ลำดับตอนที่ #63
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : Chapter : พลังแห่งศาสตร์มืด (ออโรร่า)
บรรยากาศในช่วงฤดูใบไม้ผลิกำลังพัดผ่านเข้ามา น้ำในทะเลสาบที่เคยจับตัวเป็นก้อนน้ำแข็งค่อยๆละลายกลายเป็นสายน้ำ ชายหนุ่มร่างสูงกำลังนั่งจ้องมองทะเลสาบอันสงบนิ่งอย่างไม่ละสายตา เค้านั่งครุ่นคิดถึงเรื่องอะไรบางอย่าง ก่อนจะสดุ้งสุดตัว
เสียงอันสดใสที่ลอดผ่านเข้ามายังโซนประสาทของเค้าทำให้เค้าหลุดออกจากภวังค์แห่งห้วงความคิด...
"นายมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียว?" เซเลน่าเลิกคิ้วอย่างสงสัย เธอจ้องมองวารันซ่าด้วยท่าทีมึนงง ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
ตุ๊บ ~ เสียงห่อกระดาษบางอย่างแตกกระจายออกมา พร้อมกับฝุ่นคลุ้งไปทั่วบริเวณที่คนทั้งสองอยู่
แฮกๆ~ ทำบ้าอะไรของเธอ...!!!!" วารันซ่าสบัดหน้าไปมา มือของเค้ารีบไปขว้าแขนของเซเลน่าแบบอัตโนมัติ
"ขำๆน่า เห็นนายเครียดๆ" เซเลน่าอดหัวเราะไม่ได้กับท่าทีบึ้งตึงของวารันซ่า ที่มีแค่เธอเท่านั้นที่จะได้เห็น ปกติแล้วว่ารันซ่าเป็นคนประเภทยียวนกวนประสาท ถึงแม้ใบหน้าจะออกไปทางแนวพวกเด็กเนิร์ดก็เหอะ แต่ความกวนบาทาไม่ได้น้อยลงเลยสักนิด
"ว่าแต่นายเหอะ!เห็นทำหน้าเครียดแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ??" เซเลน่าเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ก็ไม่มีไรมากหรอก เครียดเรื่องทั่วๆไปนั่นแหละ" วารันซ่าตอบห้วนๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปมองยังทะเลสาบ
กลับไปยังห้องโถงใหญ่ คินน่า และ เดสตาร์ กำลังติวหนังสืออย่างขะมักขะเม้น ถึงแม้ผู้ที่ขอร้องให้ช่วยติว จะเหวี่ยงใส่ ชายหนุ่มหน้าจืดอย่างเดสตาร์ก็เถอะ แต่เค้ากลับรู้สึกดีเมื่อได้อยู้ใกล้ๆ กับคินน่า หญิงสาวที่ใช้คำพูดถากถางเค้าไม่เว้นแต่ละวัน เดสตาร์ก้มมองดูหนังสือ ก่อนจะสาธยาย และสรุปใจความให้คินน่าฟัง
"นี่! ขอแบบสั้นๆได้ไหม ที่นายพร่ามมาทั้งหมด..ฉันจำไม่ได้"คินน่าเลิกคิ้วขึ้น พร้อมกับทำน้ำเสียงฟึดฟัด
"เฮ้อ! โอเคคับ" เดสตาร์ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะเริ่มสาธยายอีกครั้ง
สายตาที่จับจ้องไปยังคนทั้งสองมองหน้ากันอย่างสงสัย แฮรี่ เลิกคิ้วขึ้น พร้อมกับกระซิบถามชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังยัดพายฟักทองเข้าปาก
"สองคนนั้นเค้าไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่?"
"ไม่รู้สิแฮรี่! ดูแปลกใช่ไหมละ" ฟีอัสหันไปมองคนทั้งสองบ้าง
"ก็แปลกนะสิ! ปกติคินน่าเธอเข้ากับใครได้ซะที่ไหน นอกจาก เฟร็ด กับ จอร์จ"
"นี่นายสองคนไม่มีอะไรจะคุยกันแล้วรึไง?" เฮอร์ไมโอนี่พูดขัดขึ้นพร้อมกับ ส่ายหน้าไปมา
"อะไรของเธอเฮอร์ไมโอนี่! ฉันรู้ว่าเธอกำลังหัวเสียนะ..แต่ขอร้องเหอะอย่าเอามาลงกับพวกฉันได้ไหม?" ฟีอัสเลิกคิ้วขึ้น
"ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับนายตอนนี้..อ่อแล้วอีกอย่าง พรุ่งนี้ ศาสตราจารย์ซลักฮอร์น จะจัดงานวันคริสมาตร์ขึ้น พวกนายคงว่างนะ?"
"ก็คงงั้น" ชายหนุ่มทั้งสองหันมองหน้ากันอย่างสงสัย
"รอผมด้วยสิคับ คุณออโรร่า!!" ออโรร่าได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะเดินเร่งฝีเท้าออกไปจากห้องโถง ด้วยสีหน้าสุดแสนจะเหนื่อยหน่าย
"เมื่อไหร่นายจะเลิกตามฉันสักที เฮฟเว่น!" ออโรร่าตะโกนกลับไป
"ทำไมละครับ แค่ผมอยากอยู่ใกล้ๆคุณเท่านั้นเองนะครับ"
"แต่ฉันไม่ชอบให้ใครมาเดิมตามฉันแบบนี้ทั้งวัน..มันน่าอึดอัดเข้าใจไหม?" ออโรร่ายังคงเดินหนีซีโร่ เธอเดินลัดเลาะไปตามทางเดิน เพื่อสลัดชายหนุ่มหน้าหวานนี้ให้หลุด แต่ก็ดูจะไม่เป็นผลเลยสักนิด
เธอจึงหยุดเดิน แล้วหันมามองซีโร่ด้วยความเหลืออด
"หยุดเดินสักที!" ซีโร่ฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"นายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องใช่ไหม? " น้ำเสียงของออโรร่าเปลี่ยนไป ความรู้สึกหดหู่นี่มันอะไรกัน ออโรร่ากำมือตัวเองไว้แน่นด้วยความโกรธ แสงสีดำเปล่งออกมาจากข้อมือของเธอ ความมืดเข้าปกคลุมบริเวณรอบๆ
"เธอทำอะไร?" ซีโร่ มองหน้าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสงสัย
"ในเมื่อฉันเตือนนายแล้ว..นายก็ยังดึงดันที่จะตามฉันไปทุกที่แบบนี้ นายรู้ใช่ไหมมันน่ารำคาญแค่ไหน(น้ำเสียงเย็นชา) ฉันไม่ชอบการถูกต้อนจนมุมแบบนี้เลยจริงๆ(หัวเราะ)"
"เดี๋ยวสิ! เธอเป็นอะไร ออโรร่า?" สีหน้าของซีโร่เริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที
"คนแบบนายนะ..มันน่ารำคาญที่สุด" พึ๊บ~ ความเร็วที่ไวมากจนแทบมองไม่เห็น ดวงตาสีม่วงอ่อนค่อยเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเย็นชา การควบคุมสติของตัวเองเริ่มเลือนลางลง
"เธอเป็นใคร? "ซีโร่มองคนตรงหน้าด้วยแววตาตื่นกลัว เค้าชี้ไม้กายสิทธิ์ออกมา มือของเค้าสั่นเทาด้วยความกลัว
'สตูเปฟาย' แสงสีส้มพุ่งเข้าหาตัวออโรร่า แต่ความไวของเธอกลับเร็วกว่าแสงของคาถา
ไม่ไกลจากจุดที่ทั้งสองกำลังต่อสู้กันนั้น ฟินิกซ์เค้ากำลังตามหาตัว เนวิลอยู่
"เฮ้ๆ!นั้นมันควันอะไรน่ะ" ฟีนิกซ์วิ่งกรูเข้าไปในควันสีดำนั้น ก่อนที่แสงสว่างจะกลายเป็นความมืด
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย 'ลูมอส'" ฟินิกซ์หยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมา พร้อมกับแสงสว่างอันน้อยนิดที่ปลายไม้กายสิทธิ์
"อ๊าก ก ก ก" เสียงร้องที่ดังมาจากอีกฝากดังขึ้น ฟินิกซ์สดุ้งสุดตัว
'สตูเปฟาย' แสงสีส้มพุ่งเข้าหาใครบางคน ตุ๊บ~ ก่อนที่ควันสีดำจะจางหายไป
"นายโอเคไหม?" ฟินิกซ์มองหน้าซีโร่ด้วยท่าทีนิ่งเฉย ก่อนจะหันไปมองร่างเล็กๆที่สลบอยู่กับพื้น
"นายทำอะไรเธอ?" ฟินิกซ์ไม่รอช้าเค้าเข้าไปกระชากคอเสื้อของซีโร่ทันที
"นายต้องถามยัยนั่นมากกว่า...เธอไม่ใช่คนปกติใช่ไหม?" สีหน้าอันหวาดกลัวของซีโร่ ทำให้ฟินิกซ์อดสงสัยไม่ได้ แต่เค้าก็ไม่ได้ถามอะไร
ฟินิกซ์อุ้มร่างอันไร้สติของออโรร่าขึ้น
"ใช่!พวกเราไม่ใช่พวกปกติแบบนาย..เลิกยุ่งกับเธอซะ" น้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชานั้น แววตาที่นิ่งเฉยมองใบหหน้าอันเรียวยาวนั้นด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเดินหายไป
"มันยังเร็วไปที่อยากจะตัดใจได้ วอลเลอร์" ซีโร่ยิ้มที่มุมปาก
ป่าต้องห้าม
"คุณเอลเทอร์ทำไมคุณถึงชอบเข้ามาในป่าต้องห้ามละคะ ที่นี่ทั้งน่ากลัว และ อันตราย?" เซลเฟียสน่าหันไปมองชายหนุ่มเอลฟ์ ที่กำลังยืนมองดูฝูงเซนทอร์อย่างตื่นเต้น
"ไม่รู้สิครับ! อาจจะเป็นเพราะว่าผมเป็นเอลฟ์ที่รักความสงบละมั้ง ผมไม่ชอบความวุ่นวายข้างนอกนั่นเลย เวลาผมอยู่ในป่า ผมรู้สึกว่าผมเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด..(ยิ้ม)"
"แต่บางทีการที่คุณเข้ามาในป่ายามวิการมันก็ไม่สมควรนะคะ ถ้าหากคุณโดนจับได้ คุณอาจจะถูกไล่ออกได้นะคะ" เซลเฟียสน่าหันไปมองจ้องหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง
"ขอโทษจริงๆนะครับที่ทำให้คุณเป็นห่วง แต่เวลาที่ผมคิดอะไรไม่ออก ผมก็มักจะเข้ามาที่นี่แหละคับ..ผมคิดว่ามันเป็นที่เดียว ที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมอยู่ที่โอริเวนเดล"แววตาที่สลดลงนั้น ทำให้เซลเฟียสน่ารู้สึกหดหู่ตามไปด้วย
"คุณคงคิดถึงที่ ที่คุณจากมาใช่ไหม?"
เอลเทอร์เงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
"ผมว่าได้เวลาเรียนวิชาต่อไปแล้วละ"
ห้องทำงานอาเธน่า
"ได้เรื่องอะไรไหม ฮาเรน?" อาเธน่ามีสีหน้าที่ตึงเครียด
"ไม่เลย! พลังที่ฉันสัมผัสมันได้เป็นพลังที่รุนแรง แต่พอฉันพยายามเข้าใกล้พลังนั่นมันก็หายไปทุกที..เหมือนกับว่าพวกมันรู้ตัว.."สายตาที่นิ่งเฉย ฉายแววความเจ็บใจอยู่ไม่น้อย
"ถ้าสิ่งที่ทาทารัสคาดการณ์ไว้ว่าพวกมันต้องการแค่สร้อยคอจริงๆ นั่นก็แสดงว่ายัยแม่มดมีเดียต้องอยู่ในปราสาทนี้..ใช่ไหม ทาทารัส?"
เงียบ~
"นี่!ฮาเกรซ ทาทารัสฉันคุยกับนายอยู่นะ!!" อาเธน่าจ้องมองชายหนุ่มที่นั่งเงียบกริบอยู่ที่มุมห้องตั้งแต่เดินเข้ามา ด้วยความแปลกใจ
"ขนแกะทองคำตกอยู่ในมือของพวกมันแล้ว..อีกไม่นานพวกมันคงคืนชีพให้โครนัส" ฮาเกรซมีสีหน้าที่ตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด
"มีของอยู่อีก2สิ่ง ที่พวกมันยังไม่ได้ไป คือสร้อยคอ และ แหวน แห่ง ซูส เรายังมีโอกาสที่จะชิงขนแกะกลับมาได้" อาเธน่าเอ่ยขึ้น
"เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายงั้นหรอ?ในคืนที่พระจันทร์ทอแสง เหล่าทวยเทพที่ถูกเนรเทศลงมาจากโอลิมปัส จะมารวมตัวกันในวิหารอะโครโพลิส เธอคืดว่าจะฝ่าวงล้อมพวกเหล่าทวยเทพได้อย่างงั้นหรอ"
"มันต้องมีวิธีสิ ทาทารัส นาย...(ถูกขัดด้วยเสียงเคาะประตู)"
ก๊อก ๆ ๆ
"เอ่อ..ชุมนุมอะไรกันเนี่ย ได้กลิ่นความชั่วมาแต่ไกลเลยแหะ" ไอร่าเปิดประตูเข้ามา ตามด้วยคำถากถาง เหมือนเห็น2พี่น้องจากนรก
"มีอะไรรึป่าว ไอร่า?" อาเธน่ารีบพูดเบี่ยงเบนความสนใจทันที
"เธอต้องตามฉันไปที่ห้องพยาบาล! (จ้องมองทาทารัสเขม่น) แล้วเธอจะรู้เองว่าเกิดอะไรขึ้นกับออโรร่า...
#เย้ๆไรท์กลับมาแล้วครับ กราบงามๆเลยครับ ช่วงนี้เป็นช่วงทำโปรเจ็คจบปี4 มันเลยไม่มีเวลาที่จะแต่งเลย ไรท์ขอกราบแบบงามๆเลยครับ!! _/\_
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น