คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ปลอดภัยแต่ใจหวิว
ตอนที่ 13
Louis
"นั่นใคร"เสียงตะโกนมาจากห้องครัว
"อีฟ พวกเราจะเข้าไปแล้วนะ ใจเย็นๆ"เลียมตะโกนบอก พวกเราเริ่มใจชื้นเมื่อมีเสียงตอบกลับมา
"อย่าเข้ามา ระวังนะ"อีฟตะโกนออกมาอย่างตื่นตระหนก
"ตรงนี้ไม่มีใคร"เซนรีบมองสำรวจไปรอบๆ
"ไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"เสียงผู้ชายดังมาจากประตูที่พวกเราเพิ่งเดินผ่านเข้ามา ผมกำไม้เบสบอลในมือแน่น รีบหันกลับไป
เคร้งง!!
"ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ"ผมตะโกนออกมาสุดเสียง ใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม้เบสบอลในมือตกกระแทกพื้นพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างรื่นเริงของเดวิส ผมไม่เคยกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เอเลนอร์หน้าซีดเผือด กัดปากตัวเองกลั้นความตกใจ ความกลัวเอาไว้ น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มเงียบๆอยู่ในแขนที่รัดแน่นของเดวิส มีดอันใหญ่จี้อยู่ที่คอ ผมวิ่งเข้าไปหาอย่างลืมตัว ดีที่เลียมมาจับไว้ทัน
"ใจเย็นๆ"เดวิสหัวเราะอย่างหน้ารังเกียจ "ฉันไม่อยากจะทำอะไรสาวน้อยคนนี้หรอก บอกให้ยัยหนูอีกคนพาลูกฉันออกมาจากห้องใต้บันไดนั้นเดี๋ยวนี้"
"ขอร้อง อย่าทำอะไรเธอเลย ปล่อนฉันนะ"ผมแทบจะหมดแรง พยายามดิ้นออกมาจากเลียม คิดหาทางที่จะเอาเอลออกมาจากสถานการณ์นี้โดยไม่ทำอะไรโง่ๆซะก่อน ผมไม่ควรให้เธอออกห่างตัวไปเลย ควรจะดูแลใด้ดีกว่านี้!!
"อีฟ"ไนออลและเซนรีบเดินไปดูห้องใต้บันใดที่อยู่ใกล้ๆกันในครัว
"อีฟ ออกมาเถอะ พวกเราจะช่วยกันนะ"ไนออลพยายามปลอบ เพื่อให้เธอเปิดประตู
"ซาร่าแย่แล้ว"เสียงอีฟตอบกลับมากลับมา
"เปิดประตูเถอะ พวกเราจะเข้าไปได้"เซนพูดอย่างร้อนใจ ก่อนที่จะได้ยินเสียงปลดกลอนประตู
"ไม่เป็นไรนะๆ"ไนออลรีบจับอีฟเอาไว้ ลูบหลังให้เธอหายตกใจ
"ซาร่าจะคลอดแล้ว"อีฟกระซิบบอก
"เรียกรถพยาบาลเร็ว"เซนว่า ก่อนที่จะวิ่งหาโทรศัพท์ก็โดนอีฟดึงไว้
"เดี๋ยว ฉันแอบโทรเรียกแล้วตอนแอบในห้อง"อีฟกระซิบบอก พลางส่งโทรศัพท์ในมือให้เซน
"ออกมารึยัง เวลามีไม่มากนักหรอกนะ"เรียกเดวิสตะโกนเร่ง
"เกิดอะไรขึ้น"อีฟถามอย่างตกใจ ก่อนจะวิ่งออกไปดู แล้วชะงักค้าง เอเลนอร์!!
"ไหนซาร่าล่ะ"เดวิสถาม
"เธอไม่สบาย เราต้องโทรเรียกรถพยาบาลนะคะ"อีฟพยายามตั้งสติ พูดอย่างใจเย็น
"เป็นอะไร แกเป็นคนทำใช่ไหม"อยู่ๆเดวิสก็ตะคอก เหวี่ยงมีดมาทางเธออย่างคนไร้สติ แต่โชคดีที่ไม่โดนเฉียดอีฟแค่คืบ แฮร์รี่รีบดึงตัวเธอออกมาอย่างตกใจ
เดวิสเอามีดไปจ่อเอลเหมือนเดิม เซนอุ้มซาร่าออกมาจากห้องไต้บันไดมานั่งพิงฝาผนังห่างๆ หากรถพยาบาลมาเมื่อไหร่ก็พร้อมส่งตัวไปได้อย่างรวดเร็ว อีฟเห็นแววตาที่เดวิสมองไปที่ซาร่าก็รู้ว่าเขาก็รักเธอ
สถานการณ์เริ่มไม่สู้ดี มองไปรอบๆห้อง เลียมกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ลูอิสใม่ให้ทำอะไรวู่วาม เซนคอยดูแลซาร่าอยู่ใกล้ๆ มีไนออลค่อยช่วย เธอต้องตั้งสติแล้วช่วยทุกคนให้ผ่านไปได้อย่างปลอดภัย
"คุณเดวิสคะ"อีฟเริ่มพูดอย่างนุ่มนวล "หนูรู้นะคะจริงๆคุณรักซาร่ามาก คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ค่อยๆคุยกันดีกว่า วางมีดลงเถอะนะคะ"อีฟพยายามรวบรวมความกล้าน้อยนิดเกลี้ยกล่อม ก่อนจะค่อยๆเดินออกมาจากด้านหลังของแฮร์รี่ที่มายืนขวางระหว่างเธอกับเดวิสออกไปช้าๆ
"เฮ้!"แฮร์รี่รับคว้ามืออีฟเป็นเชิงห้าม เธอจึงหันไปบอกเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร
"แกก็จะแจ้งตำรวจมาจับฉันใช่ไหมล่ะ"เดวิสตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว เหวี่ยงเอเลนอร์หนีไปอีกทางอย่างแรง เริ่มมีรอยเลือดเล็กที่คอของเธอ
"หยุดนะ"ลูอิสตะโกนออกมา พยายามดิ้นให้หลุดจากเลียมที่รัดไว้แน่น
"คุณเดวิสดูที่ซาร่าสิค่ะ เธอกำลังเจ็บมากเลย คุณควรไปอยู่ใกล้ๆเธอไม่ใช่เหรอคะ"อีฟพูดต่อ ชี้ไปที่ซาร่า พยายามให้เดวิสรู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ พลางส่งกำลังใจให้เอเลนอร์ผ่านทางสายตา ให้เธอทนอีกหน่อย ดวงตาของเดวิสฉายความลังเลออกมาเมื่อมองไปที่ซาร่า
"ปล่อยเอลเถอะครับ ได้โปรด" ลูอิสก้มหัวขอร้อง กลัวเหลือเกินว่าเอลจะเป็นอะไรไป ยอมทิ้งอีโก้ทุกอย่างๆ เลียมเริ่มคลายแขนที่รัดลูอิสไว้
"คุณเดวิสคะ ค่อยๆคิดให้ดีนะคะ ใจเย็นๆแล้วค่อยๆวางมีดลงนะคะ"อีฟพยายามเกลี้ยกล่อม ลูอิสจ้องไปที่เดวิสตาไม่กระพริบ ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆ แต่ก่อนที่จะทันได้ทำอะไร! เดวิสก็ผลักเอเลนอร์ออกไปด้านข้างอย่างแรง เขารีบกระโจนเข้ารับเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะกระแทกผนัง เขารีบกอดเธอไว้แนบอก ร่างที่สั่นเทาบอกให้เขารู้ว่าจริงๆเธอกลัวมากแค่ไหน
"ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่เป็นไร"เขาลูบศรีษะเอเลนอร์เบาๆ กอดเธอแน่นเพื่อบอกตัวเองเช่นกันว่าเธอปลอดภัยแล้วจริงๆ
"พ่อคะ"ซาร่าเรียกเสียแผ่วเบา เดวิสเดินไปหาแบบไม่มีสติ เลียมรีบดึงเซนกับไนออลออกมาห่างๆ แล้วเอาตัวเองบังไว้
"ขอโทษ พ่อขอโทษนะลูก นี่พ่อทำอะไรลงไป"เดวิสร้องไห้โฮทรุดตัวนั่งลงข้างซาร่า ราวกับเพิ่งรู้สึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำผิดต่อลูกของตัวเอง
"..."
"ยกโทษให้พ่อได้ไหม"เดวิสพูดขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะทันได้พูดอะไร เสียงกริ่งก็ดังขึ้น
"พวกแกตามใครมา"เดวิสเริ่มเข้าโหมดน่ากลัวอีกครั้ง ซาร่าพยายามกระเถิบหนีออกมา โดยมีเลียมและทุกคนวิ่งเข้าไปช่วยอุ้มออกมา
"ใจเย็นๆนะคะ"อีฟพูดละลำละลา จนไม่รู้ว่าเธอบอกเดวิสหรือตัวเองกันแน่ เธอเอาตัวบังสายตาเดวิสไว้ ไม่ให้เห็นเซนที่แอบเดินไปเปิดประตู
"พวกแกมันไว้ใจไม่ได้เลย"เดวิสดึงมีดที่ซ่อนไว้ออกมาอีกครั้ง เลียมดึงอีฟออกมาสุดแรง จนเซไปด้วยกัน ก่อนที่เดวิสจะวิ่งมาทางที่พวกเขายืนอยู่!!
"หยุดนะ นี่ตำรวจ ทิ้งอาวุธแล้วหมอบลงกับพื้น"เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายเดินเข้ามาในบ้านพร้อมปืนในมือ จ่อไปที่เดวิสที่หยุดนิ่ง
"พวกแกต้องตาย"เขากระซิบเบาๆ หัวเราะร่าราวกับคนไม่มีสติอีกแล้ว ก่อนจะวิ่งไปทางลูอิสกับเอเลนอร์ที่อยู่ใกล้ที่สุด ลูอิสรีบพลิกตัวมาบังไว้ กอดเอลไว้แน่น ขอแค่เอลปลอดภัยก็พอ
"ไม่นะลู"เอเลนอร์ร้องลั่น น้ำตาไหลพราก
ปัง!!
เคร้งงง!
"พ่อ"ซาร่ากรี๊ดร้องออกมา
เสียงปืนดังขึ้น มืดในมือเดวิสตกลงไปที่พื้น มีเลือดไหลออกมาอาบไปทั้งแขนทั้งสองข้างจนแดงฉาน เดวิสใช้มืออีกข้างกุมข้างที่โดนกระสุนไว้ก่อนที่ตำรวจจะเข้าไปจับกุมตัวออกไป
"อย่าทำรุนแรงนะค่ะ พ่อแค่ไม่สบาย"ซาร่าร้องบอกเท่าทีจะทำได้ อีฟหันมามองเธอ ก่อนจะรีบวิ่งตามตำรวจออกไป
"คุณตำรวจคะะ.."ซาร่าพูดด้วยเสียงแผ่วเบา กลั้นความเจ็บท้องเอาไว้ เซนรีบกุมมือเธอ
"ไม่ต้องห่วงนะ อีฟตามไปแล้ว พ่อเธอปลอดภัยแน่ๆ"เซนปลอบด้วยเสียงที่ชวนอุ่นใจ ซาร่ามองเข้าไปในตาสีน้ำตาลเข้ม ก่อนจะพยักหน้าเพราะรู้สึกปลอดภัยแบบบอกไม่ถูก
Eleanor
"ปลอดภัยแล้วครับ มีใครบาดเจ็บรึเปล่า"ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามาถาม
"รถพยาบาลมารึยัง"เลียมถามขึ้นมาทันที
"เป็นอะไรรึเปล่า"ลูอิสกระซิบถามฉันเบาๆ ฉันส่ายหน้าเพราะเริ่มหายตกใจแล้ว "ดีแล้ว ใจหายหมดเลยรู้ไหม"เขาพูดเบาๆ ก่อนจะค่อยๆคลายแขนออก
"ขอบใจนะ"ฉันตอบ ลูอิสยิ้มนิดๆ ก่อนจะลูบผมฉันเบาๆ
"โอ๊ยยย เจ็บจังเลย"เสียงซาร่าร้องขึ้น ลูอิสสัดุ้งเฮือก
"ซาร่า!!"ลูอิสทำท่าตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปดูซาร่าที่นั่งอยู่ไม่ไกลทันที ฉันนั่งมองด้วยความรู้สึกประหลาด ก่อนจะรีบสะบัดศรีษะให้มันหายไป แล้วเดินเข้าไปหาซาร่าอีกคน
"ไม่เป็นไร"ซาร่าบอกอย่างเหนื่อยอ่อน ที่ขาเปลื้อนไปด้วยน้ำใสๆ ฉันรู้ว่าซาร่ากำลังจะคลอด เลยรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเตรียมคลอดจากด้านบนห้อง
"รถพยาบาลมาช้าจังวะ เจ็บมากไหม ทนอีกนิดนะ"ลูอิสบ่น ก่อนจะหันไปพูดกับซาร่าอย่างอ่อนโยน เขาค่อยๆใช้แขนเสื้อเช็ดเหงื่อบนหน้าของซาร่าออกช้าๆ
"รถพยาบาลมาแล้ว"ไนออลที่ออกไปคุยกับตำรวจด้านนอกเดินเข้ามาตะโกนบอก ลูอิสรีบอุ้มซาร่าออกไปที่รถพยาบาลทันที
"ลู เอาของไปด้วย" ฉันรีบวิ่งลงมายื่นกระเป๋าให้ แต่เหมือนลูอิสจะไม่ได้ยิน เขารีบขึ้นไปบนรถพยาบาลพร้อมซาร่าแล้ว โดยที่ไม่เห็นฉันที่ยืนอยู่เลย
"เลียมไปดูลูด้วย"เซนรีบดันเลียมขึ้นไปอีกคน ตอนนี้ลูอิสกำลังร้อนใจ กลัวจะเกิดเรื่อง
"เอลไม่เป็นไรนะ"อีฟเดินไปตบไหล่ฉันที่ยืนเหม่อ มองดูรถพยาบาลวิ่งออกไป
"อือ"ฉันมายิ้มให้อีฟ อีฟรีบกอดฉันไว้ โง่จริงๆเวลาแบบนี้ทำไมยังรู้สึกน้อยใจได้นะ ฉันมันงี่เง่าจริงๆ ขอบตาเริ่มร้อนๆ
"เดี๋ยวรบกวนไปให้ปากคำที่โรงพักด้วยนะครับ"ตำรวจคนหนึ่งเดินมาบอกพวกเราที่เหลืออยู่ ไนออลเดินมาโอบไหล่ฉันไว้แล้วพาเดินไปด้วยกัน พยายามทำให้ฉันร่าเริ่งขึ้น ก่อนที่เซนจะเป็นคนขับรถ พาทุกคนไปโรงพัก
ความคิดเห็น