คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ข้างๆ
ตอนที่5
"เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง"ไซม่อนยืนประจันหน้ากับผม ผมรู้ดีว่าเรื่องนี้ร้ายแรงที่สุดในบรรดาทุกเรื่องที่ผมก่อขึ้น ผมถึงถูกเรียกตัวกลับมาเคลียร์เรื่องนี้ทันที โดยที่คนอื่นๆยังโดนบังคับไม่ให้ออกจากฟาร์มไปไหนเด็ดขาดในช่วงนี้
"ขอโทษจริงๆฮะ"
"เราจะแถลงข่าวกันยังไง ในเมื่อนายยังไม่แน่ใจเลยว่าเด็กในท้อง เป็นลูกของนายรึเปล่า"ไซม่อนถอนหายใจ
"ผมไม่แน่ใจจริงๆ วันนั้นผมเมามาก"ผมพยายามนึก แต่ก็นึกไม่ออกจริงๆ ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น เรื่องก็นานมากแล้ว
"ฉันปวดหัวจริงๆ ก่อเรื่องได้ไม่เว้นแต่ละวัน"ไซม่อนว่า
"ผมขอโทษจริงๆฮะ"ไซม่อนมองคนที่พูดคำว่าขอโทษมาหลายครั้งในสองชั่วโมงที่พวกเขาคุยกัน ลูอิสที่อารมณ์ดีตลอดเวลา ตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม
"เอาล่ะ พวกเราคงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอให้เด็กคนนั้นคลอดออกมาเสียก่อน ดีนะที่กำหนดคลอดแค่อาทิตย์หน้า"ไซม่อนพยายามคลี่คลายปัญหา
"แล้ว ผู้หญิงคนนั้นเธออยู่ไหนฮะ ผมอยากคุยกับเธอหน่อย"ผมตัดสินใจต้ังแต่เดินทางมาที่นี้แล้ว ว่าจะลองขอคุยกับเธอดูสักครั้ง เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น
"มันจะดียังไง ถ้านายไปเจอกับผู้หญิงคนนั้น"ไซม่อนที่มองเห็นความยุ่งเยิงที่อีกหลายวันกว่าจะแก้กันเสร็จ
"อย่างน้อย ผมก็อยากรู้ว่าเธอต้องการอะไร ทำไมถึงทำแบบนี้แทนที่จะโทรมาคุยกันก่อน"ผมเป็นคนที่ทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ให้คนที่ผมมีอะไรอะไรด้วยเสมอ เผื่อพวกเธอมีปัญหาอะไร อย่างน้อยจะได้ติดต่อมาได้
"เมื่อเช้าฉันส่งคนไปที่บ้านของเขามาแล้ว เด็กคนนั้นไม่พูดอะไรสักคำ ที่ควรกังวลคือพ่อของเด็กคนนั่นต่างหาก เขาดูแปลกๆชอบกล เหมือนเขาจะเป็นคนเริ่มต้นเรื่องนี้"ไซม่อนว่า
"ผมยิ่งต้องพบเธอฮะ อย่างน้อยถ้าเป็นผมเธอน่าจะยอมพูดอะไรบ้าง"ผมว่า
"งั้นฉันจะให้คนไปรับเธอมาที่นี่ นายไปรอที่ห้องพักก่อนก็ได้ ท่าทางนายควรจะนอนสักงีบนะลูอิส"ไซม่อนบอก ท่าทางเหนื่อยๆของคนตรงหน้าทำให้ไซม่อนอดห่วงไม่ได้
"ขอโทษนะคะ"เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เข้ามาสิ"ไซม่อนอนุญาติ
"สวัสดีค่ะ"เอเลนอร์เดินเข้ามา ในชุดที่ดูภูมิฐาน
"มาได้ไงเนี้ย เอเลนอร์"ไซม่อนเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง
"พวกหนุ่มๆที่บ้านเป็นห่วงลูอิสมาก เลยเตะหนูออกจากบ้านมาดูว่าเขายังโอเครึเปล่า"เอเลนอร์ว่า พลางมองมาที่ผมอย่างเป็นห่วง
"ฉันโอเคเอล บอกพวกนั่นว่าอย่าเครียดไป"ผมว่า เอเลนอร์ขมวดคิ้วเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง ก่อนจะกลับมายิ้มอย่างรวดเร็ว
"หนูว่าลูอิสควรจะพักสักหน่อย ถ้าคุณลุงไม่ว่าอะไร"เอเลนอร์หันไปคุยกับไซม่อน
"ไม่หรอก นี่ก็ไห้ไปพักอยู่ สภาพดูไม่ได้เชียว หนูรีบพาไปเลยๆ"ไซม่อนว่า
"ผมยังไหวอยู่นะ"ผมแย้ง แต่สายตาสองคู่ที่จ้องมาบอกให้ผมนั่งเงียบๆเรียบร้อยเหมือนเดิมดีแล้ว
"ขอบคุณมากนะคะ"เอเลนอร์ว่า พลางเดินนำไปที่ชั้นบนสุดของตึก ที่มีห้องพักของพวกเขาอยู่
"พวกนั้นเป็นยังไงบ้าง"ผมถามหลังจากนั่งลงบนโซฟาที่คุ้นเคย รู้สึกดีชะมัด
"ก็วุ่นวายสุดๆ"เอเลนอร์เล่า พลางเดินไปเปิดม่านให้ห้องสว่าง "ทุกคนเอาแต่นั่งเงียบๆจนบรรยากาศที่บ้านเครียดไปหมด เลียมเลยโทรไปเล่าให้ที่บ้านนายฟัง ไนออลก็ขนของกินออกมาจนจะหมดตู้ เดินวนไปวนมาไม่หยุด แฮร์รี่โทรหาทุกคนที่เขารู้จักเผื่อจะช่วยอะไรได้ โทรหาแม้กระทั่งนักสืบ เซนนี่ก็นิ่งเหมือนถอดวิญญาณออกจากร่างเลย ฉันก็เลยมาอยู่ที่นี่ มาดูแลนายแล้วดูว่านายโอเคขึ้นไหม เผื่อพวกนั้นจะได้กลับมาเป็นผู้เป็นคนบ้าง"เอเลนอร์ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ
"พวกนั้นก็เครียดเกินไป ฉันก็บอกแล้วว่าอย่าคิดมาก"ผมว่า แต่ก็แอบซึ้งใจที่เพื่อนห่วงขนาดนี้
"พวกนั้นรักนายมากนะ นายอย่าแบกทุกอย่างไว้คนเดียวสิ"เอเลนอร์หันมามอง จับไหล่ของผมให้ตั้งตรง
"เอล ขอนอนหน่อยนะ"ผมว่าก่อนจะนอนลงไปบนตักเธอ
"นายนี่นะ"เอลบ่นงึมงัมแต่ก็ไม่ได้ผลักผมออกไป
"เอลโกรธไหม ที่ฉันทำผิดเรื่องแบบนี่อีกแล้ว"ผมถามออกไป เอเลนอร์เงียบไป ก่อนจะเอามือมาจับผมของผมเล่นเบาๆ
"นายเครียดเรื่องนี้เหรอเนี้ย ฉันแอบดีใจนะเนี้ย"เอเลนอร์หัวเราะ "แต่นายไม่ต้องกังวนไปหรอก ถึงฉันจะโกรธหรือเสียใจ แต่นี่มันก็ไม่ใช่เวลาที่เหมาะเลย ฉันไม่ใช่คนที่จะทิ้งนายไปในสถานการณ์แบบนี้ได้หรอกนะ"เอเลนอร์ยิ้ม
"เอล ฉันรักเธอนะ รักมากที่สุด"ผมยิ้ม ที่ผมบอกเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ การกลับมาคบกันครั้งนี้เธอดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจริงๆ
"นายก็น่าจะรู้ว่าฉันรู้สึกยังไง คงไม่ต้องบอกหรอก"เอเลนอร์ว่า ผมยื่นมือไปบีบจมูกเธอเบาๆ
"ขี้โกงตลอดเลย"ผมว่า มองตาสีน้ำตาลคู่นี้แล้ว รู้สึกเหมือนเรื่องทั้งหมดจะจบลงด้วยดีเลย
"ถึงฉันจะเคยตามจีบนายมาก่อน แต่ฉันก็เขินเป็นนะ"เอเลนอร์แก้มเป็นสีชมพูทั้งสองข้าง ผมหัวเราะ
"แก้มแดงเชียวนะ"ผมแซว เธอเลยเอาหมอนมาตีอัดหน้าผมเต็มแรงหลายที่ โหดเสมอจริงๆ
"เงียบเลย ไม่งั้นก็ลุก"เธอว่า
"เงียบแล้วๆ"ผมว่า เอเลนอร์หยิบนิตยาสารบนโต๊ะมาเปิดอ่าน
"ขอบคุณนะ ขอบคุณ"เสียงลูอิสพึมพำแปลกๆ เอเลนอร์ก้มลงมาดู
"หลับแล้วนี่เอง"เธอว่า "มันจะผ่านไปด้วยดีนะ ฉันรับรอง" เอเลนอร์ก้มลงไปจูบลูอิสที่หน้าผาก ก่อนจะพิงไปกับโซฟาแล้วหลับไปอีกคน
ความคิดเห็น