คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ซวยอีกเเล้ว
3
ซวย อีกแล้ว
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตักๆ ๆ ๆ
เสียงหัวใจของฉันเต้นดังอีกแล้ว วันนี้มันทำงานมากเกินไปแล้วนะ แต่ถึงอย่างนั้น... สัมผัสร้อนๆที่ริมฝีปากฉันก็ยังตราตรึงอยู่ที่เดิม....
แต่เอ๊ะ!! นะ....นี้มันจูบแรกของฉันนิ!! กรี๊ดดดดดด อกอิโนจะแตก QAQ จูบแรกของฉัน... ฮึก.... อุส่าคิดไว้แล้วแท้ๆว่าจะให้คุณสามีตอนวันที่เราแต่งงานกัน U_U แง้ๆๆๆๆ ไอ้เด็กบ้า! ไอ้เด็กเปรต! ไอ้เด็กเซ็งกระบ๊วย!(ได้ข่าวว่าเมื่อกี้หล่อนพึ้งบอกว่าเขาเท่ - -) ไอ้เด็กเท่!(นั้นไง) ไอ้เด็กหล่อ! ไอ้เทพบุตร! ไอ้เทวดาหน้าตาโคตรเนียน!(เริ่มไม่ใช่ละ - -)
“ยัยโน!! แกไปไหนมากลับบ้านมืดค่ำ ห๊ะ?!” เสียงของแม่ดังมาจากในบ้าน ใช่!! ลืมไปเลยว่าฟ้ามืดแล้ว T^T ฉันกลับบ้านเวลานี้แม่ต้องวีนใส่ฉันแหงๆ รีบเข้าบ้านดีกว่า ฉันรีบวิ่งเข้าบ้าน แต่สายตาก็หันไปเห็นดอกกุหลาบสีขาวเหน็บอยู่ที่ตู้ไปรษณีย์ ฉันหยิบมันขึ้นมามอง
ดอกกุหลาบสีขาว... จะถูกเหน็บไว้หน้าบ้านของฉันทุกวันพร้อมกับกระดาษโน้ตใบเล็กๆที่ติดมาด้วย และเนื้อหาในโน้ตนั้นก็เป็นข้อความเดิมๆที่บอกว่า ‘ถึง...ยัยเจ้าห้องทางทิศตะวันตก” และแน่นอนว่านั้นเป็นห้องของฉัน เจ้าของกุหลาบขาวนี้เป็นตุ๊กตาล่องหน ฉันเคยแอบมาซุ่มมองเขาทั้งวันเพื่อจะดูว่าหน้าตาของเจ้าของดอกกุหลาบนี้เป็นใครแต่... ฉันก็ไม่เคยเห็นเขาเลยสักครั้ง จะเห็นก็แต่... ดอกกุหลาบที่ได้เหน็บไว้ที่ตูไปรษณีย์เรียบร้อยแล้ว
“ยัยโน!! ยังไม่เข้ามาอีกต้องให้แม่ไปลากคอเข้ามาใช่ไม๊?!” เสียงของแม่ตะโกนมาอีกรอบ
“ค้าๆๆๆ โนไปแล้วค้าาา” ฉันพูดพร้อมรีบวิ่งขึ้นบ้าน
“ไปไหนมา - -?” แม่กอดอกยืนมองฉันอยู่ที่หลังครัว
“อะ..เอ่อ ไปข้างนอกมาค่ะแม่” เมื่อนึกอะไรไม่ออกฉันก็ตอบไปมั่วๆ และเป็นคำตอบที่... ห่วยที่สุด
“ - - งั้นถ้าฉันก้าวเลยขอบประตูออกไปก็หมายความว่าฉันออกไปข้างนอกแล้วใช่ไม๊? - -“แม่พูดพร้อมกับกอดอกมองฉันเอือมๆ เออ.. ก็จริงของแม่ -0-
“แฮ่ๆ ช่างมันเหอะแม่ โนไปนอนนะค่ะ โนเหนื่อย ^^” ฉันรีบตัดบทและวิ่งขึ้นห้องทันที
พอถึงห้องฉันก็ล้มตัวลงนอนและมองดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ วันนี้ฉันเจอแต่เรื่องมากมาย เป็นไปได้ด้วยหรอ? ที่แค่วันเดียวฉันจะสามารถเจอคนหน้าตาหล่อเหลาได้ถึง 2 คน และมีเรื่องมากมายเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน... วันนี้... เหนื่อยจริงๆ
ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ ติ๊ดๆ
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอยู่ข้าหู และเสียงแดดอ่อนที่แยงเข้าตาทำให้ประสาทสัมผัสของฉันรู้ตัวว่าต้องตื่นแล้ว ฉันลืมตาขึ้นช้าๆ และลุกขึ้นเตรียมตัวไปโรงเรียน แต่เดี๋ยวนะ!!! ชุดฉันยังอยู่ในชุดนักเรียนที่เปาะเปลื้อนของเมื่อวานนี้!! อะไรกัน!! เมื่อคืนฉันเผลอหลับไปหรอเนียย T^T ฮื๊อออ น้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย สงสัยคงต้องรีบแล้ว ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ฉับ ฉับ ฉับ
เสียงฝีเท้าที่วิ่งด้วยความเร็ว 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง(เวอร์อีกและ - -)
อ๊ากกกก!! ฉันไปโรงเรียนไม่ทันแน่เลย QAQ ฉันรีบวิ่งออกมาจากบ้านแล้วนะเนี้ย แต่ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงเวลาเข้าแถวแล้ว ไปสายโดนอาจารย์ทำโทษแหงๆเลยเรา T^T ฉันวิ่งแล้ววิ่งอีก ทำไมมันไกลอย่างเน้!
เฮ้ย! ตุ๊บ!
ในระหว่างที่วิ่งฉันก็ชนเข้ากับแผ่นหลังใครคนหนึ่ง ทำให้ของในกระเป๋าฉันหล่นไปรวมกับของชายแปลกหน้าจนหมด ฉันมองเขาที่กำลังจะหันมาหาฉัน และ ณ วินาทีนั้นเขาก็หันมาหาฉันช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ ช้า...(จะพูดซ้ำเพื่อ? - -‘’ ) เออ.. นั้นสิๆ ต่อๆๆ
เขาหันมาและสายตาของเราทั้งคู่ก็ สบสายตากันช้าๆ หน้าเขาเรียวได้รูป ดวงตาแหลมคมดุจเหยี่ยว ริมฝีปากสีแดงระรื่น ผิดขาเนียน และนัยส์ตา เทาดำ ทำให้ดูหน้าค้นหามากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็แสดงสีหน้าที่นิ่งเฉยออกมา จนฉันไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งสีหน้า ท่าทาง และสายตา เขาคงจะตรงสเปคพวกสาวที่ชอบ ผู้ชายที่มีนิยามว่า ‘เย็นชา’ ใช่!! หมอนี้แหละ เจ้าชายเย็นชาของแท้ อ่า... นี้คงเป็นครั้งแรกที่ฉันเจอเจ้าชายเย็นชา >< คำแรกที่เจ้าชายเย็นชาจะพูดกับสาวน้อยที่เจอกันครั้งแรกจะเป็นยังไงน้อ.. >O< ฉันจ้องที่ปากของเขาด้วยความลุ้นว่าคำที่เขากำลังจะปริปากพูดออกมานั้นคือคำว่าอะไร... ริมฝีปากสีแดงแสนจะอวบอิ่มนั้น.. ค่อยๆ เผยปากพูดออกมาเบาๆ และคำพูดนั้นมันทำให้ฉันถึงกับนิ่งไป อย่างไม่มีบทพูด ..... เขาพูดกับฉันว่า....
“ซุ่มซ่าม ตาบอดรึไง? - - ?”
...... นี้คือคำทักทายของผู้ชายที่มีนิยามว่า ‘เย็นชา’ งั้นหรอ? ไม่จริงอ่ะ!! QAQ สวรรค์กลั่นแกล้งโนชัดๆ ฮื้อออออ แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ไม่สารถตอบอะไรเขาได้ (อาจเพราะความหล่อ.. ก็เป็นได้) อาเมน.. ถุ้ยยย!! ฉันจ้องหน้าเค้าต่อไปแบบเงียบๆ
“ซุ่มซ่าม ตาบอด แล้วยังหูหนวก? - -?”
พ่อหนุ่มตรงหน้ายังพยายามสื่อสารกับฉันต่อ ด้วยถ้อยคำที่บาดลึกไปในคั่วหัวใจ(เวอร์ตลอด - -) แต่.. มีหรอ ที่ยัยโนจะยอม? >< มาหยามกันแบบนี้ หึ! รู้จักโนอาน้อยไปแล้วโว้ยยยยย
“ฉันไม่ได้ตาบอด ไม่ได้ซุ่มซ้าม แล้วก็ไม่ได้หูหนวกด้วย!!” ฉันพูดกระแทกเสียงใส่นายตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัวในพระธรรม (เกี่ยวไม๊นั้น? - -)
“แล้วกริยาที่ทำไปเมื่อกี้หมายความว่าไง? - -?” เขาตอบออกมาหน้านิ่งๆ (นิ่งไปไหน? - -)
“กะ..ก็..ก็.. ก็ฉันอึ้งอยู่!! >[]<” ฉันยังพยายามเชิดหน้าเถียงต่ออ
“- - เถียงแบบเอาสีข้างถู อย่าเถียงให้โชว์กากตัวเองดีกว่า” เขากอดอกมองนิ่ง(อีกแล้ว)
“ฉะ...ฉัน... ฉันป่าว” ฉันเริ่มก้มหน้า เพราะรู้ว่าคงสู้หมอนี้ไม่ไหว (_ _’’)
“เหอะ! - - “ หลังจากที่เขากระแทกเสียงใส่ฉันเขาก็ลุกเดินจากไปอย่างไล้เยื้อใย(ป็นแมงมุมไง๊? มีใยด้วย - -) เฮ้อออ.. มีเรื่องแต่เช้า เช้า? กรี๊ดดดด!!! ลืมไปเลยว่าต้องรีบไปโรงเรียนนนนน ผงาดละยัยโนเอ้ยยยยย อาจารณ์ฝ่ายปกครองรอลงทันแกอยู่น้า T^T ฮื้ออออ รู้ดังนั้นฉันก็รีบลุกวิ่ง จันไม๊เนียยย ป่านี้อาจารย์ฝ่ายปกครองถือไม้มานั่งเกาตีนรอหน้าโรงเรียนแล้ว T^T ฮื๊อๆๆๆ พ่อแกล้วแม่แกล้วช่วยโนด้วยจ้า ฉันพยายามออกตัววิ่งอย่างสุดชีวิต ย้าๆๆๆๆ >< และแล้วก็มาถึงหน้าโรงเรียน และอย่างที่คิดไว้... อาจารย์ฝ่ายปกครองนั่งยิ้มแฉ่ง(ไหนเมื่อกี้บอกนั่งเกาตีน?) รอฉันอยู่หน้าโรงเรียนแล้ว แง้ๆๆๆๆๆ ฉันค่อยๆ วิ่งช้าลงเลื่อยๆ จน เดินแทน ฉันเดินคอตกไปหาอาจารย์ช้าๆ
“หึๆ ไอ้พวกสันหลังยาว ตื่นสายกันนักใช่ไม๊? วันนี้ฉันจะทำโทษพวกเธอ!” อาจารย์ฝ่ายปกครองพูดขึ้นเสียงดัง พร้อมวาดไม้เบสบอลขึ้น ทำเอาฉันใจหายวาบ T^T
“นี้ใครกัน” อาจารย์พูดขึ้นพร้อมเดินมาหาคนที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน “อ้าวววว เป็นเด็กใหม่หนิเรา มาวันแรกก็สายแล้วหรอ? 5555 เห็นทีต้องลงโทษหนักหน่อยแล้วเรา” อาจารย์พูดขึ้น และขำเสียงดัง อ่า... อยากรู้จังผู้โชคร้ายที่ยืนข้างๆฉันเป็นใครกันนะ? เห็นว่าเป็นเด็กใหม่ซะด้วย แต่ถึงฉันจะอยากเห็นมากแค่ไหน ฉันก็ทำได้เพียงก้มหน้าอยู่นิ่งๆ เหมือนนักโทษที่รอวันประหารชีวิต(มั่วไปเลื่อยอีกและ - -) และอาจารย์ก็ค่อยๆสั่งทำโทษคนที่มาสายไปเลื่อยๆๆ และแล้ว.. ก็ใกล้ถึงฉัน ตอนนี้เท้าอาจารย์มาหยุดที่นักเรียนไหม่ที่ยื่นอยู่ข้างๆฉัน
“อ้าว... เหลือสองคนหรอกหรอ” อาจารย์พูดพร้อมกับทำท่าคิด “งั้น.. ทำโทษด้วยกันเลยละกันนะ ^^ ไปล้างห้องน้ำซะ” พูดจบอาจารย์ก็วางอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับการทำความสะอาด แล้วอาจารย์ก็เดินจากไป..นี้ฉัน... โนอา... ต้องมาล้างห้องน้ำหรอเนียยย T^T ฮื๊ออออ เมื่อวานก็ซวยมามากพอแล้วนะ แล้วนี้อะไร? ซวยไม่พอสินะ? T^T เอ๊ะ! ลืมไป ไม่ใช่ฉันคนเดียวหนิที่ต้องล้างห้องน้ำ มีนักเรียนใหม่อีกคนด้วยต่างหาก อย่ารู้ใช่ไม๊?ว่าเค้าเป็นใคร? ใช่! ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน >< (มันพูดเองเออเองค่ะท่านผู้ชม) ฉันค่อยๆ หันหน้าไปมองผู้โชคร้ายที่ร่วมชะตากรรมเดียวกันกับฉันช้าๆ เขายืนล้วงกระเป๋าอยู่ข้างๆฉัน แต่มันอาจเป็นโชคร้ายของฉันน T^T ที่นักเรียนใหม่คนนั้นคือ... นายเย็นชา T^T
 |
.....โปรดติดตามตอนต่อไป.....
ความคิดเห็น