รอยรักบนผืนทราย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

            เสียงปรบมือจากข้ารับใช้ดังขึ้นสามครั้ง เป็นสัญญาณบ่งบอกคณะดนตรีให้เริ่มบรรเลงเพลงได้ ชายสูงศักดิ์นั่งอยู่บนบัลลังก์อันเป็นสัญลักษณ์แห่งฐานันดรศักดิ์สูงสุด เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวสีดำมีผ้าผืนสีเดียวกันใช้ปกปิดใบหน้าเหลือให้เห็นเพียงดวงตาคมจัด บนคอนไม้ข้างกายมีเหยี่ยวตัวเขื่องเกาะอยู่ ตัวตนอันลึกลับถือเป็นความโดดเด่นของท่านชีคองค์ปัจจุบัน...ชีคนาสเซอร์

            นาสเซอร์ นามนี้มีความหมายว่าผู้พิทักษ์อันเป็นนามที่คู่ควรกับพระสมัญญา ‘สายลมแห่งผืนทราย’ ยามราษฎรเดือดร้อนเขาจะเป็นดั่งสายลมอันอบอุ่นช่วยปัดเป่าทุกข์ภัย แต่ยามอยู่ในสนามรบนั้นสายลมอ่อนโยนจะแปรเปลี่ยนเป็นพายุร้ายทำลายเหล่าศัตรูให้หมดสิ้นเพียงชั่วพริบตาเดียว จึงไม่แปลกหากว่าชีคหนุ่มผู้นี้จะเป็นที่รักยิ่งของพสกนิกรแม้ว่าจะไม่เคยมีผู้ใดได้เคยยลโฉมใบหน้าภายใต้ผ้าคลุมสีดำผืนนั้นเลยก็ตาม สิ่งนี้เองที่ยังคงเป็นปริศนา บ้างก็ว่าพระองค์เป็นหนุ่มรูปงามที่สุดในแผ่นดิน บ้างก็ว่าใบหน้าพระองค์อัปลักษณ์มากเสียจนไม่อาจเปิดเผยให้ใครเห็นได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยมีใครกล้าเอ่ยปากขอท่านชีคเปิดเผยใบหน้าแท้จริงเพราะเพียงแค่เงยหน้าสบสายตาดุดันคู่นั้นก็เกิดความรู้สึกกลัวจนหัวหดแล้ว

            แน่นอนว่าทุกคนในที่นี้ล้วนไม่มีใครอาจหาญต่อกรกับชีคหนุ่ม ยกเว้นสาวงามคนหนึ่งซึ่งกำลังเดินวนไปวนมาอย่างลุกลี้ลุกลนใกล้บริเวณประตูห้องโถงใช้สำหรับจัดงานเลี้ยงฉลองตามวาระต่าง ๆ เธออยู่ในเครื่องแต่งกายวาบหวิวเน้นสะโพกตกแต่งด้วยแถบผ้าสีเย็บเหรียญโลหะติดเป็นแถว ใครได้ยลเรือนร่างอันงดงามของสาววัยสะพรั่งผู้นี้ล้วนเกิดความรู้สึกลานตาลานใจ ใช่ว่าหล่อนจะไม่รู้ว่าชีคนาสเซอร์มีความน่ากลัวมากเพียงใด ชื่อเสียงของเขาทำให้หล่อนหวาดกลัวยิ่งนัก และกล้าพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่านอกจากพ่อแล้ว เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้หล่อนกลัวได้ แต่ความแค้นที่ฝังแน่นอยู่ในอกก็มีมากพอให้หล่อนเรียกความกล้าหาญกลับคืนมาแม้จะมีไม่มากเท่าเดิมก็ตาม

            เสียงเพลงจากเครื่องดนตรีเริ่มดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท ปลุกหญิงสาวตื่นจากห้วงความคิด เป็นไงเป็นกัน เสียงในใจดังกึกก้องแข่งกับเสียงเพลง นักเต้นระบำสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เป็นการรวบรวมสติและความกล้าหาญ ดวงตาคมลึกที่เคยทอแววประหม่าก่อนหน้านั้นแปรเปลี่ยนเป็นความกล้าแกร่ง หล่อนตรงเข้าไปรวมกลุ่มกับนางระบำคนอื่น ฝ่ามือทั้งสองเย็นเฉียบและแทบลืมหายใจเพียงเมื่อประตูห้องโถงเปิดออกแล้วหล่อนได้เห็นร่างองอาจของบุรุษผู้ยิ่งใหญ่

            คนที่หล่อนต้องฆ่าให้ได้ในคืนนี้!

            หญิงสาวส่งสายตายั่วยวนให้เขาขณะดึงผ้าคลุมสีแสดออกมาใช้ประกอบในการร่ายรำเพื่อสร้างบรรยากาศลึกลับและอารมณ์พลิ้วไหว ดวงตาของชีคหนุ่มผู้นั้นทั้งคมทั้งหวานในตัวยามทอดมองสาวงามร่างสูงระเหิดระหงกำลังส่ายสะโพกอยู่เบื้องหน้า แม้ว่าใบหน้าสะสวยของหล่อนจะถูกปิดบังด้วยผ้าคลุมผืนบางในขณะที่คนอื่นเปิดเผยใบหน้าแท้จริง เขาก็ไม่มีทางจำหล่อนไม่ได้ เพราะดวงตาสีเขียวสดใสคู่นั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยลืมเลือนเลย รอยยิ้มผุดขึ้นตรงมุมปาก เขาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองถือถ้วยน้ำชาแตะริมฝีปากค้างไว้นับตั้งแต่หญิงสาวผู้นั้นก้าวเท้าเข้ามาในห้องโถงแล้ว

            ดวงตาคู่สวยหรี่ลงยามจับจ้องดวงตาสีน้ำตาลเข้มสีเดียวกับพี่ชายตนแต่แตกต่างกันตรงที่ประกายของแววตา เมื่อแรกเห็นมันมีความดุดันแต่หากลองมองนาน ๆ จะพบว่ามันมีความอ่อนโยนและอ่อนหวานแฝงเร้นอยู่ในนั้น หญิงสาวหวนระลึกถึงเรื่องราวในอดีต ดวงตาของเขาช่างเหมือนใครคนหนึ่งที่หล่อนเคยพานพบเสียเหลือเกิน  

++++++

สำหรับคนที่เคยอ่านแล้วออมขอทำการแก้ไขด้วยการเพิ่มบทนำขึ้นมาน้า บทหนึ่งยังเหมือนเดิมจ้า ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ^__^