ถอดใจไปฆ่า

ลำดับตอนที่ #1 : หนังสือสีขาวหม่น

หนังสือสีหม่นๆ

“เช้าแล้วนะเดีย ไปได้แล้วลูก” เสียงอบอุ่นอารีของแม่ทำให้ฉันแต่งตัวอย่างรวดเร็วขึ้น “ค่ะแม่” ฉันวิ่งตึงตังลงมาจากชั้นบน และวิ่งไปขึ้นรถ “พ่อ แม่อยากได้โต๊ะเครื่องแป้งไม้จัง ไปหาซื้อที่ร้านไหนดี”

“ไปดูร้านของเก่าดีไหม ไม้แท้ด้วย” พ่อพูดกับแม่ก่อนตะบึงรถไปที่ร้านขายของเก่าแห่งหนึ่ง ฉันเดินลงไปอย่างเอื่อยๆ แล้วก้อไปดูตระกร้าที่มีหนังสือเก่าๆวางอยู่เต็มไปหมด “อันนี้อะไรเนี่ย” ฉันหยิบมันขึ้นมาดู เป็นหนังสือที่มีผ้าดิบสีขาวห่อไว้ จึงดึงผ้าออกช้าๆ

พรึ่บ ผ้าสีขาวนั้นถูกดึงออกไปฉันมองเห็นปกหนังสือเล่มนี่เป็นสีขาวหม่นๆ ตัวอักษรเลือนลางบนหน้าปกอ่านเป็นใจความว่า   “ถอดใจไปฆ่า”

ความรู้สึกอะไรบางอย่างดลใจให้ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วไปวางไว้ที่โต๊ะเก่าๆ “หนูเอาเล่มนี้นะค่ะพ่อ” ฉันส่งหนังสือให้พ่อ พ่อจ่ายเงินแล้วส่งมันให้ฉัน ลมวูบหนึ่งพัดมาที่ใบหน้าของฉันมันเหมือนกับเป็นลมยะเยือกอย่างไรไม่รู้.......