คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
“าเบรียน ยินี้วย” เสียยินีเปล่มาาปาอิ่มสวยอหิวัยสิบห้า ธิาอีอับุลรอีับสนมเล็ๆ ในฮาเร็ม “ถึมันะ้าไป” น้ำเสียละอายอยู่ในทีเพราะวันหมั้นนั้นผ่านมาเือบเือน แ่เ้าายาเบรียนไม่เยเ้ามาในวัหลั และเธอ็ไม่สามารถออไปฝ่ายหน้าที่เื้อพระวศ์ฝ่ายายประทับอยู่ไ้ ถ้าไม่มีิำเป็น
“มัยมูนะห์ อบในะ” รอยยิ้มบาเบาปราบนใบหน้าเ้าายหนุ่มน้อย เมื่อรับารแสวามยินีาพระเษภินีวัยสิบห้า มัยมูนะห์มีมาราอเป็นเพียสนมปลายแถว ไม่ไ้เป็นเื้อพระวศ์าสายใสายหนึ่อาร์มา ประเทศที่มีำแหน่ีเป็นเ้าผู้รอรั สนมหลายนอีผู้ปรอาร์มา เป็นผู้สืบเื้อสายมาาราวศ์่าๆ ที่รวมเป็นลุ่ม้อน ทั้้วยวามเ็มใและไม่เ็มใ ารทำสรามรบพุ่เพื่อรวบรวมนเผ่าทะเลทรายภายใ้ารนำอีราวศ์่าๆ ในอี สิ้นสุและวบรวมันเป็นหนึ่ ภายใ้ารนำอีราวศ์อัลโียาห์แห่าร์มา ผู้นะในสราม และราวศ์อัลโียาห์็ปรอาร์มามาหลายั่วอายุน แม้ะมีแร่อ้าน ลื่นใ้น้ำ่อวนอยู่เนือๆ เพราะหวัเอราลับืนมาสู้แว้นอนเอ
มัยมูนะห์สาววัยสิบห้าอายุอานามนั้นเหมาะสมแ่ารออเรือน ้วยนเผ่าทะเลทรายนั้นแ่านมีรอบรัวันแ่อายุยัน้อย สิบสามสิบสี่สำหรับฝ่ายหินั้นถือว่าเริ่มารมีู่ไ้แล้ว มัยมูนะห์เป็นธิาไร้านันรศัิ์ใๆ อีอับุลรอี มารานั้นเป็นแ่ทาสที่ทรไถ่ัวมาเพราะื่นมวามาม แล้วนำมาเ็บไว้เป็นนาบำเรอในฮาเร็ม แม้ะอยู่อย่าสุสบายแ่วามเปลี่ยวเหาย่อมรอบรอ เพราะพระสวามีนั้นมีสนม้อเส็ไปหามามายหลายนา มาราอมัยมูนะห์ึ้อใ้ีวิหอยเหาและรอมในเสียีวิไป ในะที่มัยมูนะห์บุรสาวอายุไ้เพียสิบวบ
“มาเฝ้าพระมเหสีหรือ” เสียถามอมัยมูนะห์ในุลุมยาวแ่ไม่ไ้ปปิใบหน้า ้วยถือว่าำลัพูุยับบุรุษในรอบรัว ึไม่ำเป็น้อลุมหน้าภายใ้ผ้าำบาเบาามระเบียบที่เร่รัอราสำนั
“ใ่ มารับอประทานไปฝาบิาเราะห์ ันะไปอัฤษ” รับสั่อบอเ้าายหนุ่มน้อยราบเรียบ รอยยิ้มบาๆ ประับบนพระพัร์เลี้ยเลาเป็นนิ
เพียบิาเราะห์าไปไม่ถึเือน็ะามไปแล้วหรือ? สายาอมัยมูนะห์นั้นไม่ส่อแววใๆ ออมาให้นมอไ้อ่านออ
รับสั่นุ่มนวลอันเป็นนิเปล่ออมาาโอษ์บอบบาสีเรื่ออเ้าายหนุ่มน้อยรหน้าอีรั้
“อยาไ้ออะไรบ้า ะื้อมาฝา” ำถามนั้นไม่ไ้แฝวามนัยอันใ ทว่านถูถามาวาวอย่ายินีและปลาบปลื้ม หวัให้มันมีวามนัยแอบแฝอยู่บ้าแม้เพียเศษเสี้ยววามิอเธอ
“ริหรือ” มือเรียวเล็สะอาำท่อนแนออีฝ่ายอย่าื่นเ้น ยิ้มว้าอย่าไม่วรเพราะัับประเพีปิบัใบหน้าเพื่อวามสำรวม นิ้วมือเล็ยัแรลไปอย่าสื่อวามหมาย ทว่านรับสัมผัสยัไม่ิอะไร เพราะมอหิสาววัยไม่แ่ารหน้า้วยวามบริสุทธิ์ใไม่เืออารม์พิศวาสเหมือนหนุ่มวัยเียวัน พระหัถ์าวเรียววาลบนมือนั้นแล้วบเบาๆ
“ริสิ อยาไ้อะไร็บอ ถ้ารอให้ันื้อมาฝาเอเลือไม่ถูหรอ ไม่สันทัว่าผู้หิเาอยาไ้อะไรเป็นอฝา ถ้าเป็นพวผู้ให่เ่นเส็แม่หรือพวน้าๆ น้ำหอมหรือระเป๋าหรูๆ ็พอใ แ่วัยรุ่นแบบเราันเาไม่ออหรอ”
นี่นาบอว่าไม่สันทั มัยมูนะห์ิในใ ่อนะบออที่อยาไ้ออไป
“ถ้าันอยาไ้” มัยมูนะห์หยุแล้วยับเ้าิ ระิบรพระรร
พัร์เ้าายหนุ่มแเรื่อทันที ่อนรีบแหนมอึ้น้านบนอันเป็นยอไม้เียวรึ้ม ที่เิาวิวันาารทันสมัย บำรุน้นไม้ให่เิบโบนพื้นทรายไ้ไม่แพ้ินอุมสมบูร์ เพื่อไม่ให้มัยมูนะห์ที่ยับออห่าหลัระิบบอวาม้อารแล้ว สัเเห็น
“ะ...ไ้ แล้วะให้บิาเราะห์ูให้นะ แ่นี้ใ่ไหม” พระสุรเสียพระโอษ์รับำนั้นะุะัเล็น้อยับอฝาที่าไม่ถึ ่อนะิออัวอลับฝ่ายหน้าอันเป็นที่ประทับส่วนอบุรุษ
มัยมูนะห์มอามสายาเ็มไป้วยวามหมาย วาสีำสนิทามาิพันธุ์เป็นประายรับแสสะท้อนทินรอย่ามาหมาย
หน้าพระำหนัให่อพระมเหสีเอ นาไมนาร่าพระนมอเ้าายาเบรียนมอ้วยสายาไม่ใร่พอในั ้วยนานั้นเป็นผู้อภิบาลและเสียสละน้ำนมให้เสวยนเิบโ ึรัและห่วใยุบุรในอุทร แม้ฮาฟาบุรายนเียวอนาเอ บารั้ยัไม่ห่วหวเท่าเ้าายหนุ่มที่ำลัทรพระำเนินไปึ้นรถพระที่นั่เส็ออไปยัพระราวัส่วนหน้า นาไมนาร่าพาร่าอวบ้าวรวเร็วเ้าไปในำหนั บอับนาำนัลเวรเฝ้าว่า้อารเ้าเฝ้าพระมเหสีในทันที
ความคิดเห็น