คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Limit Heart -5
"นี่นายอะ หลบซ้ายซิ ชั้นจะชนอยู่แล้วนะ!!!"
"ดงเฮ นายนั้นแหละหลบ"
"ไม่!!! ชั้นกำลังจะผ่านด่านนี้แล้ว อึนฮยอกนายอย่าเข้ามาใกล้ชั้นนะ"
"ได้ไง นี่แน่ะ 555+ ชั้นชนะแล้ว" อึนฮยอกหัวเราะล้วนด้วยความสะใจ
"อึนฮยอก นายทำงี้ได้ไง ไอ้ไก่ขี้โกง" ปลาน้อยเริ่มโวยวาย อมลมแก้มป่องอย่างงอนๆ
"ก็นายอยากเล่นไม่ดีเองนี่น่า"
เสียงโวยวายยามเช้า ของสัตว์น้ำและสัตว์บกเจื่อยแจ้วอยู่เป็นระลอก เมื่อใครคนใดคนนึงแพ้เกมส์ และคนๆนั้นมักจะเป็นดงเฮเสมอ ฮันกยองเดินออกมาจากห้องครัว ทั้งสองจึงเงียบสนิทเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะไม่ให้เงียบได้ไงก็เขาออกมาดุตั้งหลายรอบแล้ว
"ถ้าคราวนี้พวกนายยังไม่เงียบนะ พวกนายอดกินข้าวแน่" สิ้นเสียงคำประกาศิต สองลิงมองหน้ากันอย่างกลัวๆ แล้วนั่งนิ่งเพราะกลัวจะโดนอดข้าว แต่ดงเฮก็ไม่วายฟาดมือเล็กลงแขนของอึนฮยอกอย่างเจ็บใจ
วันหยุดพักผ่อนของพวกเขาหลังจากที่ทำงานมาตลอดหลายสัปดาห์ สมาชิกบางคนยังไม่ตื่น แต่พ่อครัวประจำอย่างเขา ถ้าไม่รีบตื่นมาทำกับข้าวเจ้าหญิงตื่นมาไม่มีไรกินเขาอาจจะโดนงับหัวก็ได้
"สวัสดีคร้าบ" เสียงทุ้มดังขึ้นหน้าประตูพร้อมร่างหนาเพื่อนซี้ของสองลิง
"ซีวอนมาแล้ว มีไรกินมั่ง" ดงเฮเมื่อเห็นซีวอนก็กระโดนโลดเต้น วิ่งเข้าไปหาอย่างน้อยอดข้าวของฮันกยองก็ยังพอมีของกินจากซีวอนบ้าง
"มาถึงก็ถามแต่ของกินนะพวกนายอะ" ร่างหนาว่าพรางกวาดสายตาไปรอบๆห้อง" พี่อีทึกยังไม่ตื่นหรอ"
"อืม ยังนอนอยู่ในห้องนะ" อึนฮยอกที่กำลังแย่งขนมกับดงเฮตอบอย่างไม่ใส่ใจ
"อ้าวซีวอน นายมาทำอะไรแต่เช้าเนี่ย" ฮีชอลที่เดินออกมาพร้อมกับอีทึกทักขึ้น
"ผมจะมากินข้าวเช้ากับพวกพี่ไง"
"ที่จริงไม่ต้องมาก็ได้นะ มันเปลื้อง"
"โธ่ พี่อะ ผมซื้อของกินมาด้วยนะ" ฮีชอลมองถุงของกินที่ซีวอนซื้อ ซึ่งตอนนี้เหลือเพียงถุงเปล่า อึนฮยอกและดงเฮแกะกินเรียบร้อยแล้ว
"ย่า ไอ้พวกนี่นี้ ถ้าชั้นไม่ได้กิน พวกนายตายแน่!!!"ว่าแล้วก็เดินไปคว้าของทั้งหมดมาเก็บเข้าถุงเหมือนเดิม สองลิงที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่นั่งหงอยอยู่มุมห้องปากก็โทษกันไปมา
"อีทึกไปกินข้าวกันเถอะ ไอ้หน้าจีนคงทำกับข้าวเสร็จแล้ว"
"อืม"
ทั้งหมดเดินเข้าครัวอาหารทั้งหมด ฮันกยองเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซีวอนนั่งลงข้างๆร่างบาง ร่างบางหันไปมองฮันกยองแวบหนึ่ง ใบหน้าที่นิ่งเฉยของร่างสูงเหมือนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เขาไม่ชอบแบบนี้เลยมันทำให้เขาอึดอัด ฮีชอลเองก็เหมือนจะรู้จึงดึงแขนร่างสูงให้นั่งลงข้างๆตน ก็ที่นั่งประจำของฮันกยองตอนนี้มีร่างหนาของรุ่นน้องยึดไปเสียแล้ว
มื้อเช้าที่ดูเหมือนจะคึกครื้นที่สุดสำหรับดงเฮและอึนฮยอก แต่ไม่ใช่กับใครอีกสองคนที่นั่งกินกันอย่างเงียบๆ ฮีชอลมองซีวอนที่เทคแคร์ร่างบางเดี๋ยวตักโน้นตักนี้ให้กิน จนเขาเองก็รู้สึกอึดอัด ส่วนร่างสูงเพื่อนตัวดีของเขาก็นั่งกินเงียบผิดปกติ
"นี่ไอ้สิงโต เลิกตักโน้นตักนี้ซะทีเถอะ ชั้นว่าข้าวอีทึกมันชักเริ่มเหมือนข้าวหมาแล้วนะ" ฮีชอลที่เริ่มทนไม่ไหวเลยว่าขึ้น
"พอเถอะซีวอน พี่กินไม่หมดหรอก"
"ไม่ได้หรอก ผมมจะปล่อยให้แฟนตัวเองผอมได้ไง" ร่างหนาพูดออกมาทำให้ทั้งโต๊ะเงียบกริบ แม้กระทั่ง ทั้งสองลิงทุกคนหันมามองซีวอนและอีทึก
"นายว่าอะไรนะ?" ดงเฮที่นั่งอยู่ตรงข้ามถามซ้ำ
"เราสองคนคบกันครับ" ซีวอนระบายยิ้มแขนแกร่งเอื้อมไปโอบไหล่เล็ก ร่างบางที่นั่งตกใจจนทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าซีวอนจะพูดเรื่องนี้ตอนนี้
"อีทึกมานี่!!!" ฮีชอลลุกมาดึงอีทึกแล้วลากเข้าห้อง เขาเองไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าอีทึกจะรักซีวอนเขาดูออกว่าเพื่อนของเขาคิดยังไง
ทั้งโต๊ะอาหารที่ตอนนี้เหลือเพียงสี่คน ที่ความเงียบเริ่มปกคลุมจนดงเฮและอึนฮยอกต้องรีบออกไป
"พี่ฮันกยอง พี่ดีใจกับผมมั้ยผมได้คบกับพี่อีทึกแล้ว"ซีวอนระบายยิ้มที่ตนคิดว่าใสสื่อที่สุด แต่มีหรือคนอย่างฮันกยองจะดูไม่ออกว่ามันเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ยเขาอยู่
"นายก็น่าจะรู้อยู่นะซีวอน อีทึกนะปฏิเสธใครไม่เป็น ต่อให้ถูกมัดมือชกขนาดไหนหมอนั้นก็จะไม่ปฏิเสธ นายคิดว่านายบังคับใจคนได้หรอซีวอน" ร่างสูงเอ่ยเสียงเย็น จนซีวอนต้องหุบยิ้มพร้อมกับส่งสายตาแข็งกร้าวออกไป
"พี่อีทึกต้องรักผม ผมจะไม่มีวันทำให้เขาเสียใจแน่" น้ำเสียงแข็งถูกส่งออกไป ฮันกยองกระตุกยิ้มน้อยๆออกมา ก่อนจะลุกออกไปทิ้งร่างหนาที่อารมณ์กำลังจะพลุกพล่านไว้ที่เดิม
' ถึงยังไงตอนนี้ ชั้นก็ชนะนายแล้ว ฮันกยอง'
ฮีชอลลากอีทึกเข้ามาในห้องแล้วเหวี่ยงร่างบางจนเซล้มลงกับพื้น
"เบาๆซิฮีชอล ทำไมต้องเหวี่ยงด้วย เจ็บนะ" ร่างบางพรางลูบสะโพกของตัวเอง
"นายเล่นอะไรอยู่อีทึก?" ฮีชอลตวาด
"ชั้นทำอะไร?"
"นายรู้ว่าชั้นหมายถึงอะไร" ฮีชอลที่เริ่มจะโมโหที่ร่างบางเห็นเป็นเรื่องเล่น"บอกชั้นมาเดี๋ยวนี้นะ"
ร่างบางเม้มริมฝาปากแน่นเขาควรจะเล่าให้ฮีชอลฟังดีมั้ย
"ก็ซีวอนเขาขอคบกับชั้น"
"แล้วนายก็ตกลงงั้นซิ"
"เปล่านะ ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลย"
"แล้วหมอนั้นมันจะพูดได้เต็มปากได้ไงว่านายเป็นแฟน"
"ชั้นไม่รู้ ชั้นก็ตกใจเหมือนกัน"
"ทำไมนายไม่ปฏิเสธตั้งแต่แรกล่ะ" ฮีชอลถามเสียงหน่ายๆก่อนจะขึ้นเสียงอีกครั้งเมื่อเห็นร่างบางอึกอัก"อีทึก แค่คำว่า ไม่ นายพูดไม่เป็นรึไงห๊ะ!!" ฮีชอลเริ่มเข้าใจเพราะร่างบางปฏิเสธใครไม่เป็นนี่เอง
"ชั้นต้องทำยังไง?" ร่างบางเอ่ยเบาๆเหมือนจะถามตัวเองมากกว่าแต่คนหูดีอย่างฮีชอลจึงตอบให้
"เรื่องนี่นายผูกเองก็ต้องแก้เอง" บอกเสร็จก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งร่างบางให้ทรุดลงบนเตียงของตัวเองอย่างเหนื่อยๆ
ฮีชอลออกมาจากห้อง ซีวอนที่นั่งเล่นเกมส์อยู่กับอึนฮยอกรีบส่งจอยส์ให้ดงเฮที่นั่งจ้องตาเยิ้มรอมานาน
"พี่อีทึกล่ะครับ"
"อยู่ในห้อง เดี๋ยวก็ออกมา นายไม่ต้องเข้าไปหรอก" ฮีชอลพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ไม่นานร่างบางที่ซีวอนอยากเจอก็เดินออกมาจากในห้อง
"พี่ครับ ออกไปข้างนอกกัน" ซีวอนเดินเข้าไปอ้อน แล้วจูงมือร่างบางเดินออกไปโดยไม่รอให้ร่างบางได้พูดอะไรเลย ร่างบางหันมามองเพื่อนรักอย่างตัดพ้อ ฮีชอลทำหน้านิ่งก่อนจะเดินไปหาเพื่อนรักที่ขลุกตัวอยู่ในห้องนอน เขาต้องถอนหายใจอีกครั้ง เมื่อเห็นเพื่อนรักนั่งเล่นคอมฯอย่างทองไม่รู้ร้อน
"ฮันกยอง!!! นายยังอยู่เฉยได้ไง เป็นบ้าไปแล้วหรอ" ฮีชอลตวาดอย่างหงุดหงิด ตกลงว่าเพื่อนเขารักหัวหน้าวงคนสวยจริงๆรึเปล่าเนี่ย "ถ้าอยากได้เขากลับมาก็หาทางแย่งมาซิโว้ย ไม่ใช่มานั่งเล่นคอมฯแบบนี้" ร่างสูงเอาแต่เงียบไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นจนฮีชอลโมโหแล้วเดินปึงปังออกจากห้องไป ฮันกยองยังคงสนใจอยู่หน้าจอคอมฯ ที่มีแต่รูปของร่างบางที่เขาแอบเปิดโดยไม่ให้ฮีชอลเห็น
รูปทุกอิริยาบทของร่างบาง รอยยิ้มที่สดใส ดวงตาสวยที่เขาไม่อาจจะละสายตาไม่ให้มองได้
' มันคงสายไปแล้วล่ะฮีชอล'
ร่างบางปิดคอมฯก่อนจะออกจากห้องนอน บัดนี้ห้องนั่งเล่นว่างเปล่าเจ้าลิงทั้งแอบไปซนที่ไหนแล้วก็ไม่รู้แต่ก็ชั่งเหอะ ร่างสูงกดรีโมททีวีไปมาหวังว่าจะมีอะไรที่ทำให้เขาสบายใจมากกว่านี้แต่ก็ถอนหายเฮือกใหญ่ออกมาในเมื่อไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลย ร่างบางหยุดอยู่ที่ช่องๆหนึ่งอย่างเบื่อหน่าย ที่กำลังรายงานข่าวพยากรณ์อากาศว่าพรุ่งนี้จะหนาวกว่าเดิมเพราะหิมะจะตกลงมา ร่างสูงที่ไม่สนใจอะไรในตอนแรกตั้งใจฟังข่าวจนจบก่อนระบายยิ้มกับความคิดของตน
ร้านคอฟฟี่เล็กๆ ที่ตกแต่งอย่างน่ารัก ชายหนุ่มสองนั่งจิบกาแฟอย่างสบายอยู่มุมหนึ่งของร้าน
ร่างบางเหมอมองออกไปนอกร้าน ฤดูหนาวที่มีแต่เพียงสายลมเท่านั้นเมื่อไหร่หิมะจะตกซะที
"พี่ครับ" ซีวอนที่เห็นร่างบางเหมอลอยจึงเรียกขึ้น"คิดอะไรอยู่หรอครับ"
"ซีวอน นายว่าพรุ่งนี้หิมะจะตกมั้ย?"
"ไม่รู้ซิครับ แต่หิมะตกมันจะหนาวมากๆเลยนะ"
"นายไม่ชอบหรอ?"
"ครับ เพราะมันจะทำให้พี่เป็นหวัดง่าย"ซีวอนบอกระบายยิ้มอบอุ่นให้ร่างบาง"พี่อีทึก พรุ่งนี้ผมต้องไปเมืองไทย เครื่องออกตอนตีหนึ่ง พี่ออกมาหาผมได้มั้ย ผมมีอะไรจะให้ด้วย"
"ให้ตอนนี้ไม่ได้หรอ?"
"ไม่ได้หรอก พี่มาเถอะนะผมจะรอ"
พรุ่งนี้หิมะจะตกมั้ยนะ ถ้าพรุ่งนี้หิมะตกลงเขาอาจจะมีความสุขก็ได้ บางทีซีวอนอาจจะทำให้เขามีความสุขก็ได้
จบ อีกตอน
ปล. ทำไมไม่เม้นกัน ใจร้ายๆ แง
ความคิดเห็น