คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER5{เดท1}
---wanna be---
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
การประชุมในวันนี้เสร็จสิ้นลง พร้อมกับอาการหูชาของผม-.- ไม่รู้ว่ายัยป้าๆพวกนี้เอาแรงด่ามาจากไหน>< อืมก็ดีน่ะ ทำให้ผมลืมเรื่องนั้นไปเลย....โอ้ยยยย!แล้วจะไปคิดถึงมันอีกทำม๊ายยยยยยยยยย!!!!
"ขอโทษน่ะครับคุณอิโนโอะ...คือ คุณจะขยี้หัวผมอีกนานมั้ยครับ"
ผมหันไปมองหน้าฟูมะที่ทำหน้านิ่งเป็นเป็ดต้ม(??) สลับกับมือของตัวเองที่คาอยู่บนหนังหัว... อ่าเร๊ะ?! เฮ้ย!!
ผมรับดึงมือตัวเองออกอย่างรวดเร็วและเบามือที่สุด ==// เพราะถ้าดึงแรงกว่านี้ล่ะก็ หัวฟูมะคงล้านเตียนเป็นรูโบ๋แน่ๆเลย Y.Y
"แหะๆ ขอโทษน่ะมือมันไป~" ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกลบความผิดของตัวเอง-- พลางทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมนั่งลงบนโซฟาที่ตรงข้ามกับฟูมะ แต่ก็ยังไม่วายโดนฟูมะส่งสายตาอาฆาตผ่านกรอบแว่นสีดำเงาวับทุกๆ 3 วินาที U_U=//
"แกจะเข้าเรียนเลยรึปล่าว" ยาบุที่เคลียงานเสร็จเรียบร้อยแล้วหหันมาถามผม วิชาแรกมัน...เลขนี่หว่า
"เข้าเลย...เดี๋ยวไอ้ยูยะแม่งบ่นเอา" ไม่ใช่ว่ามันอยากให้ผมไปเรียนเป็นเพื่อนน่ะ แต่จะให้ไป'ซวย'เป็นเพื่อนมากกว่า ต้องไปร่วมชะตากรรมกับหนึ่งชั่วโมงอันแสนโหดร้ายยยยยv,v มีเพื่อนแบบมัน...น่าอนาถ
"งั้นผมขอตัวเลยล่ะกันครับ"
"จะรีบไปไหนเนี่ยฟูมะ"
"ไปเรียนครับ"
"ไม่ใช่~พี่หมายถึงทำไมต้องรีบขนาดนั้น (==")"
"คุณโคตะครับ การเรียนเป็นสิ่งสำคัญน่ะครับ... เพราะฉะนั้นผมจะพลาดไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยววินาทีของวิชานั้นๆครับ ขอตัวครับ"
"ครับ ไปเลยครับ เรียนให้สนุกน่ะคร้าบบบ^^//" พี่แกโบกมือบ๊ายบาย แล้วยิ้มด้วยความเป็นปลื้มมมมมมม~~ เด็กสมัยนี้มันต้องแบบนี้ เกิดมาเพื่อแสวงหาความรู้ และจมอยู่กับตำราเรียน ทราบซึ้งใจ***TTTT***
"แล้วแกมัวนั่งทำอะไรอยู่ว่ะ การเรียนเป็นสิ่งสำคัญน่ะ!!! ทำไมยังไม่ไปเรียนอีกกก!!!"
ว่าแล้วพี่แกก็หยิบกระเป๋าโยนใส่หน้าผม ก่อนจะถีบ(?)ส่งออกนอกประตูห้องสภา โดนเด็กสวดไม่กี่ประโยคซึมลึกถึงก้านสมองเลยหรอเนี่ย?
ผมเดินทอดน่องไปเรื่อยๆเปื่อยๆ จุดมุ่งหมายคือ ตึกม.ปลายห้อง 2B เฮ้อออ~ A...B...C...CCC!!!! เฮ้ย!ต้องเดินผ่านห้องไดจังด้วยนี่หว่า ทะ...ทำไมเมื่อกี้นึกไม่ออกเนี่ยยยย~ จะได้ไปขึ้นบันไดอีกข้างนึง-*- เมื่อเช้า...โอ้ยยย!คิดอีกแล้วๆๆๆๆๆ!! อิโนโอะ เคย์!! เลิกคิดเดี๋ยวนี้! ฉันจะไม่ยอมเสียหมื่นเย็น กับการบอกรักที่เจ็บปวดสุดๆหรอกน่ะ!!
------------------------------------------------------------------------------------------------
ถ้ามันยังไม่เลิกส่งสายตาจิตๆแบบนั้นมาที่ผมล่ะก็…
..... 1
..... 2
..... 3
ป่อกก!!
โอ้ยยยยย!!
“ยามะจัง~ เจ็บTT” ฉันดีดก็แรงขนาดนั้นไม่เจ็บก็บ้าแล้ว ฮุฮุ สะใจ^^ ยูโตะเอามือกุมหน้าผาก มันงอตัวลงแล้วสายไปมาด้วยความเจ็บปวด( -- )
ผมเดินกลับไปยังโต๊ะของตัวเองที่อยู่เกือบหน้าสุด( ก็แค่เกือบแหละหน่า ) ข้งๆโต๊ะผมคือโต๊ะของชี่จัง ส่วนเคย์โตะนั่งกับไอ้ยูโตะหลังสุดเลย ไอ้พวกนี้มันสูงเอาๆ ดูผมสิอ้วนเอาๆ U^U
ผมนั่งลงแล้วหันไปหยิบกระเป๋าที่แขวนอยู่บนพนักพิงของเก้าอี้ แต่สายตาเจ้ากรรมของผมก็ดั๊นน!เหลือบไปมองยูโตะเค้าจนได้
มันยังอยู่ในท่าเดิมแบบเมื่อกี้เด๊ะ แถมยังร้องครวญครางเหมือนโดนรถบรรทุกสิบล้อชนสักสามตลบยังไงยังงั้น --* แกนี่มัน…
ไอ้เว่อตัวพ่อ!!
ผมหันกลับมานั่งเซ็ง ไอ้สองคนนั้นไปเข้าห้องน้ำนานจัง ปล่อยให้ผมอยู่กับไอ้จิตวิปริตนี่ได้ตั้งนานสองนานY.Y
“ยามะจังกำลังหงุดหงิดใครหน่ะ” เสียงชี่จังดังมาจากประตูห้อง พร้อมเคย์โตะที่เดินตามหลังมา ดูมันเหนื่อยๆ ไปทำอะไรกันมาป่ะว่ะ ( ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นน่ะครับ ไม่ได้คิ๊ด ไม่ได้คิด )
“ปล่าว ไม่มีอะไร แต่ว่าชี่อ่ะทำไมไปนานจัง”
“ก็เคย์โตะเค้า…เฮ้ยยูโตะเป็นไร” ชี่พรวดพราดเข้าหายูโตะทันที สงสัยมันจะเป็นโรคขี้สำออยขึ้นสมองซะล่ะมั้ง ผมเดินตามชี่จังไป พอมันเห็นชี่เท่านั่นแหละ…
“ชี่จัง~ ยามะจังทำร้ายร่างกายเค้าอ่า TT ยาะจังดีดเค้าเต็มๆตรงนี้เลย เนี่ยๆ ดูดิๆๆTT” ได้ทีฟ้องใหญ่เลยน่ะแก
“ยามะจังดีดยูโตะทำไม” ชี่หันมาทำหน้าโหดใส่ผม
“อะไรกันชี่จัง ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลย เรื่องแค่นี้เองอ่าTOT”
“ก็ยามะจังแกล้งยูโตะนี่นา”
“ก็ไอ้ยูโตะทำท่าโรคจิตใส่ฉันก่อน” ผมพูดประโยคนี้ยูโตะถึงกับสะอึก ฮ่าๆๆ ขอให้แกน้ำลายติดคอตายไปเล้ยเพี้ยงงงง!!!
“ไม่จริงน้าชี่ไม่จริง”
“จริง”
“ไม่จริง!”
“จริงโว้ยยย!”
“ไม่โว้ยยย!”
“ไอ้โย่ง!!/ไอ้อ้วน!!” อ๊ากกกก!มันด่าผมอ้วนTT บวกลบคูณหารกันแล้วฉันผอมเฟ้ยยยย!
“เคย์โตะดูสิ เสาไฟฟ้ากับหมูพูดกันรู้เรื่องด้วยแหะ”
“ฉันว่าไอ้หมูต้องกินวุ้นแปลภาษาเข้าไปแน่ๆเลย”
“นั่นสิ”
ยูริที่นั่งอยู่บนตักเคย์โตะ มองเพื่อนทั้งสองอย่างเอือมๆ แล้วค่อยๆเอนตัวซบเคย์โตะตามปกติ(?) โดยมีสายตาหลายคู่จ้องมองอยู่ ไม่ใช่ว่าเค้าทั้งสองไม่รู้ แต่เพราะรู้ตางหากถึงได้ทำแบบนี้ อีกอย่างยูริเองก็ชอบที่จะซบเคย์โตะแบบนี้ เพราะว่าตักเคย์โตะทั้งนุ่มทั้งสบาย ถือว่าเป็นการเช็คเรตติ้งไปในตัวด้วยเลย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาที่ผมริวทาโร่อีกครั้งแล้วครับ เอาไงดีล่ะ บรึ๋ยยยยย~ ผมดันไปเจอเรื่องเด็ดที่ห้องน้ำมาน่ะสิ!! อู้วแม่เจ้า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น
ตอนนั้นผมเดินมาเข้าห้องน้ำ ยังไม่ทันที่จะก้าวพ้นขอบประตูเข้าไปเลย ผมก็ได้ยินเสียง เสียงครางของผู้หญิง สลับกับเสียงกระแทกปึงปังๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกอยากจะสลายหายไปในอากาศทันทีT^T อี๋แหวะ! >,< ผมจองโรงแรมให้มั้ยครับพี่~ แต่ด้วยความที่ผมปวดฉี่มาก!! ก็เลยต้องจำใจเดินเข้าไปTT
ผมรีบทำธุระของตัวเองให้เสร็จ แล้วรีบแจ้นไปล้างมือ ก่อนจะพุ่ง(?) ติดสปีดออกจากห้องน้ำ
ปั่ก! แอ่ก!
ผมชนเข้ากับใครคนนึง รู้มัยเค้าคือใคร?? ไอ้เม่น--(มากับจิเนนคุงของผมด้วย) จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีล่ะครับเนี่ย มันคงจะได้ยินแบบที่ผมได้ยิน ก็เลยเดินเข้าไปผลักประตูห้องน้ำห้องนั้น แล้วกระชากตัวผู้ชายคนนึงมาอัดอย่างเมามัน (ใช่ เพราะมันไม่ได้มีแค่ผูชายคนเดียวน่ะสิ ชายสองหญิงหนึ่ง OoO ทำกันเข้าไปได้) ส่วนจินเนนคุง ก็จัดการโยนเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนั้น เจ้าหล่อนอยู่ในสภาพเปลือยทั้งตัว ผมว่ามันยังไม่น่าพิศวาสเท่าผิวเนียนๆของจิเนนคุงเลย-- แล้วยัยผู้หญิงนั่นก็ดันเป็นแฟนเก่าจิเนนซะงั้น
ผมเดินกลับมาที่ห้อง คาบโฮมรูมเหลืออีกสิบนาที ยังขยะแขยงไม่หาย~ เสียงยัยนั่นติดหูผมมาด้วยอ่า~Y.Y
“ริวคุงเป็นอะไร ทำหน้าเหมือนไปเหยียบอึมาเลย”
“ยิ่งกว่านั้นอีกเคนจังTT”
.
.
.
.
“แหยะ~” เคนจัง หรือ เคนโตะ เพื่อนสนิทของผมทำท่าแหวะตลอดเวลาที่ผมเล่า แถมยังมีผู้ฟังเพิ่มขึ้นอีกคน… มัตสึมูระคุงนั่นเอง
“โหหหห!~ คนเรานี่ก็มีความสามารถเน๊อะ” ดูไอ้นี้ท่าจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับชาวบ้านชาวช่องเค้าเล้ย แล้วยังจะมีหน้าไปชมเค้าอีกแหนะ
“มัตสึมูระพูดอะไรน่าแหวะ”
“ก็ปกติมันมี 2 คนนี่”
“มัตสึมูระคุง!!!”
“ไม่พูดแล้วก็ได้ เคนจังไม่เห็นจะต้องตะคอกเลยv.v”
----------------------------------------------------------------------------------------------
“นี่ยามะจัง” ผมนั่งกินไอติมอย่างเอร็ดอร่อยอยู่บนเก้าอี้ในสวนสาธารณะกับยูโตะ ส่วนชี่จังกับเคย์โตะ หายไปไหนก็ไม่รู้(อีกตามเคย)
“ ยามะจังโว้ย!”
“โอ้ยยยย! อยู่กันแค่นี้ จะตะโกนทำบ้าอะไรฮะ!!”
“ฉันอยากกินไอติมบ้างอ่ะ”
“ก็ไปซื้อสิว่ะ มาบอกฉันทำไม” ผมไม่หันไปสนใจยูโตะ แล้วตั้งหน้าตั้งตากินต่อ เรื่องกินเรื่องใหญ่น่ะครับ
“ร้านมันไกลไปเป็นเพื่อนหน่อย”
“แล้วตอนฉันซื้อทำไมไม่ซื้อ ไปคนเดียวเลยแก”
“เอ้อ ไปคนเดียวก็ได๊~ ไอ้หมูอ้วนใจร้าย!” มันสะบัดตูด(แทบจะชนไอติมผม) แล้วเดินงอนออกไป ส่วนผมก็กินต่อ ^^
อ่ำๆๆ ....อื้มมมม....อ้ำ ~
ผมยัดโคนชิ้นสุดท้ายเข้าปาก ทำไมยูโตะมันช้าจังว่ะ ไปตั้งนานแล้วน่ะเนี่ย หรือมันจะตกบ่อไอติมหน้าแหก เข้าโรงบาล(???)
ติ๊ด!!!!
หืออออ?? ข้อความ?? จากยูโตะ?? จะส่งมาทำไมว่ะ อืม...
’ช่วยด้วย’
ช่วยด้วย...ช่วยด้วย!!!!! ยูโตะ!!!!
ผมลุกจากเก้าอี้ มองซ้ายมองขวา ทางไหนดีล่ะ? นายอยู่ไหน? โธ่เว้ย!! ผมพยายามรวบรวมสติของตัวเอง ไอติม...ใช่แล้ว ร้านไอติม!
ผมวิ่งวิ่งๆๆ ไปที่ที่คิดว่าน่าจะใช่ ผมวิ่งถึงตรงที่ร้านไอติมตั้งอยู่ แต่ว่า...มันไม่มี ร้านไอติมมันหายไป! ผมมองไปรอบๆ อีกครั้ง... ผมก็เห็นซอกตึกตึกหนึ่ง มีเงาคนอยู่ตรงนั้น! ยูโตะ? ยูโตะรึปล่าวน่ะ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ... อ๊า~ มืดจังเลย ผมเข้าไปเกือบสุด ก็เห็นร่างของคนสองคนยืนอยู่ข้างกำแพง กับอีกหนึ่งร่างที่นอนอยู่กับพื้น ผมเพ่งมองร่างนั้นดีๆ…ยูโตะนี่!O^O
“ตายซะเถอะแก!” ผู้ชายคนนึงหน้าตาละม้ายคล้ายเคย์โตะ(?) ก็ยกมีดขึ้นมา มะ... มะ...มีดดด! เฮ้ย! อุ๊บ! ผมยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน พวกนั้นยกมีดสูงขึ้นทำท่าเตรียมพร้อม... ไม่น่ะ... ไม่น่ะ!Ooo
ฉึกกกกกกก!!!!
ม่ายยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.
.
.
.
เฮือก! ผมมองรอบๆตัวเอง
...ห้องนอน....
ฝัน? ฝันงั้นหรอ? เฮ้อออออออ~ ตกใจหมดเลยยย...
~Hitomi no naka Kujuru sekai Afure sonna Kanashimi demo~
“แว้กกก” ผมสบถ(?)กับตัวเองแล้วหันไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ใต้หมอนขึ้นมา ดู
...ยูโตะ...
นั่นไงเสียงนกสียงกามาแต่เช้า เหอะๆคนอย่างมันคงไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก เน๊อะ!^^
“โหลลลลล~”
( ยามะจังงงงง! )
“โว้ยยยยย พูดเบาๆ!”
( นี่มันกี่โมงแล้วฮะ )
“ก็ ... 9 โมงครึ่ง มีอะไร”
( ยามะจังลืมไปแล้วรึไง ว่าวันนี้มาเดทกับฉันหน่ะฮะ! )
“เดทบ้าอะไรของนาย”
( ฉันนัด 9 โมงหน้าสถานีรถไฟ )
“เอ๋... อ๋ออออ~ ฉันนึกออกแล้ว แต่ว่าฉันไม่ได้จะไปเดทกับแกเว้ยยย”
(อะไรอ่า เราไปกันสองคนก็ต้องเรียกว่าเดทสิ!)
“ ฮ่าๆ เสียใจด้วย เพราะฉันชวนชี่จังกับเคย์โตะไปด้วยหน่ะสิ ก๊ากกก!”
( ฮึฮึๆ... อ๊ะ เอ่อ... ก็ว่าฉันเห็นชี่จังกับเคย์โตะอยู่แถวๆนี้ )
“เออ งั้นรอตรงก่อน เดี๋ยวฉันถึงแล้วจะโทรไปบอก”
( แล้วเมื่อไหร่จะมา )
“อีกสองชั่วโมง”
(ฮะห๊าาาาาา!!!!!!)
----------------------------------------------------------------------------------------
{เดท1} 100%
เด๋วจะมีเดท2 น่ะจ้ะ 55555
ขอบคุณที่อ่านกันน่ะจ้า!~ ทราบซึ้ง^^
ช่วงนี้อัพช้าหน่อย ต้องไปเรียนTT
ความคิดเห็น