คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพราะฉนั้น ป้าต้องเป็นแฟนผม
2
เพราะฉะนั้น ป้าต้องเป็นแฟนผม
ใช่แล้ว!! หมอนี้คือเทวดาหน้าหล่อชัดๆ อะไรกันอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ไม่ยักรู้ว่าหมอนี้จะหล่อได้มากขนาดนี้ อร๊ายยยย >////< หัวใจสาวน้อยโนอาเต้นหวั่นไหววววว
โป๊กกกก!
“ละเมอคิดอะไรของป้าอยู่หนะ?” เซ็นเตอร์เขกหัวฉันพรอมพูดขึ้น
“ป้า?”ฉันลูบหัวด้วยความเจ็บ เหงยมองหน้าเซ็นเตอร์งงๆ
“ก็ป้าอยู่เกต 12 แต่ผมอยู่เกต 10 ไง 5555” ไม่หน้าเชื่อ จากความสูงเขาน้าจะอายุเท่าฉันอยู่แล้วแท้ๆ อะไรกัน เทพบุตรคนนี้เด็กกว่าฉันงั้นหรอ? >< ไม่จริง สวยรับไม่ได้ (อีนี้บ้า - -) ฉันไม่ได้บ้า!! ยัยวงเล็บแกอย่ามามั่ว -3- (กรี๊ดดด =[]=’’ ดูม้านนนน ดูมันเถียงกับวงเล็บ) แฮ่ๆ ^^’’ ลืม
“เอ๊!! แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันเกต 12?” ใช่!! เขารู้ได้ไงกัน
“- - เด็กอนุบาลยังรู้เลยป้า”แล้วเซ็นเตอร์ก็ชี้มาที่ปกเสื้อฉัน ซึ่งที่ รร. ของฉันมีมาตรการให้ใช่ดาวบอกระดับชั้น อ่าเข้าเรื่งดีกว่า
“เข้าเรื่องๆ ตกลง จุดเปลี่ยนแปลที่ว่าคืออะไร?” และฉันก็พาเซ็นเตอร์วกเข้ารื่องเดิมจนได้
“คืองี้คับป้า ^^” เซ็นเตอร์พูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆฉัน “ป้ารู้จักพวกของไอ้เซต้ารึป่าว?” เซต้าหรอ? อ้อ!! นายหน้าหล่อหัวหน้าแก๊งนักเลงไง แต่ฉันก็.. ยังไม่รู้จักอยู่ดีอ่ะ -3- หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วน ฉันก็หันไปส่ายหัวหลุกหลิกให้เซ็นเตอร์
“อ่า...งั้นป้ารู้จักแก๊ง The Z’Strong[TZZ] ไม๊?” เซ็นเตอร์ยังพยามยามยัดเยียดคำถามที่ฉันไม่รู้เรื่องมาอีกรอบ - -‘’ และแน่นอน Z อะไรนี้ ฉันไม่เคยได้ยิน เลยส่ายหัวอีกรอบ เซ็นเตอร์มองฉันอย่างเอือมๆ
“ตกลงป้ารู้ไรมั้ง? - -‘’
“ถ้าเป็นเรื่องการเรียนแน่นอนฉันจะตอบนายแบบมีเหตุผล” คำตอบของฉันทำให้เซ็นเตอร์เงียบสักพัก ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นอีกรอบ
“งั้นผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง - -“ เซ็นเตอร์เอนตัวไปพิงกับพนักโซฟาเพื่อผ่อนคลายตัวเอง ก่อนจะพูดขึ้น
“เมื่อสมัยก่อตั้งโรงเรียนชายล้วนทั้งสองโรงเรียน ท่านผู้ก่อนตั้งของทั้งสองโรงเรียนไม่กินเส้นกัน ทั้งคู่มีเรื่องบาทหมางกันเพราะต่างฝ่ายต่างต้องการได้เป็นใหญ่ ทั้งคู่สู้กันแล้ว สู้กันเล่าก็ไม่มีใครสามารถเอาชนะใครได้ ทั้งคู่จึงให้นักเรียนของโรงเรียนมาต่อสู้กันเพื่อชิงศักศรีในทุกๆปี ปีละ 1 ครั้ง และโรงเรียนทั้งสองโรงเรียนก็ผลัดกันเป็นใหญ่ไปตามสมัยการปกครอง แต่ไม่นานมานี้การปกครองได้เปลี่ยนใหม่ ผอ.ของทั้ง 2 โรงเรียนไม่ต้องการที่จะเป็นใหญ่ จึงขอยกเลิกศึกชิงศักศรีครั้งนั้นไป แต่ด้วยความมีเลือดนักสู้ของทั้งสองโรงเรียนนักเรียนจึงแอบก่อตั้งแก๊งของโรงเรียนซึ่งโรงเรียนฝั่งทางใต้มี่ชื่อแก๊งว่า The Z’Strong[TZZ] มีหัวหน้าแก๊งคือ เซต้า ส่วนโรงเรียนฝั่งทางเหนือ.. คือโรงเรียนผม ชื่อ Rush to Heaven [RTH] มีหัวหน้าแก๊ง คือ เซ็นเตอร์ หรือ ผมเอง ^^” พูดจบเซ็นเตอร์ก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ซึ่งฉันก็ไม่เห็นว่าการเป็นอันตพาลมันน่าภูมิใจตรงไหนเลย - -
“เดี๋ยวนะ แล้วเรื่องที่นายเล่ามามันเกี่ยวอะไรกันฉัน?”
“เกี่ยวสิครับ เรื่องมันต่อจากนี้ไง ^^ ผมเป็นหัวหน้าแก๊ง และแน่นอนถ้าเซต้ามันอยากขึ้นเป็นใหญ่ มันต้องล้มผม ^^ และ... วันนี้มันคิดว่าป้า สำคัญกับผมมาก มันก็จะจู่โจมมาทางป้าแทนไงคับ ^^ “ เซ็นเตอร์พูดออกมาอย่างยิ้มๆเหมือนไม่ใช่เรื่องซีเรียส ใช่สิ!! หมอนี้จะไปซีเรียสทำไม ในเมื่อเขาไม่ได้ตกเป็นเป้าสายตาเหมือน..ฉัน T^T
“ละ...แล้ว.. แล้วทำไมไม่บอกไปละว่า ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกันน T^T” ใช่ๆๆ จริงๆแค่บอกไปก็น่าจะจบว่าไม๊?
“ป้าคิดว่าพวกนั้นมันจะเชื่อไม๊ละ?” เซ็นเตอร์หันมาถามฉัน อย่างรู้คำตอบ
“คง...ไม่ T^T “ ฉันส่ายหัวหลุกหลิก
“ใช่ นั้นคือคำตอบ เพราะฉะนั้นป้าต้องเป็นแฟนผม ^^ ” เซ็นเตอร์ยิ้ม แล้วเอื๊อมมือมาโอบไหร่ฉันอย่างรวดเร็ว
“ห๊ะ?!” ฉันหันไปมองเซ็นเตอร์อย่างหรอหรา
“ผมรู้คับว่าผมหล่อ ป้าคงรับเรื่องแบบนี้ไม่ทัน เอาเป็นว่าเราจะค่อยเป็นค่อยไป ^^ “ เซ็นเตอร์ตบฉันเบาๆ
“นายอย่าพูดเองเออเองสิ - -“
“ไปกัน ได้เวลาทำหน้าที่แฟนที่ดีแล้ว” เซ็นเตอร์ลุกขึ้นและดึงมือฉันออกไปจากบ้าน ตรงดิ่งไปที่รถมอร์เตอร์ไซน์คันงามของเขา
เซ็นเตอร์โดดขึ้นรถด้วยท่าทางที่เท่ระเบิด จนฉันแอบเขินนิดๆ .////////.
“เอ้า!! ป้ามัวมองหาจิ้งหรีดไร ขึ้นมาสิคับ 555” ถ้าตัดคำพูดพวกนี้ออกไปฉันคงรักหมอนี้มาก - - เซ็นเตอร์ ยื่นมือมาหาฉัน และยิ้มให้อย่างอบอุ่น ในวินาทีนั้น... ฉันรู้สึกถึงความร้อนที่ใบหน้าอย่างรวดเร็ว
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
อะไรกัน... เสียงหัวใจที่เต้นรัวเป็นกลองแต๊ก ฉันส่ายหน้าเบาๆเพื่อให้ตัวเองหลุดออกมาจากภวังค์ ก่อนจะเอื๊อมมือไปจับมือเซ็นเตอร์และขึ้นรถมอเตอร์ไซน์อย่างสวยงาม โดยที่ความสั้นของขาไม่เป็นอุปสัก ^^v (มีเซ็นเตอร์ช่วยไง วะฮะฮ่า) ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ด้านหน้าโดยมีแขนของเซ็นเตอร์ขนาบข้างอยู่ แผ่นหลังของฉันชิดติดกับอกแกร่งที่แข็งแรงของเขา มันทำให้.. หน้าของฉันร้อยผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง ฉันได้แต่นั่งอยู่ในภวังค์จนรถมอเตอร์ไซน์ของเซ็นเตอร์มาจอดเทียบกับหน้าประตูบ้านฉัน
“ป้าคับ ถึงแล้ว ^^ ” เซ็นเตอร์ยื่นหน้าเอาคางมาเกยไหร่ฉันแล้วยิ้มอย่างน่ารัก กรี๊ดดด -///////- เด็กสมัยนี้ทำไมมันน่ารัก น่ากิน(?) ขนาดนี้ หน้าฉันเมขึ้นสีแดงฉาด ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อเป็นตุ๊กตาหน้ารถ(มอเตอร์ไซน์)
“ตกลง ป้าจะไปนอนบ้านผมช้ะ? หรือติดใจรถผมซะแล้ว? ” เซ็นเตอร์มองฉันขำๆ
“กะ...ก็นายพิงฉันแบบนี้จะลงได้ยังไง?!!! >//[]//< “ ฉันทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน (ที่จริงในใจอยากนั่งนานๆละสิหล่อน - -‘’)
“5555 คับๆ” เซ็นเตอร์หลุดขำก่อนจะขยับให้ฉันได้ลง ฉันโดดลงจากรถเซ็นเตอร์ด้วยความยากทำบาก รถบ้าอะไรสูงได้ขนาดนี้ -3- โนอาคนนี้ขอสาบานเลยว่า จะไม่ซื้อมันเด็ดขาด!!(เพราะแกไม่มีคนซื้อละสิ หึๆ ยัยคนไล้เศษเงิน!)
“ขอบคุณที่มาส่ง งั้น.. ฉันไปนะ” ฉันพูดก่อนจะโบกมือให้เค้า อ่า... การจากลาทำให้ฉันแอบเศร้าใจ พรุ่งนี้จะได้เจอกันอีกไหม? แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก? นี้..เขา.. ต้องไปแล้วจริงๆหรอ.. อ่า.. ฮึ่ย!! ยัยโน!! แกพึ่งรู้จกหมอนี้เองนะ! จะไปสนใจทำไม? วันนี้หมอนนี้ทำเรื่องให้แกวุ่นวายตั้งเยอะนะ ไป!! เข้าบ้าน!! แต่.. จะว่าไปวันนี้เขาก็ช่วยฉันนี้น่า.. เสียงในหัวของฉันตีกันอย่างวุ่นวาย แต่สุดท้าย ยังไงก็ต้องกลับเข้าโลกแห่งความจริง ฉันเหงยหน้าไปมองเซ็นเตอร์ที่ยิ้มมาให้อย่างน่ารัก ฉันยิ้มตอบ ก่อนจะ โบกมือให้เขาแล้วหันหลังกลับเตรียมเข้าบ้าน เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ...? นี้บ้านฉัน แล้วเซ็นเตอร์เจอกันครั้งแรก แล้วเขารู้จักบ้านฉันได้ยังไง? นั้นสิ รู้จักบ้านฉันได้ยังไง?! ฉันหันกลับไปหาเขาเพื่อถาม
“นายรู้จักบ้านฉันได้ยังไง?”
“ก็ผมผ่านบ่อยๆ” เซ็นเตอร์ตอบพร้อมกับยิ้มมาให้ฉันอย่างน่ารัก (อีกแล้ว เก็นแล้วใจละลายย U//U)
“อ่อ...” ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ “งั้นฉันไปนะ ^^” ฉันยิ้มให้เซ็นเตอร์อีกครั้งและหันหลังเพื่อเตรียมลาจาก... ฉันก้าวห่างเขาออกมาช้าๆ
ตึก ตึก ๆ ๆ
เลียงฝีเท้าของเซ็นเตอร์วิ่งตามมาข้างหลัง
“เดี๋ยวครับป้า!” เซ็นเตอร์พูดพร้อมกับยื้อแขนฉันไว้ และดึงกลับไปประจันหน้ากัน ตาเราสองคนประสารกัน
เราสบตากันนานพอสมควร ก่อนที่เซ็นเตอร์จะค่อยๆเลื่อนหน้มาหาฉันช้าๆ
“ฝันดีนะคับ......ที่รัก” เซ็นเตอร์พูดเบาๆที่ข้างหูฉัน ก่อนจะเลื่อนหน้ามาจูบปากฉันเบาๆ เป็นสัมผัสเบาๆที่ปากที่ช่างตราตรึงใจ มีกลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำหอมที่คุ้นจมูกจากตัวเขา และริมฝีปากสวยๆนั้นที่ทำให้ฉันไม่สามารถผละออกมาได้ มันเหมือนกับ... แรงดึงดูด
“บายคับ ^^” เซ็นเตอร์ผละออกไป จากนั้นเค้าก็ยิ้มให้ฉันและโบกมือ ก่อนจะวิ่งไปโดดขึ้นรถมอร์ไซน์คันโปรดของเขาด้วยท่าทางเท่ๆ
“..... -//[]//-..” ฉันทำได้เพียงยืนตัวแข็งทื่อมองเซ็นเตอร์ที่ขับรถห่างออกไปช้าๆ
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตักๆ ๆ ๆ
เสียงหัวใจของฉันเต้นดังอีกแล้ว วันนี้มันทำงานมากเกินไปแล้วนะ แต่ถึงอย่างนั้น... สัมผัสร้อนๆที่ริมฝีปากฉันก็ยังตราตรึงอยู่ที่เดิม....
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
ความคิดเห็น