สาวจอมจิ๊กขอกิ๊กหัวใจนายยากูซ่า

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 วางแผน...(2)

ตอนที่ 2 วางแผน....(2)

                    หลังจากที่พวกเราช่วยกันเลือกงาน และสรุปกันได้ แต่ทว่าพวกเราก็เจอปัญหาใหญ่ นั่นก็คือว่าจะทำยังไงเพื่อที่จะไม่ถูกจับได้  ซึ่งเรื่องนี้ถึงกับทำให้พวกเราเริ่มท้อ จะเลิกหรือจะทำต่อดี เพราะว่าพวกเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าคนที่จ้างพวกเรานั้นจะไม่หักหลังส่งเรื่องถึงท่านผู้พิทักษ์สันติราษฏร์  ไม่งั้นคงได้เข้าไปนอนในฮ่องกรงกันแน่ๆ แต่จู่พี่ชายสุดเลิฟของฉันก็บอกว่ามีวิธี ที่จะไม่ให้ถูกจับได้ ทำเอาเราสองคนหูผึ่งทันที

                    “ทำไงอะ” ฉันกับยัยเบลถามขึ้นพร้อมกันด้วยความอยากรู้ที่สุด

                    “ก่อนที่พวกเขาจะแบล็คเมย์เรา  เราก็ต้องแบล็คเมย์เค้าก่อน”  ฉันกับยัยเบลมองหน้ากันอย่างงงๆ เพราะไม่เข้าใจกับสิ่งที่พี่ชายสุดเลิฟของฉันบอกเลย 

                    “ยังไงอะพี่  พูดให้เคลียร์หน่อยสิ  แบบว่าไม่เข้าใจอะ” 

                    “ก็คือว่า....”  พี่ชายสุดเลิฟของฉันอธิบายถึงแผนการที่จะป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกจับได้  และจะทำยังไรบ้างกับผู้ว่าจ้างเรา เพื่อไม่ให้มีหลักฐานที่จะสามารถสืบสาวมาถึงตัวเราได้  นี่ถ้าพี่แม็คไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ ของฉันเนี่ย ฉันคงคิดว่าพี่แกเป็นพวก นักต้มตุ๋นหลอกลวง  พวก 18 มงกุฎแน่ๆ  เลย เพราะแต่ละวิธี แต่ละขั้นตอนเนี่ยขั้นเทพก็ว่าได้  รึว่าพี่ชายสุดเลิฟของฉันจะเรียนรู้มาจากตอนที่ไปเรียนต่อที่เมืองนอกหรือเปล่าหว่า   ทำไมรู้ลึกรู้จริงขนาดนี้เนี่ย....

                    “เข้าใจกันหรือยังหล่ะ” 

                    “เข้าใจค่ะ” ฉันและยัยเบลตอบรับพร้อมพยักหน้าเชิงรับรู้ และมองพี่ชายอย่างทึ่งๆ ไม่คิดว่าคนเงียบๆ เย็นชา  จะฉลาดได้ถึงเพียงนี้  โอ้!! ข้าน้อยขอคาราวะ (ต่างกับน้องสาวลิบลับ.....)

                    “เป็นวิธีที่เยี่ยมมากเรยค่ะ   พี่แม็คเนี่ยเก่งจริงๆ เลยนะคะ” ยัยเบลพูดพร้อมกับจ้องหน้า  ทำหน้าทำตาหวานเยิ้ม ให้พี่ชายสุดเลิฟของฉัน  นี่มันคงไม่ได้หิวจัดจนเห็นหน้าพี่ชายฉันเป็นไก่ทอดชิ้นใหญ่ๆ หรอกนะ  ก็ดูสิค่ะ น้ำลายมันจะไหลแล้วหละเนี่ย  

                    “เฮ้ย !! น้ำลายไหลว่ะ  เช็ดหน่อยๆ ...” ฉันว่าพลางทำท่าเอามือลูบคางมันเบาๆ

                    “ยัยมิ้งค์”  ยัยเบลโพล่งขึ้นเสียงดังตอนนี้มันทำหน้าดุอีกรอบแล้วหล่ะคะ   เย้ย !! ไม่น่าเลยฉานน....

                    “แล้วเราจะเริ่มงานกันเมื่อไหร่ดีหละค่ะ” ยัยเบลชักสีหน้าเป็นปกติหันมาถามพี่ชายสุดเลิฟของฉันต่อ

                    “งั้นเริ่มวันเสาร์นี้เลยละกัน ทุกคนมีปัญหาหรือเปล่า” พี่ชายสุดเลิฟของฉันพูดด้วยท่าทางจริงจังยังกะเป็นผู้บังคับบัญชางั้นแหล่ะ  แต่ก็อย่างว่าพี่แกอายุมากที่สุดในกลุ่ม  เพรียบพร้อมไปด้วยสติปัญญาอันหลักแหลมไม่เหมือนพวกเราหรอก  เรา 2 คนจึงพร้อมใจกันยกตำแหน่งหัวหน้าให้พี่แกตั้งแต่แรกแล้ว

                    “ไม่มีปัญหาค่ะ หัวหน้า!!”  ฉันกับยัยเบลขานรับพร้อมตะเบะมือเหมือนตำรวจ       

                    “อืม....งั้นก็เตรียมตัวกันให้พร้อมหละ พอในวันปฎิบัติจริงจะได้ไม่มีปัญหา”

                    “ก็เหลืออีกแค่ 3 วันเองเองนะสิ....ทีนี้พวกเราก็จะได้แสดงฝีมืออันเก่งกาจ( หรือเปล่า) ของพวกเราแล้ว  อยากให้ถึงวันนั้นจริงๆ”  ฉันจะได้เจอะเจอ ดารา นักร้อง หนุ่มหล่อๆ น่ารัก น่าหม่ำ แล้วซิเนี่ย  อ๊ากก!!!  แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว หลังจากที่ห่างหายไปสองเดือน คิดถึงจังเลย  อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ จัง  ขณะที่ฉันกำลังเคลิบเคลิ้มคิดถึงดาราหน้าตาหล่อๆ น่ารักอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงอะไรซักอย่างที่คุ้นหู  พร้อมกับก้อนของแข็งที่กำลังลอยมาจากฟ้า   โอ้!!  นั่นมันอะไรน่ะ......

                    โป๊ก!!!  

                    “โอ้ย.... อะไรนี่  เจ็บนะ”   ฉันรีบเอามือลูบหน้าผากตัวเองป่อยๆ  เพราะอะไรนะหรอ ก็ยัยเบลเพื่อนซี้ของฉันนะสิ ใช้มะเหงกตีหน้าผากฉัน

                    “ดี   สมน้ำหน้า ใจลอยอยู่ได้ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมกลับมา” ยัยเบลพูดพลางจะมะเหงกแจกฉันอีกรอบ  แต่ว่าฉันไวกว่าหลบมันทัน มันจึงหน้าขมำเกียบตกจากเก้าอี้  ฮ่ะ ฮ่ะๆๆ สมๆ

                    “อย่าหนีนะ    ยัยมิ้งค์  มาให้ฉันเขกซะดีๆ” 

                    “ใครจะยอมให้เขกง่ายๆ อีกหละยัยเพื่อนบ้า” ฉันว่าพลางลุกหนีเพื่อไม่ให้มันเขกฉันได้  ยัยเบลจึงลุกจากที่นั่งวิ่งไล่ฉันรอบโต๊ะหลายรอบจนเหนื่อย  แต่มันก็ยังไม่ยอมแพ้พยายามจะแจกมะเหงกฉันให้ได้

                    “พี่แม็ค  ช่วยมิ้งค์หน่อยสิ  ยัยเบลมันแกล้งเค้าอะ”   ฉันวิ่งไปหลับหลังพี่ชายสุดเลิฟ เพื่อขอความช่วยเหลือ

                    “พอแล้วเราสองคน  วิ่งไล่กันเป็นเด็กๆ ไปได้” พี่แม็คพูดพลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

                    “ก็ยัยเบลมาเขกหัวมิ้งค์ก่อนนี่นา  ดูสิเจ็บจังเลย...”  ฉันว่าพลางชะโงกศีรษะเอามือชี้ตรงหน้าผากให้พี่ชายดู อย่างอ้อนๆ

                    “กะ....ก็...”  ยัยเบลพูดตะกุกตะกัก แต่ก็ชะงักเมื่อมองหน้าพี่ชายสุดเลิฟของฉัน สงสัยมันจะกลัว อิอิ

                    “แล้วจะให้พี่ทำไง  จับตีก้นทำโทษงั้นหรอ” พี่ชายสุดเลิฟพูดยิ้มๆ พลางหันไปมองหน้ายัยเบล  ที่ตอนนี้มันกลับไปนั่งที่เก้าอี้ประจำตำแหน่ง  ได้แต่หันไปมองหน้าพี่ชายฉันที  แล้วก็ก้มหน้ามองหาตัวอะไรซักอย่างที่ชายเสื้อของมัน      สงสัยมันคงจะกลัวพี่ชายฉันจับตีก้น เหอๆ.... “คงตีไม่ได้แล้วหละมั้งเนอะ  ก็เป็นสาวกันแล้วนี่”  ยิ่งพี่ชายฉันพูด ยัยเบลยิ่งก้มหน้าก้มตาใหญ่   ดูสิมันจับชายเสื้อดึงไปดึงมา  เดี๋ยวก็ขาดกันพอดี เป็นอะไรของมันหว่า   เอ...หรือว่ามันจะ......ไม่หรอกมั้ง   แต่ก่อนมันก็ไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่   ตอนเด็กมันก็เล่นกับฉันและพี่แม็คประจำนิ  สงสัยมันจะหิวข้าวจัดหละมั้ง

                    “ฝากไว้ก่อนเหอะ   ยัยมิ้งค์!!!”  ยัยเบลพูดพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตมาทางฉันที่ตอนนี้กลับมานั่งที่เดิมแล้ว

                    “แหะๆ   ล้อเล่นน่า  อ่านะ  โอ๋ๆ...ไม่โกรธน๊า....ตัวเอง” ฉันว่าพลางยื่นมือสะบัดไปมาตรงหน้ามัน

                    “ชิ!!” 

                    “เอาหละ   งั้นตกลงตามนี้นะ วันเสาร์เราก็มาเจอกันที่นี่ก่อนเพื่อเตรียมพร้อมปฎิบัติภารกิจ” พี่ชายสุดเลิฟของฉันพูดขึ้นมา  สงสัยจะทนเห็นความตี๊งต๊องของฉันกับยัยเบลไม่ไหว

                    “ค่ะ”  ฉันกับยัยเบลพูดพร้อมกัน

                    “งั้นลงไปกินข้าวกันดีกว่า  หิวจะแย่แล้ว  แหะๆ”  ฉันว่าพลางเอามือลูบท้องน้อยๆ ที่มีพุงนิดๆ ของตัวเอง “นี่ยัยเบล กินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับนะ “

                    “อืม”

                    “อ่อ....นี่เป็นกฎในการปฎิบัติภารกิจของพวกเรานะ  ท่องจำให้ขึ้นใจหละ” พี่ชายสุดเลิฟของฉันว่าพลางยื่นแผ่นกระดาษแผ่นเล็กๆ มาให้คนละใบ  แต่ตอนนี้ฉันยังไม่อยากดูมันหรอก เพราะหิวจนตาลายแล้ว เรา 3 คนจึงพากันลงมาทานข้าวเย็นที่แม่ตั้งโต๊ะรอแล้ว

                    หลังจากที่พวกเราทานอาหารเย็นกันเสร็จ  ฉันก็เดินมาส่งยัยเบลที่หน้าบ้าน  แล้วขึ้นห้องอาบน้ำ ทำการบ้าน (ลอกการบ้าน -  -‘ ) เพื่อที่จะส่งอาจารย์พรุ่งนี้เช้า  ซึ่งเป็นวิชาที่ฉันไม่ชอบเลยเรียนยังไงก็ไม่รู้เรื่อง จะวิชาอะไรอีกหละค่ะ ก็คณิตศาสตร์ ไงหละ นี่ถ้าไม่ได้ยัยเบลมันคอยติวให้นะ มีหวังต้องเรียนซ้ำชั้นแน่ๆ เลย นี่หละที่เค้าว่าคบเพื่อนดี เป็นศรีแก่ตัว  เหอๆ ....  ทำการบ้านเสร็จชักจะง่วงแล้วสิ  หาวว......  แต่เดี๋ยวก่อนสิ   ตอนที่จะลงไปกินข้าวพี่ชายสุดเลิฟของฉันยื่นกระดาษให้ใบนึงนี่นา  เอามาดูหน่อยดีกว่า

                    ‘กฎในการทำภารกิจ’  ดูแล้วฉันก็ท่องกฎข้อบังคับนี้ซึ่งมีทั้งหมด 5 ข้อ

                    1.  ห้ามให้โจทย์และผู้ว่าจ้างเห็นหน้าเราเด็ดขาด

                    2.  ก่อนลงมือปฏิบัติ ต้องตั้งสมาธิให้แน่วแน่  และจะต้องมีสติในการทำภารกิจทุกครั้ง

                    3.  หากเกิดสถานการณ์ฉุกเฉินต้องใช้ไม้ตาย(ยาสลบ)ทันที

                    4.  ใช้เวลาให้น้อยที่สุด อย่ายืดเวลานานเกินไป

                    5.  ห้ามหวั่นไหว  และใจอ่อนเด็ดขาด ข้อนี้สำคัญมาก

                    เมื่ออ่านจนจำได้ขึ้นใจแล้ว   ทีนี้ก็ได้เวลานอนแล้ว เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปโรงเรียนแต่เช้า  ขืนสายต้องโดนยัยเบลสวดยับแน่ๆ  และก็ไม่ลืมทำสิ่งนี้ก่อนนอน

                    “ฝันดีนะสุดหล่อ   จุ๊ฟๆๆๆ”                        

.............................................................................................................
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และให้กำลังใจนะคะ
จะพยายามค่ะ