ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ch.1 (Part 2/6)
“แน่นอนว่า บาทีพวเาอาิว่าพวเราแ่ฟลุ” โ้อุไพู “เ็มัธยม้นที่ริัับารเล่นวอลเลย์บอลเ้าโรเรียนที่มีทีมที่แ็แร่และเป็นที่รู้ัแน่นอนและเราะถูทิ้ไว้ับผู้สิ้นหวัหรือผู้ที่ไม่สามารถไปที่อื่นไ้ เรา้อเรียมัวให้พร้อมทั้สอรี สำหรับวามสามารถใหม่อปีหนึ่หรือ้อทำทุอย่า้วยสิ่ที่เรามี ไม่ว่าะ้วยวิธีใ และันะอยผลัันพวนายทุน ะไม่มี้อแ้ัวสำหรับารหย่อนยาน”
“ไม่ใ่พวนายทุนที่ะรู้ว่าหย่อนยานืออะไร ันแน่ใว่าพวนายทุนะไม่หยุพั เพราะั้นะไม่มีาร้อม่วเ้า และันเาว่าะไ้พบพวนายทุนในาร้อม่วหลัเลิเรียนนะ"
พวเาทบทวนเรื่อเล็ ๆ น้อย ๆ อีสอสามเรื่อเี่ยวับปีใหม่ นัเรียนใหม่ และเรื่อน่าเบื่ออื่นๆ ทุนเริ่มระสับระส่าย นระทั่ในที่สุ พวเา็ไ้รับอนุาให้เริ่มวอร์มอัพและเรียมพร้อมสำหรับารฝึ้อมรั้สุท้าย่อนวันหยุพัผ่อน
ฮินาะถอนหายใและยาิบลบนแนอเา
"นาย นะนายะไม่" ยาิร้อออมา "ทำไม?"
“ันเ้าใแล้วว่าทำไมนายถึไม่รู้ว่าะหาเวลาไหนที่เหมาะสมพอที่ะบอทุน” ยาิพูเสียเบา "มันเป็นเรื่อราวที่เิึ้นอนระับประเทศหรือ?"
"แล้วทำไม?"
"เพราะพ่ออันถูย้ายไปทำานใล้สำนัานให่" วาอยาิเบิว้า ฮินาะไ้แ่มอลไป้านล่าูารฝึ้อม าเยามะเอาแ่เหลือบมอมาทาพวเา "ริๆแล้ว เรามีแผนะย้ายไปั้แ่เือนธันวาม"
"่อนระับประเทศ?"
ฮินาะพยัหน้า "แ่ลายเป็นว่าเ้านายอพ่อันหรือใรสันเป็นแฟนวอลเลย์บอลัวย และเยเล่นในระับประเทศสมัยที่เายัอยู่ระับมัธยมปลาย ันั้น พอเารู้ว่าันอยู่ในทีมที่ำลัะไประับประเทศ เาเลยบอะหาทาให้ ให้เราะลอารย้ายนว่าะบปีารศึษา อนนี้พ่ออันย้ายไปอยู่ในอพาร์ทเม้นท์สำหรับลู้า ในะที่พวเาัารทุอย่าและัน็สามารถไประับประเทศับทุนไ้”
"นั้นเาใีมาเลย"
"ันิว่าพ่อบอว่าเ้านายอเาเยูารเล่นอพวเรา และเาประทับใมา" ฮินาะหัวเราะเบาๆ "พ่อถึับไ้รับอีเมลล์แสวามยินีในเ้าวันรุ่ึ้น ที่มีลูายที่เล่นวอลเลย์บอลไ้ี และเพราะันไ้เล่นในทีมที่ไประับประเทศ เาเลยัารให้ันเาโรเรียนที่ยอเยี่ยม โรเรียนที่เาเยเล่นให้และยัเป็นโรเรียนที่เาให้ารอุปถัมภ์ เห็นไ้ัว่าาระเ้าทีมอพวเามันเป็นไปไ้ยาริ ๆ และารย้ายเ้าไปที่นั้นแทบะเป็นไปไม่ไ้เลย ันไ้เ้ามรมวอลเลย์บอล และไ้ำแนะนำาเา”
"ั้น นาย็ำลัะไ้เล่นในทีมระับประเทศ?"
"เห็นไ้ัว่าโรเรียนที่นายำลัะไปไม่ิอย่านั้น" ยาิพู ฮินาะหันไปมอเธอ "พวเา้อรวสอบนายอยู่แล้ว ถูไหม พวเาไม่มีทาที่ะรับนายเ้าทีมเพียเพราะผู้อุปถัมป์แนะนำนายหรอ พวเาน่าะรวสอบเทปารแ่อนายหรืออะไรแบบนั้น และพวเามอเห็นศัยภาพอนาย"
"โรเรียนอะไร?" ยาิถาม "เราไ้เอพวเาในารแ่ระับประเทศไหม?"
ฮินาะมวิ้ว "สัา่อนว่าเธอะไม่บอใร"
ยาิัถอนหายใ และ พยัหน้า
"เี่ยว้อยสัาัน" ฮินาะพูพลายื่นนิ้ว้อยออมา
"อินาริาิ"
ารฝึ้อมหยุลั่วะหนึ่ และ โ้อุไ็มอึ้นมา "้าบน ทุอย่าโอเไหม"
"ฮินาะ บ้าไปแล้ว" เธอว่า
"เรารู้เรื่อนั้นีอยู่แล้ว" สึิิมะอบ
......................................................
เราำที่สึี้พูมา โบะบะมา แ่อนที่อ่านถึเรื่อที่โ้วาิโพูับน้อแล้วน้ำาึมเลย ถ้าเราเป็นนโนนี้มีเฟล อนที่อ่านับูเมะ็มีสะอึอยู่ แ่ในฟินี้ือน้อะมีวามิมา้วย ยิ่สสารน้อเ้าไปอี
ถ้าอ่านแล้วถูใ รบวนให้ำลัใเราหน่อย ถ้ามี้อแนะนำรไหน เม้นท์ไ้เลยนะะ เราเหา่ะ
“ไม่ใ่พวนายทุนที่ะรู้ว่าหย่อนยานืออะไร ันแน่ใว่าพวนายทุนะไม่หยุพั เพราะั้นะไม่มีาร้อม่วเ้า และันเาว่าะไ้พบพวนายทุนในาร้อม่วหลัเลิเรียนนะ"
พวเาทบทวนเรื่อเล็ ๆ น้อย ๆ อีสอสามเรื่อเี่ยวับปีใหม่ นัเรียนใหม่ และเรื่อน่าเบื่ออื่นๆ ทุนเริ่มระสับระส่าย นระทั่ในที่สุ พวเา็ไ้รับอนุาให้เริ่มวอร์มอัพและเรียมพร้อมสำหรับารฝึ้อมรั้สุท้าย่อนวันหยุพัผ่อน
ฮินาะถอนหายใและยาิบลบนแนอเา
"นาย นะนายะไม่" ยาิร้อออมา "ทำไม?"
“ันเ้าใแล้วว่าทำไมนายถึไม่รู้ว่าะหาเวลาไหนที่เหมาะสมพอที่ะบอทุน” ยาิพูเสียเบา "มันเป็นเรื่อราวที่เิึ้นอนระับประเทศหรือ?"
"แล้วทำไม?"
"เพราะพ่ออันถูย้ายไปทำานใล้สำนัานให่" วาอยาิเบิว้า ฮินาะไ้แ่มอลไป้านล่าูารฝึ้อม าเยามะเอาแ่เหลือบมอมาทาพวเา "ริๆแล้ว เรามีแผนะย้ายไปั้แ่เือนธันวาม"
"่อนระับประเทศ?"
ฮินาะพยัหน้า "แ่ลายเป็นว่าเ้านายอพ่อันหรือใรสันเป็นแฟนวอลเลย์บอลัวย และเยเล่นในระับประเทศสมัยที่เายัอยู่ระับมัธยมปลาย ันั้น พอเารู้ว่าันอยู่ในทีมที่ำลัะไประับประเทศ เาเลยบอะหาทาให้ ให้เราะลอารย้ายนว่าะบปีารศึษา อนนี้พ่ออันย้ายไปอยู่ในอพาร์ทเม้นท์สำหรับลู้า ในะที่พวเาัารทุอย่าและัน็สามารถไประับประเทศับทุนไ้”
"นั้นเาใีมาเลย"
"ันิว่าพ่อบอว่าเ้านายอเาเยูารเล่นอพวเรา และเาประทับใมา" ฮินาะหัวเราะเบาๆ "พ่อถึับไ้รับอีเมลล์แสวามยินีในเ้าวันรุ่ึ้น ที่มีลูายที่เล่นวอลเลย์บอลไ้ี และเพราะันไ้เล่นในทีมที่ไประับประเทศ เาเลยัารให้ันเาโรเรียนที่ยอเยี่ยม โรเรียนที่เาเยเล่นให้และยัเป็นโรเรียนที่เาให้ารอุปถัมภ์ เห็นไ้ัว่าาระเ้าทีมอพวเามันเป็นไปไ้ยาริ ๆ และารย้ายเ้าไปที่นั้นแทบะเป็นไปไม่ไ้เลย ันไ้เ้ามรมวอลเลย์บอล และไ้ำแนะนำาเา”
"ั้น นาย็ำลัะไ้เล่นในทีมระับประเทศ?"
"เห็นไ้ัว่าโรเรียนที่นายำลัะไปไม่ิอย่านั้น" ยาิพู ฮินาะหันไปมอเธอ "พวเา้อรวสอบนายอยู่แล้ว ถูไหม พวเาไม่มีทาที่ะรับนายเ้าทีมเพียเพราะผู้อุปถัมป์แนะนำนายหรอ พวเาน่าะรวสอบเทปารแ่อนายหรืออะไรแบบนั้น และพวเามอเห็นศัยภาพอนาย"
"โรเรียนอะไร?" ยาิถาม "เราไ้เอพวเาในารแ่ระับประเทศไหม?"
ฮินาะมวิ้ว "สัา่อนว่าเธอะไม่บอใร"
ยาิัถอนหายใ และ พยัหน้า
"เี่ยว้อยสัาัน" ฮินาะพูพลายื่นนิ้ว้อยออมา
"อินาริาิ"
ารฝึ้อมหยุลั่วะหนึ่ และ โ้อุไ็มอึ้นมา "้าบน ทุอย่าโอเไหม"
"ฮินาะ บ้าไปแล้ว" เธอว่า
"เรารู้เรื่อนั้นีอยู่แล้ว" สึิิมะอบ
......................................................
เราำที่สึี้พูมา โบะบะมา แ่อนที่อ่านถึเรื่อที่โ้วาิโพูับน้อแล้วน้ำาึมเลย ถ้าเราเป็นนโนนี้มีเฟล อนที่อ่านับูเมะ็มีสะอึอยู่ แ่ในฟินี้ือน้อะมีวามิมา้วย ยิ่สสารน้อเ้าไปอี
ถ้าอ่านแล้วถูใ รบวนให้ำลัใเราหน่อย ถ้ามี้อแนะนำรไหน เม้นท์ไ้เลยนะะ เราเหา่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น