คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER7{เรื่องซ๊วยซวย...ของเด็กชายโมริว}
---wanna be---
ณ ถนนสายหลักแห่งหนึ่งในโตเกียว
"เข้าซอยนี่น่ะจ้ะ เดินตรงไปเรื่อยๆพอเจอแยกให้เลี้ยวขวา เดินตรงไปอีกแล้วเลี้ยวซ้าย คอนโดอยู่ติดกับสวนหย่อมน่ะจ้ะ ริวคุง"
"ครับ"
"ป้าต้องขอโทษจริงๆน่ะ ทั้งสองคนเลย ไว้ตอนเย็น ป้าทำหม้อไฟให้กินดีมั้ยจ้ะ?"
"จริงหรอครับเยี่ยมไปเลยครับคุณป้า^^"
"เดินทางปลอดภัยน่ะริวคุง ชินจัง"
"ครับ/คร้าบบ"
ปึงงงงง!!
ประตูรถญี่ปุ่นคันงามปิดลง ชินจังดูจะกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ ที่ได้ออกจากบ้าน โดยที่ไม่มีผู้ปกครองคอยคุม --
"พี่ริวววว~ ทำหน้าดีๆหน่อยได้มั้ยครับ" ชินจังพยายามดึงแก้มผมให้ปากฉีกยิ้มออกมา ไม่มีอารมณ์จะยิ้มโว้ยยย!
"พอเหอะชินจัง หน้าพี่จะกลายเป็นโมจิยืดได้อยู่แล้ว=="
"โห่พี่ ร่าเริงหน่อยหน่า...น่ะ ชินไม่ชอบเวลาที่พี่ทำหน้าบูดๆเลยอ่ะ_*_"
"เฮ้ออออออ~"
ทั้งที่วันนี้ผมกะจะไปกับยูโตะแล้วแท้ๆ แต่ผมก็ดันตื่นสายซะนี่! แถมคุณป้าที่กำลังจะเอาเอกสารไปให้ลูกค้าตอนสายๆ ก็ดั๊นนน!ติดธุระที่อื่น ความซวยเลยตกมาที่ผม 'ช่วยเอาเอกสารไปให้แทนป้าทีน่ะจ้ะ' ความซวยอีกอย่างก็คือ 'พี่ริว ชินไปด้วยยย!' มันจะตามมาทำม่ายยย!
"พี่ริวๆ นั่นๆตรงนั้นมาแยกด้วยล่ะ"
"คุณป้าบอกว่า ให้เลี้ยวขวา..."
ผมเดินเลี้ยวขวาตามคำบอกของคุณป้า โดยมีชินจังเกาะแขนผมอยู่ตลอดเวลา เพราะกลัวว่าจะหลงทาง >< ผมเดินตรงมาเรื่อยๆเริ่มรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย เพราะระยะทางจากปากซอยค่อนข้างไกลมากจากตรงนี้ และผมก็เจอทางแยกอีก คุณป้าบอกว่าทางซ้าย... ผมเดินเข้าไปอีกหน่อยก็เจอกับบ้านหลายหลังเหมือนซอยอื่นๆที่ผ่านมา แต่ดูใหญ่โตและหรูหรากว่ามาก โดยเฉพาะหลังนี้....ผมมองไม่เห็นตัวบ้านหรอกครับ เพราะว่ามีต้นไม้กับรั้วสูงๆ บังอยู่-*- ผมเลยประมาณจากเนื้อที่เอา
"นั่นๆ สวยหย่อม แล้วก็นี่คอนโด...โอ้วววว้าววว!~หรูสุดๆ*O*"
ชั้น 4 ห้อง 414
โซฟาทรงทันสมัยลายเสือวางเด่นอยู่กลางห้อง ทีวี LCD จอยักษ์ตั้งอยู่ไม่ห่างนัก ถัดไปเป็นห้องครัวที่ออกแบบโดยสถาปนิกชื่อดัง จากนั้นเป็นห้องทำงานล็กๆ แต่ผมคาดว่า อุปกรณ์และเฟอร์นิเจอร์ในนั้นราคาไม่ต่ำกว่าแสน >,< ด้านตรงข้ามเป็นห้องนอนซึ่งเจ้าของห้องอนุญาตให้ผมเข้าไปสัมผัสเตียงราคาเฉียดล้านๆของเธอ แค่มองผมยังไม่อยากจะมองเลยครับ กลัวว่าสายตาของผมจะทำให้เตียงของเธอต้องแปดเปื้อน U_U
"นี่จ้ะ"
"เสร็จแล้วหรอครับ" ผมเงยหน้าถามทาเบะจังที่นั่งเซ็นเอกสารอยู่นานสองนาน ผมลืมบอกไป.. ผมให้ชินจังรออยู่นอกห้อง ผมไม่ได้ใจร้ายน้าาาY.Y แต่กลัวชินทำของๆคนอื่นเสียหาย แค่ลูกบิดประตูทองคำแท้ 25% ก็ทำเอาผมแทบหงายหลังตึงไปแล้วล่ะครับ TT
"เอกสารนี่หน่ะต้องอ่านให้รอบคอบหน่ะ ก็เลยช้าไปหน่อย ยังไงเก็บไว้ดีๆน่ะริวทาโร่^^"
"ครับทาเบะจัง ผมต้องขอตัวกลับก่อนน่ะครับ :))"
"โอเคจ้ะ บ๊ายบายริวทาโร่~"
แอ้ดดดดดปึงงงง!! (เสียงประตูปิด)
"ชินจังรอพี่.... อ้าววววว!"
ผมเอ่ยถามน้องชาย หลังจากที่ออกมาจากห้อง... แต่ว่าชินจังไม่ได้อยู่ตรงนี้
แล้วชินจังหายไปไหน???
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ชินจังงง! อยู่รึป่าววววว??"
ผมพยายามหาตามทางเดินและห้องน้ำชั้นต่างๆ แต่ก็ไม่มีTT แถมตอนเดินอยู่ชั้นสอง ผมยังจะซุ่มซ่ามเดินสะดุดถังผ้าของป้าแม่บ้านอีก T^T นี่มันวันซวยชัดๆ!! โธ่ชินนน~ชินอยู่ที่ไหนน่ะ นี่ก็ชั้นล๊อบบี้แล้วด้วยย....โทรไปก็....เอ๊ะ!ผมยังไม่ได้โทรหามันเลยนิ จริงด้วยยย!! ผมมีโทรศัพท์นี่หว่า! (โง่เดินมาตั้ง 4 ชั้น==)
(อัลโอลอั๊บ) = ฮัลโหลครับ
"ชินจังง! ชินจังยังมีชีวิตอยู่TTT-"
(อาไออ๋องอี้อู่ๆอ้ออาแอ่งอิน) = อาไรของพี่อยู่ๆก็มาแช่งชิน
"ชินจัง พูดอะไรอ่ะพี่ฟังไม่รู้เรื่องเลย... นิ!แอบไปกินอะไรอยู่ใช่มั้ยเนี่ย??"
(พอดีผมเจอ... อ๊ะๆช๊อกโกแลตหรอครับ ว้าวว!น่ากินมากๆเลย)
"เฮ้ย!ชินพูดกับใครอ่ะ"
(พี่มาดูเองล่ะกันครับ... บ้านหลังใหญ่ๆที่มีต้นไม้กับรั้วสูงๆครับ รีบมาน่ะครับ)
"ฮ๊าาา!บ้านหลังนั้นอ่าน่ะ!!"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ติ๊งหน่องงง!! ติ๊งหน่องงง!!
ผมยืนกดออดอยู่หน้าบ้าน ด้วยสภาพทุเรศทุลังอย่างแรง==' เพราะอะไรน่ะหรอครับ...
ผมเดินตกท่อมาTT
อะไรมันจะซวยได้ขนาดนี้TOT ไอ้ผมก็อุตส่ารีบวิ่งมาเพราะว่าเป็นห่วงน้อง ท่อบ้านี่ก็ดันปิดไม่สนิทซะงั้น!! ขาผมเลยจุ่มลงไปในท่อมิดน่องเลยอ่าสิ ฮือออฮืออออๆๆๆTTT^TTT
ครืดดดดด!!~
ประตูรั้วสูงใหญ่เปิดออก ผมคิดว่าคงจะเป็นประตูอัตโนมัติด้วยน่ะเนี่ยO_O
"พี่ริวววว^^" น้องชายผมวิ่งมาควงผมทันทีที่ประตูเปิดออก
"ชินจัง! รู้มั้ยพี่ตกใจหมดเลย ทีหลังห้ามไปไหนโดยไม่บอกพี่ เข้าใจมั้ย ฮะ!"
"คร้าบบๆๆเข้าใจแล้วพี่ชายย"
"ดีมาก ไอ้น้องชาย" ผมเอามือขยี้ผมชินจังจนยุ่งเหยิงอย่างสนุกสนาน
"พี่ริวผมยุ่งหมดแล้ว-,-"
"ฮ่าๆๆ ;P"
"แล้วขาพี่ไปโดนอะไรมา ถกขากางเกงขึ้นอย่างกับหนีน้ำท่วมแหนะพี่"
"พี่เดินตกท่อมาหน่ะ--*"
"โหยยพี่ โคดเซ่อเลยหว่ะ"
"เพราะแกนั่นแหละไอ้ชิน"
"อ้าวโทษกันได้ไงอ่ะพี่ พี่ริว!รอก่อนเซ่!"
.
.
.
"ชินจัง แน่ใจน่ะว่านี่หน่ะ...ประตูบ้าน??"
"ครับ!รุ่นไฮเทคล่าสุดจากอังกฤษเลยครับ"
"แม่เจ้าาาา!~"
"เข้าบ้านดีกว่าครับ"
"เดี๋ยวววๆๆ นี่มันบ้านใคร ชินรู้จักเค้าหรอ?"
"รู้สิพี่!เพื่อนพี่ยูโตะไงล่ะ"
"เพื่อนยูโตะ???ใครอ่ะ???"
"ก็....."
"ฉันเอง"
"เฮ้ยยยยย! ไอ้เม่นนนนน!! OoO"
-----------------------------------------------------------------------------------
"เชิญครับๆน้องหน้าหนู^^" ไอ้นี่! ไม่ทันไรก็จะเปิดศึกกับผมซะและ! ผมมันหน้าเหมือนหนูตรงไหน! หน้าผมมันก็คนน่ะ!(หล่อด้วย!)
"ไอ้หัวเม่น! เมื่อไหร่แกจะเลิกเรียกฉันว่าหน้าหนูซะที ฮะ!"
"อ๋อ หน้าหนูมันบ้านไปใช่มั้ยจ้ะ~ ฉันก็ว่างั้นแหละ! งั้นเอาเป็น....หน้าแฮมเตอร์ดีมั้ย? ดีมั้ยๆๆ แฮมเตอร์น้อย กิ๊วกิ๊ว~ "
"ไอ้เม่นบ้า!ไปตายซะ!!"
"ว้าาาา~ แฮมเตอร์น้อยโกรธเค้าอ่อ ฮ่าๆ"
"อ๊ากกกกกกกกกก!!!"
ริวทาโร่วิ่งไล่ปาช๊อกโกแลตที่ขว้าได้จากมือชินทาโร่ใส่เคย์โตะแบบไม่ยั้ง งานนี้คุณเคทคงอาบช๊อกโกแลตต่างน้ำกันเลยทีเดียว ==
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่อยากเชื่อ! นี่เค้าเรียกว่าบ้านแน่หรอ? ผมว่านี่มัน....คฤหาสถ์ชัดๆOoO
ผมเดินเข้ามาในห้องโถง หะ...ห้องโถง!ใหญ่กว่าบ้านผมทั้งหลังซะอีก!!!
ในขณะที่ชินจังกำลังเล่าความเป็นมาที่เจอกับเคย์โตะให้ฟัง ผมก็อดที่จะตกตะลึงในความอลังการของคฤหาสถ์โอคาโมโตะหลังนี้ไม่ได้ >< สงสารคนอยู่ที่นี้น่ะครับ เดินจากหน้าบ้านไปหลังบ้านคงเหนื่อยน่าดู U^U
" ตรงนั้นมันอึดอัดชินก็เลยมาเดินเล่นข้างล่าง พอดี๊พอดีรถเคย์โตะคุงผ่านมา พี่เค้าเห็นชินแล้วก็จำชินได้ ตอนงานวันเกิดพี่ยูโตะเราเคยเจอกันแล้ว พี่เค้าเลยพาชินมานั่งกินขนมเล่นที่บ้านครับ ขนมที่นี้อร่อยสุโค่ยยยย!!"
"แต่มันไม่ถูกต้อง ทีหน้าทีหลังต้องบอกพี่ก่อนรู้มั้ย?"
"ครับๆ ชินรู้หน่าว่าพี่ริวเป็นห่วง:))"
"แล้วนายอ่ะ แฮมเตอร์น้อย ไปทำไรมา ทำไมสภาพ....เอิ่ม....เละเทอะเป็นคางคกอาบโคลนเลย"
เคย์โตะทำน้าแหยใส่ผม.... == รูปก็หล่อพ่อก็รวย ติดอยู่อย่างเดียว...
ปากเสีย!!
"พี่ริวตกท่อครับ" ขอบคุณน่ะน้องรัก จะไปบอกมันหาพระแสงปืนสตอร์เบอรี่อะไร(??)
"หูยยย!นายนี่ใช่ไม่ได้เลยน่ะ หน้าเหมือนหนูแล้วยังจะเงอะงะ--"
"ไอ้เม่น..." ผมเตรียมติดเทอร์โบวิ่งใส่มันอีกครั้ง แต่โดนชินจังห้ามไว้ซะก่อน _*_
"ไม่เอาหน่าพวกพี่ อย่าทะเลาะกันสิครับ v,v"
"เห็นมั้ยโดนเด็กดุเลย เพราะนายอ่ะ ไอ้แฮมเตอร์เซ่อซ่า!"
"แกดีตายดิ! ไอ้เม่นปากไม่มีหูรูด!!"
"พี่ครับ!"
"โอเคๆ ไม่ทะเลาะๆ หยุดมองพี่แบบนั้นได้แล้วชินจัง vv"
"เคย์โตะคุง พอจะมีชุดให้พี่ริวเปลี่ยนมั้ย ชินว่าตอนนี้พี่ริวเริ่มมีกลิ่นตุๆแล้วอ่ะครับ"
"ไหนๆ ดมสิๆๆ.... อื้อหื้อ! นายตกท่อหรือตกโคตะระท่อมาว่ะเนี่ย!"
"--*"
"งั้นชินคุงรออยู่ข้างล่างน่ะ เดี๋ยวพี่พาไอ้ตัวนี้ไปดับกลิ่นก่อน อ่อ...แล้วก็ถ้าอยากกินอะไร บอกแม่บ้านได้เลยน่ะครับ"
"คร้าบบบบบเคย์โตะคุง"
.
.
.
สองคนนี้สนิทกันมากไปรึปล่าว?
ณ ห้องนอนโอคาโมโตะ เคย์โตะ
TBC.40%
กำลังงงกะตัวเองว่าทำไมยังไม่จบ--
ยังไม่มีทาคาชี่เลยพี่น้อง TT
ตอนนี้เรียกได้ว่ายาวที่สุด! อีก40% หวานแน่นอนจ้า
เม้นกันนิดน่ะจ้ะ^^
ความคิดเห็น