คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : นี้คือคำสั่ง !! ไม่ใช่คำขอร้อง !!
7
นี้คือคำสั่ง !! ไม่ใช่คำขอร้อง !!
ฉันกอดเขาแน่นและร้องไห้ออกมา ฉันร้องไห้ออกมาเลื่อยๆ และแทบไม่อายคนตรงหน้าเลย เพราะตอนนี้ฉันคิดว่าเขานี้แหละ.. ที่พึ่งเดียวของฉัน
“หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้นะยัยบ้า - -“
ว่าแล้วเซต้าก็ผลักหัวขอฉันแรงๆ หมอนนี้มันอะไรกันนะ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องทำหน้าดุด้วยเล้า ไอ้บ้าเอ้ย
“ฮึก..ฮึก..”
ฉันพยายามกลืนก้อนสอึกก้อนใหญ่ที่มันทำให้น้ำตาฉันไหลออกมาไม่หยุด
“ฉันบอกให้หยุด!!!”
เซต้าจ้องฉันด้วยสายตาดุๆ และตะโกนออกมาดังลั้น
“ฮึก.. ฮื๊อออออ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องดุฉันด้วยอ่า ฮืออออ ใจฉันพึ้งบอบช้ำเพราะเจอกับเหตุการณ์ร้ายๆ มาทั้งวัน นายจะทำตัวดีๆกับฉันไม่ได้รึไงเล้า ฮื๊อออ”
ว่าแล้วฉันก็ร้องไห้หนักขึ้นมาอีก อะไรกันที่พึ้งเดียวของฉันมาทำแบบนี้ได้ยังไง แทนที่เค้าจะกอดฉันไว้แน่นๆ ลูบหัวฉันแล้วบอกว่า ’ไม่เป็นไรนะคนดีของผม’ แบบนี้สิ T^T (นางเองเราเริ่มเพ้อ)
“จะหยุดร้องไห้ดีๆ หรือว่าต้องให้ฉันใช่กำลัง? - -“
เซต้าบอกกับฉันเสียงเรียบนิ่ง ฉันเหงยหน้ามองเซต้าทั้งน้ำตาคลอเบ้าอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง และก็พบว่าเซต้าแค่จ้องแ.ละเริ่มพับแขนเอขึ้นอย่างหาเรื่อง ฉันกัดปากแน่น กลั้นน้ำตาสุดฤทธิ์ QAQ
“ดี!! - -“
“........” ก้มหน้านิ่ง
“จะไปไหนต่อ?”
“.......” ก้มหน้านิ่ง
“- - ฉันถาม ให้ตอบ!” เริ่มขึ้นเสียง
“มะ...ไม่รู้ไงเล้า” น้ำตาคลออีกรอบ
“ไม่มีบ้านรึไง?” เสียงเริ่มอ่อนลง
“มะ..มี” พะยักหน้าเบาๆ
“ฉันไม่ใช่ยักใช่มาร ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้ - - แล้วตกลงจะกลับบ้านไม๊?“
เซตาพูดพร้อมกับเชิดคางฉันขึ้นมองหน้าเขา ไม่ใช่ยักใช่มารแต่นายเป็นซาตานไงไอ้บ้า T^T
“ไม่ไป” ฉันส่ายหน้าเบาๆ
“ทำไม? แล้วเธอจะไปไหน? - -“
“นายไม่ต้องรู้หรอกน่า”
“ฉันถาม...ให้ตอบ!” เริ่มขึ้นเสียงอีกรอบ
“กะ...ก็ T^T ฉันสภาพนี้ให้แม่เห็นไม่ได้หรอก ไม่มีทางฉันไม่ให้แม่เห็นเด็ดขาด T^T”
“ปัญญาอ่อน - -“
เซต้าผลักหัวฉันเบาๆ แล้วทำท่าจะเดินจากไป
“............”
ฉันยืนมองเขานิ่งๆ
ตึกๆ ๆ ๆ
เขาเดินไปเลื่อยๆ จากนั้นก็หยุด
“......??”
ฉันมองเขาที่หันหลังให้แบบงงๆ แล้วเขาก็ค่อยๆหันมา
“ไม่คิดจะขอความช่วยเหลือจากฉัน? - -“
เซต้าหันมาถามฉัน
“ฉันหรอ? ไม่อ่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว ขอบคุณนะ งั้นฉันไปละ”
เห็นใบหน้านิ่งๆที่ดูไม่สบอารมณ์นั้นแล้ว ฉันเลยรีบตัดบทและวิ่งหนีออกจากซอยมืดนั้นอย่างรวดเร็วโดยไม่รอฟังคำพูดของเซต้าเลยสักคำ ฉันวิ่งออกมาเลื่อยๆ
อ่า... แล้วฉันจะไปที่ไหนดีเนีย เพื่อนก็ไม่มีกับเขา แล้วจะไปพึ้งใครละทีนี้ ฉันมองซ้ายมองขวาหาทางไป
ตึกๆ ๆๆ
มีเสียงฝีเท้าตามหลังฉันมา ฝีเท้าหนักๆ แบบนี้ต้องเป็นผู้ชายแน่ๆ แล้วใครอีกละเนีย? T^T หรือว่าจะเป็นไอ้โจรเมื่อกี้?! ไม่นะ!! ฉันรีบออกตัววิ่งทันที
ตึกๆๆๆๆๆๆ
และเสียงฝีเท้านั้นก็ยังตามมาอยู่ ทำไงดีๆๆ T^T วิ่งต่อๆๆ
หมับ!!!
นั้นไง!! ไอ้โจรร้ายนั้นจับแขนฉันได้แล้ว ตายแล้วๆๆ T^T ฮื๊ออออ ฉันค่อยๆหันไปประจันหน้ากลับไอ้โจรนั้นช้าๆ –[]-‘’ แล้วก็ต้องตะลึงเมื่อ..
“นะ..นายตามฉันมาทำไม?”
ฉันหันไปถามเซต้า ทั้งที่ยังอ้าปากด้วยความเหวอ
“เธอลืมกระเป๋า - -“
ว่าแล้วเซต้ายื่นกระเป๋ามาให้ อ๋อ!! ถึงว่าอะ ทำไมตัวโล่งๆ ที่จริงลืมกระเป๋านี้เอง
“อ้อๆๆ ขอบคุนๆๆ”
พูดแล้วฉันก็รับกระเป๋าแล้วออกเดินต่อ
.......
ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เสียงฝีเท้ายังคงตามมาเหมือนเดิม
ขวับ! ฉันเลยหันไปมองเขา “มีอะไรอีกหรอ?”
“ฉันแค่เดินมาดู เซ่อๆ อย่างเธอเดี๋ยวเจอพวกโจรแล้วไปลากพวกโจรไปขมขืนทำยังไงละ? แล้วตกลงจะไปไหน?”
เซต้าพูดพร้อมยักไหร่เบาๆ –[]-‘’ พูดได้เน๊อะ ฉันจะไปลากโจรขมขืนทำไมกน?!! ลากนายดีกว่า(ห๊ะ?!)
“ไม่รู้”
แล้วฉันก็ส่ายหัวเบาๆ อย่าไม่รู้ที่ไปจริงๆ
“งั้นไปบ้านฉัน”
เซต้าจับแขนฉันดึงเบาๆ ก็ทำให้ฉันเซไปหาเขาได้ทันที
“ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่ไป >[]<”
พร้อมกับดึงมือออกจากการกักกุมขงเขา
“นี้คือคำสั่ง !! ไม่ใช่คำขอร้อง !! เพราะฉะนั้นห้ามปฏิเสธ - -“
เซต้าพูดพร้อมกับดึงแขนฉันแรงๆ และน้ำทำให้ร่านฉันติดมือ ขอเน้น!! ว่า ติดมือเขาไป
“ก็ฉันไม่ไปปป”
ฉันพยามยื้อตัวสุดขีด เซต้าหันมองฉันนิ่งๆ จากนั้นเขาก็ทำอะไรที่ฉันไม่คาดคิด
“นี้!! ปล่อยฉันลงน้า >O< “
เซต้าอุ้มฉันพาดบ่าและเดินต่อไป T^T ฮื๊อออ เข้าแทบไม่ฟังคำฉันเลยอ่ะ ฉันพยายามหยิกก็แล้ว ทุบตีก็แล้ว แต่แทบจะไม่เป็นผลสำหรับเขาเลย เขาเดินต่อไปเงียบๆ เหมือนกับว่าไม่ได้อะไรขึ้นเลย หมอนนี้มันไม่ใช่คนนนน!!! T^T
ฟรุบ!
เซต้าโยน ขอแน้น!! ว่าเขาโยนฉันลงที่รถ BMW สีดำสนิทเปิดประทุนคันงาม โอ้ยยย เจ็บก้น T^T หลับจากโยนฉันเรียบร้อยเขาก็โดดข้าม ขอย้ำ!!(มันเอามาทั้งย้ำทั้งเน้น- -‘’) เซตาโดดข้ามตัวฉันไปฝั่งคนขับ และความพยายามฉันยังมีมากเหลือล้น ฉันลุกขึ้นและเปิดประตูรถเพื่อจะออกไป แต่เซต้าก็มือไวกว่าฉัน เขาดึงฉันกลับมานั่งที่เดิมอีกครั้ง T^T
“อย่าพยายามในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะทำมันได้ - -“
พูดแล้วเขาก็ค่อยๆเลื่อนหน้ามาใกล้ๆกับหน้าของฉัน เลื่อนหน้าเข้ามาเลื่อยๆ จนจมูกของเรากำลังจะชนกัน >///////////////< ฉันรีบหลับตาปี๊ทันที
แกร๊ก..
แล้วเสียงนี้ก็ทำให้ฉันลืมตาขึ้น พร้อมความหน้าแตกแสนยับเยิน
“หึ”
เซต้าขำออกมาเบาๆ แล้วเขาก็เลื่อนตัวที่นั่งคนขับเช่นเดิม จากนั้นก็ค่อยๆ สตารท์รถ
เมื่อกี้เขาทำอะไรงั้นหรอ...?
ฉันมองลงไปที่ข้างๆตัวฉันช้าๆด้วยความอาย... เขาแค่รัดเข็มขัดนิระภัยให้.. นี้ฉันคิดไปไหนนน T^T เขาแกล้งฉันชัดๆ!!! ฉันกัดปากแน่นและหันไปมองเขาอย่างแค้นๆ และเมื่อรถเริ่มออกตัวและเร่งความเร็วขึ้นเลื่อยๆก็ทำให้ฉันเกร็งตัวชิดเบาะรถ กือแน่นและหลังตาปี๊
นี้ฉันกำลังจะไปที่ไหนกันเนียยย...?
.....โปรดติดตามชมตอนต่อไป....
#ช่วงนี้แอดงานเยอะมากก T^T อาจลงช้ามั้งต้องขอโทดนะค่ะ
#คนละ 1 เม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะ T/\T
ความคิดเห็น