คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : บทที่ ๘
วิสาลรั
ารระเรียมานพระราพิธีราาภิเษที่ระั้นเ้ามายัำเนิน่อไป ทุฝ่าย่า่วยันัเรียมานพระราพิธีให้ยิ่ให่สมพระเียริแห่เ้าผู้รอแว้น
อเียริยศ้อมเินสวนสนาม
ฝ่ายพิธีารั้อมมิให้าบพร่อ
่าพระภูษาเร่รีบเรียมลอพระอ์เ็มอิสริยยศอพระบรมวศานุวศ์ที่เ้าร่วมาน
ฝ่ายสถานที่ัเรียมที่พำนัสำหรับพระราอาันุะ ที่ะเส็มาร่วมานพระราพิธีามที่ระทรวาร่าประเทศ ส่พระราสาสน์และส่หนัสือไป
แม่านฝ่ายในึ่ในราแร เ้าฟ้าหิราาวีพระนิษารับผิอบลมาูแลำับ้วยพระอ์เอ หาเพราะารสับ่าวุบิบและเสียร่ำลือที่มาไลาสินทูร ทำให้ทรหม่นหมอพระราหฤทัยมิมีเรี่ยวแระลมาูแลานเ่นเ่า พระอ์ประทับเียบในห้อพระบรรทม บาาบบาราน้ำพระเนร็ไหลย้อยทั้ที่ทรพยายามเื่อำเือนอเศเรา มิให้ปัพระทัยเื่อใน่าวลือ แ่สิ่ที่ผ่านพระรรมาส ๆ ร้อน ๆ นั่นเล่า
‘รับสั่ให้พระอนุาพาแหม่มู่เสน่หามาให้’
‘สสัยที่ไม่ให้ร่วมเส็เพราะเรผู้นะรหา พอพระอนุาถึำหนลับ็ให้พาแหม่มมา้วย’
‘่าวว่ารับใ้ในห้อพระบรรทมทุืน’
‘อ้าวแล้วหม่อมใบ้เล่า ไหนว่าโปรนั หรือทรเบื่อแล้ว’
‘นี่ ๆ อย่าอึไป เาว่าพวผิวเผือมันเอาใเ่ ทำถวายทุอย่าให้ถูพระทัย ว่าันว่าเรียหาแ่หัววัน ปล่อยให้ลับอนรุ่เ้า’
พระเนยถูำนยับย่น แหม่มู่เสน่หา....ทำไมพระอ์ะไม่เยเห็น วามใล้ิอเ้าหลวับริสิน่า ทรทราบ่อนไ้รับารแนะนำให้รู้ัันอย่าเป็นทาารเสีย้วย้ำ ผู้ายหน้าาหล่อเหลาสูศัิ์ับแหม่มสาวสวยาวเ่นอมหาวิทยาลัย และยิ่แน่พระทัยนัเมื่อวันที่เส็ลับในเรือลำเียวับเ้าฟ้าายุมล ทรเห็นัริสิน่าามเส็้วย
นาำนัลเวรเฝ้าราบทูลผ่านบานพระทวารที่ปิสนิท
“ทูลหม่อมฟ้าายเส็ เพะ”
วรอ์แบบบารีบปาน้ำพระเนรทิ้ พร้อมใ้พระภูษาับนแห้สนิท ่อนพระำเนินไปเปิบานพระทวาร ย่อพระอ์ถวายวามเารพพระเษา มุราุมารรามัุ์ทอพระเนรพระนิษานิ่ ทรทราบเรื่อราวแ่โยี วามใล้ิอพระนิษาับเ้าหลวสุริยารรั้ประทับยั่าประเทศ็อยู่ในสายพระเนรและทรสนับสนุน หวัยพระนิษาให้สูส่ึ้นำแหน่ราินีแห่สินทูรนั่บัลลั์เีย้าเ้าหลวรูปามเ่นสุริยาร หาเมื่อลมหอบ่าวลือสะพัมา แม้เื่อรึ่ไม่เื่อรึ่็ทรสสารพระน้อนา แม้พระอ์ไม่เห็นเป็นเรื่อแปลที่เ้าหลวหรือเ้านายะรับนาห้ามไว้ถวายานมามาย หายามเห็นอาารโทมนัสอพระนิษาที่รัยิ่ วามเือุ่นึส่ไปถวายเ้าหลวแห่สินทูรอย่าเสียไม่ไ้
“ไปเินเล่นไหมะ พี่รวแถวเสร็แล้ว หรือะไปี่ม้าไล ๆ ็ไ้” รับสั่อ่อนโยน
“ไม่่ะ น้อไม่อยาออไปไหน น้ออายที่ะพบหน้าใร อายที่ะไ้ยิน่าวลือถึ...” พระนามมิอาลอออมาาพระโอษ์สวยที่ำลัสั่นระริ แม้ะทรเม้มไว้
มุราุมารแห่วิสาลทรรั้พระนิษาเ้ามาอปลอบประโลม มิรับสั่อันใ หาพระเนรวาวโรน์ แ้นเือสุริยารผู้บัอาทำให้น้อน้อยเสียในร่ำไห้
ห้อทรพระอัษรฝ่ายหน้าอวิสาล อ์มุราุมารรามัุ์ทอพระเนรนิ่ เ้าุาร่าประเทศอวิสาลอพระราทานวโราสเบิราทูแห่สินทูรเ้าเฝ้า ทรรับฟัสิ่ที่ราทูแห่สินทูรราบทูลนิ่อย่าไ่รอ ทูผู้นี้เป็นผู้แทนพระอ์พระพันปี พระนาศิรประภาผู้ึ่เ้าหลวแห่สินทูรเารพยย่อเพระมาราแท้ ๆ ราแรทรำริว่า พระนาอาส่ราทูมาทาบทามพระนิษาให้ับเ้าหลวเพื่อเื่อมวามสัมพันธ์ระหว่าสอแว้น หาารเื่อมวามสัมพันธ์ระหว่าสอแว้นนั้นริอย่าที่ทรำริ แ่ทร ‘สู่อ’ พระน้อนาให้ับพระโอรส เ้าฟ้าายุมล่าหา
“เรื่อแบบนี้้อถามเ้าัว แม้เราเป็นพี่ เป็นผู้มีอำนา็ริ แ่ไม่อาบัับิใอใรไ้ ลับไปราบทูลเถิทาเราะส่่าวไปในไม่้า และฝาอบพระทัยในพระรุาที่ประทานเียริให้เราและน้อ” รับสั่ราบเรียบมิทรอบรับหรือทรปิเสธในทันที แม้ในพระทัยอยาสนับสนุน อีประารอยาให้เ้าหลวสุริยารทรทราบว่า แม้พระอ์ผิำหาน้อน้อยมิทรประหวั่น ยัทรำรพระอ์เป็นปิและำลั้าวึ้นสู่ยอมุอายอีน
และเมื่อนำวามไปบอพระนิษา
“น้อรัเ้าหลวสุริยาร ่ะ”
“แม้เาะทำให้น้อร้อไห้ เสียใอยู่ในะนี้ระนั้นหรือ” ทร้อลึในพระเนรแ้ำอพระน้อนา
พระสุรเสียสะอื้นอย่าโหยหวนเล็ลอออมาาพระโอษ์สั่นระริ ทรทำให้เ็บ้ำริ หรือเป็นแ่่าวลือเหมือนเศเราเยเือน ทรแทรวรอ์แบบบาเ้าสู่อ้อมพระพาหาอพระเษา ราบทูลอ้อมแอ้ม
“อน้อถามาปาสุริยาร่อน นะะ”
พระหัถ์ให่ลูบพระเศาสีสวยที่เล้าเรียบร้อยอย่าปลอบประโลม หวัถ่ายทอวามรัวามอบอุ่นอันสายเลือเียวันพึมีให้แ่ัน ไม่นานสุริยาระเส็มาามที่ระทรวาร่าประเทศแ้ผ่านรมวัมา
“ามใน้อ ไม่ว่าน้อัสินใเ่นไร พี่เารพและให้อิสระในวามิน้อเสมอ” ำรัสอ่อนโยนอบอุ่น
ความคิดเห็น