คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : อย่านะ
ตอนที่ 11
"น่าจะครบแล้วนะ"อีฟไล่สายตาไปตามรายการยาวเหยียดที่โดนฝากซื้อ
"ขนมทั้งนั้นเลย"ฉันมองไปในรถเข็นที่กว่าครึ่งเป็นขนมที่แสนจะไร้ประโยชน์ แล้วเข็นรถไปจ่ายเงิน แล้วช่วยกันหิ้วของไปที่รถ
"เดี๋ยว"อีฟร้องให้ฉันหยุดเสียงดังลั่น สายตามองไปที่ด้านนอก ผ่านกระจกใสที่ประตูห้าง
"ทำไมเหรอ"ฉันมองตามไป
"รถสีดำนั้นดูหน้าสงสัยนะ"อีฟว่า "อย่าเพิ่งไปเลย เดี๋ยวให้รปภ.ไปส่งดีกว่า"
"เฮ้ย กังวลไปรึเปล่าเนี้ย"ฉันหัวเราะ
"เอาเถอะ กันไว้ดีกว่าแก้ เห็นในหนังหลายเรื่องแล้ว ไอ้โดนจับใส่รถเนี้ย"ฉันพยายามกลั้นหัวเราะ นี่จำมาจากหนังเหรอเนี้ย แต่พอเห็นหน้าเครียดๆของเพื่อนก็ขำไม่ลง
"โอเคๆ ลุงคะ ไปส่งพวกหนูที่รถหน่อยได้ไหม" ฉันตะโกนเรียกยามแถวๆนั้น
"ดูนั่นดิ"อีฟชี้ไปที่ข้างรถสีดำที่มีผู้ชายร่างสูงใหญ่ ใส่เสื้อฮูดปิดหน้าปิดตา ในมือคีบบุหรี่และกำลังพิงรถของพวกเรา
"คงไม่ให้พ่อของซาร่าใช่ไหม"ฉันร้องขึ้นมา หลังจากเพ่งมอง เขาตามมาถึงนี่เลยเหรอ
"เอาไงดี โทรแจ้งตำรวจเลยดีไหม"อีฟว่า
"มีอะไรรึเปล่า"ลุงรปภ เดินเข้ามาถาม
"คนนั้นเขาตามพวกเรามาค่ะ"ฉันหันไปบอกพลาง ชี้มือไปที่คุณเดวิส
"ไหน เดี๋ยวลุงโทรแจ้งตำรวจให้ มานี่อย่าไปยืนตรงนั้นเดี๋ยวเขาเห็น"ลุงยามเรียกพวกเราเดินกลับเข้าไปในห้าง รอสักพักตำรวจก็มา ไปยืนคุยกับผู้ชายคนนั้นที่รถ แล้วส่งสัญญาณมาบอกเป็นเชิงว่าไม่มีอะไร ปลอดภัย แต่ฉันรู้ว่าไม่ใช่
"เดี๋ยวลุงเดินไปส่งด้วย กลับบ้านได้แล้วหนู"ลุง รปภว่า พยายามทำให้พวกเราใจเย็นลง แล้วเดินพาพวกเราไปที่รถ ฉันจ้องไปที่เขาตลอดอย่างไม่ไว้ใจ
"เดี๋ยว"จู่ๆเขาก็คว้าถุงใส่ของที่อีฟหิ้วอยู่ไว้ อีฟกระชากกลับอย่างลืมตัวจนเซไปทั้งคู่
"ปล่อยเดี๋ยวนี้"ลุงยามและตำรวจกรูเข้าไป แต่เขาก็รีบปล่อยแล้วยกมือ ยิ้มแบบไม่มีพิษภัย
"ของเขาตกไง ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย"เขาว่า ชูแมกกาซีนที่พวกเราเพิ่งซื้อขึ้นมา "เอาไปสิ"เขายื่นให้อีฟ
"ขอบคุณค่ะ"อีฟรีบดึงมา หน้าซีดเผือด พวกเรารีบขึ้นรถแล้วขับออกไป
"เอล แวะแจ้งความก่อนเถอะ"อีฟที่ยังหน้าซีด บอกฉัน
"ไปแวะสถานีตำรวจข้างหน้าแล้วกัน"ฉันว่า พลางตบไฟเลี้ยวเข้าไปจอดที่หน้าสถานี ฉันเข้าไปให้ปากคำและแจ้งความไว้ ซึ่งตำรวจก็บอกว่าจะไปตรวจตราแถวบ้านให้บ่อยขึ้น
"เดี๋ยวแปปนึงนะ"อีฟตอบฉันที่บอกให้ขึ้นรถ
"ทำอะไรน่ะ"ฉันถามอย่างสงสัย อีฟก้มๆเงยๆอยู่ข้างๆรถ
"ดูเผื่อเขาเอาอะไรมาติดรถเรา กลัวเขาตามกลับบ้านได้อ่ะ"อีฟตอบ ฉันเลยรีบลงมาช่วยดูแต่ก็ไม่เจออะไร
"หายตกใจรึยัง"ฉันถามอย่างเป็นห่วง
"อย่าได้เจอกับลุงนั่นอีก คนอะไรน่ะกลัวชะมัด ตอนเขาดึงไว้ฉันนี่กลัวจนกรี๊ดไม่ออก ดีที่ไม่หัวใจวายไปซะก่อน"อีฟว่า
"เดี๋ยวถึงบ้านแล้วคงไม่เป็นไรแล้วล่ะ เดี๋ยวจะโทรให้พ่อส่งยามมาด้วย"ฉันพยายามตั้งสมาธิขับรถกลับบ้าน
"กลับมาแล้วนะ เฮลโล่มีใครอยู่ไหม"ฉันตะโกนเรียกทุกคน แต่บ้านเงียบมาก
"พวกหนุ่มๆไปเล่นข้างนอก ได้ยินว่าเบื่อบ้าน"ซาร่าค่อยๆเดินลงมาจากด้านบนอย่างทุลักทุเล ท้องเธอโตขึ้นมากใกล้คลอดมากแล้ว
"ลงมาช้าๆนะ"ฉันพูด พลางรีบขึ้นไปช่วยพยุงอย่างระมัดระวัง อีฟเดินเอาของไปเก็บในครัว
"กินอะไรกันมารึยัง เลียมทำสปาเก็ตตี้เก็บไว้นะ"ซาร่าบอก
"ยังเลย เดี๋ยวรออีฟมากินพร้อมกันดีกว่า"
"เฮ้ย"เสียงอีฟร้องดังมาจากในครัวอย่างตกใจ ฉันรีบลุกขึ้นไปดูอย่างรวดเร็ว
"เกิดอะไรขึ้น"ฉันถามอยากตกใจ อีฟยืนหันหลังให้ฉันอยู่ ในมือถืออะไรสักอย่าง
"อันนี้ ไม่ใช่เครื่องส่งสัญญาณบอกตำแหน่งใช่ไหม"อีฟหน้าซีดเผือด ค่อยๆหันมา ในมือมีของสีดำๆอันเล็กๆที่ไม่คุ้นตา
"ไม่น่าจะใช่มั้ง ดูหนังมากไปรึเปล่า"ฉันว่าอย่างไม่แน่ใจ แต่ใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว อีฟรีบขว้างเครื่องลงกับพื้น แล้วเอาไม้นวดแป้งทุบๆจนแหลก
"ไม่เป็นไรหรอก"อีฟพูดเหมือนพยายามบอกตัวเองและฉันให้ใจเย็น ก่อนที่จู่ๆเสียงกดกริ่งหน้าบ้านจะดังขึ้น
"เดี๋ยวฉันเปิดให้"เสียงซาร่าร้องบอกมาจากห้องนั่งเล่น เราสองคนมองหน้ากันอย่างตกใจสุดขีด เหมือนกับรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น เย็นเฉียบตั้งแต่หัวจรดเท้า
"อย่านะ!!!!"
ความคิดเห็น