คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ช่วยด้วย!
ตอนที่ 12
"สวัสดีค่ะ"ซาร่าทักทายอย่างสดใส ก่อนที่จะเห็นว่าใครอยู่ที่ประตู
"ไง ซาร่า"คุณเดวิสพ่อของซาร่ายิ้มทักอย่างอารมณ์ดี ซาร่าหน้าซีดเผือดแทบล้มทั้งยืน เขาตามเธอเจอแล้ว!!
"สวัสดีค่ะคุณเดวิส อุตส่าห์มาถึงที่นี่ลำบากแย่เลย"อีฟรีบแทรกตัวเขาไปตรงกลาง ให้เอเลนอร์ใช้จังหวะนี้พาซาร่าไปหลบด้านใน
"ไงสาวน้อย ฉันเอาของที่เธอลืมไว้มาคืน"เดวิสหนีบกระเป๋าเงินสีดำของอีฟไว้ระหว่างนิ้ว โบกไปมา อีฟรีบจับที่กระเป๋าหลัง มันไม่มีกระเป๋าเงินอยู่จริงๆ!!
"ขอบคุณค่ะ"อีฟรีบเอื้อมมือไปเอาคืน ดันประตูปิดอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ทัน มือแข็งแรงของเดวิสดันประตูไว้จนอีฟดันปิดไม่ได้ เดวิสสะแหยะยิ้มอย่างน่ากลัว
"จะรีบไปไหน ใจคอจะไม่เชิญให้เข้าบ้านหน่อยเหรอ"เขาใช้มือดันประตูไว้อย่างสบายๆ
"วันนี้ไม่ค่อยสะดวกค่ะ ไว้คราวหน้าแล้วกันนะค่ะ"อีฟปฏิเสธอย่างสุภาพ พยายามคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น ใช้แรงที่มีทั้งหมดพยายามดันประตูปิด
"ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ"เขาว่า ดันประตูจนเปิดออก แล้วเดินเข้าไป "บ้านสวยดีนี้"เขาว่าพลางมองไปรอบๆ
"ขอบคุณนะคะ แต่วันนี้คุณกลับไปก่อนเถอะคะ คนอยู่กันเยอะไม่ค่อยสะดวกต้อนรับ"อีฟว่า พยายามคุมสติไว้ ทั้งที่เกือบจะร้องไห้
"เยอะเหรอ"เขาหันมามองอีฟด้วยแววตาที่ดูรู้ทัน อีฟใจหาย หรือเขารู้ว่าตอนนี้ไม่มีคนอยู่ "ดีสิจะได้ครื้นเครง"เขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น อย่างถือวิสาสะ มองไปรอบๆอย่างสนใจ
"คุณ..."
"ซาร่า แกอยู่ไหนออกมาคุยกับฉันหน่อยสิ"เขาตะโกนขึ้นมาจนอีฟสะดุ้งเฮือก เดวิสทิ้งตัวลงบนโซฟา แต่สีหน้ายังนิ่งๆจนเดาไม่ออก
"ใจเย็นๆก่อนนะคะ"อีฟพยายามบอกเดวิส และคุมสติของตัวเอง
"ซาร่า ออกมาเดี๋ยวนี้"เขาตะโกนดังขึ้นอีก
"หวัดดีค่ะพ่อ"ซาร่าเดินลงมาจากข้างบน โดยเอลประคองอยู่ข้างๆ สีหน้าซีดเซียว
"ไงแก สบายเลยสินะ ทิ้งฉันให้คนอื่นจับใส่โรงพยาบาลบ้า"เดวิสพูดท่าทางเหยียดหยาม
"พ่อจะได้หายไงคะ พ่อไม่สบายนะคะ"ซาร่าพยายามพูดดีๆ อย่างใจเย็น
"เอล"อีฟสะกิดเอเลนอร์เบาๆไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต เอลพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้
"..."
"ไปตามพวกผู้ชายมา"อีฟว่า เอลหันมามองหน้าเพื่อน แล้วจะให้ทิ้งพวกเขาไว้กับหมอนี้ได้ยังไงแต่เมื่อเห็นแววตาของอีฟ ก็รู้ว่าอีฟคงมีแผนและตัดสินใจแล้ว พวกเขามองไปยังการโต้เถียงที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
"จะรีบมานะ ดูแลตัวเองดีๆ"เอเลนอร์กระซิบ
"แกมันเลวซาร่า เลวเหมือนแม่ของแก"เสียงตะโกนดังขึ้น เดวิสลุกขึ้นยืนชี้หน้าซาร่า
"แกมันก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันหรอก"ซาร่าด่าสวนขึ้นมา สถานการณ์เริ่มแย่
"ไม่แย่ไปกว่าดันไปท้องกับใครมาก็ไม่รู้ ดีแค่ไหนแล้วที่ไอ้นักร้องหน้าโง่นั่นมันฉลาดน้อย"เดวิสสวนกลับ
"ไม่จริง เด็กคนนี้เป็นลูกของลูอิส"ซาร่าเถียง
"หึหึ"เดวิสหัวเราะในคอ "ไม่ใช่ ไอ้นั่นมันชู้ นี่จำไม่ได้เหรอ แกมันร่านไปทั่ว"เดวิสว่า แล้วหัวเราะลั่น อีฟและเอเลนอร์นิ่งเหมือนกับช็อคไปแล้ว คนคนนี้ไม่สบายแน่ๆ
"ไอ้คนเลว"ซาร่าร้องไห้เหมือนสติหลุดไปแล้ว พ่อของเธอทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
"จริง โธ่ เด็กน้อยผู้หน้าสงสาร"เสียงเดวิสพูดขึ้นยิ้มอย่างน่ารังเกียจ เอเลนอร์รีบวิ่งออกไปจากบ้านไปตามคนมาช่วย ภาวนาขอให้มันผ่านไปด้วยดี
ฉันวิ่งออกมาด้วยเท้าเปล่า ก้อนหิน หนามแทงเท้าก็ไม่ทำให้ฉันชะลอ รีบให้เร็วที่สุดที่จะวิ่งได้ มือข้างหนึ่งกดโทรศัพท์โทรหาตำรวจไปด้วย
"พวกนาย ช่วยด้วย"ฉันรีบตะโกนทันทีที่เห็นแฮร์รี่กันเลียมนั่งพักอยู่ไม่ไกล
"เกิดอะไรขึ้น"ทั้งสองคนลุกขี้นอย่างตกใจ รีบมาจับตัวฉันไว้
"ช่วยด้วย...กลับบ้าน"ฉันพยายามพูดด้วยเสียงเหนื่อยหอบ กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
"เกิดอะไรขึ้น"เลียมจับไล่ฉันไว้ทั้สองข้าง ก้มตัวลงมาสบตาแล้วถามพยายามให้ฉันตั้งสติและพูดชัดๆ แต่แววตาเริ่มฉายแววกังวลจนเห็นได้ชัด
"ซาร่า พ่อซาร่ามาที่บ้าน"ฉันพูดเสียงสั่น พยายามตั้งสติรวบรวมคำพูด ตัวเริ่มสั่นจากความเครียดและความกลัว
"อะไรนะ"ทั้งสองคนตะโกนขึ้น พวกเขารีบวิ่งไปที่บ้านพลางเรียกคนที่เหลืออย่างรีบร้อน ฉันวิ่งตามไปแบบไม่ค่อยมีสติ ปาดน้ำตาไปพลางเหมือนทุกอย่างเป็นฝันร้าย ห่วงเพื่อนทั้งสองคนจนได้แต่ร้องไห้
"อีฟ ซาร่า"เลียมตะโกนเรียกทันทีที่เข้ามาในบ้าน แฮร์รี่รีบหยิบของใกล้ๆมือที่พอจะเป็นอาวุธได้ส่งให้เพื่อนทุกคน
"เอล ไปรอด้านนอกนะ ขอร้อง"ลูอิสหันมาบอกฉันพร้อมกอดไว้แน่น สีหน้าเขาเครียดมาก ฉันพยักหน้ารับกับอกของเขาก่อนจะเดินออกไปรอนอกบ้าน เดินไปมาอย่างกังวล ก่อนที่จะรู้สึกถึงบางอย่างจากด้านหลัง ฉันตัดสินใจหันกลับไป ตาทั้งสองเบิกกว้าง
"กรี๊..."
ความคิดเห็น