คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เจอกันอีกแล้ว
ตอนที่ 10
หลังจากผ่านไปอาทิตย์เศษๆ ฉันก็ค้นพบว่าซาร่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่ง จนฉันไม่สามารถจะทำตัวร้ายๆต่อไปได้ ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนซาร่าตลอดเวลา จนลูอิสบ่นไปหลายครั้ง
"ของใช้หมดแล้วอ่ะ เดี๋ยวฉันออกไปซื้อของนะ"อีฟตะโกนบอกทุกคนที่นั่งดูทีวีด้วยกันในห้องนั่งเล่น
"จะไปยังไง"ฉันตะโกนกลับไป
"เดี๋ยวไปรถเมล์"อีฟว่า เดินถอดผ้ากันเปื้อนออกมาจากครัว
"ไปด้วยสิ เบื่อบ้านแล้ว"ไนออลยืนขึ้น
"นายลืมอะไรไปรึเปล่า"อีฟเลิกคิ้วมองไนออล
"เออใช่ ออกไปไหนไม่ได้นินะ"ไนออลหน้าจ๋อย
"ฮ่ะฮ่ะฮะ ใครอยากได้อะไรก็จดมานะ เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อแปป"อีฟเดินขึ้นบันไดไป
"เดี๋ยวอีฟ ฉันไปด้วยดีกว่า ขับรถไปกันเองสะดวกกว่า"ฉันเสนอ พลางลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบมัดมือชก ไม่ให้อีฟทันปฏิเสธ
"ไปกันเถอะ ไนออลนายเลิกเขียนได้แล้ว เต็มแผ่นแล้วนะ"ฉันบีบแตรรถเร่งพวกที่มาออกอยู่หน้าประตู
"เสร็จแล้วๆ อย่างลืมไปเอากับข้าวที่บ้านแม่ฉันนะ"ไนออลตะโกนตามอีฟที่วิ่งมาขึ้นรถ
"คริส นายจะให้ฉันไปส่งสถานีเลย หรือไปซุปเปอร์มาเก็ตด้วยกันก่อน"ฉันหันไปถามคริสที่นั่งอยู่ข้างคนขับ เขามีงานด่วนเข้ามาจนต้องเดินทางกลับก่อน
"ไปสถานีเลยก็ได้"คริสว่า
"งั้นโอเค ไปสถานี ไปบ้านไนออล ไปซื้อของแล้วกัน"ฉันทวนลำดับ ก่อนจะค่อยๆออกรถไป
"อีฟกลับบ้านวันไหนเหรอ"คริสหันไปถามอีฟที่นั่งอยู่หลังเบาะรถ
"ฉันอยู่กับเอเลนอร์อีก 3 วัน ตามแผนเดิมจะไปเที่ยวลอนดอนอีกอาทิตย์หนึ่งแล้วก็กลับ"อีฟไล่แผนการเดินทางให้ฟัง
"เห้ย ทำไมไม่บอกพวกเราล่ะ"ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ เธอก็ลืมไปเลยว่าเพื่อนใกล้กลับแล้ว
"ลืมเหมือนกัน เวลาผ่านไปเร็ว"อีฟว่า
"ถ้าหลงทางหรือมีปัญหาอะไรก็โทรหาฉันนะ"คริสยื่นนามบัตรให้ อีฟเอื้อมมือไปรับมาเก็บไว้อย่างขอบคุณ
"ฉันไม่อยากให้เธอกลับเลย จริงๆนะ"ฉันอดใจหายไม่ได้
"เดี๋ยวก็ได้เจอกัน โลกเรากลมจะตาย"อีฟพูด
"ถ้าอยากมาเรียนต่อที่นี่ก็บอกนะ ฉันช่วยได้"คริสหัวเราะ
"ฉันไม่ได้เรียนเก่งนักหรอกนะ"อีฟหัวเราะตาม
"ถึงแล้วคริส"ฉันจอดรถหน้าสถานีรถไฟ
"มาถ่ายรูปเก็บไว้หน่อย จะได้เอาไปอวดเพื่อน"อีฟยื่นโทรศัพท์ออกมาเพื่อเซลฟี่ด้วยกัน
"ฉันต้องไปแล้วล่ะ แล้วเจอกันใหม่"คริสโบกมือลา
"โชคดีนะ"พวกเราโบกมือลา อีฟข้ามมานั่งข้างคนขับแทน
"โอเคไปบ้านไนออลต่อ"ฉันเริ่มออกรถอีฟครั้ง
"ตื่นเต้นจัง"อีฟยิ้มอย่างตื่นเต้น
"อยู่ด้วยกันมาเป็นอาทิตย์แล้วยังไม่ชินอีกเหรอ"ฉันหัวเราะ
"ชินแล้ว แต่กับแม่ไม่เหมือนกัน"อีฟว่า
"อ้อ อีฟชอบไนออลมากที่สุด"ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ จะไปฝากเนื้อฝากตัวสินะ
"จริงๆก็ชอบเท่ากันทุกคน แต่ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูก ไนออลดูเหมือนเด็กๆล่ะมั่ง"อีฟว่า
"อีฟจะกลับแล้ว แล้วแดนล่ะ"ฉันถามอย่างสงสัย บางครั้งพวกเขาก็ยังออกไปเที่ยวด้วยกันเป็นครั้งคราว
"ก็ไม่ได้มีอะไร พวกเราก็เป็นเพื่อนกัน พวกเราไม่อยากคบคนที่อยู่ไกลกันเกินไป"อีฟเล่า
"เฮ้ย นักข่าวเต็มเลย"เอเลนอร์ชะลอรถจอดห่างจากบ้านไนออล
"นี่ก็เป็นอาทิตย์แล้วนะ ทำไมพวกเขายังตามขนาดนี้นะ"อีฟขมวดคิ้ว
"นี่น้อยแล้วนะ ถ้าไปบ้านลูอิสคงเยอะกว่านี้"ฉันว่า พวกนักข่าวไม่ยอมล้มเลิกง่ายๆหรอก
"งั้นฉันลงไปเอาเอง เอลคงลงไปไม่ได้แน่"อีฟว่า ฉันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
"เดี๋ยวรออยู่ที่รถนะ เอาหมวกไปด้วยพยายามให้เขาถ่ายรูปน้อยๆนะ"ฉันเตือน ยื่นหมวกให้อีฟ
"โอเค แม่ไนออลรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันจะไป กลัวพวกเขาไม่ให้เข้าบ้านจังเลย ฉันดูเหมือนแฟนคลับโรคจิต"อีฟหัวเราะ
"บ้าเหรอ ลงไปเร็วๆ เดี๋ยวฉันโทรไปบอกให้"ฉันส่ายหน้าอย่างระอา
"งั้นไปล่ะ"อีฟลงจากรถ แล้วเดินไปที่บ้าน ฉันกดโทรศัพท์โทรไปบอกคุณน้าเสร็จก็มองไปที่รั้วที่มีคนมาเปิดพาอีฟเข้าไปแล้ว อีฟใช้ฮูดที่ใส่อยู่ปิดหน้าซะเกือบมิด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
จู่ๆก็มีคนมาเคาะกระจกรถเสียงดังจนฉันสะดุ้ง หันไปเจอผู้ชายคนหนึ่งที่ดูคุ้นๆชอบกล แต่ดูไม่น่าไว้ใจเลย ฉันหันหนี ทำเป็นไม่สนใจ มือเริ่มกดโทรศัพท์หาครอบครัวไนออล
"เธอ ฉันเป็นพ่อของซาร่า ออกมาคุยกันหน่อย"เสียงตะโกนจากด้านนอกดังลอดเข้ามา
"ฉันไม่รู้หรอกค่ะ"ฉันตะโกนออกไป
"ออกมาคุยกันหน่อย"เขาเรียก เสียงอ่อนลง
"ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันไม่รู้"ฉันตะโกนตอบไป เหลือไปเห็นอีฟที่กำลังเดินออกมา ท่าทางเธอจะสังเกตเห็นผู้ชายคนนี้แล้ว
"อย่าเพิ่งมา"ฉันทำปากพะงาบๆบอก แต่เธอยังอยู่ไกลคงไม่เห็นแน่ๆ
"ลงมาคุยกันหน่อยสาวน้อย ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"เขาบอก แต่ฉันเริ่มได้ยินเสียงกุกกักๆมาจากประตูรถ เขาเอาเหล็กอะไรสักอยากพยายามสะเดาะเข้ามา
"หยุดนะ"ฉันตะโกนอย่างตกใจ เริ่มตื่นตระหนก ฉันปีนไปนั่งเบาะข้างคนขับเริ่มมองหาทางหนีทีไล่
"ทำไมถึงไม่ลงมาคุยกันง่ายๆหึ"เขายิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่ฉันถึงกับขนลุก ฉันมองไปที่กระจกหน้ารถเผื่อจะเรียกขอความช่วยเหลือ ก็เห็นกองทัพนักข่าวที่อยู่หน้าบ้านไนออล กำลังวิ่งมาทางนี้อย่างรวดเร็ว มีอีฟวิ่งนำมาเหมือนเป็นทัพหน้า
"ชิท ไอ้พวกเวรนี่"ผู้ชายคนนั้นรีบวิ่งหนีไป
ฉันปีนกลับมาที่เดิม ปลดล็อกประตูเตรียมสตาร์ท อีฟเปิดประตูรถแล้วสอดตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเราจะรีบออกรถหนีมา
"เมื่อกี้มันอะไรนะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร"อีฟรีบถามอย่างตกใจและเป็นห่วง
"เขาเป็นพ่อของซาร่า ..."ฉันเล่าบทสนทนาทั้งหมดให้ฟัง อีฟเริ่มเครียดขึ้นเรื่อยๆ
"หมอนั่นเป็นบ้ารึเปล่า แล้วนี่เอลเป็นอะไรรึเปล่า"อีฟถามอย่างเป็นห่วง
"แค่ตกใจนิดหน่อย ดีที่พวกนักข่าววิ่งมาถูกจังหวะพอดี อีฟเป็นคนทำใช่ไหม"ฉันถาม
"ใช่ ก็แค่ตะโกนว่าเอเลนอร์อยู่ตรงนู้น พวกเขาก็วิ่งซะจนฉันเกือบหนีไม่ทัน"อีฟว่า
"พวกเราคงต้องระวังๆกันหน่อยแล้วล่ะ"ฉันว่า ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ต
"เราควรไปแจ้งตำรวจไว้ด้วยนะ ฉันสังหรณ์ไม่ค่อยดีเลย"อีฟว่า
"เดี๋ยวซื้อของเสร็จไปแวะแจ้งความไว้หน่อยแล้วกัน ทางกลับบ้านพอดี"ฉันว่า มองหาที่จอดรถ วันนี้มันดูเปลี่ยวๆผิดปกติ ฉันเลยจอดใกล้ๆประตูห้าง
"โอเค แต่จริงๆฉันอยากไปแจ้งเลยมากกว่า"อีฟบ่นๆ แต่ทั้งสองคนก็ลงจากรถเข้าไปในห้าง โดยไม่ทันสังเกตรถสีดำติดฟิล์มทึบที่มาจอดเทียบข้างๆ
ความคิดเห็น