เมื่อสมาชิกหนึ่งในแก๊งได้เป็นหัวหน้า

ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อปอได้เป็นหัวหน้าแก๊งกับเขาบ้าง

     

           ณ โรงเรียนโรงเรียนนึ่งที่ปอตั้งใจจะไปเรียน นั่นก็คือ  (ดนตรีขึ้น...มาไง)โรงเรียนหญิงล้วนนั้นเอง  พอเข้าไปเรียนก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกน่ะ   แต่เวลาผ่านไปประมาณไม่ถึง 1 อาทิตย์  ปอก็ได้กลายเป็นหัวหน้าแก๊งหญิงในโรงเรียน(ขนาดย่อย)ซะงั้น  มีลูกน้องปะมาณ  20  คน  เรื่องราวก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมากมายหรอกน่ะ  แต่อยู่มาวันนึ่ง(ในที่สุดก็เริ่มเรื่องซะทีน่ะ)


       เช้าวันนึ่ง  ณ  ร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งนึ่ืงเจ้าประจำของแก๊ง(สมัยก่อน)แห่งนึ่ง  หวาน  มิ้ว  กานจ์  จะ  กอล์ฟ  มิก  ป๋อม  ก็ได้นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันอยู่ ณ โต๊ะตัวนึ่ง(เฮ้ย....ตุบ ตับ ตุบ โครม เองจะนึ่งๆไปถึงไหนกันฮ่ะ)
"ไอ้มิ้ววววววววววว  เองเป็นตัวละครในเรื่องที่ฉันแต่งเองมากระทึบ ฉันได้ไงว่ะ"
คนแต่งโกรธจนหน้าดำ หน้า แดง(ก็เขาโดนไอ้มิ้วมันกระทึบจริงๆนี้น่า)
"โทษๆไม่ได้ตั้งใจทำ หนูไม่ได้ตั้งใจทำ"เอ้....ร้องผิดเปล่าว่า
"จะหยุดทะเลาะกันรึยังฮ่ะ"หวานมาไง
"ก็ฉันเป็นตัวละครเหมือนกันนี่ และอีกอย่างน่ะเริ่มเรื่องได้แล้ว คนอ่านเขารออ่านกันอยู่  ไม่ได้มาอ่านพวกเองทะเลาะกัน"รับทราบนายหญิง(มาต่อกันเลยน่ะ)
หวาน มิ้วและกานจ์  ขอตัวกลับก่อนเพราะมีเรื่องที่จะต้องไปทำอยู่อีกเรื่องนึ่ง
นั้นก็คือไปหาปอที่โรงเรียน(อยู่คนล่ะโรงเรียน)
"เฮ้ย...ไปก่อนน่ะเดี๋ยวค่อยมากินกันใหม่"แล้วหวานก็เดินไปที่รถมอไซต์
"นั้นสิ  เดี๋ยวจะไปหาไอ้ปอกัน  ตอนบ่ายน่ะตอนนี้ไปเรียนกันเทอะ(มิ้วเองขยันเรียนตั้งแต่เมื่อไร)
"ปะไปกันเทอะ"พูดจบก็ขึ้นรถออกเดินทางกัน
พี่กานจ์ เราแอบน้อยใจนิดๆว่าไอ้น้องเวรมึงไม่มีบทให้ตูพูดบางเรอะ(เวรวันจันทร์จ้า เดี๋ยวจัดบทให้)


        เวลาบ่ายโมงครึ่ง  เลิกเรียนภาคเช้า  3  คน  ก็ไปหาปอทันทีทันใดปัจจุบันทันด่วน  แต่ปกติหวานจะโทรบอกปอก่อนทุกครั้งที่จะไปหา  แต่วันนี้แบตโทรศัพท์หวานหมด  เลยไม่ได้โทรบอกปอ  เลยไปโดยไม่แจ้งล่วงหน้า(นี่เดี่ยวก่อนน่ะโทรศัพท์มิ้วกับกานจ์ก็มีทำไมไม่โทรบอกห๋า)
"โทษทีๆพอดี  2  คนนั้นกลัวเงินหมดน่ะ"เจริญล่ะ  ว่าแต่คนแต่งบ่นคนเดียวทำไมหวานได้ยินฟ่ะ
พอไปถึงโรงเรียนที่ปอเรียนอยู่  2 คน ก็เดินเข้าไปข้างในทันที(อ้าว...หายไปไหนคนน่ะ?)
"อ้อ..กานจ์ไปซื้อของน่ะเดี่ยวก็มา"อืม...หรอ หวานได้ยินอีกง่ะ
ไม่ต้องห่วงน่ะว่าเด็กโรงเรียนอื่นเข้ามาจะเกิดเรื่องขึ้น  เพราะ  3  คน  มาทีไรก็จะไปขอฝ่ายวิชาการก่อนทุกครั้ง  จึงไม่ค่อยเกิดเรื่องขึ้น(มั้ง)
"เฮ้ย...มึงอย่ามั้งดิ"มิ้วเองก็ได้ยินกับเขาด้วยหรอ


    ตอนนี้ปอกำลังเรียนอยู่พอดี(วิชาคณิต)ครืน...(เสียงประตูเปิด)หวานเข้าไปในห้องโดยขออนุญาติจากอาจาร์ยประจำวิชาแล้ว  พอปอเห็นหวานถึงกับตกใจ
(มาได้ไง)"ขี่มอไซต์มาน่ะซิไอ้พูดแต่งติ๊งต๊อง"(ไม่น่าถามเลยเรา)
"ปอออกมาข้างนอกเดี่ยวนี้"หวานวันนี้มาแบบโหดแฮ่ะ
ทำให้ลูกน้องของปอที่อยู่ห้องเดียวกัน  ถึงกับทำตาขวางใส่เลยล่ะ(กลัวง่ะ)
เมื่อปอลุกออกไปได้ไม่ถึง 1 นาที(เร็วไปไหม)ลูกน้องที่อยู่ในห้องรีบส่งข้าว(เฮ้ย...ไม่ใช้ส่งข่าว)บอกสมาชิกที่เหลือทันทีถึงกับเรื่องนี้  สมาชิกทุกคนจึงเปิดเครื่องส่งสัญญาณกันขโมย(เฮ้ย...ไม่ใช่ๆ เครื่องส่งสัญญาณเกี่ยวกับอันตรายของหัวหน้า)
เมื่อปอเดินออกมาจากห้องปุ๊บ ก็มีเสียงหวานๆพูดขึ้นว่า
"นี่ปอ ขอโทษน่ะที่ไม่ได้โทรบอกก่อนน่ะ"เปลี่ยนโหมดเร็วจังแฮ่ะ
"ไม่เป็นหรอ  ที่หลังหลังก็โทรบอกน่ะ  ยกเว้นให้แค่ครั้งเดียวน่ะ"
"อืม  เข้าใจแล้ว"ถ้าแบตไม่หมดน่ะ
"มีอะไรหรอ ถึงมาน่ะ?"
"ก็ไม่มีมีอะไรหรอก  พอดีมันว่างน่ะเลยมา"มันว่าหรือเองไม่ยากเรียนกันแน่ไอ้มิ้ว
"หรอ อ้าว?แล้วกาจน์ไม่มาหรอ"