คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ♦WORRY..กังวล..♦
WORRY
..ัวล..
หอพั lucky 7 23:00 น.
ผมนั่ทำรายานอยู่หน้าโฟาั้แ่เย็น นเวลานี้ห้าทุ่ม ือ่วมาะหลับ็ไม่ไ้ มัน้อส่พรุ่นี้แล้ว
..มันใล้เสร็แล้วล่ะ
"อีนิเียวยอแ" พูให้ำลัใัวเอพร้อมับิบาแฟไป
รึ่ั่วโมหลัานั้น
..หลับ
าเฟอีน็ไม่สามารถสู้ับวาม่วอยอแไ้
แบอมเินออาห้อว่าะไปหาน้ำื่มสัหน่อย แ่เห็นเ็น้อยหลับาอรายาน เลยแอบย่อเ้าไปู แบอมเลี่ยผมที่ปรหน้ายอแออ นั่มออยู่แป๊บนึ ็ลุไปเอาผ้าห่มในห้อมาลุมให้นัวเล็
"ฝันีนะ...ยอแ"
แบอมโน้มัวไปุ๊บเม่ยอแหนึ่ทีแล้วผละออมา ยยิ้มอย่าพอใ ่อนะลุึ้นเินเ้าห้อัวเอ แ่ยัไม่ทันไ้เ้าห้อเลย ยอแ็ลุพรวึ้นมา เาหันไปมออย่า แล้วรีบเินเ้าห้อให้เียบที่สุ เือบไปแล้ว(อีรอบ)
อ่าา..เผลอหลับอีนไ้
ยอแส่ายหัวไล่วาม่วออไป เมื่อี๊ฝันแปลๆแฮะ ฝันว่ามีนมาุ๊บหน้าผา เนี่ยหน้าผายัอุ่นๆอยู่เลย ยอแลูบหน้าผาัวเอไปมา เอ๊ะ แ่ถ้าฝันทำไมถึรู้สึล่ะ?
เอิ่ม..ิอะไรอยู่เนี่ยยอแ เริ่มบ้าล่ะ สสัยนอนไม่พอ
ยอแบอับัวเอส่ายหัวอีรอบ บหน้าัวเอสอสามที เพื่อเรียสิ แล้วทำรายาน่อ
...
..
.
"เฮ้ออ! เสร็สัที"
ถอนหายใออมาพร้อมับบิี้เีย เยหน้ามอูนาฬิาบนผนั ะนี้เวลาี 2 ยอแเ็บปาาินสอ ีทระาษมาอรวมัน เรียมะเ้าห้อไปนอน แ่เพราะวาม่วหรือี้เียลุ(น่าะทั้สออย่า) าที่ะเ้าไปนอนในห้อ็ฟุบหลับอยู่รโ๊ะนั่นแหละ
'นายมีเรียน 9 โมเ้า นะยอแ'
บอับัวเอเป็นประโยสุท้าย่อนะเ้าสู่ห้วนิทราไป
.
..
...
เ้าวันใหม่ับอาาร่วแสน่ว ผมนั่ฟุบอยู่ในโรอาหารมหาลัย นั่รอบาโรอยู่รับ
อยู่ๆ็มีอะไรเย็นๆมาแะที่แ้ม ทำให้ผมสะุ้เยหน้าึ้นมอ
"แบอมฮยอ..ใหมเลย"
"เห็นยัไม่ไ้ินอะไรแ่เ้า" แบอมฮยอยิ้มให้ วานมล่อับนมปัไว้รหน้าผม
"อบุรับ"
ผมยัไม่ไ้ินอะไรเลยริๆแหละ เมื่อเ้ารีบ ผมหยิบนมปัมาแะ ยัใส่ปา แล้วเี้ยวๆ
"ฮยอมีเรียนี่โมเนี่ย"
"เ้าโมรึ่"
ยอแพยัหน้ารัวๆ ลับไปสนในมปัในมือ่อ แบอมอมยิ้มนั่มอนัวเล็ินอย่าเอร็อร่อย
"เลอะหมแล้ว ินยัไเนี่ย" แบอมยื่นมือไปเ็เศษนมปั้าๆริมฝีปายอแ
"เฮ้ย! ไอ้บี ไปไ้แล้ว" เสียเพื่อนแบอมะโนเรีย
"ฮยอไป่อนนะ" แบอมยีหัวยอแ ยิ้มาหยี แล้วลุึ้นเินามเพื่อนไป
ผมมอามแบอมฮยอาปริบๆ รู้สึหน้าร้อนๆยัไไม่รู้
"เฮ้ ยอแ ไอ้แ!"
"ฮะ?" หันไปมอบาโรอย่าๆ มาอนไหนวะเนี่ย?
"เหม่ออะไร เรียั้หลายรอบ..ไม่สบายเหรอวะ หน้าแๆ"
"เอ่อ..อาาศมันร้อน"
"อือ ไปเหอะ ถึเวลาเ้าลาสแรแล้ว"
แล้วผมับบาโร็ออาโรอาหารเินไปยัึะเพื่อเ้าเรียน วันนี้ผมมีเรียนแ่่วเ้ารับ ส่วนบาโรมันมีวิาเลืออีลาสอนบ่าย หมลาสสุท้ายผมว่าะลับเลย
แล้วเวลาที่รออย็มาถึ
"ลับ่อนนะเว้ยบาโร" ผมโบมือบ๊ายบายเพื่อนสนิท เินออมาาห้อ มุ่หน้าไปยัประูมหาลัย
อี้านหนึ่
แบอมที่ออไปิน้าวับเพื่อนำลัเินลับมหาลัยหลัาแยย้ายันเสร็ เาเินเลี้ยวเ้ารอแบๆแห่หนึ่ มันลัไปละแวมหาลัยเาไ้ ึ่ามา็เินมาทานี้
"เฮ้ยไอ้น้อ อยูุ่ยัน่อน" อยู่ๆ็มีนเินมาวาผมไว้ มอ้านหลั็มีอีสามนยืนล้อมอยู่
อ่า..ริๆเลยเินมาเป็นลุ่มไม่ล้าเินเ้ามาหาเรื่อ พอเินมานเียวนี่ล้าึ้นมาเลย ไอ้พวหมาหมู่เอ้ย
"มีอะไร"
"แ่ส่ระเป๋าั์มา แล้วแะรอไปแบบไม่มีรอยี่วน" ที่แท้็แ่พวิ๊โ๋ไถ่ั์าวบ้าน
"หึ..ฝันไปเหอะ"
พลั่!
ผมระแทหมัเ้าหน้ามันอย่าั หันไปถีบหนึ่ในสามน้าหลันมันล้มไปอับพื้น อีสอนพุ่เ้ามาหาผม ผมับไอ้นแรทุ่มลับพื้น เห็นอย่านี้ผม็เยเรียนยูโมานะรับ
พลั่!
แราหมัอพวมันอีนทำให้ผมเ เลือิปปา ะเอาใ่มั้ย! ผมพุ่เ้าไป่อยมันืน
เพล้!!
"อั่!.." เี่ยเอ้ย! มีนเล่นสปรเอาวีหัวผม แบอมทรุลไปุเ่าับพื้น ุมหัว้วยวามเ็บปว อเหลวสีแไหลลมาามหน้า
"ทีนี้ะหาย่าไ้รึยัไอ้ลูหมา.."
ยอแออมาามหาลัย เินมารอรถประำทาที่ป้าย ไม่นานรถ็มาเา้าวึ้นรถไป
[Rrrrrrrrrr~!]
เสียมือถือัึ้น ยอแรับแล้วพูับปลายสาย
"ว่าไรับมาร์ฮยอ"
(ฮยอมาธุระแถวมหาลัยนาย เลิยั?)
"อ่าา..เลิแล้ว"
(นายอยู่ไหน?)
"้านนอมหาลัยรับ ฮยอรออยู่หน้ามหาลัย็ไ้เี๋ยวผมเินไปหา"
(โอเ)
พอุยันเสร็มาร์ฮยอ็วาสายไป ผมริ่ เินลารถประำทามา ีนะเลยมาป้ายเียวเินลับไปไม่ไลเท่าไหร่
ระหว่าทาเินผ่านรอแบๆรอหนึ่ ผมหยุยืนู เหมือนะมีเรื่อทะเลาะวิวาทัน สี่รุมหนึ่ โอ้โห โรแมนอ่ะ ผมเห็นผู้ายนที่โนรุมนัุ่มหัวเลือไหลเ็มเลย เานั่หันหลัทำให้ไม่เห็นหน้า
ผมรู้สึุ้นๆแฮะ
แ่พอเห็น้าน้าเท่านั้นแหละ ระ่าเลย นั่นมัน แบอมฮยอ! ผมหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมา่อสายหาำรว
"มีเหุทะเลาะวิวาทันที่ถนน xxx รับ..รับๆๆ"
ผมวาสายยัมือถือเ้าระเป๋าาเ สูหายใเ้าลึๆ ัสินใเินเ้าไป
"มีอะไรให้่วยมั้ยรับ"
พลั่!!
ยอแที่เินเ้าไปเอ่ยถามึ้นพร้อมับสวนหมัเ้าหน้าใรสันหนึ่ในพวมันทันที
เพล้!!
"โอ้ยย!!!"
แบอมหยิบวึ้นมาีหัวนที่อยู่ใล้ที่สุ ัหวะที่พวมันหันมาสนใเพื่อนมัน เาพุ่เ้าไปว้า้อมือยอแแล้วึให้วิ่ามมา
"เฮ้ย! มันหนีไปแล้ว ามไปับมัน!"
"มาไ้ยัไเนี่ย!!" แบอมฮยอถามทันทีที่วิ่ออมา
ผมับแบอมฮยอำลัวิ่หนีไอ้พวนัเลนั่นอย่าเอาเป็นเอาาย
"็ผมเห็นฮยอโนรุม!"
"ไม่ิบ้าเหรอ ถ้าเิไม่รอออมาแบบนี้ะเป็นยัไ!"
แฮๆ แฮ โอ๊ย! เหนื่อยะมั หยุามสัทีสิโว้ยย!
"ถ้าผมไม่เ้าไปแล้วฮยอะรอออมาอย่านี้เหรอ!"
วิ่ไปะโนไป โรเหนื่อยเลย
"ยอแ!!" แบอมฮยอึ้อมือผมแรว่าเิมและยัวิ่หนีันอยู่ มันเ็บนะ!
"เฮ้ย!! พวเอ็หยุเี๋ยวนี้นะ"
แล้ว็มีำรวลุ่มหนึ่วิ่สวนเราไป
"พ่อมึมา เพ่นสิโว้ยย!!" พวนัเลยเลยพาันลับลำวิ่หนีไปนล่ะทิศนล่ะทา พวผมเลยหยุวิ่ยืนหอบ้วยวามเหนื่อย
"พวุไม่เป็นไรนะ" ุำรวนายหนึ่วิ่ลับมาถามอาารพวผม
"ไม่เป็นไรรับ ไปามับพวมันเถอะ" ผมอบแล้วำรวนายนั้น็พยัหน้าให้ วิ่ออไป
"อย่าทำแบบนี้อี" แบอมฮยอพูเสียริั ูท่าทาะโรธ้วย
"นี่นอุส่าห์มา่วย โนว่าะั้น?" ผมพูไปเริ่มะหุหิึ้นมา
"ฟัฮยอบ้าสิ! เิเป็นอะไรมามันไมุ่้มันหรอนะ" แบอมฮยอะอใส่ผม ระา้อมือผมนรู้สึเ็บไปหม
ผมเริ่มะโรธแล้วนะ!
"แล้วผมวรปล่อยให้ฮยอโน้อมอยู่ในนั้นเหรอ? ผม็ไม่รู้ัวเอเหมือนัน แ่พอเห็นฮยอเป็นแบบนั้น ามัน็้าวไปเออัโนมัิ ผมรู้แ่อยา่วยฮยอ ผมเป็นห่วฮยอ!!...เหุผลแ่นี้พอมั้ย.."
ยอแระเบิอารม์ออมา ยืนหอบหายใ้วยวามเหนื่อย ่อนะสะบั้อมือให้หลุามือแบอม แล้วเินหนีไป แบอมไ้แ่ยืนอึ้อยู่ับำพูอยอแ...
มาร์ที่ำลัะ่อสายหายอแ เห็นยอแเินมาพอี
"ฮยอว่าะโทรหานายพอี.."
แ่แปลที่ยอแเินหน้าบึ้ไปึ้นรถ ไม่พูอะไรสัำ เป็นอะไรอเานะ?
"เฮ้ย! แบอมไปโนอะไรมา"
แ่ที่ทำให้ใยิ่ว่าือแบอมที่เินมาเลืออาบเ็มหัว
"มีเรื่อนิหน่อยฮยอ"
มาร์เลยพาแบอมไปทำแผลที่ลินิใล้ๆ่อนะลับหอ ลอทาไม่มีใรพูอะไร รู้สึบรรยาาศในรถมันอึมรึมยัไไม่รู้ พอลับถึหอ็แยย้ายเ้าห้อัวเอทันที สอนนี้ทะเลาะันเหรอ?
มาร์มอห้อแบอมับยอแสลับันไปมา แล้วถอนหายใเฮือให่
"แล้วะไปรอันมั้ยเนี่ย สอนนี้?"
TBC..
#ยอแนแมนนนน ยอแเป็นห่วพี่บีนะ พี่บีามไป้อน้อ้วยล่ะ 5555 พี่มาร์โผล่มานิๆ พระเอ้อมาอนบสินะ #ผิๆๆ
#เอันอนหน้า้าา #ฟิลัี้ทูแ
O W E N TM.
ความคิดเห็น