สาวจอมจิ๊กขอกิ๊กหัวใจนายยากูซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

                "ว๊าย!  นี่เธอได้มันมายังไงอะ"  เสียงกลุ่มเด็กสาวมัธยมปลาย ประมาณ 4-5 คนที่กำลังกรี๊ดกร๊าด ตื่นเต้นดีใจกับสิ่งของในมือของเพื่อน
             
             "นะ...นี่มัน สร้อยคอของรักของหวงของ นิค นักร้องวง ทรีโอนี่นา...เธอได้มันมายังไงอะ" เสียงยัยแว่น หัวหยิก ที่หน้าตาไม่น่าจะเปงพวกบ้าดาราเหมือนกับคนอื่นๆ เลย 
              
             "เป็นของปลอมหรือเปล่า มันจะมาอยู่ที่เธอได้ไงย่ะ  ฉันไม่เชื่อหรอก" เด็กสาวผมหน้าม้าคนนึงโพล่งขึ้น ซึ่งเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นของจริง
             
             "จริงไม่จริง เธอก็ลองดูดีๆ สิ อะนี่..." เด็กสาวเจ้าของสร้อยยื่นหนังสือนิตยสารเล่มนึงให้เพื่อนๆ ดู  "จริงหรือปลอมเธอก็ลองเทียบดูก็แล้วกัน  ว่าเป็นยังไง"
            
             "ว๊าย!!! ใช่จริงๆ ด้วย " เด็กสาวผมหน้าม้าคนเดิมโพล่งขึ้นอย่างเหลือเชื่อว่าจะเป็นความจริง ก็เพราะว่ารูปร่างทุกอย่างแม้กระทั่ง ตัวอักษรที่แกะสลักในสร้อยเส้นนี้มีเหมือนกับของจริงที่เธอเคยเห็นตอนงานมิทติ้งของนักร้องวงนี้ แม้ในตลาดที่มีคนทำเลียนแบบมาขายมันก็ไม่ได้เหมือนของจริงเพราะมันไม่มีตัวอักษรที่สลักซึ่งอักษรตัวนี้จะตัวเล็กมากๆ และในนิตยสารยังบอกอีกว่าตอนนี้สร้อยคอของนักร้องคนนี้ได้หายไปด้วย จึงทำให้เธอมั่นใจว่ามันต้องใช่ของจริงแน่ๆ  
               
              "เธอได้มันมายังไงอะ  หรือเธอเก็บได้ บอกหน่อยสิ นะๆๆๆ...." เด็กสาวถามอย่างอยากรู้ว่าเพื่อนคนนี้ของเธอได้มายังไง แล้วยังเพื่อนๆ อีกประมาณ 10 กว่าคนได้มั้งที่กำลังสนอกสนใจเป็นอย่างมากกับที่มาของสร้อยคอเส้นนี้ ทุกคนทำตาละห้อย น้ำลายย้อย ยังกับลูกหมาที่กำลังรอข้าวจากเจ้านายงั้นแระ   เด็กสาวเจ้าของสร้อยยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจที่เพื่อนๆ สนใจ และอยากรู้ว่าได้มันมายังไง 
               
              "ก็ได้ๆ  ฉันจะบอก แต่..." เด็กสาวเจ้าของสร้อยพูดพร้อมกับทำท่าจุ๊ๆ ที่ปาก เพราะตอนนี้เพื่อนๆ ของเธอโวยวายเสียงดัง จนลั่นห้องแล้ว  "เรื่องนี้เป็นความลับ  เพราะมันผิดกฏหมายนิดๆ  ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ รับรองพวกเธอต้องโดนจับเข้าตะรางแน่ๆ  ด้วยข้อหาฐานสมรู้ร่วมคิด ว่าจ้างให้กระทำผิด  แต่เรื่องนี้เค้าบอกว่ามีวิธีป้องกัน ก็คือเราจะต้องไม่บอกใครทั้งนั้น" เด็กสาวเจ้าของสร้อยพูดด้วยสีหน้าจริงจังสุดๆ  จึงทำให้เพื่อนๆ ที่ฟังอยู่รู้สึกกล้าๆ กลัวๆ  แต่ยังพยักหน้ารับโดยดี "ที่จริงฉันไปเจอข้อความที่โพสต์ไว้ในเว็บๆ นึง ว่าใครอยากได้สิ่งของอะไรของดารา นักร้องที่เราชอบคนไหน ก็ให้ส่งข้อความไปที่อีเมล์นี้..."เด็กสาวพูดพร้อมกับเอาอีเมล์ให้เพื่อนๆ ดู และเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่กว่าเธอจะได้สร้อยเส้นนี้มา โดยการส่งข้อความ สิ่งของที่เราอยากได้จากดารา นักร้องคนใด และให้ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ตามอีเมล์ที่ได้นี้ และทางนั้นจะตอบกลับมาเอง ส่วนเรื่องการจ่ายเงินเค้าจะให้โอนมัดจำครึ่งนึงก่อน ส่วนที่เหลือให้ในวันที่รับของ  แต่เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าทางนั้นเป็นใครเพราะเค้าป้องกันตัวเองได้ดีมากๆ 

               "แล้วเราจะรู้ได้ไงหละ  ว่าเค้าจะไม่ได้โกหก หรือหลอกลวงเรา" เด็กสาวอีกคนนึงพูดขึ้น ว่าจะเชื่อใจได้ไงในเมื่อไม่รู้ว่าเค้าทางนั้นเป็นใคร 
               
               "ทีแรก ฉันก็คิดเหมือนเธอนั่นแระ แต่ทางนั้นเค้าบอกว่าไม่ต้องกลัวว่าจะหลอกพวกเรา เพราะมันสิ่งที่เค้าต้องทำเพราะหากไม่ทำ เค้าก็ต้องอดรายได้จากส่วนนี้ ฉันก็เลยลองเสี่ยงดู แล้วก็ได้สร้อยนี้มาจริงๆ  ส่วนค่าจ้างนั้นขึ้นอยู่กับว่า สิ่งของที่เราต้องการเป็นอะไร" 

                "งั้นพวกเราขออีเมล์นั้นหน่อยสิ" เพื่อนๆ ที่ตั้งใจฟังตั้งแต่แรกจนจบ ต่างพากันตื่นเต้นดีใจกับสิ่งที่ได้ยิน และหากระดาษเพื่อจดอีเมล์ลึกลับนั้นกันใหญ่.....

                 "เรียบร้อย"เด็กสาวเจ้าของสร้อยพูดขึ้น เมื่อมานั่งข้างๆ เพื่อนสาวอีกคนที่กำลังมองกลุ่มเพื่อนๆ ที่ตอนนี้ประมาณ 20 กว่าคนได้มั้งกำลังจดอีเมล์กันยกใหญ่

                 "เก่ง มากๆ เลยแก" เด็กสาวที่นั่งอยู่ก่อนหน้า พูดขึ้นอย่างพอใจในสิ่งที่เพื่อนเธอ ทำเมื่อตะกี้นี้  สองสาวยิ้มและหันไปทางเพื่อนๆ ที่ยังคงพูดกันถึงเรื่องสร้อยคอนั้นอย่างเมามัน และไม่มีทีท่าว่าจะสลายตัวกันเลย

                  "แล้วแกจะเอาไงต่อหละ....ทีนี้" เด็กสาวเจ้าของสร้อยพูดพร้อมกับหันหน้ากลับมาคุยกับเพื่อน ข้างๆ ต่อ

                  "ก็ต้องลุยกันต่อไปนะสิ...เหอๆ"