คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่4 ส่วนเกิน
บทที่4 ส่วนเกิน
“ก็ยัยนั่น!...ฉันไม่รู้!!” ผมตอบอย่างหงุดหงิด “อยู่ๆเธอก็โผล่มา! ฉันไม่ทันคิดนี่! ให้ตาย! ดูจากกางเกงแล้วไม่รู้นี่ว่าจะมีก้นด้วยอ๊ะ!!!!”
“=_=นั่นข้อแก้ตัวเรอะ”
ชีน่ามีร่มคันใหญ่กางอยู่ขณะที่เราเดินไปที่พัก ผมวิ่งไปให้ทันเธอ
“จะไปไหนเนี่ย” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“ห้องฉัน ฉันจะโทรหาเจเดนให้ไปเจอเราที่นั่น”
ผมพยักหน้า “ฉันอยากได้กาแฟอะ”
“นายเสียโอกาสจะได้ไปแล้ว!! เผลอๆนายได้กลัวผู้หญิงไปตลอดชีวิตแน่”
ผมคิดถึงประกายปีศาจในดวงตาเธอตอนที่เธอหันมาครั้งแรกแล้วก็คิดถึงคำพูดของชีน่า “ช่าย คงงั้น”
ชีน่าตีหัวผมด้วยกระเป๋าโน้ตบุ้ค “ไอ้ตูดหมึก!!”
“ยังไงก็เหอะ”
เราไปถึงห้องชีน่าที่ชั้นสอง ผมรอเธอไขกุญแจ เสร็จแล้วผมก็ถอนหายใจ เดินตรงไปหาเครื่องชงกาแฟ
“กาแฟจ๋า!”
“อย่าได้แตะเชียวนะ!!” เธอว่าแล้วถอดเสื้อโค้ทออก แต่ผมไม่ได้ฟัง ไม่มีใครหยุดผมได้หรอก
ตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของชีน่าดังขึ้น
“เจเดน” เธอรับสายแล้วพูด
แล้วเธอก็หยุด
ชีน่ามองมาที่ผมแล้วยิ้มก่อนที่เธอจะออกจากท้องไปที่ระเบียง ตอนนั้นผมเดินไปที่เตียงเธอแล้วนั่งลงพร้อมกับแก้วกาแฟ ทั้งเข้มและหวาน อืมมมม
ชีน่าเดินกลับเข้ามา ไม่ได้คุยโทรศัพท์แล้ว
“ทุกอย่างโอเคนะ?” ผมถาม
“อื้อ สักพักเขาก็มา”
ผมพยักหน้า “ดี งั้นฉันไปละนะ ต้องเขียนเรียงความนี่ให้ทันส่งพรุ่งนี้ ไม่งั้นผู้หญิงคนนั้นตัดหัวฉันแน่”
“ก็ชอบมาทำเอาวันสุดท้ายทุกที!”
ผมยิ้ม “ถ้าไม่เผางานเอาวันสุดท้าย มหาลัยฯจะมีข้อดีอะไรอีกล่ะ?”
เธอถอนหายใจ “นาย..ที่รัก..มันงี่เง่า! คงไม่ไทน์จากวิศวะตั้งแต่ปีแรกนะยะ”
ผมแสยะยิ้ม “ฉันจบเอกคนแรกแน่นอน”
“อี๋” ชีน่าหัวเรอะ “อาจารย์เค้าไม่ตกหลุมรักใครเอาตอนห้าสิบกว่าหรอกนะ”
ผมยักไหล่ “ความรักไม่วัดกันที่อายุหรอก”
“โอ พระเจ้า! ไปให้พ้นหน้าฉันเลย! อี๋!! แซม!!”
ผมหัวเราะแล้วขยี้ผมเธอ “เธอเป็นคนแก่ที่ดูดีทีเดียวนะ”
“อาจารย์เค้าแก่กว่านนายเป็นรอบเลยนะยะ”
ผมยักไหล่ “ก็ถ้ามันได้ผลฉันก็สอบผ่านไง”
“โอ๊ย!! ให้ตายเถอะ!”
แล้วหลังจากนั้นก็มีเสียงเคาะประตู ชีน่าวิ่งไปเปิดประตู
เจเดนอยู่อีกฝั่งนึง ดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
ผมสีเข้มของเขาลู่ลงกับหัวด้วยความชื้น และเสื้อผ้าก็มีน้ำหยดติ๋งๆ
“โอ” ชีน่าร้อง พยายามจะไม่ยิ้ม
“ไม่ตลกนะ” เจเดนบ่นพลางขยับเข้ามา
ผมหัวเราะ “น่าจะเอาร่มไปนะ ทำไมนายไม่รอบคอบเหมือนแฟนนายเลย”
เจเดนคำราม “หุบปากไปเลยแซม”
ผมหัวเราะตอบ ยังไงก็ไม่ยอมหุบปากสนิทแน่นอน
เจเดนเดินต่อไป เริ่มถอดเสื้อออก เริ่มจากเสื้อโค้ท ผมพยายามจะทำให้แน่ใจว่าไม่ได้เบิ่งตามอง
“อะไรเนี่ย!! ให้ตาย!! นายรอให้ฉันอย่างน้อยก็ออกจาห้องก่อนไม่ได้หรอค่อยเริ่มจู๋จี๋กันอ๊ะ!!”
ชีน่าหัวเราะแล้วชกแขนผม “แซม!!”
เจเดน ยังไงก็ตาม ยังไม่หยุดถอดเสื้อ ตอนนี้กำลังถอดเสื้อกันหนาวออก เยี่ยม! ให้มันได้ยังงี้
“ถ้าไม่ชอบก็ออกไปเลย”
ผมส่ายหน้าแล้วกลับไปนั่งที่เตียง “ม่าย ฉันว่าข้างนอกนั่นไม่ปลอดภัยสำหรับฉันน่ะ”
เจเดนถอดรองเท้าบู้ทออกแล้วมองมาที่ผมอย่างสงสัย
“มีสาวคนนึงโจมตีฉันที่ร้านกาแฟอ่ะ” ผมยิ้มอย่างภูมิใจ
ชีน่าฮึดฮัด “ช่าย แน่นอน เป็นการตัดสินใจงี่เง่าน่าเกลียดที่สุดในการแต๊ะอั๋งสาวน้อยที่น่าสงสาร...และแน่นอน เธอตบเขาด้วย”
เจเดนพยักหน้า “แน่นอน” แล้วประชด
ขากรรไกรผมอ้ากว้าง เจเดนไม่ได้เข้าข้างแฟนตลอดเวลา ตั้งแต่ชีน่าตัดสินใจจะถล่มเข้ามาในชีวิตเขา เพราะงั้นผมคิดว่าเขาเข้าใจผม ไม่ต้องให้ผมแก้ตัวอะไรหรอก
“เจเดน” ชีน่าเตือน
เจเดนเข้าข้างผมด้วยการส่งยิ้มให้เธอ
“พวกนายนี่มัน....ไม่น่าเชื่อเลย!! นี่ฉันมาทำอะไรในห้องพร้อมกับพวกนายสองคนกันแน่นะ!!”
เจเดนนั่งลงบนเก้าอี้แล้วดึงเธอลงมาด้วย “สนุกไง” เขาเสนอแล้วเล่นผมเธอ
แล้วผมก็เห็นชีน่าปัดออก “อย่าน่า!”
เจเดนยักไหล่ “ก็ได้ๆ”
ผมช่วยไม่ได้จริงๆ ผมหลุดหัวเราะออกมา
ชีน่าส่งสายตาพิฆาตมาให้ แต่ผมอยู่ไกลเกินกว่าจะสนใจ ชีน่านี่สวยจริงๆ ให้ตายเถอะ
ในที่สุดผมก็สามารถควบคุมตัวเองได้และสูดลมหายใจเข้า เธอเดินไปเดินมาในห้อง เจเดนยังคงเปลือยท่อนบน มีแค่กางเกงยีนส์เท่านั้น
“เจเดน” ชีน่าพูดขึ้นในที่สุด แล้วเดินกลับไปหาเขา “นายต้องกล่อมนายนี่ให้มีเหตุผลบ้างนะ เขาเที่ยวออกไปคุกคามทางเพศคนแปลกหน้าไม่ได้นะ มันผิดกฏหมายนะเฮ้ย!”
“ฉันไม่ใช่ผู้ปกครองเขานะ ไปบอกแม่เขาสิ”
ผมกลืนน้ำลายเอื้อก “ไม่นะ อย่าเชียว”
ชีน่ายิ้มให้ผมหยาดเยิ้ม จนผมเริ่มจะกลัวขึ้นมาจริงๆจังๆ
“เธอไม่กล้าหรอก!” ผมพยายามอีกครั้ง
“บางทีฉันอาจจะลองทำดู เอลิส แอนเดอร์สัน ไม่มีทางยอมให้ลูกชายตัวเองเที่ยวสร้างปัญหาหรอก ช่าย...ฉันน่าจะโทรหาเธอสักหน่อย” ตอนนี้รอยยิ้มของเธอฉีกกว้าง “รึบางทีฉันน่าจะไปรับเธอมาเลย ครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว”
ผมเด้งขึ้นมาจากเตียง ส่ายหน้าดิก “ถ้าทำงั้นฉันตัดหัวเธอแน่! ฉันสาบาน! ฉัน จะ ฆ่า เธอ!!”
เธอเริ่มหัวเราะ “โอเค ฉันให้อภัยนายก็ได้คราวนี้ แต่ฉันสาบานถ้านายทำงั้นอีกนะ ฉันจะขึ้นรถตรงไปบ้านนายเลย”
“แม่ฉันไม่อยู่บ้านหรอก” ผมเยาะ
“ฉันรู้นะว่าแม่นายทำงานที่ไหน”
ยิ้มเยาะของผมจางหายไป ผมเดินไปที่ประตู “ก็ได้ๆ ฉันไปละ”
“ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ” เธอบอกลา โบกมืออย่างร่าเริงส่งผม
เจเดนโบกมือให้ยิ้มๆ “บาย”
แม่ง!! พระเจ้า!! บางครั้งผมภาวนาว่าตัวเองจะโชคดีเท่าเขา
ผมดึงฮู้ดขึ้นมาคลุมก่อนจะออกไปข้างนอก และเดินกลับห้อง มันไม่ไกลขนาดนั้น แค่ไม่กี่นาทีก็ถึง ผมเลือกที่นั่นโดยเฉพาะเพื่อให้เจเดนกับชีน่ามีความเป็นส่วนตัวบ้าง ที่จริงเจเดนกับชายน่าไม่ได้ใช้ห้องนอนด้วยกัน พวกเขามีห้องของตัวเองในอพาร์ตเม้นเดียวกัน พอผมมาถึงห้อง ผมไม่เห็นว่าเธอมารออยู่หน้าประตูเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการอ่านใบปลิวที่มีคนให้มาเกี่ยวกับปาร์ตี้ในวันอาทิตย์นี้ เพราะงั้นพอผมเห็นเธอกำลังมองมา และกำลังเอนตัวพิงประตูห้องผมอยู่ ผมกระพริบตาครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง และเธอก็ยังไม่หายไป หืมมม
แต่ก่อนที่ผมจะได้ขอโทษ เธอก็พูดขึ้น
“ฉันมาหาซามูเอล มาเซล แอนเดอร์สัน”
ผมกระแอม “ฉันนี่แหละ” ผมยิ้ม
แล้วก็เป็นตาเธอที่ต้องกระแอม เธอดูขัดเขินขึ้นมานิดหน่อย “ฉันชื่อ ดรี โฮวาร์ด ฉัน...ประมาณว่า ต้องการให้คุณช่วยน่ะ”
ผมกลืนน้ำลายเอื้อก นี่คือสาวน้อยที่ผมได้ ‘คุกคามทางเพศ’ ไป รอผมอยู่หน้าประตูห้อง ขอความช่วยเหลือ นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆหรอที่เธอคือผู้หญิงที่ผมควรจะจีบไปให้คาเดน สาวน้อยที่ผมเริ่มด้วยไม่ดีเท่าไหร่
โอ ให้ตาย! ผมทำพัง!
----------------
!!ภาษาอังกฤษวันละคำกับแซม!!
วันนี้เสนอคำว่า PAY A VISIT
เอามาจากตอนที่ชีน่าขู่จะไปฟ้องแม่แซม ประโยคนี้ "Or maybe I might pay her a visit."
ซึ่งแปลว่า "หรือบางที ฉันอาจจะไปหาเธอ"
PAY A VISIT แปลว่า ไปพบ ไปหา หรือบางทีเราเคยเห็นใช้ในความหมายว่า โทรไปหา เหมือนกันนะ
ยังไงก็
อย่างเคยนะคะ
ขอให้อ่านให้สนุก
มีอะไรก็เม้นได้เลยน้า
ขอบคุณที่ติดตามจ้า
บ้ายบาย
ความคิดเห็น