คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่5/4
ห้อนอนในำหนัอพระสนมาวไทย เสียร้อไห้โยเยและอาารผวานัวสั่นเิึ้นแม้ะอยู่ในอ้อมแนอผู้เป็นพ่อ เสียปลอบประโลมเบาๆ ออาปาอีาเบรียนลอเวลา
“อัลมาอ์ ป๊ะอยู่นี่ลู ไม่ร้อนะะ ไม่้อลัวลู โอ๋ๆ” เสียปลอบูเหมือนะลายเป็นเสียประสานไปับเสียร้ออลูน้อย หัวใผู้เป็นพ่อแทบสลาย หิยอวใถูพราไป็้ำหนั ้ำยัมาสสารลูที่ร้อไห้้วยอาารใร่ำรวหามาราอี แม้อัลมาอ์ะยัพูไม่ไ้เป็นำ แ่อาารเหลียวหา มอ้อในที่ึ่เยมีแม่อยู่็บ่ั เ็น้อย้อารมารามาอยู่เีย้า
พระนมไมนาร่าและเ้าหิบิาเราะห์ รวมถึนาำนัลพี่เลี้ยมาลีี อยาะ่วยพระอ์ปลอบโยนหนูน้อย แ่ไม่ทรยอมให้ลูไปอยู่ในมือใร ทรเินวนเวียนเย่าร่าน้อยเบาๆ พร้อมพร่ำพูว่าพ่ออยู่ใล้ๆ ไม่้อลัว สามนที่อยาเสนอัว่วยอุ้มเ็น้อยไ้แ่หันมามอาันแล้ว ถอนใอย่าสมเพเวทนา
“เ็นอื่นๆ เป็นยัไบ้า” แม้ะวุ่นวายับลูสาวที่ใและร้อหาแม่ แ่ยัทรำนึถึธิานอื่นๆ ที่ร่วมในเหุาร์รั้นี้้วย
“็ใเป็นธรรมา แ่ยัีที่มีแม่อยปลอบ เพะ” ุพระนมทูล
“ฝานมับบิาเราะห์่วยไปูแล ปลอบวัแทน้วยนะ ไว้อัลมาอ์ีึ้นันะไปเยี่ยม” พระสุรเสียที่เปล่ออมาแม้ไม่แสวามอ่อนล้าและเสียพระทัย แ่นฟั็ยัอสสารพระอ์ไม่ไ้ ทรมีเรื่อมารุมเร้ามามาย ทั้ห่วสนมที่ถูิไป ปลอบลูำพร้าแม่โยอัโนมัิเ่นอัลมาอ์ ไหนะห่วลูและเมียนอื่นที่ใับเหุาร์รั้นี้
เ้าหิบิาเราะห์ทรำเนินมาใล้ีาเบรียน ึ่ประทับไม่ิที่ เพราะ้อพาธิาในอ้อมพระพาหาเินวนไปเรื่อยๆ พร้อมอาารเย่าและปลอบโยน พระหัถ์เรียวอเ้าหิแะท่อนพระรอพระเษาอย่าให้ำลัใ
“น้อไปูแลให้เอ่ะ ให้นม่วยพี่ายูแลอัลมาอ์เถอะ ไม่้อัวลนะะ” ทรแย้มพระโอษ์เล็น้อยเป็นารถวายสัา และเหมือนะเป็นรอยแย้มแรหลัเิเหุาร์นี้ึ้น แม้ะไม่ใ่รอยยิ้มาวามีใ เบิบานใ หรือรอยยิ้มสำหรับสิ่ีๆ ็ามที เ้าหิบิาเราะห์าไปแล้ว แ่พระธิายัไม่ยอมหยุร้อไห้ ยัทร้อปลอบโยนัน่อไป
“ท่านหิอาหิว นมะลอให้พยาบาลผสมนมให้เหวยนะเพะ” พระนมเสนอ เพราะท่านหิอัลมาอ์แม้ันษาะไ้แปเือนแล้ว็ยัื่มนมาอมารา ไม่เยแะ้อนมผสมสำหรับเ็ เพราะทั้ีและธารีอยาให้ลูไ้ินนมแม่ที่มีภูมิ้านทานที่ีไปนว่าลูะไม่ินเอ ีพยัพระพัร์เห็น้วย นอาใแล้วพระธิาอาะหิว้วย็ไ้
พระนมไมนาร่าออไปาห้อนอนในำหนัอธารี โยมาลีียันั่อยู่ในห้อรอารเรียใ้ ไม่นานพระนม็ลับเ้ามาพร้อมนมผสม่อนวและนาพยาบาลประำำหนั
“มาแล้ว่ะ เหวยมั้ย่ะ ท่านหิา” นานมเอาวนมมาแว่รหน้าเ็น้อยที่สะอื้นเบาๆ บหน้าอยู่บนพระอัสาอีาเบรียน อาารหยุเสียร้อไห้ัเหลือไว้แ่เสียสะอื้นนั้นไม่ใ่เพราะไ้รับารปลอบนหยุร้อ แ่เพราะเหนื่อยนไม่มีเสีย เหลือทิ้ไว้เพียอาารสะอื้นเท่านั้นนั่นเอ
อาารลืนน้ำลาย และมอามน้ำสีาวุ่นในวนมทำให้นานมรู้ว่าท่านหิน้อยหิว นายิ้มบนใบหน้า่อนทูลีหนุ่ม “พาท่านหิมานอนบนเียนี่เพะ ะไ้เหวยนม” นาเินนำไปที่เียนอน
ีาเบรียนรีบทำามโยทันที พระอ์ประทับลบนเียนุ่มที่เยนอน้วยัน สามน พ่อแม่ลู ทรวาอัลมาอ์ลนอนหนุนหมอนใบเล็นุ่มๆ ประำัว เพื่อลูะไ้ินนมอย่าที่พระนมบอ แ่พอหลัหนูน้อยสัมผัสที่นอน รับรู้ว่านเอห่าอ้อมอบิา ท่านหิน้อย็ผวาร้อไห้้าอีรั้แม้เสียนั้นะเบา็ามที
“ไม่ร้อเพะ หม่ำๆ ีว่า” พระนมไมนาร่ายื่นุนมมาแะๆ ที่ปาึ้อ้าว้าร้อไห้อยู่ มือและเท้าอเ็น้อยปัป่ายพัลวัน ทั้รั้พระหัถ์พระบิาไว้แน่น เมื่อนมรสแปลๆ ไหลลมาในปา็ส่ายหน้าหนีไม่ยอมรับ
“หม่ำๆ สิเพะ หม่ำๆ อร่อยเหมือนนมแม่เลยนะะ” ำอพระนมไมนาร่าพูภาษาถิ่น ลูน้อยไม่เ้าใ แ่ีสะท้อนใ ยิ่อาารปิเสธนมผสมในวพลาสิ เพราะไมุ่้นเยยิ่สสารลูและรำลึถึธารี
“ท่านหิเสวยแ่นมมารา เวลาูนม็ไ้รับวามอบอุ่นาวแน ลออุ้มให้เสวยสิะ ุนม” นาพยาบาลเสนอ ีาเบรียนรีบอุ้มลูึ้นมาเสียเอ
“ันเอ เอานมมา” ทรอุ้มพระธิาไว้แนบอ แล้ว่อยๆ แะุนมลบนปาเล็ๆ ที่ยัร้อโยเย “หม่ำๆ ลู” ทรพยายามอยู่นานว่าท่านหิน้อยะยอมรับนมแปลปลอมเ้าปา ทรเป่าพระโอษ์อย่าโล่พระทัย เมื่อเห็นลูยอมูนมาวเป็นรั้แร เ่นเียวับพระนมไมนาร่าและพยาบาลสาวรวมทั้มาลีี แ่็ยิ้มีใันไ้ไม่นาน ท่านหิ็ปิเสธที่ะูนม่อ ทรใ้ิวหาันุนมออมาแล้วเบือนหน้าหนี
“อ้าวทำไมละลู ยัเหลืออีั้เยอะ” ทรพยายามะสุ่นมเ้าไปใหม่ แ่ปาเล็ๆ เม้มสนิทแล้วส่ายหนี
“ีเพะ ท่านหิยัไม่ินับนมผสม ารที่เสวยบ้าเพื่อประทัวามหิวนับว่าีแล้วเพะ ่อไปะ่อยๆ ปรับัว เสวยไ้มาึ้นเอ อย่าทรัวล” นาพยาบาลประำำหนัราบทูลให้ทรลายัวล
“แ่เาินน้อยั” ยัาพระทัย
“โธ่ เ็น่ะ เี๋ยวพอหิว็ินอีเพะ ินทีละน้อยๆ แ่บ่อยึ้นไม่้อัวลไป ฝ่าบาทเอนั่นแหละเลยเวลาเสวยมาสอมื้อแล้ว ไม่หิวบ้าเียวหรือเพะ” พระนมไมนาร่าเือน
ทรส่ยิ้มอบุให้นานม ่อนปิเสธวามหวัี “ไว้ให้อัลมาอ์หลับ่อน็แล้วัน”
เพียแ่ับัวประันไปไ้ ้อเสนออพวโร็ถูยื่นมา อให้รับาลาร์มาปลปล่อยืนเอราให้มาร์ัและบาเีย เพื่อแลับอิสรภาพอสนมทั้สี่นา แ่ฝ่ายวามมั่นและเสนาธิารแห่อทัพที่เ้าร่วมประุม่วนับีผู้รอรั ่าลวามเห็นเป็นเสียเียวัน ะยินยอมาม้อเสนอนั้นไม่ไ้ แผ่นินที่รวบรวมเป็นประเทศาร์มาอันมีษัริย์เป็นประมุ ินแนที่ปมษัริย์บรรพบุรุษแห่ราวศ์อัลโียาห์รวบรวมไ้มานเป็นปึแผ่นะแบ่ปันให้ผู้ใไม่ไ้ แม้ะมีีวิอพระสนมถึสี่นเป็น้อแลเปลี่ยน
ประาศอทาราารออมาโยทันที ถึารเสียีวิอสนมสี่นาอีาเบรียน้วยโรระบา พิธีศพถูัึ้นในทันทีเ่นัน พร้อมถ่ายทอสไปทั่วประเทศ สร้าวามโรธแ้นให้พวโรที่เรียร้อเอราเป็นอันมา เพราะหลายรั้ที่ไ้ัวประันที่เป็นถึสนมใล้ิ ทารับาลเหมือนไม่เหลียวแล ไม่เยเปิาเรา มารั้นี้หวัไ้ัวเ้าหิอ์สำั เ้าหิพระู่หมั้นที่อีไม่นาน็ะึ้นำรำแหน่พระายาและ้าวสูึ้นเป็นราินีเีย้าษัริย์ผู้รอราย์ แ่ลับไ้ัวปลอมไปเสียอี
เหล่าัวประันที่ไม่มีนใส่ใ่อรอเพื่อให้ไ้ัวพวนาลับไป ึ้อเป็นสมบัิอโรที่ลมือปิบัิารับัวไป เ่นเียวับธารี สนมนโปร็หนีะารรมนี้ไม่พ้น เพียแ่โเ้า้าเธอ ผู้ไ้รอบรอัวธารีนั้นือ อมโรอิสมาอิล บัยุลมัิสหัวหน้าแหุ่มน ึ่มีอุมาร์เ็มเปี่ยมและเหนือสิ่อื่นใ อมโรผู้นี้หลรัธารีั้แ่เพียแรสบสายา
“อโทษ้วยธารี” ทรพึมพำใล้ใบหน้าอ้วนลมอพระธิา ทรมีำริะให้ลูบรรทมับพระอ์ในำหนัหลว เมื่อลูน้อยไม่มีแม่อยปป้อูแลเสียแล้ว ืน่อนหน้านี้เพราะทร้อเ้าประุมเร่่วนเรื่อ้อเรียร้ออพวโร ึไม่ไ้นอนับพระธิา ทั้ลาวัน็ยัมีเรื่อให้ทำ นไม่มีเวลาปลอบโยนลูน้อยอย่าเ็มที่ นหลัพระอาทิย์ินแล้วึมีรับสั่ให้พระนมไมนาร่าพาพระธิามาที่ำหนัหลว
“ฝ่าบาท ท่านหิหลับแล้วให้นมพาลับไปที่ำหนัไหมเพะ” พระนมไมนาร่าที่เ้ามารับหน้าที่อภิบาลท่านหิอัลมาอ์เ็มัว โยมีมาลีีพี่เลี้ยเ่าเป็นลูมือถามึ้น
“ไม่้อหรอ ให้อัลมาอ์นอนับันที่นี่”
“แล้วถ้าท่านหิหิวนมึๆ เล่าเพะ นมผสมท่านหิไม่ินเหวยทีละน้อยึหิวบ่อย” พระนมนมเ่าถอนหายใ รู้ว่าท่านหิน้อยเสวยนมผสมเมื่อทนวามหิวไม่ไหวเท่านั้น
“บอมาว่า้อทำยัไ ันนมให้ลูเอไ้” รับสั่มั่นพระทัยออาพระโอษ์ แ่นมให้ลูที่ำพร้าแม่เพราะวามผิพลาอทหาร หรือะเรียว่าวามผิอพะอ์เอ็เป็นไ้ ในเมื่อำแหน่ีอพระอ์นั้นเป็นให่เหนือนทั้ปวไม่ว่าฝ่ายทหารหรือพลเรือน ารนมให้ลูเพื่อรับผิอบ่อารผิพลารั้นี้ ทำไมะทรทำไม่ไ้
“โธ่ ทูลหม่อม นม่วยูให้เพะ ทร้อารารพัผ่อนเ่นัน ูสิเวลานี้พระพัร์ูบี วพระเนรแห้ผา พระวรายผ่ายผอมลแล้วนะเพะ” พระนมไมนาร่าเ้ามานั่ล้าแท่นบรรทม มือเหี่ยวามวัยทว่าอวบอูมามประสานเ้าเนื้อ ประอพระหัถ์ให่เรียวาวนเส้นพระโลมาูำัมาแนบับแ้มนุ่มๆ อนา
“ัพระทัยเถิเพะ สนมอื่นมีอีมามายอยรับใ้ถวายาน เส็ไปหาให้พวนาปรนนิบัิเสียบ้า ส่วนท่านหินมับมาลีีูให้เอ ไม่้อห่ว”
“อบในะนม แ่ันอยาไถ่โทษให้ธารี้วยารูแลอัลมาอ์ให้ีที่สุ ถึรู้ว่ามันทแทนันไม่ไ้ นมสอนันนมให้ลู็พอแล้ว” ทรยืนยันำริเิม
“โธ่ ! ให้นมนอนหน้าห้อบรรทมไหมเพะ ถ้าท่านหิะเหวย นมะไ้ลุึ้นมาให้” นาเสนอัวรับใ้้วยวามเ็มใ
“อบใมา นมอายุมาแล้ว ้อารารพัผ่อนอย่าเ็มที่ ไม่้อห่วหรอ มหาเล็้านนอ็เยอะ ถ้าเหลือบ่าว่าแระให้ไปามมาลีี” ทรรับมาไ้แ่วามหวัี ทว่าไม่้อารให้พระนมสูวัยมารารำอหลับอนอนับพระอ์้วย
เมื่อพระนมไมนาร่าออไปาห้อพระบรรทม ทรทอพระวรายยาวให่ลใล้ๆ ร่าอพระธิา ส่ผลให้ร่าที่ผ่านโลมาเพียแปเือนอเ็น้อยูระ้อยร่อยลไปในทันที พระหัถ์ให่วาลอย่าแผ่วเบาบนหน้าอที่สะท้อนามัหวะารหายใอท่านหิอัลมาอ์ โมแ้วเียระไนบนผนัเหนือพระแท่นบรรทมเปิส่อสว่า เพื่อไม่ให้มืมิเินไปยามลูน้อยลืมาื่น แสไฟสีส้มนวลระทบผิวเนียนอหนูน้อย ทรพิศมอแล้วสะท้อนพระทัย ลู่าถอแบบมาาธารีไม่มีผิ แ่เมื่อลูโึ้นะยัมีโอาสเห็นแม่ผู้ให้ำเนิไหม ารประาศออไปแบบนั้นอทารับาละส่ผลอย่าไร่อสนมทั้สี่อพระอ์หรือไม่ ถ้าพวมันสัหารพวนา็ส่ศพลับมาเยาะเย้ยเ่นเยทำับัวประันนอื่นๆ แ่ถ้าพวมันไม่สัหารในทันที อมโรหนุ่มลัมันับหิามอะไระเิึ้น น้ำพระเนรรินไหลทาหาพระเนรที่ะแมาพระธิา
ความคิดเห็น