Limit Heart ขอบเขตของหัวใจ [HanTeuk][KyuMin][EunHae]

ลำดับตอนที่ #2 : Limit Heart -2

               เช้าวันใหม่นี้ดูเหมือนจะสดใสและคึกครื้นกว่าปกติเสียงหัวเราะดังลั่นห้องนั่งเล่นของชั้น12

"ฮันกยอ...ง" ประตูห้องถูกเปิดออกโดยไม่มีการเคาะให้สัญญาณใดๆจากเจ้าหญิงอย่างฮีชอล ปกติเขาก็ไม่เคยเคาะอยู่แล้ว วันนี้ก็เหมือนกัน เขาตั้งใจจะปลุกฮันกยองให้ไปทำกับข้าว แต่เมื่อเห็นเพื่อนรักกำลังหลับสบาย ดูเหมือนจะหลับสบายกว่าทุกวันด้วย มีตุ๊กตาตัวพิเศษให้กอดอยู่ข้างๆ เขาจึงต้องกลืนคำพูดกลับลงคอไปพร้อมทั้งปิดประตูอย่างเงียบที่สุด พร้อมกดล็อคประตูห้องให้ด้วย เมื่อคืนคงฝันดีล่ะสิไอ้มังกร







แสงแดดยามสายที่ส่องลอดผ่านแนวผ้าม่านสีครีม ทำให้อากาศภาญในห้องนั้นอุ่นขึ้น ร่างบางปรืดตาขึ้นช้าๆ เมื่อแสงสว่างส่องผ่านม่านตา เพื่อปรับโฟกัสให้กับดวงตา ใบหน้าหล่อคมของคนที่เขาขอนอนด้วยเมื่อคืนอยู่ห่างจากใบหน้าหวานเพียงไม่กี่เซ็นพร้อมแขนแกร่งที่พาดเอวเขาอยู่

"ฮันกยอง ตื่น"
"หื้ออออออออ" ร่างสูงครางเบาๆพรางขยับตัวเข้ามาใกล้เขามากกว่าเดิมจนจมูกโด่งฝั่งลงที่แก้มนิ่ม อีทึกพยายามขยับออกให้ห่างแต่แขนแกร่งก็ยิ่งกอดเขาแน่นขึ้น
"ฮันกยอง ตื่นได้แล้ว"
"......"
"ฮันกยอง ตื่นๆๆๆ" พรางเขย่าตัวคนตื่นยากไปมา
"นายจะรีบตื่นทำไม อีทึก" 
"ก็มันสายแล้วนะ ลุกเถอะ"
"วันนี้เรามีงานตอนบ่าย ไม่เอา ชั้นยังง่วงอยู่ขอนอนต่อแล้วกัน" พูดพร้อมกับซุกหน้าลงกับไหล่เล็ก
"นายนี่ชอบทำตัวเหมือนเด็กเลยนะ"

ในเมื่อเขาเรียกยังไงร่างสูงก็ไม่มีท่าทีว่าจะลุกซักที เขาจึงจำใจต้องปล่อยให้นอนต่อสักพักเดี๋ยวก็คงลุกเอง แต่เขาคิดผิดฮันกยองไม่มีท่าว่าจะลุกเลยซักนิด จนเขาทนไม่ไหว

"ฮันกยอง"
"...."
"ฮันกยอง ชั้นรู้นะว่านายไม่ได้หลับ"
"หืม"
"ชั้นหายใจไม่ออก เอาแขนนายออกไปได้ไหม"
"ไม่เอา มันหนาว กอดกันอุ่นดี" แขนแกร่งกำชับกอดให้แน่นขึ้น
"แต่ชั้นร้อน หายใจไม่ออกด้วย"
"..."
"ฮันกยอง"
"...."
"ชั้นจะลุกแล้วนะ"
"..."
"นายไม่ลุกใช่มั้ย?"
"..."




"โอ้ย!!!!" ร่างสูงที่ทำเป็นหลับไม่รู้เรื่อง จึงโดนขาเล็กส่งไปนอนกองอยู่ที่พื้น"อีทึก!!! นายทำอะไรเนี่ย เจ็บนะ"
"ก็ปลุกนายไง" พูดเสร็จก็รีบลุกออกจากห้อง ทิ้งให้ร่างสูงนั่งกุมสะโพกตัวเองอย่างเคืองๆ




อีทึกอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย   เตรียมไปกินอาหารเช้ากับสมาชิกที่ห้องนั่งเล่น

"ฮีชอล มีอะไรกินบ้าง"
"ไม่มี ไอ้คนทำกับข้าวมันตื่นสาย กินคอนเฟ็กซ์ไปก่อนแล้วกัน"
"ดงเฮล่ะ?"
"ไปหาอึนฮยอก"
"สองคนนั้นยังคุยกันไม่จบรึไงนะ"
"อีทึก"
"หืม"
"ชั้นหิวข้าวอะ ไอ้มังกือมันตื่นรึยังเนี่ย"
"ตื่นแล้ว บ่นอะไรของนายเนี่ย ฮีชอล" ร่างสูงเดินเข้ามาในครัว
"หลับสบายเลยนะ ลืมรึไงว่าหน้าที่นี้เป็นของใครน่ะห๊ะ!!!" ร่างโปร่งทำตาขวางใส่ทันที"ชั้นหิวจนไส้จะขาดแล้วเนี่ย"
"ครับๆๆ จะรีบทำให้เจ้าหญิงนะครับ" 
"ชิ" 

อีทึกนั่งมองทั้งสองคนพรางหัวเราะคิกคัก เขาบอกแล้วว่าให้รีบลุก โดนฮีชอลบ่นเลย สมน้ำหน้า

"พี่อีทึกคร้าบบบบบบบ" เสียงมาก่อนตัวของเจ้าปลาน้อยดงเฮดังลั่นห้อง พร้อมกับเสียงของอึนฮยอก และเพื่อนร่างสูงอีกคน
"อ้าวซีวอน" ร่างบางทักรุ่นน้องตัวโต"มาแต่เช้าเชียวนะ"
"ก็คิดถึงพี่ไงผมถึงรีบมา ผมซื้อของกินมาฝากด้วยนะ" ชูถุงขนมหลายถุงให้ร่างบางดู
"แหม มีแต่ของอีทึกคนเดียวรึไง ชั้นยืนหัวโด่อยู่เนี่ย" ฮีชอลเกิดอาการหมั่นไส้เจ้าสิงโต ขอแขวะหน่อยเหอะ
"โธ่ ผมก็ซื้อมาให้พี่ด้วยนะ อย่าเพิ่งน้อยใจสิครับ" ซีวอนพูดเสียงออดอ้อน ไม่งั้นเดี๋ยวโดนงับหัวขาด
"พี่อีทึก เมื่อคืนพี่ไปนอนที่ไหนอะ ผมไม่เห็นพี่กลับมานอนที่ห้องเลย" เจ้าปลาน้อยกำลังง้วนกับการรื้อของที่ซีวอนซื้อมาถามขึ้น
"ก็เพราะพวกนายนั้นแหละคุยกันเสียง ทำให้ชั้นต้องไปนอนกับฮันกยอง" ร่างบางทำเสียงดุใส่
"นอนกอดกันด้วยนะ" ฮีชอลเสริม จนอีทึกต้องเอ็ดใส่เบาๆ จนดงเฮอดขำไม่ได้


เรื่องอีทึกกับฮันกยองเป็นเรื่องแซวสนุกปากของฮีชอลแต่สำหรับร่างสูงอีกคนนั้นไม่ใช้เลย เพียงแค่ได้ยินเรื่องแค่นี้หัวใจเขาก็ชาวาบ ความจริงตั้งแต่กลับมาเมื่อวานเขาตั้งใจจะมาหาร่างบางก่อนเป็นคนแรก คนที่เขาอยากกอดมากที่สุด แต่ด้วยทางบ้านเขาเองก็อยากเจอด้วยเช่นกัน จึงทำให้มาหาไม่ได้ ซีวอนตั้งใจว่าจะมาหาอีทึกแต่เช้า แต่สิ่งที่ได้ยินต้องทำให้เขาเจ็บปวด เขาเองก็มองออกว่าฮันกยองก็มีความรู้สึกเดียวกับเขา 

'ผมมาที่นี้เพื่อที่จะมาหาพี่ ไม่ได้ต้องการมาฟังเรื่องแบบนี้หรอกนะ'













เสร็จอีกหนึ่งตอน ตอนต่อไปเป็นไงยังไม่ได้คิดเลย อีก6วันจะถึงคอนฯ แล้วตื่นเต้นจัง
ขอฮันทึกเยอะๆทีเถอะคอนฯนี้ สาธุ


ใจร้ายอ่านแล้วไม่เม้น งอน