คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เธอมาแล้ว
ตอนที่7
พวกผมกลับไปที่เวลล์ในวันถัดมา ไซม่อนบอกว่าอยากให้พวกผมอยู่ให้พ้นหูพ้นตา แต่ผมรู้ว่าจริงๆเขาเป็นห่วง ไม่อยากให้เจอนักข่าว แค่ปากแข็งไปงั้นแหละ
ส่วนซาร่าไซม่อนให้อยู่ในโรงพยาบาลไปก่อน ถ้าหมอให้กลับบ้านเมื่อไหร่จะให้มาอยู่ที่เวลล์กับพวกผม ซึ่งผมพยายามแย้งแล้ว แต่ไซม่อนก็สวนมาว่ามีที่ไหนดีกว่านี่อีก หรืออยากให้เธอเอาไปพูดว่าพวกเราดูแลเธอไม่ดี จนผมเถียงไม่ออก ส่วนพ่อของซาร่า ไซม่อนส่งเขากลับบ้านโดยไม่ยอมบอกเขาว่าซาร่าอยู่ที่ไหน บอกว่าจะจัดการทุกอย่างเองไม่ต้องห่วง
ผมเลยขับรถกลับมาเองกับเอเลนอร์ เธอยังโกรธผมเรื่องที่โรงพยาบาลจนไม่ยอมพูด แต่ผมรู้ว่าเธอแค่เขิลแล้วก็อายไซม่อน และเธอก็ชอบจูบของผมมากด้วย ไม่งั้นเธอจะปลดกระดุมเสื้อผมแบบไม่รู้ตัวได้ยังไง หึหึ
"ทำไมนายต้องทำหน้าโรคจิตแบบนั้นด้วย"เอเลนอร์ถาม ทำหน้าระแวงแบบเห็นได้ชัด
"เปล่าซะหน่อย ก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับเมื่อวาน"ผมพูด เธอหน้าแดงแจ๋แล้วหันไปนอกหน้าต่าง
"จะถึงบ้านแล้ว จะต่อกันอีกสักยกไหมล่ะ"ผมถามอย่างเจ้าเล่ห์ จนเธอหันมามองขวางๆ
"ไม่มีใครต่ออะไรกับนายหรอก"เธอว่า
"แล้วฉันจะกอดใครล่ะ เจ้ามูมูเหรอ"ผมโอดครวญ พยายามทำท่าทางให้เธอเห็นใจ จนเธอหัวเราะออกมา
"ม้าฉัน ฉันก็หวงยะ อย่าคิดไปแตะต้องเชียว"เธอว่า ยิ้มน่ารัก ให้ตายเถอะผมทนไม่ได้จริงๆ ตั้งแต่เมื่อวานมา ผมรู้สึกว่าจะหื่นขึ้นอีกเยอะเลย
ผมค่อยๆจอดรถหน้าบ้าน แล้วเราสองคนก็เดินเข้าไปในบ้านที่ปิดไฟเหมือนไม่มีใครอยู่
"อ้าว สงสัยออกไปซื้อของ"เอเลนอร์วางกระเป๋าลงบนโซฟา มองไปรอบๆอย่างแปลกใจ โอกาสผมมาแล้วสินะ ผมค่อยๆเดินเข้าไป แล้วกอดเธอจากด้านหลัง
"ให้ตายเถอะ ลู"เธอตกใจ ผมกอดเธอไว้แน่น
"..."
"ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวพวกนั้นก็มาเห็นหรอก"เอเนนอร์ว่า ตอนแรกผมแค่ตั้งใจจะกอดให้เธอตกใจ แต่พอผมได้กลิ่นแชมพู กลิ่นน้ำหอมผมจึงเริ่มไซร้ซอกคอ
"ลู"เธอเสียงสั่น แต่ก็แกะมือผมจนหลุดแล้วรีบหนี แต่ผมจับมือเธอไว้ได้ จึงดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน ก่อนจะก้มลงจูบช้าๆ ริมฝีปากสีชมพูกับลิปสติกกลิ่นหอมเริ่มทำผมคุมตัวเองไม่ได้ แล้วดันเธอลงไปที่โซฟา
"ฮัชชิ่ว"เสียงจามดังลั่นออกมาจากในครัวดึงสติผมออกมาอีกครั้ง ผมกันเอเลนอร์มองหน้ากันอย่างเข้าใจ แล้วเดินไปเปิดไฟในครัวอย่างรวดเร็ว
"พวกนายนี่มัน...ให้ตายเถอะ"ผมเสยผมอย่างหงุดหงิดทุกคนแอบเบียดกันอยู่ที่ประตู และกำลังจับไนออลปิดปากด้วยมือสี่คู่
"เป็นไง อยู่ด้วยกันสนุกไหม"เอเลนอร์ถาม หลังจากที่พวกเขามารุมดูแผลเธอ จนเริ่มไปลงไม้ลงมือกับลูอิส
"ไม่เลย พวกนี้ขัดคอฉันทุกอย่างเลย"อีฟโอดครวญขึ้นมาคนแรก
"เธอเล่นเปิดเพลงเกาหลีตลอดเลย"แฮร์รี่บ่นบ้าง
"ก็บอกแล้วว่าจะใส่หูฟัง ก็มาดึงออกทำไม"
"เดี๋ยวหูจะไม่ดี"เลียมว่าบ้าง
"แต่พวกนายก็บอกว่าเพราะไม่ใช่เหรอ"
"ก็ใช่ แต่เปิดฟังรอบที่สิบนี่มันก็เกินไป"เซนว่าบ้าง
"ก็ถ้าชอบก็ต้องฟังหลายรอบเป็นธรรมดา"อีฟเริ่มเสียงเบาลงเพราะเริ่มเถียงไม่ขึ้น
"อีฟบอกว่านักร้องผมดำๆในวงเป็นแฟนเธอด้วยนะ"ไนออลหัวเราะ ทั้งที่ขนมยังเต็มปาก
"หยุดเลยไนออล"อีฟหน้าแดง พูดเองเล่นๆไม่อายหรอก แต่พอคนอื่นเอาไปเล่านี้โคตรอาย แฟนคลับไง ไม่เคยเป็นรึไง
"นี่พวกนายทะเลาะกันทั้งวันเลยไหมเนี้ย"เอเลนอร์ถาม
"ไม่หรอก มีช่วงที่เราสามัคคีกันเหมือนกันนะ"ไนออลนึก
"จริงเหรอ ตอนไหนล่ะ"ลูอิสถามอย่างแปลกใจ
"ตอนที่ช่วยกันด่านายไง" ไนออลยักคิ้วกวนๆ แล้วหัวเราะ ลูอิสเลยประเคนเขกหัวหนักๆไปหนึ่งที แล้วแย่งของกินในมือมากินซะเอง ตาเลือบมองไปที่ผ้าก๊อตปิดแผลแล้วอดโกรธไม่ได้ อย่าให้เห็นนะว่ากล้องสถานีไหน หึหึ ท่านลูอิสจะจัดการ
"แล้วพวกนายล่ะ แต่น่าจะหวานกันดีนะ กลับมาถึงบ้านก็..."แฮร์รี่หัวเราะในคออย่างน่ากลัว อีฟที่อยู่ใกล้ๆแทบจะถอยมาอย่างผวา
"ไอ้หื่น วันๆในหัวมีแต่เรื่องแบบนี้สินะ"ลูอิสว่า เอเลนอร์หน้าแดงแปร๊ด อายจนแทบจะเอาแก้วในมือขว้างใส่
"โธ่ ดีนะที่ไม่ได้เมนแฮร์รี่"อีฟพึมพำ แฮร์รี่เอาเอาหมอนไปอุดหน้าอย่างหมั่นใส้ อีฟดิ้นขลุกขลักหายใจไม่ออกเอาเท้าถีบกลับแต่ดันโดนไนออลแทน จนไนออลกับเลียมทนไม่ไหวต้องถีบคนแกล้งออกมา
"แล้วซาร่าคนนั้นล่ะ"เลียมถาม
"เออใช่ พวกเขาจะมาพักอยู่กับพวกเรานะ เธอไม่ค่อยสบาย จะมีหมอคอยแวะมาตรวจเป็นระยะๆ"ลูอิสเล่า
"ทำไมมาอยู่นี้ล่ะ"อีฟถาม คิ้วขมวดเลือบมองไปทางเอเลนอร์
"หลบนักข่าวไง แต่ไม่นานหรอกอีกประมาณสองสามอาทิตย์ก็จะคลอดแล้ว"ลูอิสว่า
"แล้วหลังจากนั้นล่ะ"เซนเลิกคิ้ว
"ก็ตรวจดีเอ็นเอ ถ้าเป็นลูกฉัน ฉันก็จะเลี้ยงเอง แต่"ลูอิสหันไปทางเอเลนอร์ "เธอไม่รังเกียจใช่ไหม ถ้าฉันมาลูกติด"
"เอ่อ..."
"โรนัลโด้มีลูก ก็ไม่ได้เลิกกับแฟนนะ"อีฟว่า
"ก็ไม่ได้รังเกียจนะ"เอเลนอร์ยิ้ม แต่ทุกอย่างที่กำลังเป็นไปได้ดีขนาดนี้ทำให้เธอไม่สบายใจ เหมือนฟ้าสงบก่อนพายุมา
"ก็นั่นแหละ แผนฉันก็ประมาณนั้น เมื่อคืนโทรไปปรึกษาแม่มา"ลูอิสยิ้ม ถ้าไม่ได้แม่ เขาคงเครียดไปอีกหลายวัน
"แล้วซาร่าเป็นคนยังไงเหรอ"ไนออลถามทั้งที่ขนมยังเต็มปาก
"เธอก็ดีนะ"เอเลนอร์ตอบแทนลูอิสที่ไม่ยอมพูดอะไร ที่เหลือเหลือบมองทั้งสองคน บรรยากาศชักแปลกๆแล้วสิ
Eleanor talk
"สวัสดีค่ะ"เสียงทักสดใสมาตั้งแต่หน้าบ้าน สาวน้อยผมสีทองยาวเหยียดตรงจรดกลางหลัง หุ่นผอมบางจนแทนจะปลิวไปกับลมถ้าไม่นับท้องโตๆที่ดูหนักไม่เบา เธอกำลังเดินเข้ามาโดยมีหนุ่มหล่อคนหนึ่งประคองเดินเข้ามา
"หวัดดี ฉันชื่อไนออลนะ"ไนออลแนะนำตัวขณะไปช่วยเอากระเป๋าจากผู้ชายคนนั้นมาถือให้
ฉันมองไปที่ซาร่า พยายามจะให้เป็นมิตรที่สุด ฉันพยายามจะเป็นคนดีแต่ความรู้สึกบางอย่างมันกลับประทุอยู่ด้านในตลอด จนมือหนาๆยื่นมาจับมือฉันไว้แน่นราวกับรับความรู้สึกของฉันได้ ฉันเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้ลูอิส คนที่ควรเครียดที่สุดในวันนี้ไม่ใช่ฉัน คนข้างๆนี่ต่างหากที่ฉันไม่ควรหาเรื่องมาให้เขาคิดมากอีก
"สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อซาร่า"เธอยิ้มกว้าง แม้ฉันจะเป็นผู้หญิงก็ยังพูดได้เต็มปากว่าเธอสวยมากๆ
"ไงเอล เฮ้"เสียงเรียกจากข้างๆดึงสายตาฉันให้ไปมอง
"คริสเหรอ โทษทีฉันไม่ทันมอง"ฉันบอกหน้าเจื่อยๆ สงสัยมัวแต่เครียดเรื่องซาร่าจนไม่ได้สังเกตอะไร
"ฉันเป็นหมอที่มาดูแลซาร่า ได้ข่าวว่าจะมาพักกับเธอที่นี่เลยอาสามาดูแลเต็มเวลาให้เลยนะ"คริสยิ้มจนเห็นลักยิ้มบุ๋มที่แก้มทั้งสองข้าง อดีตคู่หมั้นฉันนี่หล่อจังเลย
"ขอบใจมากนะคริส ลำบากแย่"ฉันว่า
"ไม่เลย เธอเป็นคู่หมั้นฉันนะ แค่นี้สบายมาก ระหว่างนี้เราก็มาทำความรู้จักกันให้มากกกว่านี้"คริสมองตาฉัน ก่อนจะเหลือบไปเห็นมือฉันที่ลูอิสจับไว้แน่นและเขากำลังจ้องคริสซะเขม่ง
"เอ่อ คริสพ่อฉันยังไม่ได้บอกเหรอฉันตะกุกตะกัก พยายามทำให้ดูนุ่มนวลที่สุด
"เรื่องที่เธออยากถอนหมั้นนะเหรอ รู้แล้วสิ แต่ฉันไม่ยอมง่ายๆหรอกรู้ไหม ตอนหมั้นก็ปุปปั๊บไม่ทันรู้ตัว แต่ตอนถอนหมั้นนี่ฉันไม่ยอมให้ทำแบบนั้นแล้วนะรู้ไหม"คริสพูดเหมือนเป็นเรื่องทั่วไปจนฉันไม่รู้จะพูดยังไง
"นี่คุณเอเลนอร์มีคู่หมั้นแล้วเหรอค่ะ"ซาร่าโผล่ขึ้นมากลางวงสนทนา แต่ด้วยน้ำเสียงที่ดูใสซื่อทำให้มันดูไม่น่าเกลียด
"ใช่แล้วล่ะสาวน้อย"คริสตอบแทน
"จริงเหรอค่ะ ตอนแรกคิดว่าสองคนจะกลับมาคบกันซะอีก แอบโล่งใจแปลกๆนะคะเนี้ย"ซาร่ายิ้ม
"อย่าโล่งใจไปเลยค่ะ พวกเรากำลังจะถอมหมั้นกัน"ฉันพูดอย่างอดไม่ได้
"แหม คุณเอเลนอร์ล่ะก็ ซาร่าแค่หยอกเล่นเองค่ะ"
"ล้อเล่นแบบนี้รอให้สนิทกันก่อนน่าจะดีกว่านะคะ"ฉันยิ้ม ซาร่าหน้าเหวอไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน
"หิวจังเลยค่ะ พวกเราไปกินข้าวกันดีกว่านะค่ะ"ซาร่ารีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะเอามือมาควงลูอิสแล้วเดินนำเข้าไป โดยที่ฉันก็ไม่ยอมปล่อยมือที่จับไว้ เดินตามไปติดๆ
"ไง มาแล้วเหรอ"ทันทีที่เข้ามาถึงในห้องนั่งเล่น ทุกคนก็รออยู่ที่นั่น เลียมเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง
"สวัสดีค่ะ"ซาร่าเอ่ยทักทุกคนอย่างร่าเริง ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่ระวัง
"ไม่ได้นะ เธอต้องระวังกว่านี้อย่านั่งกระแทกแรงๆ"คริสว่า "ทำอะไรคิดถึงเด็กในท้องด้วย"
"วันนี้เราสั่งพิซซ่ากันมา ซาร่าจะกินได้รึเปล่า"ลูอิสขมวดคิ้วอย่างกังวล
"กินได้ ซาร่าชอบพิซซ่า"ซาร่าตอบ
"กินได้ แต่ถ้าได้กินอะไรที่มีประโยชน์กว่านี้ก็คงดี"คริสตอบอย่างอ่อนใจ
"ฉันเตรียมอาหารที่เหมาะกับคุณซาร่าไว้เผื่อแล้วค่ะ มีซุปผักโขมกับพวกผลไม้"อีฟเดินออกมาจากในครัว
"ดีมากเลย"คริสยิ้ม
"ขอบคุณมากนะ เรียกซาร่าเฉยๆก็ได้"ซ่าร่ายื่นมือออกไปจับ
"ฉันชื่ออีฟ"อีฟแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร
"เดี๋ยวฉันออกไปรับพิซซ่าก่อนนะ"ฉันได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นพอดี จึงเดินไปเปิดประตู
"พิซซ่ามาส่งแล้ว"แดนยืนยิ้มกว้าในชุดยูนิฟอร์มสีแดงของร้านพิซซ่า
"ไปช่วยงานแม่อีกล่ะสิ"ฉันทัก แม่ของแดนมีร้านพิซซ่าเล็กๆที่ลูกค้าแน่นตลอด
"ใช่"แดนบอกสีหน้าเบื่อหน่าย แต่ฉันรู้ว่าจริงๆแดนรักแม่มากจนยอมไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนเพื่อมาช่วยงานที่ร้าน
"ทำไมช้าจัง"ลูอิสเดินออกมาดูที่หน้าบ้าน
"ไง ไอ้หัวแครอท"แดนทักอย่างกวนๆ "มีลูกมีเมียแล้วหนิ ไหนพามาแนะนำหน่อยสิ" แดนแซว
"หุบปากไปเลยไอ้พริกหยวก"ลูอิสว่า วันนี้แดนใส่ชุดแดงดูไปดูมาก็คล้ายอยู่เหมือนกัน
"แซวเล่นนิดๆหน่อยๆทำเป็นโมโห ฉันไปล่ะพิซซ่านั้นแม่บอกให้เอเลนอร์ฟรี ว่างๆก็แวะไปที่ร้านบ้างนะ แม่คิดถึง"แดนโบกมือลา ก่อนจะขี่มอเตอร์ไซด์คันเล็กๆออกไป
"ไอ้นี่มันหาเรื่องฉันตลอดเลย"ลูอิสบ่น
"นายนั่นแหละชอบแกล้งเขา ยังจะแก้ตัวอีก"ฉันบ่น ถือพิซซ่ากับไก่ทอดไว้ทั้งสองมือ
"ไม่จริงสักหน่อย"ลูอิสว่า ก่อนตะก้มลงมาจูบเร็วๆ แล้วเอาของไปถือเองทั้งหมด
"นายนี่มันฉวยโอกาสจริงๆเลย"ฉันตะโกนตามหลัง ก่อนจะเดินตามเข้าไป
"นี่ฉันต้องนอนเฉยๆแบบนี้จริงๆเหรอค่ะ"ซาร่าที่พักอยู่บนเตียงตัวใหญ่ในห้องรับรองแขก อีฟย้ายไปนอนกับเอเลนอร์
"ใช่แล้ว อีกไม่กี่อาทิตย์ก็คลอดแล้ว ทนหน่อยนะ"คริสยิ้มอย่างใจดี
"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพวกเราจะช่วยกันดูแลเอง นายกลับไปเถอะ"ลูอิสพูดขึ้นอย่างเอาแต่ใจ
ฉันยืนมองลูอิสที่มีสีหน้าไม่พอใจตั้งแต่เห็นคริสเข้ามาในบ้านแล้ว ไม่ใช้ฉันจะไม่รู้เหตุผลนะแต่ครั้งนี้เขาควรจะมีเหตุผลสักหน่อย
"คริสอยู่ที่นี่นะค่ะ พักที่ห้องข้างๆนี่จะได้สะดวกๆ"ฉันจัดการเสร็จสับ พยายามไม่สนใจคนที่หน้าบูดบึ้ง
"งั้นพวกฉันจะพักที่นี้ด้วย"ลูอิสพูดขึ้นมาอย่างดื้อดึง
"ห้องพักมันไม่พอแล้ว พวกนายจะนอนรวมกันในห้องเดียวกันได้ไง"ฉันว่า
"พวกฉันนอนได้อยู่แล้ว สบายมาก ใช่ไหมพวกนาย"ลูอิสว่า หันไปหาเพื่อนๆที่พากันส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย
"ห้องนี้ก็กว้างนะคะ มานอนด้วยกันก็ได้"ซาร่าหัวเราะคิกคัก
"ไม่ได้"ฉันรีบตัดบท
"เอางี้"อีฟพูดอย่างใจเย็น "เดี๋ยวพวกนายไปนอนกับคริสคนหนึ่ง"ฉันว่าพลางหันไปหาคริสที่หันยกมือบอกว่าโอเค "แล้วเดี๋ยวฉันจะมานอนกับซาร่า พวกนายที่เหลือก็เลือกเอาละกันว่าใครจะนอนกับเอเลนอร์"อีฟยักใหล่ ลูอิสยกมือขึ้นคนแรก ก่อนที่เหลือจะพากันยกมือหน้าสลอน ไม่สนใจลูอิสที่สั่งให้เอามือลง
"งั้นฉันนอนกับคริสแล้วกัน"เลียมรีบตัดช่องน้อยแต่พอตัว
"พวกนายเอามือลงเดี๋ยวนี้นะ"ลูอิสตะโกนบอก
"ไม่ ฉันไม่อยากนอนเบียดกับพวกอ้วนพวกนี้"แฮร์รี่บอก
"เซนมันนอนดิ้นจะตาย เดี๋ยวโดนถีบ ไม่เอาหรอก"ไนออลว่าบ้าง
"ฉันไม่ได้ดิ้นนะ นายต่างหากที่ชอบมากัดคนอื่น ฝันถึงอาหารอยู่ล่ะสิท่า"เซนว่าบ้าง
"เอางี้ ถ้าพวกนายยอมให้ฉันนอนกับเอล ฉันจะเลี้ยงnanchoนายสองครั้งเลย สั่งไม่อั้น"ลูอิสหันไปทางไนออล
"สามครั้งล่ะกัน"ไนออลว่า
"ได้"ลูอิสกัดฟัน ท่าทางกระเป๋าคงเบาแน่ "แล้วเวลาพวกนายไปเดตกับเพอร์รี่ หรือบรรดากิ๊กๆฉันจะขับรถล่อปาปารัสซี่ให้เอง"ลูอิสหันไปทางแฮร์รี่กับเซน
"วันละสองครั้งสองเดือน"แฮร์รี่ต่อรอง
"นายจะเดตอะไรขนาดนั้น"ลูอิสโวย
“เฮ้ ฉันกำลังอยู่ในวัยค้นหาความรักนะ”แฮร์รี่ว่า พอเห็นหน้าแฮร์รี่ ลูอิสก็ต้องยอมตกลงอย่างเสียงไม่ได้ เดี๋ยวมันจะเรียกมากกว่านี้
"ฉันขอเสื้อยืดคอเลคชั่นใหม่ด้วยตัวหนึ่ง"เซนว่า ลูอิสพยักหน้า พอมีโอกาสก็ดึงเงินออกจากกระเป๋าเขากันใหญ่
"งั้นตกลงตามนี้ จบเรื่องแยกย้ายได้"อีฟว่า พลางเดินออกจากห้องตามด้วยหนุ่มๆ ทิ้งฉันไว้กับหมาป่าที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ฉันจะรอดไหมเนี้ยคราวนี้
ความคิดเห็น