คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : โชคร้ายได้อีก
12
“หยุดนะ!!!”
เสียงผู้หญิงที่มาไหม่ ดังลั้น ฉันเหงยมองเธอช้าๆ ผมปล่อยยาวสรวยหยักโสกนิดหน่อย หน้าตาน่ารักอย่างกับตุ๊กตา ผิวขาว นี้นมันตุ๊กตาชัดๆ! นี้มัน!! ......
“พ..พะ...พี่ฮารุนะ!”
ผู้หญิงคนนึงในกลุ่มพูดขึ้น ทำให้ยัยผู้หญิงที่กำลังจับฉัน และกำลังจะตบต่อ รีบผละออทันที จนตัวฉันหมดแรง ลงไปนั่งกองกับพื้นทันที อ่า.. พึ้งรู้สึกถึงความเจ็บที่ใบหน้า แก้มทั้งสองข้างของฉันคงระบมไปหมดแล้วแน่ๆเลย
“พวกเธอนี้อะนี้อะไรกัน... ทะเลาะวิวาทงั้นหรอ?”
ฮารุนะเดินเข้ามามองฉันนิ่งก่อนจะหันไปด่ายัยพวกนั้นต่อ
“รุมทำร้าย...รุ่นพี่ซะด้วย เด็กเกรด 11 มารุมทำร้ายรุ่งพี่เกรด 12 เนียนะ? ดีจริงนักเรียนโรงเรียนเรา รักกันเหมือนพี่เหมือนน้องไม่ใช่หรอค่ะ?”
ฮารุนะหันไปถามยัยพวกนั้น ก่อนจะย่อตัวลงมาหาฉัน “เป็นอะไรมากรึป่าว?” ฮารุนะถามฉันอย่างเป็นห่วงเป็นยัย ฉันเลยทำได้เพียงเก็บน้ำตาไว้ แล้วส่ายหน้าเบาๆ
“คะ..คือ พวกเราขอโทษค่ะ”
ยัยหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้น และพากันโค้งให้ฮารุนะ ฮารุนะมองพวกนั้นนิ่งๆก่อนจะพยุงฉันให้ลุกขึ้น อย่างเบามือ แล้วหันไปบอกยัยพวกนั้น
“คนที่พวกเธอควรจะของเธอคือ...นี้” ฮารุนะเบื้อนหน้ามาหาฉันนิดๆ “แต่แค่ขอโทษมันไม่พอหรอกนะ ฉัน...ในฐานะประธานนักเรียนคงยอมให้นักเรียนที่ทำผิดกฎของโรงเรียนแล้วไม่ได้รับการลงโทษไม่ได้หรอก เพราะฉะนั้น ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปพวกเธอทั้ง 3 คนจะต้องไปล้างห้องน้ำที่หลังโรงเรียนเป็นเวลา 1 อาทิตย์นะคะ แล้วฉันจะส่งนักเรียนไปตรวจ ไปๆๆ ไปเรียนคลาส 2 ได้แล้ว”
ประธานนักเรียนพูดมีหรอยัยพวกนั้นจะไม่ฟัง พวกนั้นรีบโค้งแล้ววิ่งหนีไปทันที ฮารุนนะ หันมามองฉันโดยไม่พูดอะไรแล้วพยุงฉันเดินต่อ
“อะ..เออ... ฉันจะไปเรียนคลาสสอง..”
ฉันยื้อตัวไว้นิดหน่อย แล้วเหงยหน้ามองฮารุนะ
“ยังจะไปหรอ? ดูสภาพสิ เดี๋ยวฉันส่งใบลาให้ อีกอย่างฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
ได้ยินแบบนั้นฉันเลยต้องไปตามประธานไป ฉันเหงยมองฮารุนะยิ้มๆ ฮารุนะเป็นผู้หญิงที่สวยมาก การเรียนดี แต่น้อยกว่าฉันเพราะฉันท๊อป อิอิ (ยังมีหน้ามาอวด - -) ฮารุนะเป็นประธานนักเรียนตั้งแต่เกรด 10 จนถึงตอนนี้เกรด 12 ครองหน้าที่นี้มากว่าสามปี เพราะเธอเป็นคนี่รักษาเวลา และทำหน้าที่ประธานได้อย่างสมบูรณ์ แถมยังหน้าตาดี ฐานะที่บ้านไม่ต้องพูดถึง นิสัยก็ดี... เธอดีไปซะหมด ชัวิตคงจะมีแค่ความโชคดี..อา... น่าอิจฉาจัง
และฮารุนะก็พยุงร่างของฉันมาถึงห้องพยาบาล
“รอฉันตรงนี้นะ” แล้วฮารุนะก็เดินเข้าไปและกลับออกมาพร้อมกล่องยา “ไปกัน” ฮารุนะกลับมาพยุงฉันอีกรอบ
“ไปไหนละ? ไม่ทำแผลที่นี้?” ฉันหันไปถามฮารุนะแบบงงๆ
“เธอจะทำที่นี้หรอ? คนเยอะนะ เธอไม่กลัวคนอื่นมองหรอ? ไปทำห้องกรรมการก็ได้ไม่มีคน” ฮารุนะหันมาบอกฉัน
อ่านั้นสิ.. ถ้าเข้าไปฉันคงได้เจอสายตาที่รังเกรียจอีกแน่ ฮารุนะนี้เข้าใจฉันจริงๆ อ่า... บางทีเธอคนเป็นเพื่อนที่ดี *0* ฉันจะมีเพื่อนแล้ววววว เย่ๆๆๆ >O< เพื่อนๆๆๆๆ ยัยโนจะมีเพื่อนแล้วค้า
“ตกลงเอาไง?” ฮารุนะหันมาถามฉันอีกที
“อ่า งั้นแล้วแต่ฮารุนะเลย ^^” ฮารุนะได้ยินดังนั้นก็ยิ้มน้อยๆเเล้วพาฉันไปนั่งในห้องกรรมการนักเรียนทันที ฮารุนะค่อยๆเช็ดคาบเลือดที่ขอบปากฉัน ก่อนที่เธอจะกดมือที่แผลแรงๆ
“โอ๊ยย!! เจ็บนะฮารุ” ฉันรีบเอ็ดขึ้นแล้วเบี่ยงตัวหลบด้วยความเจ็บปวด
“ก็ทำให้เจ็บหนะสิ นางคนหน้าด้าน!”
เพี๊ยะ!! แล้วก็เกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้น หน้าฉันหันไปตามแรงตบอย่างแรงนั้น
“ฉะ...ฉันไม่เข้าใจ” ฉันยกมือกุมหน้าตัวเองแล้วเขยิบหนี มองหน้าฮารุนะงงๆ
“เสื้อฉัน... หล่อนเอามาจากไหน? หนุ่มหน้าหล่อตัวย่อ ซ ยังไม่พอใช่ไหม? ทำไมต้องมายุ่งกับเซต้าขอฉัน ยัยร่านน!!”
เพี๊ยะ!! แล้วฮารุนะก็กระชากผมฉันอีกทีแล้วดึงไปใกล้
“ฮะ...ฮารุนะ..ฉันเจ็บ...” ฉันตาฉันเอ่อล้นออกมาด้วยความกลัว ฮารุนะในเวลานี้หน้ากลัวจริงๆ
“จำไว้นะ! เซต้าหนะ!! ของฉัน” พูดจบแล้วฮารุนะก็ปล่อยฉันแล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองเดินจากห้องกรรมการนักเรียน น่าตลก... ฉันคิดว่าจะมีเพื่อนแล้วแท้ๆ ฮ่าๆ แล้วนี้อะไรกัน? ฉันมันยัยจอม ”โชคร้าย”จริงๆ ไม่มีใครเทียบเม่าได้เลย
ด้วยความที่เลือกไม่ได้ฉันเลยต้องนั่งทำแผลในห้องคนเดียว จะลับบ้านก็คงไม่ได้... คงต้องเตรียมตัวเรียนภาคบ่าย...
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!
เสียงสัญญาญบอกเวลาหมดคาบเรียนแล้ว และเช่นเคยฉันก็นั่งนิ่งๆรอคนออกไปหมดห้อง โดยมีไอ้เจ้าชายเย็นชานั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ เค้า...ไม่ถามฉันสักคำว่าเป็นอะไรมั้งหรือป่าว... เค้าไม่สนใจแผลที่แก้มฉันด้วยซ้ำ ทำไมกัน.. เค้าไล้ความรู้สึกได้ขนาดนี้เลยหรอ? มีคนแบบนี้อยาบนโลกด้วยหรอ..? ฉันทำได้เพียงหันมองซัลดิวที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งหมอนั้นกำลังหลับตาอยู่นิ่งๆ
“ไม่กลับบ้านรึไง” แล้วจู่ๆฉันก็ถามเขาขึ้น ท่ามกลางความเงียบ เพราะคนออกไปหมดแล้ว
“เรื่องของฉัน” แล้วซิลดิวก็เดินออกไปจากห้อง
นั้นไง.. หมอนี้มันไม่มีความรู้สึกแต่ช่างเหอะ... เพราะคนที่ฉันจะต้องเคียคือ.. เซต้า!!
ฉันรีบเดินออกจากโรงเรียนอย่างรวดเร็วเพื่อจะรีบออกไปหาเซต้าที่คอนโดฯ ที่หน้าโรงเรียนในเวลานี้เริ่มไม่มีคนเลยทำให้ฉันเดินได้สะดวกโดดยไม่ต้องกลัวสายตาใคร ฉันเดินไปเลื่อยๆ แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อมีคนมาดักหน้าไว้
...... ฉันค่อยๆเหงยหน้ามองคนข้างหน้า...
“เซ็นเตอร์....” คำพูดที่แผ่วเบาของส่งไปถึงคนตรงหน้า เค้ายิ้มบางๆก่อนจะดึงร่างฉันไปกอด อ้อมกอดขอเซ็นเตอร์ช่างอบอุ่น
“ป้า...ป้าหนีผมทำไม..” เซ็นเตอร์พูดเสียงเอื่อยๆ “รู้ไหมว่ามห่วงป้าแค่ไหน” เซ็นเตอร์ค่อยๆกระชับกอดฉัน
“ฉะ...ฉันของโทษ” ฉันทำได้เพียงพูดคำนั้นออกไป เซ็นเตอร์พยักหน้าเบาๆก่อนจะเชยคางฉันขึ้นมอง เซ็นเตอร์ลูบแก้มฉันเบาๆ
“ใคร....ทำ?” เสียงและสายตาของเซ็นเตอร์บอกทำทีว่าในใจของเขากำลังมีไฟปะทุขึ้น
“ฉันมีเรื่องกับคนอื่นหนะ ฮ่าๆๆ ^^ ไม่เป็นไรแล้วแหละ” ฉันรีบแก้ตัวทันที
“เจ็บ..มากไหมครับ?” เซ็นเตอร์ลูบแก้มฉันอย่างแผ่วเบาด้วยความเป็นห่วง ทำไห้น้ำตาฉันไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ทำไมนะ... เมื่อวานทำไมฉันต้องวิ่งหนีเค้าด้วย...
“ป้าเป็นไรคับ?! เจ็บมากขนาดนั้นเลยหรอ?” เซ็นเตอร์มองฉันอย่างตกใจ
“อะ...อ๋อ ฮ่าๆ ป่าวหรอก” ฉันรีบปาดน้ำตาออก
“งั้น วันนี้ไปเที่ยวกันนะ ^^” พูดแล้วเซ้นเตอร์ก็ไม่รอช้าพาฉันขึ้นรถมอร์เตอร์ไซค์คันงามของเขา จริงๆตอนนี้ฉันต้องรีบไปคอนโดฯเซต้า แต่..อารมณ์ตอนนี้ฉันอยากเที่ยวกับเซ็นเตอร์มากกว่า เด็กคนนี้ทำฉันยิ้มได้ บางทีอยู่กับเค้าอารมณ์ฉันอาจจะดีขึ้นก้ได้ ฉันค่อยปีน เน้นว่าปีนขึ้นมอร์เตอร์ไซค์โดยมีเซ็นเตอร์ช่วยพยุงแล้วมองฉันขำๆ
“กอดเอวผมไว้แน่นๆนะคับ” พูดแล้วเซ็นเตอร์ก็ดึงมือทั้งสองข้างไปกอดเอวเขา
“อะ...อื๊ออ -///- “ ฉันทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆด้วยความเขินอาย
เซ็นเตอร์ขับรถมาๆเลื่อยๆและจอดลงที่ร้านไอศครีม อ่า ฉันไม่ได้มาร้านแบบนี้เพราะคิดว่าสิ้นเปลือง ย๊ากก >< กินฟรี น้องโนอาชอบคร้าาา
“ป้าชอบทานรสอะไรคับ?” เซ็นเตอร์เงยหน้าจากเมนูมามองฉันยิ้งๆ อย่างน่ารัก อ่า ... ไอ้เด็กบ้า ทำฉันเขินได้ตลอดเลยนะ -////-
“ชะ..ชอบสตอเบอรี่”
“โอเค งั้นเอาสตอเบอรี่กับชาเขียวครับ” เซ็นเตอร์หันไปสั่งกับพนักงาน
“ป้าคับ..?” จู่ๆเซ็นเตอร์ก็พูดขึ้น
“หะ..หืมมม??” ฉันเงยมองเซ็นเตอร์งงๆ แต่ไม่ทันรู้ตัวว่าเซ็นเตอร์ยื่นหน้ามาหาก่อนแล้ว เลยทำให้ปลายจมูกฉันชนกับปากเซ็นเตอร์เบาๆ
“เฮ้ยยย!!! -//[]//-“ ฉันรีบผละตัวออกห่าง แล้วพะงาบๆ อย่างทำตัวไม่ถูก “ทะ..ทำอะไรของนายหนะ”
“อ้าว.. แฟนกันก็ทำแบบนี้ไม่ใช่หรอ ^^” เซ็นเตอร์ยิ้มน่ารักมาให้
“ฟะ...แฟน?!!” ฉันตะโกนขึ้นอย่างตกใจ
“จุ๊ๆ ฮ่าๆๆ ป้าเบาๆสิครับ คนในร้านมองหนะ เซ็นเตอร์ชี้รอบๆ
(‘ ‘( ‘ ‘ )’ ‘) <<< สายตามากมายกำลังจ้องมา
“อะ..เอ่ออ -////////////-“
“ฮ่าๆๆ ป้านี้น่ารักจัง แฟนมนี้น่ารักจริงๆ” เซ็นต้าท้าวคางมองฉัน
ฉันลืมไปเลยว่าฉันตกลงเป็นแฟนกับเซ็นต้าตามที่เซ็นเตอร์บอกเพราะว่าฉันลงเรือเดียวกันกับเข้าแล้ว ตายละ T^T แล้วฉันก็ตกลงเป็นแฟนกับเซต้าตามข้อตกลง อะไรกันเนี้ยยยยยยยย ให้ตายสิโรบิน เซต้ารู้หมอนั้นเชือดคอฉันแหง
แล้วจู่ๆในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ ข้อมือฉันก็ถูกกระชากขึ้นจากโต๊ะ
ฉันหันไปมองก็ต้องตกใจ..
“เซ้ต้า!!!” –[]-‘’
.........โปรดติดตามตอนต่อไป..........
#คนละเม้นน้าาาา เป็นกำลังใจให้เเอดหน่อย
#ติชมได้ๆ
ความคิดเห็น