ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : #unbreak 6
แบมแบม
อนนี้เราสี่นำลัเินลับหอพัรับ ผมโล่ใที่ยอแฮยอับแ็สันฮยอมาเอเรา่อนที่ยูยอมะพูอะไรในอนนั้น ผมไม่ไ้ิเ้า้าัวเอ แ่อนนั้นสายาอเามันริัมา มันทำให้หัวใอผมเ้นไม่เป็นัหว่ะ แถมยัรู้สึร้อนไปทั้ัวน้อหลบาเา่อน อนนั้นผมัะไม่อยารู้ำอบอเาแล้วล่ะ ผมลัวถ้าำอบอเาเป็นอย่าที่ผมิ ผมไม่รู้ว่าะ้อทำยัไ ไม่อยาิ ไม่อยาให้ระหว่าผมับยูยอมมีอะไ รที่เปลี่ยนไป เหมือนผมับมาร์ฮยออนนี้..........
พอลับมาถึหอ็แปลใไม่น้อยที่วันนี้เห็นมาร์ฮยอทำอาหาร เพราะปิออมม่าะเป็นนทำไม่ั้น็เป็นเบีฮยอ
“หืมมมมมมมม หอมั โหวววววววว มาร์ทำับ้าวว แม่เ้าโว้ยยย”
“ห๊า ริหรอเฮีย วันนี้เราโีริไ้ินอาหารฝีมือมาร์ฮยอ้วย”
“อ่า ็แ่รามยอนน่ะ อาหาร่ายๆ ที่ใรๆ็ทำไ้ แถมยัินอร่อย้วยนะ”
ผมอะแปลใไม่ไ้ที่เาพูประโยนี้ เาำไ้หรอ มันเป็นประโยที่ผมมัะพูเมื่อะินรามยอน เมื่อ่อนผมอบมา ินทุวันเลย็ว่าไ้นอนนั้นมาร์ฮยอ้อบอให้ินให้น้อยลหน่อย เพราะหัวผมะล้านไ้ แปลใไ้ไม่นานมาร์ฮยอ็หันหน้ามาสบาับผมที่มอเาอยู่่อนแล้ว ทำไมผมเห็นเาหน้าแหล่ะ ผมทนมอไม่ไ้เลย้อ้มหน้าล อบทำแบบนี้ผมิไปไลอีแล้ว แล้วะัใไ้ยัไล่ะ
“เอ่อ วันนีู้เนียร์ไม่สบาย ทนินฝีมือฮยอไป่อนล่ะันนะ” เาเบือนหน้าลับไป ่อนที่ะเอ่ยเหุผลที่้อมาทำอาหารให้เราฟั
“อ้าว ออมม่าป็นอะไรมามั๊ยรับ”
“ไม่เป็นไรมาัวร้อนนิหน่อย ฮยอให้ินยาแล้ว็เ็ัวให้ หลับไปแล้วหล่ะ”
“มาร์ฮยอนีู่แลออมม่าีัเลยนะรับ ว่ามั๊ย?แบมฮยอ”
ท้ายประโยยูยอมหันมาถามผมะั้น เ้านี่เป็นบ้าอะไรนะ รู้ทั้รู้ว่าผมิยัไับมาร์ฮยอ ยูยอมนะยูยอม ทำไมทำแบบนี้เนี่ย ผม็ไ้แ่ิัไปทาสายาทั้ๆที่ยั้มหน้าอยู่นั่นแหละรับ มาร์ฮยอเอ็ไม่ไ้อบอะไรเหมือนันนยอแับแ็สันฮยอเล่นมุลนั่นแหละ สอนนี้ทำให้บรรยาาศ่อยีึ้นมาหน่อย
ริๆผมเลือที่ะไม่ิมา เรื่อมาร์ฮยอับออมม่าแล้วล่ะ เพราะผมำลัะัใให้ไ้ ผมะลับมาเป็นน้อายที่น่ารัอมาร์ฮยอให้ไ้ ผมไม่อยาะหลบหน้าเา ไม่อยาะรู้สึเ็บปวเมื่อเห็นเาอยู่ับนอื่นอีแล้ว
อนนี้พวเรา็ัารรามยอนหมเลี้ยแ็สันฮยอยหม้อน้ำนไม่เหลือเลยสัหยไม่รู้ไปออยามาาไหน
“โหววว ฮยอ นเียวสะหมเลยนะ” มัเน่ยัษ์ที่นั่รอ่อับหม้อรามยอนว่ำลหวัว่ามันะเหลือน้ำสัหย แ่ ็ไม่มี
“เอร๋อออออออออะ(มันือเสียเรอนะ :ไรท์เอ -_-*) อิ่มว่ะ ...ไป ยอแไปอาบน้ำนอนันีว่า”
“เฮ้ย ฮยอ็ไปอาบสิ เี่ยวไรับผมเล่า บู๊ว!” ยอแรีบสวนอบพร้อมับทำหน้ายู่ แบมแบมที่ลอบมอทั้สอน็อยิ้มามพวเาไม่ไ้
“อ่า... ่วนี้ฮยอปวแนน่ะ ะถูหลั็ไม่ถึ ี้ไลบานเลย ูสิ ูๆ ยอแอ่า นะไปถูหลัให้หน่อยน๊า ^O^” แ็สันฮยอว่าไป แถมยัถลเสื้อึ้นหันหลัใส่พี่ายาี่อี
“ฮยอ!! ะบ้าหรอ ไม่เอา้วยหรอ” ยอแฮยอรีบปิเสธ แล้วหันหน้าหนีไปอีทา แ่ผมเห็นนะว่าหน้ายอแฮยอแยัับมะเือเทศ
“พอไ้แล้วแ็สัน ยอแโรธนหน้าแหมแล้วนั่น” เป็นมาร์ฮยอ ที่พูออมา มาร์ฮยอเนี่ยไม่รู้เรื่อสะเลย แบมแบมำลัฟินอยู่เลยนะ ะห้ามทำไม
“หือออ ไหนๆหันหน้ามาสิ โรธฮยอริหรอ ยอแอ่า~” แ็สันยอพยายามเอามืออเาไปับหน้าอนาี่ให้หันมาหาเา ยอแฮยอ็หน้าแหูแ ัวะระเบิแล้วมั้ ิิ
ิิ ๆ ผมว่ามันน่ารัมาเลยนะสอนนี้ อ่าแบมๆฟินัเลย
“หัวเราะอะไรแบมฮยอ” ยูยอมถามนัวเล็ที่นั่้าๆเา ่อนที่สายาอีสามู่ะมอมาที่แบมแบม
“เอ่อ แบมแ่ิว่าแ็สันฮยอับยอแฮยอูเหมาะันีนะรับ ิๆ ไปล้าานีว่า” ผมพูทิ้ท้ายไว้แ่นั้น อยาะแล้พวเาสัหน่อย แอบสัเเห็นแ็สันฮยอับยอแฮยอหน้าเหวอเล็น้อย ็อยามาสวีทันรนี้ทำไมเล่า ิๆ
อนนี้ผมำลัล้าานอยู่ในห้อรัว นอื่นๆ็แยย้ายันไปหมแล้ว ฟัาเสียุย ที่เียบลไป
“ัวเล็”
“อ่ะ มาร์ฮยอ ยัอยู่หรอ”
“อืมม... ให้ฮยอ่วยนะ”
“เอ่อ ไม่ป็นไรฮะ แบมล้าเือบเสร็แล้ว ฮยอไปนอนเถอะ”
“.........................” มาร์ฮยอเียบไปพัหนึ่ แ่็ยัไม่ไ้เินไปไหน ผมหันหลัไปู็เห็นเาำลัมอมาเหมือนัน น้อหันลับไปล้าาน่อ
“ั้น ฮยอยืนรนี้เป็นเพื่อน็แล้วัน”
“เอ่อ แ่ว่า...........”
“ไม่มีแ่ นาย็ิะว่าฮยอมายืนเล่นๆในรัวนี่็แล้วัน ทำเป็นไม่เห็นฮยอ็ไ้นะ แ่ฮยอะยืนรนี้้าๆ แบม...”
ทำไมมาร์ฮยอพูแบบนี้เนี่ย แบมไม่อยาิเ้า้าัวเอเลยนะว่ามาร์ฮยออยาอยู่ใล้แบม
“็ามใฮยอสิรับ ฮยอออะัวโแบมทำเป็นไม่เห็นไม่ไ้หรอ”
“หึหึ ริหรอ ั้น่อไปนี้็่วยมอเห็นฮยออยู่ในสายาหน่อยนะ อย่าหลบหน้าันอีล่ะ”
“มะ.. มาร์ฮยอ....”
ผมอึ้ไปอีหน่อย นี่เาำลัะทำอะไรเนี่ย มาพูแบบนี้เหมือนให้วามหวัผมเลยนะ ทั้ๆที่่อนหน้าออยู่ับออมม่าแท้ๆ ือ่อนที่ผมะวนยูยอมออไปมินิมาร์ท ผมไ้ยินนุยันที่ระเบียพอเินไปูใล้ๆ็เห็นมาร์ฮยอับออมม่าอันอยู่ มันยิ่ทำให้ผมรู้ว่าพวเาบันริๆ
“อย่าหลบหน้าฮยออีเลยนะแบม ....... ฮยอไม่รู้ว่าแบมเป็นอะไรไป ฮยออาะทำอะไรให้แบมไม่พอใ ฮยออโทษ แ่อย่าหลบหน้า อย่าเมินันแบบนี้เลยนะ”
มาร์ฮยอเินมายืน้าๆผม เาล้วมือลมาในอ่าล้าานที่มีแ่ฟอ ่อนะุมมือผมไว้ทั้สอ้าพร้อมเยหน้าเอาามๆอเามาสบาผม หัวใผมเ้นแรทนแทบะระเ็นใส่หน้าเาแล้วนะ ให้ายเถอะเาะ่าผมหรือไเนี่ย มาร์ฮยออ่า แบมำลัะัในะ อย่ามาทำแบบนี้สิ
“เอ่อ มาร์ฮยอปล่อย........ แบมะล้าาน่อ”
“ไม่! ้อสัา่อนว่าะไม่หลบหน้าัน ้อไม่เมินันอี”
“เอ่อ...... แบมไม่ไ้หลบนะไม่ไ้เมิน้วย”
“ไม่ริ !! ฮยอเห็นที่แบมอับเบีบนาฟ้า”
“ห๊า!!! เอ่อ วันนั้นผมมีเรื่อไม่สบายใเลยไปปรึษาเบีฮยอเท่านั้นเอ...”
“เห็นมั๊ยล่ะ เมื่อ่อนเวลาแบมไม่สบายใ แบม้อมาบอฮยอสิ แ่เี๋ยวนี้ฮยอแทบไม่รู้เลยว่าแบมเป็นอะไร” มาร์ฮยอยัับมือผมอยู่อย่านั้น ประโยหลัฟัูเหมือนะน้อยในิๆนะผมว่า ไม่เอาสิแบมแบมอย่าิไปเอ อย่าิไปเอ ท่อไว้ๆ
“ือ.... แบมเห็นมาร์ฮยอยุ่ๆ ้ออยูแลออมม่าอี แบม็ไม่อยารบวน”
“……………………………………”
“อีอย่าถ้าแบมวนมาร์ฮยอบ่อยๆ ออมม่าะิมา แบมไม่อยาให้ฮยอมีปัหาับออมม่านะ”
“…………………………………….”
“ปล่อยแบมเถอะนะ....”อนนี้มาร์ฮยอปล่อยมือผมแล้ว เาเปิ๊อน้ำเพื่อล้ามือ ่อนะหันมาพูประโยที่ทำให้หัวใผมระเ็นออมาเ้นเป็นัหว่ะเพล i like you เลยล่ะรับ
“พูแบบนี้ ฮยอิว่านายหึนะ”
“……………………” มาร์ฮยอพูบ็หันหลัเินลับไปทันที นี่ผมะายแล้วริๆนะ ทำไมพูแบบนี้พูยัับรู้ว่าผมิอะไรอยู่น่ะ มาร์ฮยอพยายามะทำอะไรันแน่ มาพูให้วามหวัแบมทำไม แบมะัใอยู่แล้วนะ ื้ออออออออออออ
แ็สัน
อนนี้ผมำลัอาบน้ำอยู่ล่ะรับหลัาัารรามยอนนั้นหม ผม็มาอาบน้ำที่ห้อ ิิ แ่ไม่ใ่ห้อผมหรอ ห้อยอแับเบี่าหา แ่อนนี้เบีไม่อยู่ ิๆ แปลใใ่มั๊ยล่ะรับว่าทำมยอแถึยอมให้ผมมาอาบน้ำห้อเา มันไม่อยาเลยรับยอแน่ะเาแพ้ลูอ้อนอผมลอนั่นแหล่ะ ริๆแล้วผมอยาแล้เาืนมาว่า ็อนอยู่สนามเ็เล่นไอ่เ็นี้ทำผมเือบร้อไห้ มีอย่าที่ไหนมาบอว่าวามรู้สึระหว่าเาับผมไม่เหมือนเิม แ่ถึะแล้ผมแบบนั้นำอบที่เาบอทำให้ผมื่นใริๆ อ่า~ผมหลุมรัหมอนี่ไ้ทุวันเลยสิน่า
“แ็สัน อาบน้ำนานเินไปแล้วนะ” เสียยอแะโนเ้ามา สสัยะยืนอยู่หน้าประูล่ะมั้
“อ่า… ยอแอ่า~ ็แ็ถูหลัไม่ถึนี่น่า มา่วยแ็หน่อยสิ แ็่วยัวเอไม่ไหวแล้ว ะไ้เสร็เร็วๆไ” ผมอบนาี่ออไป พยายามเน้นำว่าเสร็ให้หนัๆ ะแล้ให้หน้าแัวแไปหมเลยอยู
“…………” มีแ่วามเียบส่มาเป็นำอบ นี่เาไม่อยู่หน้าประูแล้วหรอ โถ่ววว ริๆผมน่ะอาบน้ำเสร็แล้วล่ะรับแ่ส่อระเ็วามหล่ออยู่ ็เท่านั้น
แร็……แร๊…………… เสียประูห้อน้ำเหมือนมีนำลัะเปิเ้ามา ทำให้แ็สันรีบว้าผ้าเ็ัวึ้นมาห่มัวเอไว้ยัะระโมอ แถมถอยหลัหนีไปิมุมห้อน้ำอี นี้ใอย่าแ็สันแทบ็อเมื่อเห็นอีนที่ำลัเินนวยนาเ้ามา ยอแในสภาพผ้านหนูผืนเียวพันรอบเอว !!
“ยอแอ่า ะ... เ้ามาทำไม” นที่่อนหน้าเยบอว่าอยาให้นาี่มาถูหลัให้หน่อยถึับพูิั แ่สายา็ยั้อไปยัผิวาวๆนั่นไม่วา า
“็แ็สันบอให้มาถูหลัไม่ใ่หรอ... มาแล้วะหนีไปไหนล่ะ...” ยอแูท่าทาะไม่ัเินอย่าที่แ็สันิเอาไว้แ่ลับเป็นเาเอ่าหาที่รู้สึปั่นปวนไปหม าลายล้ายะวิเวียน
“ยะ.... ยอแอ่า ริๆแ็อาบเสร็แล้ว แ่ล้อเล่นน่า”
ผมเป็นอะไรไปรู้สึหน้ามืาลาย นลุู่ไปทั้ัว ยอแในสภาพนี้ทรมานใผมริๆ ็แหม่ ไม่นึเลยว่าใ้เสื้อผ้าัวให่โร่ะ่อนวามาวออร่านี้ไว้ มันทำให้ผมอยารู้ว่าภายใ้ผ้านหนูนั้นะเป็นยัไ อยาะยื่นมือไปสัมผัสผิวาวๆว่าะนุ่มนิ่มหรือเปล่า แ่ทำไมมือมันไม่ไป็ไม่รู้ านี่็สั่นไปหม ไม่ล้ายับเลยล่ะรับ ผมไม่ไ้ป๊อนะ >///<
“หืมม? อาบเสร็แล้วหรอรับ ว้า~...แย่ั~....อุส่าห์ะมา่วยอาบให้ะหน่อย” ยอแทำท่าะหันหลัลับ
“อะ..... เอ่อ อาบอีรอบ็ไ้ ฮยออบอาบน้ำน่ะ” แหม่ใระปล่อยให้โอาสหลุลอยไปล่ะรับ ถึแม้อนนี้ผมะยัไม่ล้ายับไปไหน็เถอะ
“ถ้าอย่าั้น ็ถอผ้าออสิรับ ะไ้เริ่มเลย”
ยอแว่าพลาเินเ้ามาใล้ผมเรื่อยๆ นี่เาไม่รู้สึอะไรเลยหรอไ ถึแม้ะหน้าแๆแ่เา็วบุมน้ำเสียไ้เป็นอย่าี แล้วู่ๆยอแ็ยื่นมือมาประอหน้าผมไว้ แล้ว่อยๆยื่นหน้าเามาใล้ๆ นี่เาะุ๊บผมหรออ อ้า เินรับเิน ใล้น่นี้แ็ไม่ทนแล้วนะที่รั ฮรื๊ออออออออ าวมว้า
“ฮะ ฮาๆๆๆๆๆ แ็สัน ฮาๆๆๆ..” ู่ๆยอแ็ำ้า ไม่ไ้ะุ๊ปหรอหรอ
“.........O.,O....”
“้า ลอ่ะ แ็สันเลือำเาไหลเลย ฮาๆๆ”
“..........O,,O……..”
“เฮ้ยยย!” ผมรีบเอามือเ็มูู สๆเลยรับ เลือสๆ ให้ายเถอะทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย
“ไปๆ ไปหาน้ำแ็มาประบเลย ผมะอาบน้ำแล้ว” ยอแว่าพลาันัวผมให้ออาประูห้อน้ำไป นี่มายั่วให้ผมอยานำเาไหลแล้ว็ะาันนไปื้อๆี้ไ้ไเนี่ย
“มาถึั้นนี้แล้วะไล่แ็ไปเลยหรอ... รับผิอบเ้าเลยนะ.. เพราะัวเ้าเลยเลือไหล” ผมไม่ยอมหรอนะ มาแล้ผมให้เลือำเาไหลแล้ว็้อรับผิอบันหน่อย
ยอแ่อยๆหันหน้าลับมาหานี้อ้อน ที่อบอ้อน็แ่ับเา มือเล็หยิบระาษทิู่บนอ่าล้าหน้าเราบเลือออามูโ่ ่อนะ่อยๆเลื่อนใบหน้าัวเอเ้าไปใล้ๆนรหน้า ทั้สายายัับ้อไปที่ริมฝีปาอแ็สัน แ็สันเอ็ยัใับารรุาอยอแอยู่ แ่ถึอย่านั้นเา็ั้สิไ้ทัน่อนะใ้มือแร่้าหนึประอใบหน้าส่วนอี้า็รวบเอว อนี้แล้ให้เ้ามาประิัว
“อ่ะ..................”
ยอแร้อออมา้วยวามแปลใ ไม่ิวาแ็สันะล้าแะัวเาเลย้วย้ำ็เห็นยื่นนิ่ า้าไป่อนหน้านี้ ใบหน้าทั้สอห่าันไม่ถึืบ่อนที่ริมฝีปาอทัู้่ะบรรบัน านุ่มนวน ่อยๆเปลี่ยนเป็นร้อนแร ามอารม์ปรารถนา ลิ้นร้อนอแ็สันพยายามเ้าไปวานหาวามหวานาโพรปาอนรหน้า ส่วนยอแเอ็สู้ไม่ถอยเี่ยวระวั่วิวามหอมหวานาโพรปาอนพี่เหมือนัน
“อืมมมมม........” มี็แ่เสียราในออทัู้่ที่พยายาม่วิลมหายใอันและันอย่าไม่ลละ ไม่มีใรยอมใร เป็นูบที่เนิ่นนานและร้อนแรว่าที่สนามเ็เล่นนั้นเสียอี มือที่เยรวบเอวนาี่ไว้อนนี้ำลัลูบไล้ไปามแผ่นหลัเนียน แ็สันิว่ามันเนียนนุ่มว่าที่เาเยินนาารไว้ะอี .... าแผ่นหลัเนียนนุ่มมือุน็่อยๆเลื่อนลมาเ้าลึสะโพมนอยอแไม่ไ้รุล้ำไปใ้ผ้านหนูผืนน้อยแ่อย่าใ เ้นลึอย่าเมามันส์ เพิ่มไฟปรารถนาให้ยอแน้อราออมาไม่เป็นภาษาทั้ๆที่ปาอทัู้่ยัไม่ผละออาันเลย้วย้ำ
“อื้อออออออออออ.......” นยอแ้อใ้มือทุบไปที่หน้าออนพี่เพราะอนนี้เาแทบะาอาาศายอยู่แล้ว แ็สันยอมถอนูบที่เร่าร้อนนี่ออมมาเพราะลัวว่าสุที่รัอเาะายะ่อน แ่มือ็ยัวนเวียนอยู่ที่สะโพมนไม่ยอมห่า ่อนะ่อยๆผละัวเอออมาแ่าม็ยัับ้อไปยัร่าายาวเนียนอนรหน้า ยอแเอถึับทำอะไรไม่ถูเมื่อนเป็นพี่โลมเลียเา้วยสายานานั้น
“ถ้าไม่ิว่าพรุ่นี้มีาน ฮยอไม่ปล่อยไป่ายๆหรอนะ” แ็สันัฟันพู่มอารม์ิบในัวอย่าสุะทน ทั้ยัส่สายาหวานเยิ้มให้นรหน้านยอแ้อ้มหน้าุ่อนวามเินอาย
“แ็สันออไปไ้แล้ว-//////-..”
“ อ่า~ ไม่อยาปล่อยเลยริๆนะ ้นนายนุ่มนิ่มน่าินั”
“ทะลึ่!!! ออไปเลย ยอแะอาบน้ำแล้ว ไปเลยนะ ไปๆๆ” ยอแพยายามันัวผมออาห้อน้ำ เสียายริๆ อยู่ๆผม็ล้าที่ะทำแบบนี้ึ้นมาเมื่อไ้สบาับเา แ่อนนี้บอเลยเสียายโ ร ๆ ไม่น่ามีานเ้าเลย ิแล้ว็หุหิ ผม้อออไปแล้วล่ะไม่ั้นยอแไม่รอแน่ ใรใ้ให้มายั่วผมันเล่า ผมไม่ใ่พระอิพระปูนสัหน่อย ่อนไปอำไรอีสันินะยอแอ่า
ฟอ
แ็สันมูไปยัแ้มใสที่อนนี้แยิ่ว่ามะเือเทศะอี ่อนะออไปาห้อน้ำ ็ทิ้ประโยสุท้ายเพิ่มวามเินอายให้ับนาี่เ้าไปอี
“รันะรับ ยอแอแ็”
“อื้มม.......... รู้แล้วน่า >////<”
Talk: โผล่มาทีเียวสามอน แ่แบ่พาร์ทไม่เท่าัน -_-" แหะๆ ้ออบุทุนที่เ้ามาอ่านนะ เรื่อมันสับสนววนไปามสิอไรท์เอ
อ่า...เห็นยอวิว็ีใแล้วล่ะ ไรท์มัน้อย T^T....แ่็แอบอยาอ่านเม้นท์นะ
อนนี้เราสี่นำลัเินลับหอพัรับ ผมโล่ใที่ยอแฮยอับแ็สันฮยอมาเอเรา่อนที่ยูยอมะพูอะไรในอนนั้น ผมไม่ไ้ิเ้า้าัวเอ แ่อนนั้นสายาอเามันริัมา มันทำให้หัวใอผมเ้นไม่เป็นัหว่ะ แถมยัรู้สึร้อนไปทั้ัวน้อหลบาเา่อน อนนั้นผมัะไม่อยารู้ำอบอเาแล้วล่ะ ผมลัวถ้าำอบอเาเป็นอย่าที่ผมิ ผมไม่รู้ว่าะ้อทำยัไ ไม่อยาิ ไม่อยาให้ระหว่าผมับยูยอมมีอะไ รที่เปลี่ยนไป เหมือนผมับมาร์ฮยออนนี้..........
พอลับมาถึหอ็แปลใไม่น้อยที่วันนี้เห็นมาร์ฮยอทำอาหาร เพราะปิออมม่าะเป็นนทำไม่ั้น็เป็นเบีฮยอ
“หืมมมมมมมม หอมั โหวววววววว มาร์ทำับ้าวว แม่เ้าโว้ยยย”
“ห๊า ริหรอเฮีย วันนี้เราโีริไ้ินอาหารฝีมือมาร์ฮยอ้วย”
“อ่า ็แ่รามยอนน่ะ อาหาร่ายๆ ที่ใรๆ็ทำไ้ แถมยัินอร่อย้วยนะ”
ผมอะแปลใไม่ไ้ที่เาพูประโยนี้ เาำไ้หรอ มันเป็นประโยที่ผมมัะพูเมื่อะินรามยอน เมื่อ่อนผมอบมา ินทุวันเลย็ว่าไ้นอนนั้นมาร์ฮยอ้อบอให้ินให้น้อยลหน่อย เพราะหัวผมะล้านไ้ แปลใไ้ไม่นานมาร์ฮยอ็หันหน้ามาสบาับผมที่มอเาอยู่่อนแล้ว ทำไมผมเห็นเาหน้าแหล่ะ ผมทนมอไม่ไ้เลย้อ้มหน้าล อบทำแบบนี้ผมิไปไลอีแล้ว แล้วะัใไ้ยัไล่ะ
“เอ่อ วันนีู้เนียร์ไม่สบาย ทนินฝีมือฮยอไป่อนล่ะันนะ” เาเบือนหน้าลับไป ่อนที่ะเอ่ยเหุผลที่้อมาทำอาหารให้เราฟั
“อ้าว ออมม่าป็นอะไรมามั๊ยรับ”
“ไม่เป็นไรมาัวร้อนนิหน่อย ฮยอให้ินยาแล้ว็เ็ัวให้ หลับไปแล้วหล่ะ”
“มาร์ฮยอนีู่แลออมม่าีัเลยนะรับ ว่ามั๊ย?แบมฮยอ”
ท้ายประโยยูยอมหันมาถามผมะั้น เ้านี่เป็นบ้าอะไรนะ รู้ทั้รู้ว่าผมิยัไับมาร์ฮยอ ยูยอมนะยูยอม ทำไมทำแบบนี้เนี่ย ผม็ไ้แ่ิัไปทาสายาทั้ๆที่ยั้มหน้าอยู่นั่นแหละรับ มาร์ฮยอเอ็ไม่ไ้อบอะไรเหมือนันนยอแับแ็สันฮยอเล่นมุลนั่นแหละ สอนนี้ทำให้บรรยาาศ่อยีึ้นมาหน่อย
ริๆผมเลือที่ะไม่ิมา เรื่อมาร์ฮยอับออมม่าแล้วล่ะ เพราะผมำลัะัใให้ไ้ ผมะลับมาเป็นน้อายที่น่ารัอมาร์ฮยอให้ไ้ ผมไม่อยาะหลบหน้าเา ไม่อยาะรู้สึเ็บปวเมื่อเห็นเาอยู่ับนอื่นอีแล้ว
อนนี้พวเรา็ัารรามยอนหมเลี้ยแ็สันฮยอยหม้อน้ำนไม่เหลือเลยสัหยไม่รู้ไปออยามาาไหน
“โหววว ฮยอ นเียวสะหมเลยนะ” มัเน่ยัษ์ที่นั่รอ่อับหม้อรามยอนว่ำลหวัว่ามันะเหลือน้ำสัหย แ่ ็ไม่มี
“เอร๋อออออออออะ(มันือเสียเรอนะ :ไรท์เอ -_-*) อิ่มว่ะ ...ไป ยอแไปอาบน้ำนอนันีว่า”
“เฮ้ย ฮยอ็ไปอาบสิ เี่ยวไรับผมเล่า บู๊ว!” ยอแรีบสวนอบพร้อมับทำหน้ายู่ แบมแบมที่ลอบมอทั้สอน็อยิ้มามพวเาไม่ไ้
“อ่า... ่วนี้ฮยอปวแนน่ะ ะถูหลั็ไม่ถึ ี้ไลบานเลย ูสิ ูๆ ยอแอ่า นะไปถูหลัให้หน่อยน๊า ^O^” แ็สันฮยอว่าไป แถมยัถลเสื้อึ้นหันหลัใส่พี่ายาี่อี
“ฮยอ!! ะบ้าหรอ ไม่เอา้วยหรอ” ยอแฮยอรีบปิเสธ แล้วหันหน้าหนีไปอีทา แ่ผมเห็นนะว่าหน้ายอแฮยอแยัับมะเือเทศ
“พอไ้แล้วแ็สัน ยอแโรธนหน้าแหมแล้วนั่น” เป็นมาร์ฮยอ ที่พูออมา มาร์ฮยอเนี่ยไม่รู้เรื่อสะเลย แบมแบมำลัฟินอยู่เลยนะ ะห้ามทำไม
“หือออ ไหนๆหันหน้ามาสิ โรธฮยอริหรอ ยอแอ่า~” แ็สันยอพยายามเอามืออเาไปับหน้าอนาี่ให้หันมาหาเา ยอแฮยอ็หน้าแหูแ ัวะระเบิแล้วมั้ ิิ
ิิ ๆ ผมว่ามันน่ารัมาเลยนะสอนนี้ อ่าแบมๆฟินัเลย
“หัวเราะอะไรแบมฮยอ” ยูยอมถามนัวเล็ที่นั่้าๆเา ่อนที่สายาอีสามู่ะมอมาที่แบมแบม
“เอ่อ แบมแ่ิว่าแ็สันฮยอับยอแฮยอูเหมาะันีนะรับ ิๆ ไปล้าานีว่า” ผมพูทิ้ท้ายไว้แ่นั้น อยาะแล้พวเาสัหน่อย แอบสัเเห็นแ็สันฮยอับยอแฮยอหน้าเหวอเล็น้อย ็อยามาสวีทันรนี้ทำไมเล่า ิๆ
อนนี้ผมำลัล้าานอยู่ในห้อรัว นอื่นๆ็แยย้ายันไปหมแล้ว ฟัาเสียุย ที่เียบลไป
“ัวเล็”
“อ่ะ มาร์ฮยอ ยัอยู่หรอ”
“อืมม... ให้ฮยอ่วยนะ”
“เอ่อ ไม่ป็นไรฮะ แบมล้าเือบเสร็แล้ว ฮยอไปนอนเถอะ”
“.........................” มาร์ฮยอเียบไปพัหนึ่ แ่็ยัไม่ไ้เินไปไหน ผมหันหลัไปู็เห็นเาำลัมอมาเหมือนัน น้อหันลับไปล้าาน่อ
“ั้น ฮยอยืนรนี้เป็นเพื่อน็แล้วัน”
“เอ่อ แ่ว่า...........”
“ไม่มีแ่ นาย็ิะว่าฮยอมายืนเล่นๆในรัวนี่็แล้วัน ทำเป็นไม่เห็นฮยอ็ไ้นะ แ่ฮยอะยืนรนี้้าๆ แบม...”
ทำไมมาร์ฮยอพูแบบนี้เนี่ย แบมไม่อยาิเ้า้าัวเอเลยนะว่ามาร์ฮยออยาอยู่ใล้แบม
“็ามใฮยอสิรับ ฮยอออะัวโแบมทำเป็นไม่เห็นไม่ไ้หรอ”
“หึหึ ริหรอ ั้น่อไปนี้็่วยมอเห็นฮยออยู่ในสายาหน่อยนะ อย่าหลบหน้าันอีล่ะ”
“มะ.. มาร์ฮยอ....”
ผมอึ้ไปอีหน่อย นี่เาำลัะทำอะไรเนี่ย มาพูแบบนี้เหมือนให้วามหวัผมเลยนะ ทั้ๆที่่อนหน้าออยู่ับออมม่าแท้ๆ ือ่อนที่ผมะวนยูยอมออไปมินิมาร์ท ผมไ้ยินนุยันที่ระเบียพอเินไปูใล้ๆ็เห็นมาร์ฮยอับออมม่าอันอยู่ มันยิ่ทำให้ผมรู้ว่าพวเาบันริๆ
“อย่าหลบหน้าฮยออีเลยนะแบม ....... ฮยอไม่รู้ว่าแบมเป็นอะไรไป ฮยออาะทำอะไรให้แบมไม่พอใ ฮยออโทษ แ่อย่าหลบหน้า อย่าเมินันแบบนี้เลยนะ”
มาร์ฮยอเินมายืน้าๆผม เาล้วมือลมาในอ่าล้าานที่มีแ่ฟอ ่อนะุมมือผมไว้ทั้สอ้าพร้อมเยหน้าเอาามๆอเามาสบาผม หัวใผมเ้นแรทนแทบะระเ็นใส่หน้าเาแล้วนะ ให้ายเถอะเาะ่าผมหรือไเนี่ย มาร์ฮยออ่า แบมำลัะัในะ อย่ามาทำแบบนี้สิ
“เอ่อ มาร์ฮยอปล่อย........ แบมะล้าาน่อ”
“ไม่! ้อสัา่อนว่าะไม่หลบหน้าัน ้อไม่เมินันอี”
“เอ่อ...... แบมไม่ไ้หลบนะไม่ไ้เมิน้วย”
“ไม่ริ !! ฮยอเห็นที่แบมอับเบีบนาฟ้า”
“ห๊า!!! เอ่อ วันนั้นผมมีเรื่อไม่สบายใเลยไปปรึษาเบีฮยอเท่านั้นเอ...”
“เห็นมั๊ยล่ะ เมื่อ่อนเวลาแบมไม่สบายใ แบม้อมาบอฮยอสิ แ่เี๋ยวนี้ฮยอแทบไม่รู้เลยว่าแบมเป็นอะไร” มาร์ฮยอยัับมือผมอยู่อย่านั้น ประโยหลัฟัูเหมือนะน้อยในิๆนะผมว่า ไม่เอาสิแบมแบมอย่าิไปเอ อย่าิไปเอ ท่อไว้ๆ
“ือ.... แบมเห็นมาร์ฮยอยุ่ๆ ้ออยูแลออมม่าอี แบม็ไม่อยารบวน”
“……………………………………”
“อีอย่าถ้าแบมวนมาร์ฮยอบ่อยๆ ออมม่าะิมา แบมไม่อยาให้ฮยอมีปัหาับออมม่านะ”
“…………………………………….”
“ปล่อยแบมเถอะนะ....”อนนี้มาร์ฮยอปล่อยมือผมแล้ว เาเปิ๊อน้ำเพื่อล้ามือ ่อนะหันมาพูประโยที่ทำให้หัวใผมระเ็นออมาเ้นเป็นัหว่ะเพล i like you เลยล่ะรับ
“พูแบบนี้ ฮยอิว่านายหึนะ”
“……………………” มาร์ฮยอพูบ็หันหลัเินลับไปทันที นี่ผมะายแล้วริๆนะ ทำไมพูแบบนี้พูยัับรู้ว่าผมิอะไรอยู่น่ะ มาร์ฮยอพยายามะทำอะไรันแน่ มาพูให้วามหวัแบมทำไม แบมะัใอยู่แล้วนะ ื้ออออออออออออ
แ็สัน
อนนี้ผมำลัอาบน้ำอยู่ล่ะรับหลัาัารรามยอนนั้นหม ผม็มาอาบน้ำที่ห้อ ิิ แ่ไม่ใ่ห้อผมหรอ ห้อยอแับเบี่าหา แ่อนนี้เบีไม่อยู่ ิๆ แปลใใ่มั๊ยล่ะรับว่าทำมยอแถึยอมให้ผมมาอาบน้ำห้อเา มันไม่อยาเลยรับยอแน่ะเาแพ้ลูอ้อนอผมลอนั่นแหล่ะ ริๆแล้วผมอยาแล้เาืนมาว่า ็อนอยู่สนามเ็เล่นไอ่เ็นี้ทำผมเือบร้อไห้ มีอย่าที่ไหนมาบอว่าวามรู้สึระหว่าเาับผมไม่เหมือนเิม แ่ถึะแล้ผมแบบนั้นำอบที่เาบอทำให้ผมื่นใริๆ อ่า~ผมหลุมรัหมอนี่ไ้ทุวันเลยสิน่า
“แ็สัน อาบน้ำนานเินไปแล้วนะ” เสียยอแะโนเ้ามา สสัยะยืนอยู่หน้าประูล่ะมั้
“อ่า… ยอแอ่า~ ็แ็ถูหลัไม่ถึนี่น่า มา่วยแ็หน่อยสิ แ็่วยัวเอไม่ไหวแล้ว ะไ้เสร็เร็วๆไ” ผมอบนาี่ออไป พยายามเน้นำว่าเสร็ให้หนัๆ ะแล้ให้หน้าแัวแไปหมเลยอยู
“…………” มีแ่วามเียบส่มาเป็นำอบ นี่เาไม่อยู่หน้าประูแล้วหรอ โถ่ววว ริๆผมน่ะอาบน้ำเสร็แล้วล่ะรับแ่ส่อระเ็วามหล่ออยู่ ็เท่านั้น
แร็……แร๊…………… เสียประูห้อน้ำเหมือนมีนำลัะเปิเ้ามา ทำให้แ็สันรีบว้าผ้าเ็ัวึ้นมาห่มัวเอไว้ยัะระโมอ แถมถอยหลัหนีไปิมุมห้อน้ำอี นี้ใอย่าแ็สันแทบ็อเมื่อเห็นอีนที่ำลัเินนวยนาเ้ามา ยอแในสภาพผ้านหนูผืนเียวพันรอบเอว !!
“ยอแอ่า ะ... เ้ามาทำไม” นที่่อนหน้าเยบอว่าอยาให้นาี่มาถูหลัให้หน่อยถึับพูิั แ่สายา็ยั้อไปยัผิวาวๆนั่นไม่วา า
“็แ็สันบอให้มาถูหลัไม่ใ่หรอ... มาแล้วะหนีไปไหนล่ะ...” ยอแูท่าทาะไม่ัเินอย่าที่แ็สันิเอาไว้แ่ลับเป็นเาเอ่าหาที่รู้สึปั่นปวนไปหม าลายล้ายะวิเวียน
“ยะ.... ยอแอ่า ริๆแ็อาบเสร็แล้ว แ่ล้อเล่นน่า”
ผมเป็นอะไรไปรู้สึหน้ามืาลาย นลุู่ไปทั้ัว ยอแในสภาพนี้ทรมานใผมริๆ ็แหม่ ไม่นึเลยว่าใ้เสื้อผ้าัวให่โร่ะ่อนวามาวออร่านี้ไว้ มันทำให้ผมอยารู้ว่าภายใ้ผ้านหนูนั้นะเป็นยัไ อยาะยื่นมือไปสัมผัสผิวาวๆว่าะนุ่มนิ่มหรือเปล่า แ่ทำไมมือมันไม่ไป็ไม่รู้ านี่็สั่นไปหม ไม่ล้ายับเลยล่ะรับ ผมไม่ไ้ป๊อนะ >///<
“หืมม? อาบเสร็แล้วหรอรับ ว้า~...แย่ั~....อุส่าห์ะมา่วยอาบให้ะหน่อย” ยอแทำท่าะหันหลัลับ
“อะ..... เอ่อ อาบอีรอบ็ไ้ ฮยออบอาบน้ำน่ะ” แหม่ใระปล่อยให้โอาสหลุลอยไปล่ะรับ ถึแม้อนนี้ผมะยัไม่ล้ายับไปไหน็เถอะ
“ถ้าอย่าั้น ็ถอผ้าออสิรับ ะไ้เริ่มเลย”
ยอแว่าพลาเินเ้ามาใล้ผมเรื่อยๆ นี่เาไม่รู้สึอะไรเลยหรอไ ถึแม้ะหน้าแๆแ่เา็วบุมน้ำเสียไ้เป็นอย่าี แล้วู่ๆยอแ็ยื่นมือมาประอหน้าผมไว้ แล้ว่อยๆยื่นหน้าเามาใล้ๆ นี่เาะุ๊บผมหรออ อ้า เินรับเิน ใล้น่นี้แ็ไม่ทนแล้วนะที่รั ฮรื๊ออออออออ าวมว้า
“ฮะ ฮาๆๆๆๆๆ แ็สัน ฮาๆๆๆ..” ู่ๆยอแ็ำ้า ไม่ไ้ะุ๊ปหรอหรอ
“.........O.,O....”
“้า ลอ่ะ แ็สันเลือำเาไหลเลย ฮาๆๆ”
“..........O,,O……..”
“เฮ้ยยย!” ผมรีบเอามือเ็มูู สๆเลยรับ เลือสๆ ให้ายเถอะทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย
“ไปๆ ไปหาน้ำแ็มาประบเลย ผมะอาบน้ำแล้ว” ยอแว่าพลาันัวผมให้ออาประูห้อน้ำไป นี่มายั่วให้ผมอยานำเาไหลแล้ว็ะาันนไปื้อๆี้ไ้ไเนี่ย
“มาถึั้นนี้แล้วะไล่แ็ไปเลยหรอ... รับผิอบเ้าเลยนะ.. เพราะัวเ้าเลยเลือไหล” ผมไม่ยอมหรอนะ มาแล้ผมให้เลือำเาไหลแล้ว็้อรับผิอบันหน่อย
ยอแ่อยๆหันหน้าลับมาหานี้อ้อน ที่อบอ้อน็แ่ับเา มือเล็หยิบระาษทิู่บนอ่าล้าหน้าเราบเลือออามูโ่ ่อนะ่อยๆเลื่อนใบหน้าัวเอเ้าไปใล้ๆนรหน้า ทั้สายายัับ้อไปที่ริมฝีปาอแ็สัน แ็สันเอ็ยัใับารรุาอยอแอยู่ แ่ถึอย่านั้นเา็ั้สิไ้ทัน่อนะใ้มือแร่้าหนึประอใบหน้าส่วนอี้า็รวบเอว อนี้แล้ให้เ้ามาประิัว
“อ่ะ..................”
ยอแร้อออมา้วยวามแปลใ ไม่ิวาแ็สันะล้าแะัวเาเลย้วย้ำ็เห็นยื่นนิ่ า้าไป่อนหน้านี้ ใบหน้าทั้สอห่าันไม่ถึืบ่อนที่ริมฝีปาอทัู้่ะบรรบัน านุ่มนวน ่อยๆเปลี่ยนเป็นร้อนแร ามอารม์ปรารถนา ลิ้นร้อนอแ็สันพยายามเ้าไปวานหาวามหวานาโพรปาอนรหน้า ส่วนยอแเอ็สู้ไม่ถอยเี่ยวระวั่วิวามหอมหวานาโพรปาอนพี่เหมือนัน
“อืมมมมม........” มี็แ่เสียราในออทัู้่ที่พยายาม่วิลมหายใอันและันอย่าไม่ลละ ไม่มีใรยอมใร เป็นูบที่เนิ่นนานและร้อนแรว่าที่สนามเ็เล่นนั้นเสียอี มือที่เยรวบเอวนาี่ไว้อนนี้ำลัลูบไล้ไปามแผ่นหลัเนียน แ็สันิว่ามันเนียนนุ่มว่าที่เาเยินนาารไว้ะอี .... าแผ่นหลัเนียนนุ่มมือุน็่อยๆเลื่อนลมาเ้าลึสะโพมนอยอแไม่ไ้รุล้ำไปใ้ผ้านหนูผืนน้อยแ่อย่าใ เ้นลึอย่าเมามันส์ เพิ่มไฟปรารถนาให้ยอแน้อราออมาไม่เป็นภาษาทั้ๆที่ปาอทัู้่ยัไม่ผละออาันเลย้วย้ำ
“อื้อออออออออออ.......” นยอแ้อใ้มือทุบไปที่หน้าออนพี่เพราะอนนี้เาแทบะาอาาศายอยู่แล้ว แ็สันยอมถอนูบที่เร่าร้อนนี่ออมมาเพราะลัวว่าสุที่รัอเาะายะ่อน แ่มือ็ยัวนเวียนอยู่ที่สะโพมนไม่ยอมห่า ่อนะ่อยๆผละัวเอออมาแ่าม็ยัับ้อไปยัร่าายาวเนียนอนรหน้า ยอแเอถึับทำอะไรไม่ถูเมื่อนเป็นพี่โลมเลียเา้วยสายานานั้น
“ถ้าไม่ิว่าพรุ่นี้มีาน ฮยอไม่ปล่อยไป่ายๆหรอนะ” แ็สันัฟันพู่มอารม์ิบในัวอย่าสุะทน ทั้ยัส่สายาหวานเยิ้มให้นรหน้านยอแ้อ้มหน้าุ่อนวามเินอาย
“แ็สันออไปไ้แล้ว-//////-..”
“ อ่า~ ไม่อยาปล่อยเลยริๆนะ ้นนายนุ่มนิ่มน่าินั”
“ทะลึ่!!! ออไปเลย ยอแะอาบน้ำแล้ว ไปเลยนะ ไปๆๆ” ยอแพยายามันัวผมออาห้อน้ำ เสียายริๆ อยู่ๆผม็ล้าที่ะทำแบบนี้ึ้นมาเมื่อไ้สบาับเา แ่อนนี้บอเลยเสียายโ ร ๆ ไม่น่ามีานเ้าเลย ิแล้ว็หุหิ ผม้อออไปแล้วล่ะไม่ั้นยอแไม่รอแน่ ใรใ้ให้มายั่วผมันเล่า ผมไม่ใ่พระอิพระปูนสัหน่อย ่อนไปอำไรอีสันินะยอแอ่า
ฟอ
แ็สันมูไปยัแ้มใสที่อนนี้แยิ่ว่ามะเือเทศะอี ่อนะออไปาห้อน้ำ ็ทิ้ประโยสุท้ายเพิ่มวามเินอายให้ับนาี่เ้าไปอี
“รันะรับ ยอแอแ็”
“อื้มม.......... รู้แล้วน่า >////<”
Talk: โผล่มาทีเียวสามอน แ่แบ่พาร์ทไม่เท่าัน -_-" แหะๆ ้ออบุทุนที่เ้ามาอ่านนะ เรื่อมันสับสนววนไปามสิอไรท์เอ
อ่า...เห็นยอวิว็ีใแล้วล่ะ ไรท์มัน้อย T^T....แ่็แอบอยาอ่านเม้นท์นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น