คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Super Star มายา - Intro
Super Star
Intro
เสียงรัวชัตเตอร์ดังทั่วห้องสตูดิโอ ทั้งสตาฟ ตากล้อง จับจ้องไปที่นายแบบทั้งสองไม่วางตา คนหนึ่งคือพระเอกสุดฮอต ใบหน้าหล่อมีนัยน์ตาคมกริบ หุ่นที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสมส่วน และอีกคนคือนายแบบมากความสามารถ ใบหน้าสวยหวานชวนให้หลงใหล ริมฝีปากบางพร้อมรอยบุ๋มลักยิ้มข้างแก้มทั้งคู่กำลังโพสท่าถ่ายโปสเตอร์ สำหรับหนังรักเรื่องใหม่
“จูบหน้าผากหน่อยครับ” ตากล้องหนุ่มสั่งพร้อมทำท่าตัวอย่าง นายแบบทั้งสองทำตามอย่างเงะงะ ต่างคนต่างไม่กล้าที่จะสัมผัสกัน
“คุณฮันกยองครับ ช่วยโอบเอวอีกหน่อยครับ” เมื่อเห็นว่าร่างสูงทำเพียงแค่วางมือไว้ที่เอวเฉยๆ “คุณอีทึกครับช่วยหันหน้าเข้าไปอีก”
ร่างบางถอนหายใจเมื่อได้ยินคำสั่งแต่ก็ยอมทำตาม นัยน์ตาคมลอบมองดวงหน้าหวาน
“นี่คุณถอนหายใจแรงแบบนั้นมันเสียงมารยาทนะ” ฮันกยองพูดขึ้นในลำคอ ริมฝีปากยังคงฉีกยิ้ม
“แล้วไง ฉันไม่ชอบนิ” ร่างบางเอ่ยขึ้นในทำนองเดียวกัน คิ้วหนาขมวดขุ่นเมื่อคนในวงแขนยั่วให้หงุดหงิด แขนหนาโอบเอวบางไว้เต็มวงแขนมากกว่าเดิม ดึงให้ร่างบางเข้ามาชิดแนบอก ร่างบางตกใจกับการกระทำที่รวดเร็วของร่างสูง ฮันกยองกดริมฝีปากที่หน้าผากมน
“ผมชนะ” ฮันกยองเอ่ยขึ้นเบาๆ ให้ร่างบางหงุดหงิดเล่น ส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างขัดใจ
มือหนาหยิบโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นพลิกดู เจ้าของเครื่องวางลืมไว้บนอ่างล้างมือ ฮันกยองถือวิสาสะกดดูภาพหน้าจอของเจ้าของเครื่องส่งยิ้มหวานอย่างที่ไม่เคย เห็น
“เสียมารยาทจริงๆเลย!” โทรศัพท์บางถูกโฉบออกจากมือหนาเจ้าของเครื่องสี่เหลี่ยมมองอย่างไม่พอใจ “เปิดโทรศัพท์คนอื่นดูได้ยังไงกัน!!”
“ถ้ารู้ว่าเป็นของคุณ ผมไม่ยุ่งหรอก”
“หึ!” ร่างบางเชิดหน้าหมุนตัวกลับ
“เดี๋ยว! คุณนี่เป็นคนยังไงกันนะ ผมไม่ประทับใจสักเท่าไหร่เลยกับการเจอกันครั้งแรกของเรา” ฮันกยองดึงข้อมือเล็กรั้งไว้
“ฉันต้องทำแบบนั้นด้วยหรอ?!” เสียงหวานถามกลับก่อนจะผลักอกร่างสูงให้ถอยห่างแล้วเดินจากไป
“สวย เชิด หยิ่ง สมคำล่ำลือจริงๆ”
“เสร็จงานนี้แล้วมีงานที่ไหนอีก?” เสียงหวานเอ่ยถามห้วนๆกับผู้จัดการหนุ่ม หลังจากเดินกระแทกเท้าออกจากห้องน้ำ
“ไม่มีครับ”
“ดี ฉันอยากกลับเต็มทนแล้ว”
..
ร่างสูงทิ้งตัวนั่งบนโซฟายาวด้วยท่าทีที่ผ่อนคลาย มือพลางกดรีโมทเปิดอัพเดทข่าวสารบ้านเมือง ม้วนกระดาษมันวางบนโต๊ะตรงหน้า มีกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กจากผู้กำกับหนังเรื่องล่าสุดส่งมาให้ ฮันกยองละสายตาจากทีวีหยิบม้วนกระดาษคี่ออกดู
โปสเตอร์โปรโมทหนังเรื่องใหม่ ตาคมมองรอยยิ้มบางๆที่ชวนให้รู้สึกหวานละมุน ไร้ภาพลักษณ์เชิดหยิ่งอย่างที่เขาได้เจอ ชั่งมีเสน่ห์เหลือเกิน ร่างสูงถอนหายใจก่อนวางโปสเตอร์ไว้ที่เดิมแล้วกลับมาสนใจทีวีตรงหน้าต่อ
“หวัดดีพี่ชาย” ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาทักแล้วทิ้งตัวนั่งข้างๆ วางแขนทั้งสองข้างบนขอบพนักพิง ชุดแจ็คเก็ตสีดำตัดกับผิวขาวและทรงผมสีน้ำตาลเข้มที่เซตมาเป็นอย่างดี ทำให้ชายหนุ่มดูหล่อเท่ห์
“ว่าไงพ่อนักร้องดัง หายหัวไปไหนมาเป็นอาทิตย์?”
“ช่วงนี้ยุ่งๆ เตรียมทำเพลงใหม่ นี่อะไร?” ชายหนุ่มหยิบโปสเตอร์ขึ้นดู “หนังใหม่หรอ?”
“อืม”
“สวยจัง”
“โปสเตอร์สวยหรือคนในรูปสวย?” ฮันกยองเลิกคิ้วถาม
“พี่ว่าคนอย่างผมจะชมใครล่ะ?” ชายหนุ่มเงยหน้าถาม “ขนาดลักยิ้มยังหวานเลย”
“คยูฮยอน พี่จะบอกความจริงให้นะ ลักยิ้มหวานๆนั่นน่ะมันเป็นภาพลวงตา”
“ภาพลวงตา?”
“คนนี้พยศเอาเรื่องเชียวล่ะ” ฮันกยองบอกพลางมองคนสวยในรูป
“น่าสนใจ น่าหลงใหล และก็น่าสัมผัส”
“หึ ไอ้น้องชายอย่าทำเป็นเรื่องสนุกไปล่ะ” คยูฮยอนหันมายิ้มให้พี่ชายแล้วกลับมาสนใจคนสวยในรูปต่อ
‘อยากสัมผัสด้วยตัวเองเสียแล้วสิ ปาร์ค จองซู’
ความคิดเห็น