คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อดกังวลไม่ได้จริงๆ
ตอนที่ 8
"เอล ทำไมมานั่นตรงนี้ล่ะ"อีฟถามเมื่อเดินมาเจอฉันนั่งอยู่ตรงชิงช้าใต้ต้นไม้หน้าบ้าน
"ป่าว คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"ฉันตอบ อีฟนั่งลงตรงโคนต้นไม้เอาหมวกปีกกว้างมาพัดเบาๆ ท่าทางเพิ่งทำงานเสร็จ เสื้อผ้ายังมอมแมมอยู่เลย
"คิดเรื่องผู้หญิงคนนั้นเหรอ"อีฟหันไปทางที่เอเลนอร์กำลังมอง ซาร่านั่งอยู่ตรงระเบียงบ้านบนเก้าอี้โยก มีลูอิส แฮร์รี่ เซน นั่งอยู่ใกล้ๆ ท่าทางเหมือนกำลังคุยอะไรสนุกๆอยู่ หัวเราะกันใหญ่
"ไม่รู้เหมือนกัน"ฉันตอบ มองไปตรงนั้นแล้วรู้สึกหน่วงๆชอบกล รู้สึกเหมือนบางอย่างไม่ใช่ที่ของฉันอีกแล้ว
"ไม่เห็นต้องคิดมากเลย ลูอิสรักเธอจะตาย กลางคืนนี่ตึงตังกันทุกคืน"อีฟล้อ ฉันอายแทบจะมุดดินหนี คนบ้าอะไรคลุกวงในฉันทุกวันเลย
"เราไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย ลูนอนข้างล่างทุกวันนะ"ฉันแก้ตัว เพราะฉันต้องถีบลงไปทุกคืน หื่นไม่มีใครเกินจริงๆ
"ก็นั่นแหละ อย่าคิดอะไรมากเลย"อีฟว่าอย่างคนไม่คิดอะไรมาก
"แต่พวกเขาอยู่ด้วยกันก็ดูเข้ากันนะ มีลูกด้วยกัน อาจจะเป็นครอบครัวที่มีความสุขก็ได้"ฉันมองตรงไปที่พวกเขาที่กำลังคุยกัน ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเศร้าๆ บางทีฉันก็แค่อยากให้ลูมีความสุข
"เอเลนอร์"เสียงอีฟอ่อนลง "ไม่เอา อย่าคิดแบบนั่นเลยนะ ลองมองในมุมของลูอิสนะ เขาก็คงพยายามเต็มที่เพื่อให้ทุกอย่างจบด้วยดี มั่นใจสิว่าเขารักเธอ"
"ฉันรู้ แต่บางทีฉันก็อดคิดไม่ได้ว่า ฉันควรจะเดินออกมาให้โอกาสพวกเขารึเปล่า ให้โอกาสเด็กได้มีครอบครัวที่อบอุ่น ให้ลูอิสได้สร้างครอบครัวของตัวเอง ได้โตขึ้น ถึงฉันจะไม่ค่อยคุยกับซาร่าแต่เธอก็ดูเป็นคนดี"ฉันมองไปที่อีฟ เอเลนอร์ในตอนนี้ดูเหงากว่าใครๆจนอีฟใจหาย
"..."
"บางทีก็อดคิดไม่ได้นะว่า นี่เรากำลังทำอะไรอยู่เนี้ย นี่มันผิดนะ ผิดไปทุกอย่างเลย" ตลอดหลายคืนมานี่ ฉันคิดมากจนนอนไม่หลับ เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันมันทำให้ฉันเจ็บ แต่ก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกมาได้ หลายครั้งที่ฉันอยากจะแอบเก็บข้าวของแล้วหนีไปจากสถานการณ์แบบนี้ หน้าลูอิสรอยยิ้มของเขายังรั้งฉันไว้ได้ เขายังคงแสดงให้ฉันเห็นเสมอว่าเขารักฉัน ฉันเริ่มรู้สึกว่าขอบตาร้อนๆรีบปาดน้ำตาออกเร็วๆ ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ
อีฟเดินอ้อมมากอดฉันไว้ ฉันกอดเธอไว้แน่น น้ำตาที่เก็บไว้จนอึดอัดไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ฉันทั้งน้อยใจ ทั้งเสียใจ อีฟลูบหลังให้ฉันเบาๆ ทำให้ความอึดอัดในใจฉันได้คลายลงบ้าง
"...."อีฟยืนกอดเอลไว้เงียบๆ อยากให้เพื่อนได้ระบายออกมา ตอนอยู่ด้วยกันเอลดูไม่มีปัญหาอะไร ที่แท้เธอทนมันไว้นี่เอง
"บางทีฉันก็ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ บางทีก็อยากเดินออกไปให้ไกลๆ ฉันเกลียดการเป็นคนนอกแบบนี้ มันเหมือนฉันมาทำลายครอบครัวเขา ทั้งที่จริงๆฉันไม่ได้ทำอะไรเลย"เอเลนอร์เสียงสั่น ไหล่เล็กๆไหวไปตามแรงสะอื้น มือเธอกำชายเสื้ออีฟไว้แน่น
"เอลบางครั้งก็ทำตามใจตัวเองเถอะ อย่ามัวนึกถึงแต่สิ่งที่เหมาะสม บางครั้งสิ่งที่เหมาะสม ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับใครๆเลย ที่แนะนำแบบนี้เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่หรอกนะ แนะนำได้แย่มากเลยเรา"อีฟหัวเราะเบาๆ ฉันหลุดขำออกมา
"นั่นสินะ" ฉันเช็ดน้ำตา เชิดหน้าขึ้นแล้วยิ้ม คนอะไรปลอบใจไม่เก่งเอาซะเลย
" ฉันอยู่ข้างเธอตลอดนะ ถึงเราจะเพิ่งพบกันไม่นาน แต่ฉันก็รู้ว่าเธอเป็นคนดีนะ"อีฟยิ้มให้ฉัน เหมือนทำให้ฉันได้เห็นอะไรกว้างขึ้น สองสามวันนี้ฉันมองดูแค่ลูอิสกับซาร่า จนลืมมองคนข้างๆตัวที่พยายามทำให้ฉันร่าเริง รวมทั้งไนออล เลียม แฮร์รี่ เซนที่ผลัดกันมาเล่นกันฉันตลอด ฉันลืมพวกเขาไปได้ยังไงกัน
"ขอบคุณมากนะ"ฉันกอดอีฟแรงๆอีกครั้ง
"อุ๊ยตาย ถึงเวลาเตรียมอาหารให้คนท้องแสนสวยแล้ว"อีฟเบ้หน้าอย่างเบื่อๆ เธอรับผิดชอบเรื่องอาหาร ดูแลซาร่าทุกอย่างจนหัวหมุนไปหมด
"งานเยอะไปรึเปล่าอีฟ"ฉันขมวดคิ้ว
"ไม่เป็นไร จริงๆมันก็ไม่เยอะขนาดนั้นหรอก"อีฟยิ้มแหยๆ
"ฉันจะช่วยเอง"ฉันพูดขึ้น ลืมความคิดทั้งหมดไปก่อน ตอนนี้ต้องช่วยกันดูแลผู้หญิงคนนั้น ทั้งเรื่องลูกและเพื่อลูอิสด้วย
"ว่าแต่ ฉันสงสัยมานานแล้ว ทำไมเราไม่บอกพ่อของซาร่าล่ะว่าเธออยู่ที่นี้"อีฟนึกขึ้นมาได้
"นั่นสิ อยู่ๆไซม่อนก็โทรมาห้ามไว้ เหมือนมันจะมีอะไรสักอย่าง ฉันก็ไม่เข้าใจ"ฉันขมวดคิ้ว เรื่องมันดูไม่สมเหตุสมผล
"มันแปลกๆนะ"อีฟว่า
"ถ้าสงสัย ก็ต้องสืบ"
"ไง สนใจร่วมไหม"คริสที่นั่งจิบชาบนโต๊ะข้างหน้าต่าง เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือเมื่อฉันเดินเข้าไป
"ก็ดี"ฉันนั่งลงตรงข้าม"จ้องหน้าเขาเขม่ง
"ทำไมมองฉันแบบนั่นล่ะ"คริสขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"พวกนายปิดบังอะไรอยู่รึเปล่า มันมีบางอย่างแปลกๆ"ฉันจ้องเขม้งกว่าเดิม
"อะไรล่ะ"คริสวางหนังสือ นั่งเท้าคางมองฉันอย่างอารมณ์ดีจนฉันต้องหลบตา
"นี่ ทำอะไรกัน"ลูอิสที่อุ้มซาร่าไว้ไหนอ้อมแขนตะโกนมาจากหน้าห้องน้ำ หน้าตาไม่พอใจ
"เรื่องของฉัน นายอย่ามายุ่ง"อยู่ๆฉันก็รู้สึกไม่พอใจ จนอดประชดไม่ได้ ผู้หญิงกับหึงมันก็เรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ถึงจะรู้ว่ามันเป็นวิธีการดูแลคนไข้ตามที่คริสบอกก็เถอะ
"เดี๋ยวฉันจะมาจัดการเธอ อย่าไปไหนนะ"ลูอิสตะโกนมาอย่างโมโห รีบเดินพาซาร่าไปห้องน้ำ ตะโกนโหวกเหวกให้อีฟให้มาช่วยซาร่า จนเลียมเดินมาว่าอย่างไม่พอใจ
"เธอไม่ใช่คนใช้พวกเรานะ"เลียมว่าอย่างโมโห
"ฉันขอโทษ แต่ขอไปจัดการเอเลนอร์ก่อนนะ"ลูอิสหันไปขอโทษอีฟที่มองมาแบบอ่อนใจ ก่อนจะเดินมาหาฉันอย่างโมโห
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ"ลูเดินมา ใช้มือจับที่ตั้งแขนเก้าอี้ล้อมฉันไว้จนไม่มีช่องให้หนี
"เปล่า"ฉันรีบส่ายหน้าอย่างตกใจ ฉันเอนตัวหนีจนพิงกับพนักเก้าอี้
"ไม่นะ เมื่อกี้ฉันได้ยินประมาณไม่ใช่เรื่องของฉันอะไรนี่แหละ เมื่อกี้นายได้ยินไหม"ลูหันไปถามคริสอย่างเอาเรื่อง
"เธอบอกว่าไม่ใช่เรื่องที่นายจะมายุ่ง"คริสตอบยิ้มๆ ใจเย็นเหลือเกิน ลูอิสยิ่งโมโห หันมาจ้องหน้าฉันใกล้ๆ
"เมื่อกี้พูดแบบนี้ใช่ไหม"ลูอิสถามเสียงเข้ม ฉันส่ายหน้าอย่างกลัวๆ ค่อยๆไหลลงจากเก้าอี้ช้าๆ
"เปล่า เมื่อกี้บอกว่า เรื่องของฉัน...นาย อย่า มายุ่ง"ฉันตอบเบาๆ ลูอิสกัดฟันจนฉันแอบสงสารฟันขาวๆนั่นเหลือเกิน จ้องจนตาจะหลุดออกมาแล้ว เขามองฉันแบบไม่รู้จะทำยังไงกับฉันดี ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆ
"เธอนี่มัน.."เขาพูดไม่ทันจบ ก็ก้มหน้าลงมา ฉันรีบหลับตาปี๋
"หนุ่มน้อย นายจูบเธอไม่ได้นะ"เสียงคริสพูดขึ้นมาอย่างนุ่มนวล ฉันจึงค่อยๆลืมตา ก็เห็นลูกำลังจูบมือคริสที่ยื่นเข้ามาขวางไว้ เขารีบยืนแล้วเช็ดปากอย่างแรง ขณะที่คริสยืนยิ้มเฉ่งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับอารมณ์โมโหของลูอิส
"นายทำบ้าอะไรเนี่ย"ลูอิสตะโกน
"หูจะแตกอยู่แล้ว ฟังเพลงไม่รู้เรื่องเลย"เสียงโวยวายมาจากเซนที่อยู่ไม่ไกล
"ก็แค่จูบมือเอง จะโวยวายทำไม"คริสพูดอย่างใจเย็นแปลกๆ รอยยิ้มที่ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจ
"นายมาขว้างทำไม คนจะจูบแฟน"ลูอิสโวยแต่เสียงเบาลงเพราะเซนจ้องมาเขม่ง ก่อนจะหันกลับไปฟังเพลงต่อ
"นี่คู่หมั้นฉันต่างหาก ฉันยังไม่ถอนหมั้นให้เลย"คริสเดินมาโอบไหล่ฉันจากด้านหลัง
"เอามือออกไปเลย"ลูอิสเอามือคริสออกจากตัวฉันอย่างโมโห นี่ฉันอยู่กลางศึกชิงนางรึไง
"พอๆ หยุดได้แล้ว"ฉันรีบยืนขึ้นห้ามศึก "คริสจะไปยั่วลูอิสทำไม นายก็ใจร้อนไปนะ"ฉันหันไปว่าทั้งสองคน
"นี่เธอ เรื่องเกี่ยวกันเธอฉันใจเย็นไม่ได้หรอกนะ"ลูอิสว่า
"..."อยู่ๆฉันก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาเฉยๆ
"ยังจะมาทำหน้ามึนอีก กำลังโมโหอยู่ ง้อสิ"ลูอิสว่าอย่างหงุดหงิด นี่เดี๋ยวนี้ถ้าโกรธเขาบอกกันโต้งๆแบบนี้เหรอ
"นายนี่น่ารักนะ"คริสยิ้มขำๆ
"ฉันไม่ได้อยากได้คำชมจากแก"ลูอิสหันไปแยกเขี้ยวใส่
"กินข้าวได้แล้ว"เสียงไนออลเดินตะโกนบอกทุกคนในบ้าน ปากยังเคี้ยวตุ้ยๆ ท่าทางจะเข้าไปวุ่นวายในครัวมาอีกล่ะสิเนี้ย
"ไปกินข้าวกันเถอะ"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง ดันทั้งสองหนุ่มไปห้องกินข้าว
"เธอยังไม่ได้ง้อฉันเลยนะเอล"ลูอิสหันมาว่า ขณะที่คริสเดินนำไปก่อนแล้วทั้งๆที่ก่อเรื่องไว้เองแท้ๆ
"มานี่มา"ฉันเรียกลูอิสเข้ามาใกล้ๆ
"ว่าไง"เขาเดินเข้ามา ฉันแอบเห็นเขายิ้มมุมปากบางๆ
"ไม่ง้อแล้วดีกว่า นายดูไม่น่าไว้ใจเลย"ฉันรีบถอย
"ยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ลูอิสยักไหล่ เดินเข้ามาใกล้ๆพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์
"เดี๋ยวค่อยง้อแล้วกันกินข้าวก่อน"ฉันรีบมุดออกมา
"จุ๊บแก้มที่นึง เดี๋ยวหายงอลเลย"ลูอิสทำแก้มป่อง แล้วเอานิ้วชี้ที่แก้มแบบเจ้าเล่ห์ ฉันเขิลจนไม่รู้จะทำยังไง
"คนบ้า"ฉันว่า
"บ้าก็บ้า มาเร็วๆที่รัก มาเร็ว"ลูอิสทำท่ากวนๆ กวักมือเรียกอย่าเชิญชวน พยายามกัดปากยั่วยวนจนฉันต้องหลุดขำออกมา
"ไม่โว้ย"ฉันตะโกน เดินหนีเข้าไปในห้องกินข้าวหน้านี่ร้อนไปหมด คนบ้า
"ร้อนเหรอ หน้าแดงแจ๋เชียว"ไนออลถามทันทีที่เห็นหน้าฉัน
"นายกินข้าวต่อไปเงียบๆเถอะ"ฉันว่า มีเสียงหัวเราะเยาะเบาๆมาจากด้านหลังฉัน
"เอลไปเพิ่มบลัดออนมา"ลูอิสตอบยิ้มๆ ไนออลขมวดคิ้ว
"ทาหนักมือไปหน่อยนะเอล"ไนออลว่าซื่อๆคนอื่นนี่แอบปิดปากหัวเราะกันคิกคัก ฉันนี่แทบจะวิ่งเข้าไปบีบคอลูอิส
"อย่ากัดฟันแบบนั้นสิ ไม่เอาๆ"ลูยิ้ม เดินมาจับมือฉัน กึ่งลากกึ่งดึงไปที่เก้าอี้
"ไม่ แฮร์รี่ลุกฉันจะนั่งตรงนั้น"ฉันรีบวิ่งไปที่แฮร์รี่ที่นั่งระหว่างอีฟกับเลียม
"ทำไมทุกคนต้องชอบแย่งที่ฉัน นี่อุตส่าห์นั่งเงียบๆแล้วเนี้ย"แฮร์รี่แย้งขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
"ฉันจะนั่งตรงนี้ ลุกให้หน่อยสิ"ฉันเริ่มใช้ไม้อ่อน พูดดีๆ
"ไปนั่งที่ไนออลสิ"แฮร์รี่พยักหน้าเชิงให้ไปนั่งตรงอื่น
"ดูจานที่ตั้งอยู่สิ กว่าจะย้ายเสร็จคงได้กินพรุ่งนี้"ฉันมองไปทางไนออลที่มีจานวางอยู่ข้างหน้าเต็มไปหมด เจ้าตัวรีบพยักหน้าเห็นด้วย ปากก็เคี้ยวตุ้ยๆ
"เซนไง ไปสิ"แฮร์รี่ว่า ก่อนจะหันไปเจอเซนที่จ้องมาอย่างเอาเรื่อง มือจับจานกับขาโต๊ะไว้แน่น แบบให้ตายยังไงฉันก็ไม่ลุก
"นายคนเดียวแล้วแฮร์รี่ ลุกเถอะนะ"ฉันอ้อน
"ไม่ต้องแฮซ"ลูอิสว่า ก่อนจะเดินมาช้อนตัวฉันขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว แล้วพาไปวางที่เก้าอี้อย่างรวดเร็ว
"เย้"ทุกคนร้องขึ้นมา แล้วตักอาหารมาไว้ในจานตัวเองจนฉันโวยวายไม่ทัน เลียมต้องยกจานอาหารที่อยู่หน้าไนออลไปตั้งให้คนอื่นได้ตักบ้าง
"เฮ้ ฉันก็อยากกินอันนั้นนะ"ไนออลว่า ทั้งที่ในจานยังมีอยู่อีกเยอะ
"ให้คนอื่นชิมบ้างเถอะ"เลียมว่า ก่อนจะตักอาหารให้ซาร่าบ้าง "คนท้องต้องกินเยอะๆนะจะได้แข็งแรง"เลียมยิ้มอย่างอบอุ่น จนอีฟที่นั่งไม่ไกลหน้าแดงแจ๋
"เขาบอกซาร่า ไม่ได้บอกเธอสักหน่อยจะหน้าแดงทำไม"แฮร์รี่หัวเราะขึ้นมา ก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะตาม อีฟค้อนใส่อย่างหงุดหงิด คนกำลังฟินๆก็ขัดตลอด
ความคิดเห็น