คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 7
บทที่7
ำหนัเย็น เ้านี้แปลว่าทุวันในวามิอวิลาสินี เ้าฟ้ามิไ้เส็ออมา้อมาบ ให้นาเ่นทุวัน ะว่าื่นบรรทมสาย็ไม่ ั้แ่รับใ้ใ้เบื้อพระยุลบาทมา ไม่มีสัวันที่ะื่นบรรทมหลั้าในพระอ์
“ฝ่าบาท ทรื่นหรือยั เพะ” นาำนัลวิลาสินี เาะพระบานทวารห้อบรรทม พร้อมร้อถาม
“ื่นแล้ว แ่เรายัไม่ออไป เ้าไปทำานอเ้า เถิ” ระแสรับสั่ัมาาห้อบรรทม
“ทรประวรหรือ เปล่า เพะให้หม่อมันามหมอ นะเพะ” นาำนัลผู้รั อห่วนายสาวไม่ไ้
“เราสบายี แ่อยานอน่อ เ้าไปเถอะ”
วิลาสินีออลับออไปทำานอนึ่มีน้อยนิ เพราะานส่วนให่ะมีพนัานมารับไปทำไม่ว่าะเป็นารูแลลอพระอ์หรือเรื่อเสวย ทุอย่าส่มาา้านอึ่ วิลาสินีไม่รู้ว่าที่ใานทำวามสะอา็มีพนัานมาทำให้่อนรุ่สา ารถูัในำหนัเย็นึไม่เหมือนน้ออาาเลย
เ้าฟ้าทรประทับ้าพระบัร พระวิสูรสีฟ้าอ่อนถูรูไปไว้้านเียวัน ทรทอพระเนรออไป้านออย่าเลื่อนลอยไรุ้หมาย พระหัถ์น้อยๆ แ่เรียวยาวยึ้นลูบพระปรา รรอยุมพิอ 'นบัอา' ถึแม้ะูบผ่านผ้าบัพระพัร์็ามที แ่็ทำให้ทรัเือพระทัยยิ่นั ทีแรอิว่าเป็นเ้าานุวศ์พระสหายไม่ไ้ ้วยทรรู้ว่ามีใับพระอ์มานาน ถึะทรอภิเษับพระนิษาอพระอ์แล้ว แ่แววพระเนรที่มอพระอ์เมื่อวานบ่บอว่ายััพระทัยไม่า ยิ่ิยิ่ปวพระเศียร ทริว่ารอให้เห็นรอยแผลที่ฝาไว้ะีว่า
็อ! ็อ!
วิลาสินีมาเาะประู “เ้าานุวศ์ เส็มา เพะ”
“ลไป่อน เี๋ยวเราามไป” รับสั่ผ่านบานประู แววมามั่นายวาวในพระเนรสีอ่อน ‘ทีนี้ะไ้รู้ัน’ ทร้มลสำรวุที่ทรเพื่อรวูวามเรียบร้อย ่อนที่ไปรับแผู้มาเยือน
เ้าานุวศ์ประทับนั่ในห้อทรพระอัษร ทรประทับยืนึ้นหลัาทอพระเนรเห็นผู้มาทีหลั เ้าฟ้าหิทรสำรวพระวรายอพระสหายโยมิให้นถูมอับไ้ เ้าายในลอพระอ์ุลำลอสีรีมแนสั้น พระสนับเพลาสีำ ผ้าาบั้นพระอ์ปัเลื่อมสีทอ ทรแย้มพระโอษ์รอรับเส็ หาไ้มีร่อรอยบาแผลที่ท่อนพระราารที่พระอ์ทรใ้ิ่ไม้ที่มีรอยัแทไม่?
พลบ่ำ....เ้าฟ้าหิทรรศินาประทับในห้อทรพระอัษร ทรเปิสาส์นาเ้าหลวแสนอินที่เ้าานุวศ์นำมาถวาย ้อวาม้าในทำให้ทรนึรัเียเ้าอาเป็นยิ่นั
สิริพรรมีพ่อไ้่าวว่าลูเ้าถวายัวแล้ว ทำามที่พ่อบอ ทำทุอย่าให้เ้าหลวรัและหลเ้า ทีนี้เ้าอยาไ้เือนหรือาว็เป็นเรื่อ่าย แ่ในอนนี้สิ่ที่พ่ออยาให้เ้า่วย็ืออให้เ้าหลวเห็นแ่เ้าและประานอเ้า ่วยเหลือเรา นอพ่อะเ้าพบและบอเ้าเอ
ทรส่ายพระพัร์้าๆ หลัอ่านพระราหัถ์เลาอเ้าหลวแสนอิน 'น่าสสารสิริพรรมีเสียริ ทำทุอย่าให้เ้าหลวหล' ทริไปถึพระพัร์หม พระนาสิโ่รับับพระนหนาเ้ม พระเนรรัิาล พระโอษ์ไ้รูป ทุิ้นส่วนบนพระพัร์ไปันไ้้วยี เว้นแ่อบทำพระพัร์เย ผิับานุวศ์พระสหายแม้ะมีพระพัร์ละม้ายัน แ่เ้าานุวศ์ลับยิ้มแย้มลอเวลา อีทั้ระแสรับสั่็นุ่มนวลระรื่นหู หาไ้ทรเรี้ยวราเหมือนอ์เ้าหลวไม่ 'ทำให้เ้าหลวอ์นี้ลุ่มหลยาหน่อยนะสิริพรรมี' ทรพับหมายเ็บใส่อวาไว้บนโ๊ะทรอัษรหาไ้ใส่พระทัยมันอี
สายฝนโปรยปรายลมาแบบไม่มีปี่ไม่มีลุ่ย ฝนแรในรอบหลายเือนที่แล้มานาน นโนเม็ฝนนี้เ้ามีหวัล้มป่วยเป็นแน่แท้ วิลาสินีเินสำรวไปทั่วบริเว ทุห้อในำหนัเย็นประูหน้า่าไ้รับารปิเรียบร้อย ำหนันี้มิไ้น่าลัวอย่าที่เล่าลือแ่อาะเียบไปบ้า เนื่อ้วยำหนัสอั้นแห่นี้ ั้นบนเป็นห้อนอนให่สี่ห้อ แน่นอนหนึ่ในนั้นือห้อบรรทมอเ้าฟ้าหิทรรศินาเ้านายสาวอนา ห้อนั่เล่นและห้อสมุอย่าละห้อ ั้นล่า มีห้อรับประทานอาหารสอห้อให่ ับอีหนึ่ห้อเล็ ห้อนั่เล่นสอห้อ ห้อสมุพร้อมห้อทำาน ห้อโถให่ ห้อนอนเล็สี่ห้อ รวมถึห้อรัวและห้อเรียมอาหารแ่ทุห้อ็ไม่่อยไ้ใ้ ้วยว่านที่อาศัยในำหนันี้มีแ่นาและนาย เท่านั้น
วิลาสินีไ้ยินเสียฝีเท้านเินอย่าเร่รีบที่ระเบีย ไม่มีวามลัวในิใอวิลาสินี้วยเวลานี้ นาไ้รับารฝึวิาาร่อสู้าเ้านายสาวมาพอสมวร แ่ารที่ะออไปู้นำเนิเสียนั้นวรหาอะไรสัอย่าที่พอะเป็นอาวุธิัวไป้วย วิลาสินีหัน้ายแลวา ในำหนันี้ะหาอาวุธอะไรไ้ มีทำรัว็ไปเอาไม่ทัน อีอย่ารัวที่นี่นา็ไม่เยไ้ใ้านว่าะหามีไ้ลำบา พลันสายาไปสะุแันใบย่อมที่ั้โว์อยู่ 'อันนี้แหละ'
วิลาสินี่อยๆ เปิประูเบาๆ ในมือำแันใบย่อมไว้แน่นเผื่อบาทีะไ้ทุ่มใส่แยามวิาล อาเป็นทหารเลวเ้ามาโมยอ็ไ้ ประูเปิออ แันเื้อึ้นสุแน นที่วิ่หนีฝนมาถึับะั มือที่ปัเ็น้ำฝนไปทั่วหน้าลล้าาย ้อร่าั้าอนาำนัลสาวแล้วหัวเราะ
“ะทำอะไรหรือ”
นที่ิะับโมยในเวลานี้ไม่มีเรี่ยวแรแม้แ่ะประอแันในมือไว้ มันล่วหลุามือโยนาไม่รู้ัว ีที่นรหน้ารับมันไว้ไ้ วิลาสินีบันี้เสิไปว่า ทีนี้นา้อเ้าุแน่ๆ
“ฝ่าบาท!” วิลาสินีหมเรี่ยวแรหมอบราบแทบเท้า ไม่ิว่าเ้าหลวะเส็ลาฝนในยามวิาลเ่นนี้
“ลุเถิ นายเ้านอนหรือยั” ทรำเนินเ้าไปในำหนั้าๆสอส่ายสายพระเนรมอหาเ้าอำหนั นาำนัลใแป้ว ปรับวามรู้สึแทบไม่ทัน ไม่ทรริ้ว
“ประทับห้อทรพระอัษร ยัไม่เ้าบรรทม เพะ” วิลาสินีราบทูลามที่เ้าใ ถึแม้้านอะมืมิเพราะเมฝนบบัแสสว่าอท้อฟ้ายามรารี็าม
วิลาสินีอัวไปราบทูลเ้าฟ้าให้ทรทราบ ทีแรทรแปลพระทัยไม่น้อยใยเส็อนนี้ทั้ที่ไม่เยเส็ำหนันี้เลย ั้แ่มีรับสั่ให้พระอ์มาประทับที่นี่ เ้าฟ้าเส็มาเ้าเฝ้า เ้าหลวทรรอที่ห้อพัผ่อนอิริยาบท พระวรายเปียุ่มไป้วยน้ำฝน ลอพระอ์แนสั้นสีอ่อน พระสนับเพลาสีำ ผ้าาบั้นพระอ์ปัสีแสลับทอ ทรนึถึเ้าานุว์ลอพระอ์แบบเียวัน่าันที่ผ้าาบั้นพระอ์ แ่ที่แ่าันอีอย่า็ือ ที่ท่อนพระร้ายมีผ้าพันไว้ พระปราแระรื่อโยมิทรรู้สึพระอ์หรือเ้าหลวือนเมื่อืน
“ถวายบัม เพะ” ยอบพระอ์ลถอนสายบัวถวายวามเารพ หาไ้หมอบราบเ่นเย
“หม่อมันอหลบฝนหน่อย ลับวัไม่ทันแล้ว” ใ้พระหัถ์ลูบพระพัร์ไล่หยนน้ำ
“เพะ” ำรัสอบสั้นๆ มิสบพระเนร แ่ลับับ้อที่ท่อนพระรรรอยแผล
“ถ้าะรุาหม่อมันอเปลี่ยนเสื้อผ้าไ้ไหม ฝ่าบาท” ำอทำให้นฟัพระปราแรื่อึ้นมา
“ำหนันี้ไม่มี เสื้อผ้าผู้าย เพะ” ทรอบวามริ ่อนหันไปทานาำนัลที่เินลับเ้ามา หลัหายหน้าไปปล่อยให้พระอ์อยู่ามลำพัับเ้าหลว
วิลาสินีนำผ้าับพระอ์ผืนให่และผืนเล็สำหรับับพระเศามาถวาย เ้าหลวรับผ้าผืนให่ไป ทรถอลอพระอ์ที่เปียุ่ม พร้อม้วยผ้าาบั้นพระอ์ส่ให้นาำนัล บันี้พระวายท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นแผพระอุระล่ำสันพระโลมาสีอ่อนปลุมบาๆั้แ่แนวพระอุระลมาถึพระนาภี
เ้าฟ้าหิทรรศินาทรเบือนพระพัร์หนี พระปราแระเรื่ออีรั้ ใ้ว่าะไม่เยเห็นอเปลือยเปล่าอบุรุษเพศ เพราะในารเ้ารับารอบรมวิาาร่อสู้ เหล่าทหาร็ถอเสื้อฝึ้อมอยู่เป็นประำ แ่ับภาพรหน้า ทำให้นึถึเหุารเมื่อืนที่ผ่านมา ทรถูุมพิพระปราภายใ้ผ้าบัพระพัร์ เ้าหลวหันมาำรัสับเ้าฟ้าหิทรรศินา
“ะว่าอะไรไหม ถ้าหม่อมันอใ้ นาำนัลในพระอ์” รัสไปใ้ผ้าับน้ำไปทั่ว
เ้าฟ้าหิทรเลิพระน ไม่แ้ในระแสรับสั่
“วิลาสินี เอาเสื้อนี่ไปรีให้เราหน่อย” ทรหันไปรับสั่ับนาำนัล พร้อมับหยิบผ้าฝืนเล็แล้วส่ให้เ้าฟ้า
“่วยหน่อยเถิ ฝ่าบาท เ็ผมให้ที” ทรรัสแล้วยท่อนพระรที่เ็บให้เ้าฟ้าูเป็นารบอนัยๆว่า'แนเ็บ'
เ้าฟ้าหิทรรศินาทรรับผ้าผืนเล็มาับพระเศาให้เ้าหลวามที่ทรอ แ่้วยพระวรายที่สูให่ว่าันมาึ้อทรเย่พระบาท
“หม่อมันว่า ให้หม่อมันนั่ีว่าไหม ฝ่าบาท” รับสั่พระสุรเสียลั้ว นฟัึ่ไม่เ็มใทำอยู่แล้วเผลออ์ใ้ผ้าับพระเศาเ็แร นนรหน้า'หัวสั่นหัวลอน' เ้าหลวหาไ้ริ้วไม่ลับพอพระทัยทรแย้มพระโอษ์แล้วรัสล้อเลียน
“ทรเ็เศาแรแบบนี้ นี่เอ เศาฝ่าบาทถึไ้สลวยเป็นมันเา” ถ้อยรับสั่เยี่ยนี้ถ้าอินทราิอยู่ไ้ฮาเป็นแน่
เ้าฟ้าะัพระหัถ์ รู้สึพระอ์ว่าไม่สมวร “หม่อมันอพระราทานอภัยโทษ เพะ” ทรเ็อย่าเบาพระหัถ์ล
“หม่อมัน ล้อเล่น ไม่เป็นไรหรอ แ่รุาเ็ให้็ถือว่าเป็นเียริแล้ว ฝ่าบาท” พระสุรเสียอ่อนโยนอย่าที่เ้าฟ้าไม่เยไ้ยินมา่อน ารับพระอ์ ับพระเศา เสร็สิ้น เ้าหลวทรใ้พระหัถ์เสยพระเศายุ่ๆให้เ้ารูป รัสอบพระทัย เ้าฟ้าึ่รับผ้าทั้สอไปวาไว้ รอวิลาสินีมาเ็บ
“ะรุาอีอย่าไ้ไหม ฝ่าบาท” เ้าหลวรัสั้ใสบพระเนรู่สนทนา
“อะไรหรือ เพะ” ทรสบพระเนรเ้าหลวรๆ เ่นัน
“อ้าวิน ัมื้อเถิฝ่าบาท” ะเรียว่าทรอ้อน็ไม่ผินั เพราะสุรเสียบ่บอเ่นนั้นริๆ
เ้าฟ้าหิพระทัยไม่น้อย ป่านนี้แล้วยัไม่ทรเสวยพระระยาหาร “ึแล้วยัไม่ทรเสวยอีหรือ เพะ”
เ้าหลวพยัพระพัร์เป็นเิอบรับ “านยุ่เหลือเิน” ทรแล้ถอนพระหทัยัๆ
วิลาสินีไ้รับำสั่ให้ัรื่อาวถวาย โ๊ะเสวยถูัเรียมในเวลาไม่นานเรื่อาว หวานพร้อม เ้าหลวประทับนั่เรียบร้อย
“ิน้าว้วยันไหม ฝ่าบาท” ทรวนนที่มาประทับนั่ร่วมโ๊ะเป็นเพื่อน
เ้าฟ้าหิทรส่ายพระพัร์เล็น้อย
เ้าหลวรัสิห์ทรเสวยพระระยาหารไ้มาเป็นพิเศษ อาเป็นเพราะพระพัร์หวานๆ อผู้ร่วมโ๊ะถึแม้ไม่ไ้เสวย้วยแ่็ทรนั่ร่วมเป็นเียริ
“มิน่า เ้าน้อยถึบอว่า ับ้าวำหนันี้อร่อย เห็นะริ นะฝ่าบาท” ทรรัสมหลัาที่ทรอิ่มแล้ว พระำเนินไปประทับนั่ที่ห้อพัผ่อน ็อีเ่นเยถ้าอินทราิไ้ยิน็้อว่าทร 'อแหล' เพราะเรื่อเสวยเหล่านี้ พระอ์สั่ให้ห้อเรื่อำหนัหลวส่มา อาหารทุอย่าึเหมือนที่นำึ้นโ๊ะเสวยในำหนัหลว
เ้าฟ้าอที่ะสสัยแผลที่ท่อนพระรไม่ไ้ “แผลนั่น ทรโนอะไรมา เพะ ผ้าพันเปียหมแล้ว หม่อมันทำแผลถวายนะ เพะ” ทรันอาสา เพราะอยาเห็นบาแผลให้เ็มประเนร
เ้าหลวทรรู้เท่าทันแ่็ทรอนุาให้เ้าฟ้าทำแผลถวาย ผ้าพันถูแะออ เ้าฟ้าพิารารอยแผล ใ่รอยอแหลมแทแน่ๆ บันี้รอบๆปาแผลบวมเบ่เพราะอัเสบ น้ำยาล้าแผลถูุบ้วยสำลีเ็ลไปแรๆ นเ้าหลวทรสะุ้ แ่หาไ้มีสุรเสียใเล็ลอออมาไม่ ยาใส่แผลุบสำลีถูเ็้ำลไป แรเท่าัน ในทีแรหาไ้ทริะทำแรๆ เ่นนี้ แ่เมื่อทริไปว่า เ้าหลวเป็นนที่ 'โมยูบ' พระอ์็อที่ะรุ่นโรธไม่ไ้ ถึแม้ะรู้ว่าใรเป็นใรแ่็ทำอะไรไม่ไ้ ้วยลัวะ้อพระอาาในารลัลอบเ้าวั และเ้าหลว็ไม่ทรทราบว่านุำือ พระอ์
วิลาสินีเ็บเรื่อเสวยและำลัะเอาลอพระอ์ที่รีนแห้ไปถวาย บัเอิเออินทราิอรัษ์ประำพระอ์เ้าหลว นั้หลบฝนอยู่ที่ระเบีย้าห้อเสวย นาไม่สสัยเลยะมาถวายวามปลอภัยเ่นเย
“ไม่เห็นุอินทราิามเส็ในอนแร ันยันึแปลใ มานานแล้วหรือะ” วิลาสินีเลิลัวอรัษ์นนี้แล้ว
“ามเส็มาห่าๆ นะไม่ทรทราบหรอ” นพูเอามือออแ้หนาวเพราะเนื้อัวเปียปอน
“แล้วทาน้าวมาหรือยัะ ยัพอมีสำรับ ะรับไหมะ” นาำนัลแสวามเอื้ออาทร่อู่สนทนา ผู้ที่รั้หนึ่เย่มู่ นนาอยาายไป่อหน้า่อาเา
“็ีนะ ถ้าไม่รบวนยมาให้ันรนี้เลยะีมา” อินทราิไม่อยาอยู่ห่าเ้าหลว ถึแม้ะมีผนัั้นและละออฝนสามาเป็นรั้ราว็าม
ฝนแรแห่ฤูยัไม่ิที่ะหยุ ยัโปรยปรายเม็ฝนลมาไม่าอน ผู้ที่ถือว่าเป็นเ้าอำหนัยันั่มอแพิเศษึ่ยัไม่มีท่าทีะลับไปเ่นัน วิลาสินีเ้ามาพร้อมลอพระอ์ที่แห้และรีเรียบ
“เสร็แล้วหรือ อบใมา” ทรรับลอพระอ์และรัสอบในาำนัล
เ้าหลวรัสิห์ทรลอพระอ์แล้วลัระุม้าๆ นเ้าฟ้าหิทรหวั่น เระรับสั่ให้่วยลัแ่หาไ้เป็นเ่นนั้นไม่ ทรลั้วยอ์เอนรบแม้แ่เม็บนที่ิพระศอ เ้าฟ้าหิลอบถอนพระทัย เบาๆ นาำนัลรู้เท่าทันวามิเ้านายึแอบอมยิ้ม มีหรือะรอพ้นสายพระเนรอเ้าหลวไ้ ทรหยิบผ้ารับั้นพระอ์ึ้นมา ยื่นประทานเ้าฟ้า
“่วยหน่อยเถิ ฝ่าบาท หม่อมัน รัทีไรไม่เยสวยถูใเลย”
เ้าฟ้าหิทรรศินาทอพระเนรรัพระอ์ปัสีแสลับทออันวิิรในพระหัถ์ที่ยื่นมาเบื้อพระพัร์ สบพระเนรนใ้รๆ อยาปิเสธ แ่เมื่อสบสายพระเนรเว้าวอน็้อฝืนพระทัยรับมาไว้ในพระหัถ์น้อยๆ เ้าหลวประทับยืนยพระัปประึ้น ผ้าผืนยาว่อยๆ ารอบพระฤษี ้วยเป็นผ้ายาวปัรายอย่าวิิรึ้อัให้ลายส่วนหน้าไ้สัส่วนเท่าันทั้้ายวา ารที่ไม่ใ่นเมือนี้ เรื่อแ่ัว็ไม่เหมือนมธุร เ้าฟ้าึสาละวนับารัลายผ้าเมื่อวัไม่พอี็้อยับใหม่ ถ้านมอา้าหลั็เหมือนใ้ท่อนพระรโอบรอบพระฤษีออ์เ้าหลวรั้แล้วรั้เล่า เ้าหลวทรแย้มพระโอษ์พอพระทัย อินทราิแอบมอมาา่อพระบัรยิ้มในวามเ้าเล่ห์อนาย
“อบพระทัย” รัสอบใสั้นๆ นนที่ถวายานพระพัร์้ำ “ฝนไม่หยุ สสัยืนนี้้อ้าที่นี่แล้ว” รัสึ้นลอยๆ นสอนายบ่าวมอหน้าัน
“ไม่ไ้ นะ เพะ” เ้าฟ้าหิทรทัทาน
“หือ!” พระำรัส สั้น แ่ทรสบสายพระเนรเ้าฟ้ารๆ เหมือนะทรถามว่าเหุใ
“หม่อมัน ยัไม่ไ้เรียมห้อบรรทมเลย เพะ” วิลาสินีิอบแทนเสียเอ
“ทำไม้อเรียม็นอนห้อ…..” รับสั่ยัไม่บ
“ไม่นะ เพะ” เ้าฟ้าหิทร้านึ้นทันที พร้อมสบสายพระเนรรๆ แสถึว่าพระอ์มิไ้ลัวเรเ้าหลวเบื้อพระพัร์แ่อย่าใ
“เพิ่รู้ว่า ฝ่าบาทหวห้อ หม่อมันล้อเล่น อินทราิอย แย่แล้ว หม่อมันทูลลา” เส็พระราำเนินลับออไปื้อๆ โยนที่นี่ยัไม่ทันไ้ส่เส็ วิลาสินีระิบนายสาวเบาๆ
“ทรริ้ว เพะ”
อินทราิที่อนแริว่าแอบามเส็โยเ้าหลวไม่ทรทราบ ั้ท่าหาที่หลบแ่้าไป
“ะอยู่อีหรือ นที่นี่เา่วแล้วไปันเถอะเรา” รับสั่โยมิทรหยุพระราำเนิน เป็นอันว่าเ้าหลวทรรู้ว่าอรัษ์นสนิทแอบามมา
#ุแม่ผูา โย #มุเรีย
??‘?Ebook
#Meb >> https://goo.gl/H1wQ8B
#Hytext >> https://goo.gl/rz4nxM
??’???’???’???’???’?
#รูปเล่ม
ราา 419 บาท
????สั่ื้อไ้ที่
แฟนเพ : https://www.facebook.com/Tawan9645 ส่้อวาม ????????
Facebook : อบรราธิาร ะวันเปรมปรีิ์
Line ID: @tawan9645 (มีเรื่อหมาย @ ้วยนะ๊ะ)
Website : http://aimaunwriter.com/
#ส่ฟรี!!!!
.
#ฝานัเียน >>> มุ ร้อยเม็
.
ความคิดเห็น