางรู้สึกหนาวเลยสักนิด ร่างสูงเห็นร่างบางยื่นมือออกไปจึงลองยืนออกไปบ้าง มือหนายื่นไปจับมือบาง พร้อมกับวัตถุเย็นเฉียบที่ถูกวางลงพร้อมกับมือของร่างสูง อีทึกหันมามองร่างสูงอย่างสงสัย ฮันกยองเอามือออกแต่ทิ้งวัตถุนั้นไว้ในมือร่างบาง แหวนเกลี้ยงทองคำขาว มีตัวอักษรสลักHT ไว้
ร่างบางมองร่างสูงพร้อมทั้งน้ำตาที่กำลังจะไหลอาบแก้ม
"หิมะคือความสุขของนาย แล้วรู้มั้ยอะไรคือความสุขของชั้น" ร่างสูงมองร่างบางด้วยสายตาที่อ่อนโยน ร่างบางสายหน้าเบาๆ
"นายไง ความสุขของชั้นคือนาย อีทึก"
รถคันหรูสีดำสนิทจอดเทียบอยู่ริมแม่น้ำฮัน ท่าทางที่ดูกระวนกระวาย สายตาพรางก้มดูนาฬิกาข้อมือเรือนหรูทุกครั้ง เวลาเที่ยงคืนกว่าแล้วคนที่เขานัดไว้ยังไม่เห็นท่าว่าจะมา โทรไปหาก็ไม่รับสาย ร่างสูงตัดสินใจกดเบอร์ลงเครื่องมือสื่อสารเครื่องบาง
"พี่ฮีชอล พี่อีทึกอยู่ที่นั้นมั้ย" เมื่อได้ยินปลายสายตอบรับก็รีบกรอกเสียงลงทันที
(อีทึกไม่อยู่หรอก ออกไปกับฮันกยองตั้งนานแล้ว)
"พี่ว่าไงนะ!!!"
(อีทึกไปกับฮันกยอง แล้วนายมัวทำอะไรทำไมไม่รีบขึ้นเครื่อง) เสียงฮีชอลที่กรอกมาตามสายสัญญาณโทรศัพท์ นั้นไม่มีผลต่อซีวอนเลยสักนิด สมองเขาเริ่มไม่รับรู้อะไรนอกจากคำว่าอีทึกและฮันกยอง ใบหน้าหล่อเริ่มชาวาบ น้ำตาที่มาจากความเจ็บใจกำลังจะไหล มือข้างขวากำวัตถุสีเงินเส้นยาวสวยไว้แน่น สิ่งที่เขาจะให้ร่างบางก่อนจะไปเมืองไทย
' พี่จะลืมผมจริงๆหรอ ผมไม่มีความสำคัญกับพี่เลยหรอ'
โรแมนติกมั้ย?(ไม่) เศร้ามั้ย?(ไม่)
จบ อีกตอน ไรเตอร์เป็นหวัดอะ เซ็งเป็ด
เม้นบ้างอะไรบ้าง แง่งๆ อยากดองฟิกแล้วนะ
ความคิดเห็น