จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้นำของกาแล็กซี่ถูกอันเชิญไปต่างโลก

ลำดับตอนที่ #2 : 1วันก่อนจะถึง

ศูนย์บัญชาการหลัก

ชายคนหนึ่งในเครื่องแบบทหารสีฟ้าวิ่งไปที่ห้องหนึ่ง เปิดประตูเข้าไปทำวันทยหัตถ์แล้วเดินไปที่หัวหน้าแผนกแล้วได้พูดว่า

“ท่านครับรายงานครับ เราพบสัญญาณขอความช่วยเหลือของผู้นำแล้วครับ มาจากดาวเคราะห์นอกกาแล็กซี่ของเรา กาแล็กซี่นั้นยังไม่มีผู้ใดอ้างสิทธิ์ จึงไม่มีกฎหมายเราสามารถเข้าไปได้ทุกเมื่อ”เมื่อพูดจบ

หัวหน้าก็ได้กดไปที่ขมับขวาแล้วได้พูดขึ้น “ จากหน่วยข่าวกรองเราพบพิกัดแล้วผมกำลังส่งข้อมูลไปให้คุณ เห็นหรือยัง”

“เห็นแล้ว ดูจากระยะทางแล้ว 2 วันน่าจะถึง ใน 2 วันนี้เราจะติดต่อกับคนภายนอกไม่ได้เพราะจะขับยานเข้าไปในรูหนอน” กับตันได้ตอบกลับ

“เข้าใจแล้วเลิกกัน” เมื่อพูดจบก็เขาก็มองไปที่คนในชุดทหารสีฟ้า 

“ทำดีมาก ถ้าหากมีข่าวอะไรสำคัญมาแจ้งที่ผมได้เลย OK ไปได้”

ทหารในชุดสีฟ้าทำวันทยหัตถ์แล้วออกจากห้องไป

ในขณะเดียวกันที่คุกใต้ดิน

มีเสียงของผู้หญิงดังขึ้นเบาๆ “เขาอยู่ในนี้ใช่ไหม”

“ครับ ให้ไปด้วยไหมครับท่าน” อัศวินยุคกลางได้ถามขึ้น

“ตามข้ามา”เมื่อพูดจบเธอก็เดินเข้าไปในทางเดินทอดยาวและมีห้องขังอยู่ทั้งสองด้าน เธอได้หยุดอยู่ที่ห้องหนึ่ง

“เปิดประตูสิ”ผู้หญิง

“ครับ” เขาพูดพร้อมกลับเดินไปเปิดประตู เมื่อประตูเปิดออกผู้หญิงก็ได้เดินเข้าไปในห้องขัง

อัลมายเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “คุณต้องการอะไรจากผม”

“การพบกันครั้งแรกคงจะไม่ดีสักเท่าไหร่ละนะ เรามาเริ่มกันใหม่ดีกว่า สวัดดีเราชื่อ เกล กราวิ้น เราไม่ต้องการให้เจ้าไปปราบจอมปีศาจแล้วละ ดูจากพลังของเจ้าแล้วก็ไม่ต่างกับมดปลวก แต่ไม่ต้องเสียใจเพราะว่าเจ้ามีงานอื่นแล้วละ” เมื่อเกลพูดจบก็ได้เอามือมาจับที่หน้าผากของอัลมายแล้วก็มีแสงออกมาจากมือของเธอก่อนที่ภาพจะมืดลง 

“แบบนี้จะดีหรอครับ” อัศวินยุคกลางที่ยืนอยู่ข้างหลังได้เอ่ยถาม

“แล้วมันทำไม่ละ มันก็แค่ผลงานที่ผิดพลาดเท่านั้นเอง” เกลตอบกลับด้วยน้ำเสียงปกติ

“เข้าใจแล้วครับ เดี๋ยวผมจะไปตามนักเวทย์”

ตัดไปที่ป่าที่หางไกลจากเมืองมากๆ

มีนักเวทย์4คนบินลงฟ้า แล้วก็โยนกระสอบใว้กลางป่าแล้วบินจากไป

1 ชั่วโมงต่อมา

กระสอบเริ่มขยับได้แล้วก็ได้มีคนออกมา ใช่แล้วนั้นคืออัลมาย 

“โอว ทำกันได้นะเจ้าหญิงบ้านั้น”เขาพูดด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยแล้วก็ได้มองไปลอบๆก็พบว่าที่นี้เป็นป่าเขาได้ค้นตัวของเองแต่กลับไม่เจออะไรเลยดูเหมื่อนว่าจะถูกยึดหมดแล้ว

“ดูจากแสงตอนนี้หน้าจะใกล้เช้าแล้วละ จะเอายังไงต่อดีละ”เขาได้คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะตัดสินใจออกเดินทางหาแม่น้ำก่อนเพราะตอนนี้เขาหิวน้ำมาก เขาเดินมา2ชั่งโมงก่อนที่จะได้ยินเสียงน้ำเขาจึงรีบเดินไปตามเสียงนั้นและแล้วก็เจอน้ำตกขนาดไม่ใหญ่มาก

“อาาา เจอน้ำซักที” เขาได้เอามือตักน้ำขึ้นมาดื่มเมื่อเขาได้ดื่มน้ำเสร็จแล้วเขาจึงเดินไปตามทางที่น้ำไหลต่อไปเผื่อจะมีหมู่บ้าน

ตัดมาทางด้านของเจ้าหญิงเกล

เธอได้อยู่ในห้องของตัวเองกับสาวใช้ของเธอที่กำลังแต่งตัวให้เธอ 

“จะไม่ดีกว่าหรอคะถ้าจะเก็บเขาเอาไว้ใช้แรงงานนะ”สาวใช้ได้พูดขึ้น

“นั้นนะสิ แต่ว่าเจ้านั้นนะมีกลิ่นอายของปีศาจอยู่ถ้าเก็บไว้พวกศาสนจักรจะเล่นงานเราเข้า” เกล

“ถ้างั้นปล่อยไปก็ไม่ดีสิคะ” สาวใช้

“ไม่ต้องห่วงมันนะไม่มีพลังเวทย์เลยนะสิ”เกล

“ตายจริงแล้วเขาโตมาถึงขนาดนี้อย่างไรกันนะ”สาวใช้

“ไม่ต้องไปสนใจหลอกมันคงจะหนีทุกอย่างนั้นละนะ ตอนที่ข้ายั่วโมโหมันยังไม่ตอบโต้อะไรเลย”เกล

“แหม น่าสงสารนะคะ”สาวใช้

ตัดไปที่ในยานของกับตัน

“อีกหนึ่งวันจะถึงจุดหมายครับท่าน เพร่า”ลูกเรือ

“เข้าใจแล้ว” เพร่า 

"หวังว่าจะไม่เป็นอะไรนะ อันมาย" เพร่าคิดในใจ

และภาพก็ซูมออกแสดงให้เห็นยานรบนับพันกำลังเดินทางอยู่ในรูหนอน

|

|

|

|

|

จบตอนที่สองแล้วถ้าหากชอบหรือไม่ชอบก็บอกกันได้นะครับ comment กันได้มาได้เลยนะครับ (ขอแบบสุภาพนะครับ)