คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่๑
รถยน์หรูที่วิภาเป็นนับผ่านศาลาที่เยั้สวอภิธรรมมาราอรัสาไปไม่นาน นในรถึเหลียวมอโยอัโนมัิ ภายนอนและภายในนเริ่มพลุพล่านนสวยสาวใ้ท่าทาเ้้าเปรยึ้น
“มีศพเ้าใหม่อีแล้ว ศาลานี้ไม่เยว่าริ ๆ”
“เิแ่เ็บายมันเรื่อธรรมาิสวยเอ้ย ใรหมเวรหมรรม็้อายทุน” นิ่มพูเหมือนนปลไ้ ทั้ที่อนรอบรัวนี้สูเสียสมาินแล้วนเล่าหล่อนบ่นโทษเวรรรมและวามอยุิธรรมอสวรร์
รถแล่นมาอหน้าุิเ้าอาวาสที่นัเอาไว้ ่าล่วยันนอเ้าไปที่มีทั้ปิ่นโใส่อาหารที่ัาแม่ออรัสาอบและนิ่มเป็นนทำรวมถึน้ำื่มนมสรสืและน้ำอัลมลัให่นสวยับวิภา้อลับมา่วยเ็วันอีรอบ และเมื่อทำธุระบนุิเสร็็ลมาพบับเหุาร์วุ่นวายรศาลานั้นพอี สวยรีบวิ่ไปูโยไม่ฟัำห้ามอนิ่ม
“นี่ๆ บอว่าอย่าไปยุ่ไ”
“เี๋ยวมาเล่าให้ฟั่ะ”
ภาพเหุาร์้าหน้าที่มอไปเห็นผู้นวุ่นวายายรร์ลุ่มหนึ่ำลัรุมทำร้ายใรบานและมีเสียใรบานร้อห้ามพร้อมเ้าไปึรั้นเหล่านั้นออมาแ่ไม่เป็นผลทำให้ถูึเ้าไปรุมทำร้าย้วยร้อนถึวิภาที่อรนทนูไม่ไ้้อยื่นมือไป่วย
“หยุนะ ไม่อย่านั้นผมแ้ำรว” ำว่าำรวยัน่าเรามนเหล่านั้นึหยุารระทำหรือเพราะนที่ถูรุมทำร้ายหมอบระแอยู่รนั้นแล้ว็เป็น เมื่อเหล่าายรร์ถอยออห่าทำให้มอเห็นายสอวัยสอนที่พยายามลุึ้นยืนัวอ่ออิ
“พี่วา!”
ความคิดเห็น