คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จะไม่ใจอ่อนจริงๆเหรอ
ตอนที่3
เช้าวันนี้ผมตื่นสายมาก แถมยังเจ็บคออีกต่างหาก สงสัยจะเป็นเพราะอากาศหนาวเมื่อคืน ผมถีบไนออลที่ดึงผ้าห่มทั้งหมดไปห่อตัวไว้อย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินออกไปด้านล่างอย่างเซ็งๆ
"หวัดดี นายตื่นแล้วเหรอ กินอาหารเช้าด้วยกันไหม"อีฟชวน เธอยืนอยู่หลังเค้าเตอร์ที่มีแฮร์รี่ เลียม เซนและเอเลนอร์นั่งรออาหารอยู่
"ขอบใจมากนะ"ผมผลักแฮร์รี่ออกจากเก้าอี้ แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างเอเลนอร์อย่างไม่รู้ไม่ชี้
"นายทำไมชอบทำแบบนี้ว่ะ"แฮร์รี่บ่นๆแต่ก็ยอมย้ายไปนั่งข้างเลียมที่ตบบ่าเพื่อนอย่างปลอบใจ
"ทำไมพวกนายแต่งตัวแบบนี้ล่ะ"ลูอิสถาม ทุกคนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเก่าๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเราช่างดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ
"วันนี้ทำงานไง เอเลนอร์ให้พวกเราไปกวาดคอกม้า"เลียมพูด พลางหันไปค้อนเอเลนอร์ที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"เธอมันใจร้าย"แฮร์รี่เสริม ขนาดเซนยังมองอย่างโกรธๆ
"อาหารเหรอ"ไนออลเดินลงบันไดมาอย่างงัวเงีย แถมยังเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้ด้วย
"นายไม่สบายเหรอ"เลียมลุกแตะหน้าผากดู หน้าไนออลแดงเพราะพิษไข้ น้ำมูกไหลไม่หยุด
"น่าจะใช่ ฉันมึนหัวจะแย่"ไนออลบอกแล้วพลักแฮร์รี่ออกเพื่อนั่งข้างเลียม
"จะให้ฉันนั่งพื้นเลยไหมล่ะ"แฮร์รี่บ่นก่อนจะนั่งเก้าอี้ตัวถัดไป
"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วกินยา วันนี้นายไม่ต้องทำงานหรอก พักผ่อนเถอะ"เอเลนอร์ว่า เดินมาแตะหน้าผากไนออลดู
"สงสัยเมื่อคืนมันหนาวไป"ไนออลบ่น
"นายยังจะหนาวอีกเหรอ แย่งผ้าห่มฉันไปหมด"ลูอิสเถียง
"นายไม่มีสิทธิพูด นายรั้งมันไว้ทำไมล่ะ"เซนว่า
"ก็ฉันไม่ทีผ้าห่ม ก็ต้องหาคนกอดสิ"ลูอิสแก้ตัวข้างๆคูๆ
"นายไปโกยขี้ม้าแทนพวกเราเลย"แฮร์รี่ได้ที รีบโยนงานที่ไม่อยากทำที่สุดให้
"เรื่องอะไรล่ะ นายโกยเองสิ"ลูอิสว่า
"งั้นมาโหวต ใครให้ลูอิสโกยขี้ม้ายกมือ"เลียมถาม ทุกคนยกมือขึ้นทันที่แม้แต่อีฟเอเลนอร์ ไนออลถึงกับยกสองมือพร้อมยกขาขึ้นมาด้วย
"เอกฉันท์แล้ว ดีใจด้วยเพื่อน"เซนเดินมาตบบ่า พร้อมยิ้มกว้าง
"งานสำคัญ ก็ต้องมอบให้คนสำคัญ"ไนออลพูดทั้งที่แพนเค้กยังเต็มปาก อย่างน่าหมั่นไส้
"พวกแก"ลูอิสมองทุกคนอย่างคาดโทษ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"โอ๊ย ฉันไม่ไหวแล้ว"ลูอิสบ่นหลังจากโกยขี้ม้าถังที่แปด
"อีกนิดเดียวเร็วเข้า พวกเราจะได้ลงไปล้างสักที"แฮร์รี่ที่เกาะขอบรั้วดูอยู่ บอกอย่างอารมณ์ดี
"อยากให้เสร็จเร็วๆก็มาช่วยโกยสิ"ลูอิสว่า
"งั้นไม่เป็นไร รอได้"แฮร์รี่บอกปัดๆ โยนองุ่นเข้าปากสบายใจ
"ยังไม่เสร็จกันอีกเหรอ"อีฟเดินเข้ามา พลางถอดถุงมือเปื้อนดินออก
"ทำเสร็จแล้วเหรอ"แฮร์รี่ถามอยากประหลาดใจ
"ใช่ วันนี้แค่ใส่ปุ๋ยเอง"อีฟบอก เดินไปล้างมือแล้วกินองุ่นที่แฮร์รี่ยื่นให้
"สบายใจกันจังเลยนะ"ลูอิสประชด
"ใช่"เลียมตอบอย่างยั่วๆ
"อีฟ ช่วยผมหน่อยสิ"ลูอิสหันไปยิ้มหวาน
"หยุดเลยๆ เธอเป็นแฟนคลับ แต่ไม่จำเป็นต้องไปโกยขี้ให้เรา"แฮร์รี่รีบไขว้มือเป็นกากบาท ห้ามเมื่ออีฟเริ่มมีเคลิ้มๆ จะลงไปช่วยจริงๆ
"ทำต่อไปเลย"เซนว่าพลางยกมือสั่ง
"แล้วนี่เอเลนอร์จะไม่มาดูพวกเราหน่อยเหรอ"ลูอิสถาม
"คงไม่หรอก เอเลนอร์ก็ดูแลไนออลอยู่ที่บ้านไง"อีฟตอบ
"ไนออลแปปเดียวก็หาย มันแข็งแรงมาก ฉันนี่กำลังจะตาย กำลังจะจมขี้ม้าตาย"ลูอิสโอดครวญ ทุกคนหัวเราะก๊าก
"มาๆ ฉันทนแกบ่นไม่ไหวแล้ว"เลียมว่า แล้วทุกคนก็โดดลงไปหยิบพลั่วมาช่วยโกย
"อีฟไม่ต้องหรอก ยืนดูเฉยๆก็พอ"เลียมรีบบอก
"นั่นดิ พลั่วก็ไม่พอ ไปยืนดูตรงนู้นไป"แฮร์รี่ดึงพลั่วอันสุดท้ายมาถือไว้เอง แล้วชี้ไปตรงม้านั่ง
"งั้นถ้าเหนื่อยก็ค่อยมาเปลี่ยนกันนะ"อีฟยิ้มหวาน พวกเขารีบบอกตัวเองเลยว่าห้ามแสดงอาการเหนื่อยออกมาเด็ดขาด
"ไงพวกนาย ยังไหวกันไหม"เสียงเอเลนอร์ดังมา ลูอิสเงยหน้าขึ้นยิ้มทันที ก่อนจะค่อยๆหุบยิ้มเมื่อเห็นคนที่ตามมา
"ไง"แดนยกมือขึ้นทักทาย
"แดนอยากเดินดูฟาร์ม ฉันก็เลยพาเดินมาเรื่อยๆ"เอเลนอร์ว่า
"ไนออลไปไหน"ลูอิสถาม
"หลับอยู่"เอเลนอร์ตอบ พลางหันไปคุยกับแดนต่อ ลูอิสหันมาขอความช่วยเหลือทันที
"เอาไงดี ถ้านายนั่นมาเกาะติดขนาดนี้ ฉันง้อต่อไม่ได้แน่"ทุกคนมารวมตัวกัน
"พวกนายต้องหาทางแยกแดนออกมาก่อน ให้เอเลนอร์กลับบ้าน แล้วพวกนายก็พาเดินเที่ยวแทนสิ"อีฟว่า
"สยองจะตาย ผู้ชายสองคนเดินชมนกชมไม้ด้วยกัน"แฮร์รี่บอก พลางยกมือว่าฉันไม่ทำแน่ๆ
"ถ้าให้มันมาช่วยโกยขี้ได้คงจะดี"ลูอิสพูอย่างหมั่นใส้
"อีฟไง"เลียมพูดขึ้นมา
"อะไร ไม่ๆไม่เอา"อีฟปฏิเสธทันที
"อย่าไปบังคับเธอสิ"เซนรีบบอก
"นั่นสิ เธอไม่เต็มใจพวกเราก็ไม่มีสิทธิบังคับนะ"แฮร์รี่เสริมเศร้าๆ หน้าลูอิสสลดลงเรื่อยๆ
"นั่นสินะ"ลูอิสพูดเศร้าๆ น้ำตาคลอ อีฟกลืนน้ำลายฝืดคอ เมื่อวานพวกเขาก็เอาไนออลมาอ้อน วันนี้เธอจะไม่ตกหลุมพลางเด็ดขาด
"ก็ได้ เดี๋ยวฉันทำเอง"อีฟถอนหายใจ เธอแพ้จริงๆ แพ้สายตาผู้ชายพวกนี้ คนหน้าเศร้ายิ้มกว้างขึ้นมาทันที จนเธอรู้สึกพลาดอีกครั้ง เซนยิ้มให้กำลังใจ เลียมก็มองมาอย่างสงสาร
"ลูอิส นายเสียงแหบๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า"แฮร์รี่สังเกต
"เจ็บคอนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร"ลูอิสว่า
"เอเลนอร์ ลูไม่สบาย"แฮร์รี่ตะโกนเรียก
"นายเป็นอะไร"เอเลนอร์ถามเหมือนไม่ใส่ใจ แต่เมื่อกี้เดินมาซะเร็วจนพวกเขาอดขำไม่ได้ อีฟเดินไปประกบแดนตามแผน แดนยิ้มกว้างท่าทางคุยกันถูกคอ
"แค่เจ็บคอ ไม่เป็นไรมากหรอก เป็นห่วงใช่ม่ะ"ลูอิสว่า
"แค่ไม่อยากให้ใครมาตายแถวนี้"เอเลนอร์ว่า พลางรีบเดินกลับไปเลย
"ตายแถวนี้ฉันก็จะเป็นผีไปหลอกหลอนเธอชั่วชีวิต"ลูอิสตะโกนตามไป
"สองคนนี้ทำอะไรกัน"เอเลนอร์ถามอีฟกับแดนที่ยืนคุยกันอยู่
"อ้อ คุยเรื่อยเปื่อย เดี๋ยวฉันจะอยู่ช่วยอีฟทำงานนะ ไม่เดินต่อแล้ว"แดนบอก
"อ้าวเหรอ ตามใจๆ"เอเลนอร์บอกงงๆ ไหนตอนแรกบอกอยากเดินดูทั่วๆฟาร์ม
"จริงๆนายไม่ต้องช่วยงานก็ได้นะ แค่ไปช่วยยกของเฉยๆก็พอ"อีฟรีบบอก
"ไม่เป็นไร ยังไงวันนี้ก็ว่างอยู่แล้วๆ"แดนว่า ถลกแขนเสื้อเตรียมพร้อม
"พวกนาย เดี๋ยวฉันกับแดนไปขนอุปกรณ์มาเพิ่มนะ จะได้เสร็จเร็วๆ แล้วลูอิสนายดูไม่สบายนะกลับไปพักที่บ้านกับไนออลเถอะ เอเลนอร์จะได้ช่วยดูแลด้วย"อีฟพูด
"เขาแค่สำออยรึเปล่า"เอเลนอร์ว่า มองไปที่ลูอิสแบบไม่เชื่อ
"แตะหน้าผากเขาดูสิ"อีฟว่ายิ้มๆ ลูอิสรีบยื่นหน้าไปใกล้ๆ
"ไม่ ถ้าจะกลับก็รีบมาเร็วๆเข้า"เอเลนอร์สะบัดหน้าหนี พลางเดินออกไป ลูอิสรีบวางพลั่วแล้ววิ่งตามไปอย่างร่าเริง
"แล้วใครทำงานต่ออ่ะ"แฮร์รี่ถามลอยๆ
"ก็พวกนายไง"อีฟหัวเราะก่อนจะเดินไปห้องเก็บของเพื่อหยิบของมาช่วยพวกเขา
"เดินมาด้วยกัน มันก็ควรจะคุยกันมั่งนะ"ลูอิสพูดลอยๆ เมื่อเอเลนอร์ที่อยู่ด้านหน้าเอาแต่เงียบ
"..."
"ใจแข็งจังเลยนะ"
"..."เอเลนอร์ตัดสินใจวิ่งหนีทันที
"เดี๋ยวสิ รอด้วย"ลูอิสรีบวิ่งกวดทันที เอเลนอร์รีบเร่งฝีเท้า
"โอ๊ย"เธอสะดุดก้อนหินล้มลงอย่างแรง
"เป็นอะไรรึเปล่า วิ่งทำไมเนี้ย"ลูอิสถามอย่างเป็นห่วง นั่งลงข้างๆแล้วดูว่าเธอเจ็บตรงไหนรึเปล่า
"..."
"ชอบทำตัวเองเจ็บอยู่เรื่อยเลย เลือดออกเลยเห็นไหม"ลูอิสว่าเมื่อเห็นแผลแตกเลือดไหลที่หัวเข่า
"ไม่เจ็บหรอก"เอเลนอร์ตอบ
"อย่ามาโกหกเลย เธอกลัวเลือดด้วยฉันจำได้"ลูอิสมองหน้าซีดๆของคนตรงหน้า
"ไม่ได้กลัวขนาดนั้นแล้ว"เอเลนอร์ว่า
"ขึ้นมาเถอะ"ลูอิสทำท่าจะให้ขึ้นหลัง "เถอะนะ เจ็บตัวแล้วอย่าดื้ออีกเลยนะเอล"ลูอิสพูดขอร้อง
"..."เอเลนอร์ขึ้นหลังแต่โดยดี
"หนักขึ้นนะ"ลูอิสหัวเราะ เอเลนอร์เลยทุบอย่างเต็มแรง
"..."
"คิดถึงมากเลยนะ"ลูอิสพูดขึ้นมา
"..."
"คิดถึงพ่อของเธอน่ะ พอพ่อเธอไม่มาเยี่ยมก็ไม่มีใครซื้อขนมมาฝากเลย"ลูอิสหัวเราะ เอเลนอร์ที่อุตส่าห์หวั่นไหวไปหนึ่งจังหวะ อยากจะทุบอีกสักทีก็กลัวตก
"ไงพวกนาย กลับมากันแล้วเหรอ"ไนออลออกมาโบกมือที่ประตูอย่างร่าเริง ไม่สมกับเป็นคนป่วย หน้ายังแดงๆอยู่แต่ก็ดูดีขึ้นกว่าเมื่อเช้า ในมือถือขนมห่อใหญ่ที่คงเหลือแค่ก้นถุง "เอเลนอร์เป็นอะไร"
"ล้มเฉยๆ มีแผลนิดเดียวเอง"เอเลนอร์เล่า ลูอิสไปหากระเป๋ายา
"เลือดออกเยอะเลยนะเนี้ย ลูอิสไหนๆนายก็ไปแถวนั้นแล้ว หยิบรีโมตให้หน่อยสิ ฉันลืมไว้ในครัว"ไนออลตะโกนบอกลูอิสที่เข้าไปด้านใน
"นายกินของหมดตู้เย็นรึยังเนี้ย"เอเลนอร์ขมวดคิ้ว
"ป่าวซะหน่อย กินขนมไปสามถุงเอง"ไนออลพูดอู้อี้เพราะขนมเต็มปาก ขณะเดินไปเปลี่ยนช่องทีวีให้เป็นช่องโปรดเธอ
"จำได้ด้วยเหรอเนี้ย ว่าฉันชอบดูอะไร"เอเลนอร์ถามอย่างประหลาดใจ
"ใช่ ลูอิสมันเปิดดูเกือบทุกวัน"ไนออลเล่า "มันเคยโทรเข้าไปเล่นเกมส์ด้วยนะ โคตรฮา"
"อ้อ เมื่อก่อนชอบว่าฉันว่าชอบดูรายการปัญญาอ่อน"เอเลนนอร์ว่า
"คุยอะไรกัน"ลูอิสเดินเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ทำแผล มีรีโมตเหน็บอยู่ที่เป้าเพราะถือมาไม่หมด
"ทุเรศว่ะ"ไนออลว่า ก่อนจะดึงรีโมตออกจากเอว
"รายการนี่อีกแล้ว ไม่เบื่อรึไงเด็กๆจะตาย"ลูอิสถามเมื่อมองโทรศัพท์
"ไนออลบอกว่านายเคยโทรไปเล่นเกมส์ด้วยหนิ"เอเลนอร์หัวเราะ
"ไอ้อ้วนตัวแสบ"ลูอิสกัดฟัน อายจนหน้าแดง
"เดี๋ยวทำเอง"เอเลนอร์รีบบอกเมื่อเห็นลูอิสนั่งลง
"เอามาขา"ลูอิสบอกอย่างจริงจังจนเอเลนอร์ไม่กล้าเถียง เขาทำแผลเงียบๆโดยมีไนออลนั่งมองอยู่พร้อมป๊อปคอนในมือ
"เพิ่งเห็นนายทำตัวสมกับเป็นพี่ก็คราวนี่แหละ"ไนออลทำหน้าตกใจเว่อร์ เอเลนอร์หัวเราะ
"ไอ้ตัวทำลายบรรยากาศ"ลูอิสว่า อุตส่าห์จะให้ซึ้งซะหน่อย
"อย่าว่าไนออลนะ"เอเลนอร์ว่า เมื่อกี้เธอก็เกือบเคลิ้มไปแล้ว
"เอลอย่าทำแบบนั้น เดี๋ยวมันจะแกล้งผมอีก"ไนออลพูดอ้อนๆ
"เดี๋ยวนี้เรียกเอลแล้วเหรอ ฉันยังไม่กล้าเรียกเลย ห้ามๆๆ"ลูอิสดึงแก้มไนออลจนยืด
"โอ๊ยย เจ็บๆๆๆ"ไนออลร้อง
"พอๆ จะทะเลาะกันไปถึงไหน ใครอยากจะเรียกอะไรก็เรียก"เอเลนอร์รีบห้ามศึก
"งั้น เอลครับ"ลูอิสหันหน้ามาเรียกเสียงหวานจนไนออลแอบทำท่าอ้วกอยู่ด้านหลัง เอเลนอร์หน้าแดงก่ำ เธอพลาดแล้วสินะ
"ห้าม นายห้ามเรียกนะ"เอเลนอร์รีบห้าม ทั้งที่รู้ว่าไม่ทันแล้ว
"เอลค่ะ อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวไปหยิบให้นะที่รัก"ว่าแล้ว ลูอิสก็เดินไปหยิบของกินจากในครัว
"หยิบมาเผื่อฉันด้วย"ไนออลตะโกนตามไป
"นายจะเป็นหมูแล้วนะเห้ย"ลูอิสว่า แต่ก็หยิบมาเผื่อแต่โดยดี "หลีกๆ"ลูอิสเท้าเขี่ยๆไนออลให้ขยับไปข้างๆเพื่อจะได้นั่งข้างเอเลยนอร์
"นายห้ามขยับนะ"เอเลนอร์รับดึงไนออลไว้
"ไม่ได้หรอกเอล ผมสู้ลูอิสมันไม่ได้จริงๆ"ไนออลว่า พลางกระเถิบตัวออกอย่างเร็ว
"อ่ะ ของชอบ"ลูอิสยื่นขนมโปรดเอเลนอร์ให้
"ไม่ชอบแล้ว"เธอว่า
"จริงเหรอ"ลูอิสว่า พลางแกะขนมห่อนั่นกินยั่ว
"ช่างเถอะ เอามา"เอเลนอร์ว่าพลางดึงขนมมากินเอง กับคนแบบนี้ถึงวางฟอร์มไปก็มีแต่แพ้
"อร่อยใช่ไหมล่ะ"ลูอิสยีหัวอย่างหมั่นใส้ตามความเคยชิน
"ใช่แล้ว ยี่ห้อนี่อร่อยมากเลยล่ะ"ไนออลตอบแบบกวนๆ ตาก็มองโทรทัศน์ทำเป็นไม่เป็นสนใจ
"แบ่งหน่อยสิ"ลูอิสทำเมินไนออล อ้าปากรอให้เอเลนอร์ป้อนขนมให้
"อ่ะ อร่อยไหม"ไนออลเอื้อมมืออ้อมมา เอาขนมป้อนลูอิสแทน เอเลนอร์หัวเราะเมื่อเห็นหน้าลูอิส
"แกไปนอนบนห้องเลยไป"ลูอิสหันมาไล่ เอาแต่ขัดคอเขามาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
"ไม่ได้ เดี๋ยวจะมีฟุตบอล แกจะไปก็ไปเองสิ"ไนออลเคี้ยวต่อไปแบบไม่สนใจ
"แกนี่มัน..."ลูอิสรัดคอเจ้าตัวแสบแน่น แอบโล่งใจที่ไข้ไนออลลดแล้ว ไนออลร้องดิ้นจนป๊อปคอนหกกระจาย เอเลนอร์หัวเราะ พวกเขาเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันจริง
"ไปสวีตกันที่อื่นแทนสิ"ไนออลพูดอ่อยๆ นวดคอบริเวณที่ถูกรัด
"ไปกัน"ลูอิสอุ้มเอเลนอร์ขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว "แถวนี้มีคนขัดคอตลอด ก่อนที่พวกกขคจะเพิ่มขึ้น"ลูอิสว่า พลางนึกว่าถ้าไอพวกนั้นกลับมาเมื่อไหร่เขาจะยิ่งไม่มีโอกาส
"ปล่อยเดี๋ยวนี่เลย"เอเลนอร์พูดเสียงเข้ม แต่ลูอิสทำเป็นไม่สนใจ แต่ก่อนที่จะทันไปไหน
"พวกเรากลับมาแล้ว"เสียงแฮร์รี่ดังมาแต่ไกล ทุกคนเปิดเข้าบ้านมาในสภาพมอมแมม แต่ในมือมีถุงข้าวของที่เพิ่งไปซื้อมาเต็มสองมือ อีฟเดินตามเข้ามา
"พวกตัวขัดจังหวะมาก่อนจนได้"ลูอิสถอนหายใจ ค่อยๆว่างเอเลนอร์นั่งลงที่เดิม
"เมื่อกี้ออกไปซื้อของ เชื่อไหมไม่มีใครจำได้เลยล่ะ"เลียมเล่าอย่างตื่นเต้น
"อือ ฉันก็ไม่แปลกใจหรอ ก็เลอะอึกันขนาดนี้ เข้าใกล้เขายังไม่อยากเข้าเลย"ลูอิสพูด แต่ละคนนี่เปื้อนยังกับไปผ่านสงครามอึมา
"พวกนี้เอาแต่แกล้งแดนน่ะสิ แดนโมโหเลยขว้างอึใส่"อีฟเล่าอย่างหงุดหงิด ที่ผมเต็มไปด้วยเศษอึรวมถึงเสื้อผ้าที่มีรอยล้างออกแล้วบางส่วน
"ก็บอกแล้วว่าอย่าห้าม นี่ก็ช่วยบังๆให้แล้วนะอย่าบ่นมาก"แฮร์รี่ว่า สภาพแย่กว่ามาก เสื้อสีขาวเก่าๆเมื่อเช้าสกปรกทั้งตัว
"เลียมต่างหากที่บังให้"อีฟว่าอย่างอ่อนใจ ก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำแล้วลงมาทำกับข้าว
"เฮ้ ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ"เลียมเดินออกมาที่ระเบียง ก็พบเอเลนอร์นั่งอยู่
"คิดอะไรนิดหน่อย"ฉันตอบ
"มีอะไรก็เล่าให้ฉันฟังได้นะ"เลียมนั่งลงข้างๆ เป็นผู้ชายที่อยู่ใกล้แล้วอุ่นใจเสมอ
"ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก"ฉันก้มหน้าซ่อนความสับสน
"เรื่องลูอิสใช่ไหม"เลียมยิ้มอย่างอบอุ่น
"ฉันไม่รู้ควรทำยังไงต่อ"ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตาเลียม
"เอล ทำในสิ่งที่มีความสุขเถอะนะ อย่าเอาทิฐิมาคิดมาก ถ้าไม่มีความสุขที่จะอยู่ด้วยกันก็บอกไปตรงๆ เชื่อใจตัวเองสิ"เลียมว่า
"นั่นสินะ"
"พวกเราก็แค่เด็ก ทุกคนทำผิดได้ อยู่ที่เราจะให้อภัยเขาได้ไหม"เลียมว่า พลางนึกถึงตอนมีคลิปสูบกัญชาออกมา กว่าพวกเขาจะผ่านมาได้ก็หนักหนาทีเดียว
"ทำสิ่งที่มีความสุขสินะ"เอเลนอร์ว่า พลางยิ้ม
"ข้าวเสร็จแล้ว เลียม เอลอยู่ไหน"เสียงลูอิสเรียก ทั้งสองคนจึงเดินเข้าไปในครัวพร้อมกัน
"ไปไหนกันมา"ลูอิสขมวดคิ้ว
"นายไปกินข้าวเถอะ วันนี้ฉันจะนั่งข้างเอเลนอร์เอง"เลียมไล่ลูอิสไป แล้วนั่งข้างๆเอเลนอร์ อีกฝั่งของเอเลนอร์เป็นอีฟ ลูอิสจึงเดินไปนั่งหัวโต๊ะถัดจากเลียมอย่างเสียไม่ได้
"วันนี้พวกเรามาเล่นเกมส์ก่อนนอนกันดีกว่า"หลังจากกินข้าวเสร็จ ไนออลก็จับทุกคนมานั่งล้อมวงกัน
"หายไข้แล้วเหรอ ถึงมาซ่าได้"เซนถามพลางเอามือแตะหน้าผาก
"หายแล้ว ไม่มีใข้แล้ว เล่น truth or dare ดีกว่า"ไนออลว่า พลางอธิบายกติกา มีขวดเปล่าใบหนึ่ง หมุนไปตกที่ใคร คนนั้นก็ต้องโดยถาม
"ห้ามใครสละสิทธิ ทุกคนโดนบังคับเล่น"แฮร์รี่ว่า มีเสียงบ่นมาจากเลียม อีฟ เอเลนอร์ที่กำลังจะแอบย่องออกไปจากวง
"เริ่มเลยนะ"ไนอิลหมุนขวด
"เซน"เลียมร้อง
"Truth"เซนว่า
"นายเคยจูบมากี่ครั้ง"เลียมถาม
"ประมาณ 25"เซนนึกพักหนึ่ง
"ว้าวว กี่คนเหรอ"อีฟถามอยากแปลกใจ
"อยากเป็นคนที่20ไหมล่ะ"เซนถาม หน้าเจ้าเล่ห์ อีฟหน้าแดงแปร๊ด
"เฮ้ๆๆ เซนหยุดเลย นี่แฟนคลับฉันนะ"ไนออลรีบกอดอีฟที่เอามือกุมแก้มไว้เขินๆ "อย่าหวั่นไหวนะๆ"ไนออลเรียกสติอีฟอย่างจริงจังจนทุกคนหัวเราะ
"รู้หรอกนะ ฉันเป็นแฟนคลับนายตลอดนั่นล่ะ"อีฟรีบบอก
"หมุนต่อแล้วนะ"ไนออลหมุน
"อีฟ"ทุกคนเรียก อีฟหน้าเหรอหรา
"ทำไมถึงมาเที่ยวคนเดียว"เอเลนอร์รีบถาม กลัวไม่ทันคนอื่นที่กำลังจะถามเหมือนกัน
"อยากใช้ชีวิต"อีฟหัวเราะ "แล้วก็อกหักล่ะมั่ง"
"งั้นก็ออกเดตสิ เดี๋ยวจะหาให้นะ"แฮร์รี่หัวเราะ
"แฮร์รี่นี่คิวปิกเลยนะ จริงไหมเอล"ลูอิสว่าแล้วหันไปขอแรงหนุน เอลเลนอร์ทำหน้าปุเลี่ยนๆ แต่ก็พยักหน้าตอบ
"งั้นเหรอ ฝากด้วยล่ะกัน"อีฟหัวเราะ
"เอล"รอบต่อไป
"เธอหวั่นไหวกันฉันบ้างรึเปล่า"ลูอิสถามทันที
"ไม่ตอบ"เอเลนอร์ว่า จะให้ตอบว่ายังไงล่ะเมื่อเธอหวั่นไหวตลอด
"โธ่เอล เดี๋ยวพวกนั่นก็คิดอะไรพิเรนหรอก"ลูอิสว่า
"โอเค ฉันหวั่นไหว"เอเลนอร์รีบตอบ เมื่อเห็นหน้าตาไม่น่าไว้ใจของพวกแฮร์รี่ ไนออล
"เออ พรุ่งนี้วันเสาร์ วันหยุดของฉันใช่ไหมเอเลนอร์"อีฟถาม
"ใช่ จะไปไหนรึเปล่า"
"ว่าจะไปเดินเล่นในเมืองหน่อย งั้นเดี๋ยวจะออกไปแต่เช้านะ"อีฟว่า
"ไปคนเดียวเหรอ ฉันไปเป็นเพื่อนดีกว่า"เอเลนอร์มีสีหน้ากังวล
"ไม่เป็นไรๆ แดนบอกว่าจะเป็นไกด์ให้"อีฟพูดแบบไม่คิดอะไร
"เฮ้ย เดตเหรอ"ไนออลพูดอย่างตกใจ
"เปล่าซะหน่อย แค่ไปกินข้าว เดินเล่นเฉยๆ"
"นั่นแหละเขาเรียกว่าเดต"แฮร์รี่ว่า ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
"จริงเหรอ ตายแล้วต้องแต่งตัวดีๆสิเนี่ย"อีฟตกใจ
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาช่วยเอง"เอเลนอร์ขยิบตา งานนี้ต้องเป็นแม่สื่อสักหน่อย
"เดี๋ยวพวกเราจะช่วยด้วย"ไนออลอาสา
"พวกเรานั่นใครบ้างไนออล ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"แฮร์รี่รีบค้าน
"พรุ่งนี้ฉันตื่นไม่ไหวหรอก"เลียมว่า
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันปลุกทุกคนเอง"ไนออลตบอกอย่างมั่นใจ เซนส่ายหน้า พูดอย่างนี้แต่ก็ตื่นสายทุกที
เช้าวันต่อมา ทุกคนตื่นยกเว้นไนออลที่เซนต้องเข้าไปปลุกรอบที่ 5 ก่อนจะเดินงัวเงียออมานั่งหลับต่อด้านนอก
"แต่งเซ็กซี่สิ ผู้ชายชอบแน่"ลูอิสออกความเห็น
"อย่างนี้ ให้แต่เซ็กซี่คงยาก"แฮร์รี่ทำท่าทางคิดหนัก
"งั้นหวานๆไหม น่าจะใช้ได้"เลียมว่าบ้าง
"ฉันค้นกระเป๋าดูแล้ว ไม่มีเสื้อผ้าหวานๆเลย"แฮร์รี่ตอบ อีฟหน้าเหวอ นี่ไปค้นกระเป๋ากันตอนไหน
"แต่ธรรมดานี่แหละ แต่งแบบอื่นดูขัดๆ"เซนว่า ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
"ชุดนี้เป็นไง"เอเลนอร์ถือชุดหนัง แนบเนื้อสีดำสนิทออกมา
"ไม่ ไม่ใส่เด็ดขาด"อีฟยื่นคำขาดทันที
"ทำไมล่ะเซ็กซี่ดีออก"เอเลนอร์หน้ามุ้ย
"แฮร์รี่บอกว่าแต่ยังไงก็ไม่ขึ้นหรอก"ลูอิสตอบแทน
"อย่ามาพูดแบบนั่นนะ งั้นชุดนี้ล่ะกัน"เอเลนอร์เอาเดรสยาวเหนือเข่าไม่มาก ทรงตรงๆลายกราฟฟิคเรียบๆสีดำออกมาก
"โอเค ใส่สีดำก็ดี จะได้ปิดพุงนั่นได้"แฮร์รี่ว่า
"ไม่ไหวแล้วนะ หาว่าฉันไม่เซ็กซี่ นี่ยังจะว่าอ้วนอีกเหรอ"อีฟปากหมอนทุกลูกที่มีไปทางหนุ่มๆ
"ฉันไม่เกี่ยวนะ"เซนว่า พยายามปัดหมอนออกจากหัว ให้ไปทางแฮร์รี่ทั้งหมด
"พอแล้วๆ"เอเลนอร์ว่า พลางปัดหมอนออกจากตัว "รีบแต่งตัวได้แล้วเดี๋ยวแดนมารอนะ"
"เอล เราไปเที่ยวด้วยกันบ้างเป็นไง"ลูอิสว่า
"ไม่ ถึงฉันจะไม่โกรธเรื่องนายจูบกับผู้หญิงในสระว่ายน้ำแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไปคบกับนายทันทีหรอก"เอเลนอร์ว่า หลังจากคุยกับเลียมเมื่อคืนก็คิดได้ว่า จะฝืนตัวเองไปทำไม ทำอะไรที่มีความสุขดีกว่า
"โธ่ งั้นฉันต้องจีบเธอใหม่เหรอเนี้ย"ลูอิสโอดครวญ ทำท่าทางน่าสงสาร
"ใช่จะที่รักตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกัน ครั้งที่แล้วฉันเป็นคนจีบ คราวนี้ท่าทางจะต้องสลับหน้าที่กันแล้วล่ะบลูแบร์"เอเลนอร์จิ้มจมูกลูอิส ทำท่าทางแบบเหนือกว่า
"เอเลนอร์กลับมาเป็นลูอิสสองแล้วไง น่ากลัวกว่าตอนงอนเยอะเลย"ไนออลหันไปกระซิบกับแฮร์รี่
"ก็ใช่น่ะสิ แบบที่แล้วยังพอรับมือ พอเข้าโหมดนี้ฉันก็ไม่ไหว คาดเดาไม่ได้"
"กระซิบอะไรกัน ถอยหน่อยสิจะช่วยอีฟแต่งตัว"เอเลนอร์บอกพลางฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี หนุ่มๆมองหน้ากันอย่างหวาดเสียว
"อย่ากลับเกินสามทุ่มนะ"ไนออลยืนกอดอกส่งอีฟอยู่ที่หน้าบ้าน ท่าทางเหมือนพ่อหวงลูกสาว
"มีอะไรก็โทรมานะ พวกฉันจะไปทันที"เซนว่า
"เดตแรก แค่จูบก็พอนะ"แฮร์รี่ว่าบ้าง เลียมเขกหัวดังป๊อก ทำไมเป็นคนชอบพูดอะไรแบบนี้ตลอดเลยนะ
"ขอให้สนุกนะ"เอเลนอร์ยิ้มแป้นพอใจในผลงาน มองเพื่อนอย่างดีใจ
"ฝากอีฟด้วยนะ"เลียมว่า
"ไอหัวมัน แกลืมรูดซิบ"ลูอิสว่าบ้าง แดนก้มลงอย่างตกใจ พอเห็นซิบรูดปกติดีก็เงยหน้ามาเห็นลูอิสหัวเราะอย่างสะใจ โดนอำซะแล้ว
"พวกนายนี่นะ"อีฟว่า ส่ายหน้าเบาๆ "ไปเหอะแดน"
"ครับ"แดนว่าพลางเปิดประตูรถให้ขึ้นไป
"เอล พวกหนุ่มๆคิดถึงมากเลย โดยเฉพาะคู่หมั้นเธอ มันอยากมาหาเธอมาก ไอหัวแครอทแกสู้เขาไม่ได้เลยสักนิด"แดนหัวเราะทิ้งท้าย ก่อนจะขับรถออกไป ทิ้งเอเลนอร์ที่หน้าซีดไว้ที่ประตู เธอรับรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่างจากด้านหลัง
"คู่หมั้นอะไร อธิบายมาสิ"ลูอิสกอดอกนิ่ง จ้องมาที่เธออย่างต้องการคำตอบ นี่ไงล่ะโหมดเดียวของเขาที่เธอสู้ไม่ได้
ความคิดเห็น