คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่๑๑
่วเ้ารู่หมอหนายัปลุมเนินเาสู แสสีทอทอลอผ่านลมาเบื้อล่าไ้เพียบาเบา วรอ์ทรส่าในลอพระอ์ำปัลวลาย้วยเส้นทอำุ้นสายาาววัประทับึมับภาพวิิรร่อพระบัร พระเศาหยัศสีำสนิทพลิ้วน้อย ๆ ยามสายลมพัเ้ามาเอื่อย ๆ ทรื่นบรรทมเเ่นปิ หาวันนี้ทรลัเล ะเส็ที่ใ่อน ห้อ้า ๆ เพื่อไปพบหน้าบรรพี หรือเส็ไปยัำหนันิทราูอาาร นนรา แ่วามิทั้สอหยุะัเมื่อมหาเล็เวรเฝ้าเาะบานพระทวารเบา ๆ พร้อมราบทูล
“พระพันปีเส็มาร่วมโ๊ะเสวย พระเ้า่ะ”
สมเ็แม่มาแ่เ้า
หรือเพราะเรื่อทีุ่ย้าไว้เมื่อืน
“ะไปเี๋ยวนี้ ไปบอให้ัโ๊ะให่ อ้อให้ใรไปบอวิรุฬห์ับราหุล้วย
ไม่้อมาร่วมโ๊ะ ให้ไปทำานอนเอ”
รับสั่แ่นี้ทั้สอ็รู้แล้ว านอนเอไม่แล้วเรื่อ นนรา
ปิอทุเ้าะรับสั่ให้ั้โ๊ะเสวยที่านาลาั้นสอแล้วมีสอราอรัษ์ร่วมโ๊ะ
หาวันไหนมีแเพิ่มึ่ไ้แ่อมาย์ให่เ้าุเ่าแ่ทั้หลาย
็ให้ั้โ๊ะ้านล่าในห้อเล็ ทว่ารานี้โ๊ะเสวยถูัเรียมที่ห้อเสวยให่
โ๊ะยาวรี เพื่อให้สมพระเียริพระนาศิรประภา พระมเหสีอเ้าหลวในพระบรมโศ
หนึ่ในะผู้สำเร็ราารพระอ์เมื่อเ้าหลวทรพระเยาว์
เ้าหลวเส็ผ่านหน้าห้อนอนอบรรพี
ึ่เ้าัวเปิประูออมาพอี ทรหยุทัทายแย้มพระสรวลให้
“อรุสวัสิ์้ะ หลับสบายไหม”
หาบรรพีัสีหน้าใส่แล้วผลุบหายเ้าไปในห้อ
“อ้าว” พระนหนาเ้มผูปม ทว่ามิมีเวลาไ่ถาม
เพราะสมเ็แม่ประทับอยอยู่ ทรพระำเนินผ่านไปแม้ะรุ่นิ เหุใ อันใ
ทำไมบรรพีึ่ยิ้มแย้มลอเวลาที่พบพัร์ึทำบึ้ึใส่
วรายสมส่วนในลอพระอ์สีสใสปัเลื่อมระยับประทับอยอยู่ที่โ๊ะเสวย
พระบาทที่้าวยาวเ้ามาถึับะั พระนาประทับนิ่ที่หัวโ๊ะเเป็นเ้าอบ้าน
แย้มรอยยิ้มรอท่า หาวเนรนั้นท้าทายนั เ้าหลวถวายำนับพระนาเเ่นทุรั้ที่พบพัร์
“นั่สิ าย” ำรัสวน เนียน
เ้าหลวยัประทับยืนนิ่
ใล้ ๆ โ๊ะ มินั่ล เรื่อเสวยถูอัเิึ้นโ๊ะนรบ
นาำนัล่าหลบไปนั่มุมห้อ
“เิ่ะ” ิรับสั่วน้วยเป็นเ้าอสถานที่
หาอ์เอยัยืนนิ่มิยอมนั่ ทรเทพระสุธารสาแฟาาเินพวยยาวลในถ้วยที่บาราวเปลือไ่
แล้วทรพระำเนินไปทอมอออนอานาลา ทะลุไปถึอุทยานที่้นไม้ำลัผลิใบอ่อนรับแสอรุ
พระนาวัพระเนรมออย่าไม่พอพระทัย
รับรู้ถึท่าทีแ็ืนออ์เ้าหลวที่มิยอมลให้พระนาเ่นาล่อน
หาเพราะเวลานี้อะไร ๆ เริ่มเปลี่ยนแปล โยเพาะ้ารับใ้ในวันับวันยิ่แปลหน้า
และเหุผลที่พระนาเส็มาถึำหนัหลวแ่เ้า ็สำัว่าารท่วท่าทีมึนึ
“าย” ำรัสเรียอ่อนโยน พระำเนินเ้าใล้หลัเสวยเสร็สิ้น
“เรื่อที่แม่ออเียริยศไปรับน้อับู่หมั้น ว่าอย่าไร ายุรอฟั่าวนะ”
“หม่อมันะให้รมวััารให้่ะ” ทรพระโอษ์รับ
โยมิสนใไถ่ถามถึพระู่หมั้นอพระอนุา พระนาแย้มพระโอษ์สีสที่แ่แ้มไว้
“ำหนับุริมรามถึะใหม่แ่มันเล็สำหรับารมีรอบรัว
่อเิมให้น้ออีนิไ้ไหมลู”
ยามรับสั่ร้ออ
ำรัสและพระสุรเสีย่าหวานล้ำ เหมือนาบน้ำผึ้
หาในพระทัยนั้นเล่าเสมอเหมือนยาพิษหรือไม่ ? เ้าหลวทรรับเป็นพระธุระให้ในทันที
“หม่อมันะัารให้เร็วที่สุ ระม่าาอ่ามาให้หมเสร็ทันำหนลับอายุับู่หมั้น
สมเ็แม่ไม่้อัวลพระทัย”
พระหัถ์เหี่ยวย่น
หาพระนายาวแ้มสีสบลบนท่อนพระรอย่าประบ “อบใลู ายมีาน็ไปทำเถิ
แม่ลับแล้ว” ทรพระำเนินาไปเมื่อสมพระทัย
เ้าหลวทอพระเนราม
อยาเปลี่ยนำรัสหวานหูเป็นวามริพระทัยแ่เพียน้อยนิ ะมีประทานให้หรือไม่ ? สมเ็ทรเป็นแม่ที่ทรเอาพระทัยใส่
ทรเป็นพระธุระให้พระโอรสในทุเรื่อ แล้วนที่สมวรทำหน้าที่ ‘แม่’ นที่วรเอาพระทัยใส่เป็นธุระให้พระอ์เล่า
ไปอยู่เสียที่ใ ?
พระภาริอเ้าหลวสุริยารยุ่ทั้วันนไม่มีเวลาพบหน้าบรรพี
ทั้ารสอบสวนนนรา็ยัไม่ืบหน้า ้วยเ็หนุ่มยัไม่ยอมเปิปา
อีทั้ยับาเ็บนร้าวไ้้อนอนมให้ทหารผลัเวรเฝ้า
ล่วึหลัทรานเสร็สิ้น
ทรพระำเนินึ้นั้นสอไปยัห้อบรรทมผ่านหน้าห้อที่บรรพีนอน ทรเห็นบานประูแ้มอยู่
พร้อมปลายมูโ่โผล่พ้นรอบประูออมา เมื่อทรถอยลับมาทอพระเนรให้ั
บานไม้็หุบลสนิท ทรถอนพระทัยยาว บรรพีแน่นอน หาผิปิั้แ่เ้า ทรพระำเนิน่อไปยัห้อบรรทม
บานไม้เปิว้าพร้อมบรรพีเบียายออมายืนมอพระนอ้วยสายาัพ้อ
ห่วหาและอาวร์นลับหายเ้าไปในห้อพระบรรทม
ฝาอิบุ๊ ลิที่ปไ้เลย่ะ อบุ่ะ
ความคิดเห็น