เกมกระดังงา

“จะทำอะไร” คีติกาคว้ามือเขาไว้

“มันหนวกหูรบกวนคนอื่นคุณไม่เห็นหรือ ถ้าไม่รับสายก็ตัดสายทิ้งซะไม่ใช่ปล่อยให้ดังอยู่ได้”

“คนอื่นที่ไหนไม่มีใครสักคน” คีติกาว่าเพราะห้องนี้มีเพียงหล่อนกับเขานั่งเลือกรูปถ่ายกันอยู่

“ผมไง ถึงคุณจะเห็นผมเป็นทาสก็ควรมีความเกรงใจให้บ้าง” เขาดึงไปจนได้จึงเห็นชื่อคนโทร.ที่คีติกาบันทึกชื่อว่า ‘คนเลว’ ชนนวางลงโดยไม่ได้ทำให้มันหยุดส่งเสียงตามที่ตั้งใจแต่แรก 

“หลังห้าปีคุณจะเมมชื่อผมว่าอะไรนะ” เขาอดสงสัยไม่ได้ คีติกาหันมาขึงตาใส่แล้วเสเลือกรูปต่อ

“ว่าไงครับคุณพี่จะเมมชื่อสามีตามกฎหมายคนนี้ไว้ว่ายัง” เขายื่นหน้าเข้าไปถามเหมือนอยากแกล้ง คีติกาจึงหยิบโทรศัพท์เคลื่อนที่มาบันทึกชื่อเขาใหม่ว่า ‘ผัวคนแรก’

“คงไม่ใช่ละมั้ง” ชนนพูดลอยๆ แต่คีติกาตอบสวนทันที

“ทำไมจะไม่ใช่”

“ก็คุณซื้อกินบ่อย”

“เอ่อ” คีติกาสะอึกเล็กน้อยเพราะโกหกเขาไปเช่นนั้น ก่อนพูดแก้ตัว 

“แต่มันหลังจากคืนนั้น เพราะฉะนั้นนายก็คือคนแรก”