คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [JackJae] ควันหลงวันปีใหม่ 100%
"5 4 3 2 1 แฮปปี้นิวเยียร์~~~~~~!!!!!!!!!!!!!"
"เอาชนแก้ว~~~~~~~~~"
เสียงอึกทึกครึกโครมภายในห้องพักของบอยแบนด์น้องใหม่แห่งค่ายเจวายพี คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของปี 2014 พวกเราจึงได้รับอนุญาตให้จัดงานเลี้ยงนิดหน่อยในหอพักครับ พวกเด็กๆ พากันดีใจยกใหญ่เพราะได้รับอนุญาตให้ดื่มแอลกอฮอลล์ได้ แต่ไม่คิดว่าจะเต็มที่ซะขนาดนี้
"ยองแจนายเมาแล้ว พอเถอะ"
"เมาที่หน่ายยย พี่แจ็คอย่ามามั่วว"
แน่ะมีเถียง หน้าแดงเป็นลูกตำลึงขนาดนี้ยังจะมาเถียงเขาอีก เด็กคนนี้น่าตีจริงๆ ตอนนี้จะตีสาม ถ้านับเวลาตามหลักสากลก็เข้าสู่วันใหม่แล้ว ถ้าอากาเซ่มาเห็นพวกเราในสภาพนี้ ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเป็นยังไง สภาพแต่ละคนดูไม่จืดเลย ยูคยอมนั่งหน้าแดงสะลึมสะลือพิงโซฟา ถัดจากยูคยอมไปทางด้านซ้ายคือจินยอง มาม๊าของวงรายนี้คอแข็งกว่าพวกเด็กๆ นิดนึง ถึงแม้หน้าจะแดงไปสักหน่อยแต่ก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง ส่วนคนที่นั่งข้างๆ คือ แจบอม หัวหน้าวงคนชิค รายนี้แน่นอนว่าคอแข็งพอสมควร ขยับไปอีกนิดแบมแบมที่ตอนนี้กลายร่างเป็นลูกหมีโคอาล่ากอดแขนพ่อหมี เอ๊ย มาร์คแน่นไม่ยอมปล่อย ถัดมาก็คือตัวผมเองแจ็คสัน หวัง แร็ปเปอร์สุดหล่อของวง แน่นอนว่าเครื่องดื่มพวกนี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก และยองแจเด็กเกรียนของผมที่นับวันออร่าความน่ารักจะทวีคูณขึ้นทุกวัน ตั้งแต่ยอมผมสีทอง แล้วตอนเมายิ่งน่ารักน่าฟัดมากขึ้นไปอีก ดูแก้มป่อง ๆ นั่นสิน่าฟัดชะมัด
"พี่มาร์~ค ง่วงนอนจัง" เสียงอ้อนของเด็กน้อยชาวไทยเชิงให้พาไปเข้านอน ดูท่าเจ้าเด็กนี่จะเมามากจริงๆ ไถหัวอ้อนมาร์คใหญ่ เออใช่ อย่าไปบอกมาร์คนะครับ ว่าผมไม่ได้เรียกเขาว่าพี่ แบบว่ามันไม่ค่อยชิน
"ง่วงเหรอ ไปนอนไหม" มาร์คสูดดมกลิ่มหอมอ่อนๆ จากไรผมสีดำสนิท มือหนาสัมผัสแก้มนิ่มเบาๆ นิ้วโป้งลูบไล้วนไปมา แบมแบมพยักหน้าสองสามทีแล้วสวมกอดมาร์ค จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินเข้าห้องไป ไม่ต้องสงสัยเลยทำไมมาร์คถึงหวงแบมแบมมากขนาดนี้ บางครั้งผมก็อยากให้คนรักของผมน่ารักอ่อนหวานแบบนี้บ้าง ส่วนใหญ่มักเป็นผมที่อดแกล้งน้องไม่ได้ เห็นแล้วหมั่นเขี้ยวยังไงไม่รู้
"อืออออ แจบอมปล่อย" จินยองพยายามดึงมือแจบอมออกจากต้นขาของเขา แต่ไม่เป็นผลมือปลาหมึกยังคงตีเนียนลูบไล้ลวนลามเขาอยู่ ตอนนี้กลายเป็นว่าจินยองขึ้นมานั่งตักแจบอมตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ยิ่งจินยองดิ้นหนีแจบอมก็ยิ่งโอบรัดมากขึ้น สักพักจินยองหยุดดิ้นสงสัยคงจะเหนื่อยจากการพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการของอีกคน ขณะที่ผมกำลังเฝ้าสังเกตเพื่อนร่วมวงอยู่นั้น มีเสียงหนึ่งเล็ดลอดเข้ามาในโสดประสาทของผม
"คิคิ มาจุ๊บกาน~" หื้ม เสียงเหมือนเด็กดื้อของเขา เฮ้ย!!!! ผมหันไปเห็นคนรักกำลังเลื้อยปีนขึ้นไปบนตัวยูคยอม แล้วพยายามโน้มใบหน้าคมของไอ้เด็กโข่งมาจูบ
"ทำอะไรกัน ปล่อยเลยนะ!!" ผมแยกทั้งคู่ออกจากกันแทบไม่ทัน แล้วไอ้เด็กนี่ก็ไม่ปฎิเสธด้วยนะ!! ผมชักเริ่มสงสัยขึ้นมานิดๆ ว่ามันเมาจริงหรือแกล้งเมา เพราะมือไม้นี่ก็ใช่ย่อยไวซะเหลือเกิน จับปุ๊บโอบปั๊บ ด้วยความหมั่นไส้ผมจึงสัมผัสศีรษะยูคยอมเบาๆ ด้วยความรักไปสองสามที โทษฐานลวนลามของรักของผม
"พี่แจ็คปล่อยยย โผมจะจุ๊บกับคยอมมี่~" ยองแจพยายามดิ้นหนีจากอ้อมกอดของผม ได้ยินเด็กอวบพูดอย่างนี้ อารมณ์ฉุนเฉียวที่มีอยู่พุ่งทะยานขึ้นอย่างกับหุ้นเจวายพี มีอย่างที่ไหนอยากจูบชายอื่นต่อหน้าต่อตาผม ( ลับหลังก็ห้าม ) ผมเลยจับมือทั้งสองข้างของยองแจไขว้หลังผมเอาไว้กันเด็กดื้อดิ้นหนี
"ไม่ต้อง!! "
"งื้ออออ ทำไมพี่ต้องดุโผมด้วยอ่า ฮืออออ"
เด็กแสบสะดุ้งตกใจเสียงตะคอกของผมแล้วกอดเอวของผมแน่นเข้าไปอีก พร้อมกับซุกใบหน้าลงที่หน้าท้องอย่างออดอ้อนเหมือนทุกทีที่เคยทำเวลาแอบไปทำความผิดอะไรมาแล้วโดนจับได้ เมื่อเจอลูกอ้อนแบบนี้เข้าไป ใจผมนี่อ่อนยวบขึ้นมาทันที ได้แต่ถอนหายใจ ไม่เคยโกรธเด็กดื้อได้เลย จากอารมณ์หงุดหงิดฉุนเฉียวเมื่อครู่ ต้องรีบลดระดับลง เดี๋ยวเด็กดื้อจะร้องไห้ฟูมฟายไปมากกว่านี้ ผมทนเห็นน้ำตาของเขาไม่ได้จริงๆ
"ถ้าไม่อยากให้ดุต้องทำยังไง หื้ม?" ผมยืนนิ่งรอดูสถานการณ์ว่าเด็กแสบจะทำอย่างไรต่อไป ยองแจหยุดสะอื้น เงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายบ๊องแบ๊ว แล้วค่อยๆ ลุกขึ้น สองมือคลายออกแต่ยังไม่ละออกจากเอวผม ตอนนี้หัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ คอยลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่าคนรักจะทำอะไร เด็กแสบเคลื่อนใบหน้าหวานเข้ามาใกล้ๆ สัมผัสอุ่นร้อนเจือไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ผสมสตอเบอร์รี่นิดๆ อยู่ที่ข้างแก้มผม
จุ๊บ~
"คิคิ ไม่โกรธผมแล้วนะ"
ยองแจจุ๊บแก้มด้านซ้ายเพื่อเป็นการไถโทษพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานๆ มาให้ แต่ในสายตาผมมันยั่วกันชัดๆ คิดเหรอแค่นี้จะหายโกรธ หึหึ ริมฝีปากหนาประทับลงบนริมฝีปากบางในทันที สัมผัสอุ่นร้อนขบเม้มไล้วนเวียนไปมาจนสามารถเข้าไปฉกชิมความหวานได้สำเร็จ เขาตักตวงความหวานนั้นจนกว่าจะพึงพอใจแล้วจึงถอนริมฝีปากออก กลีบปากสีแดงสด เปิดกว้างพร้อมกับสูดอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ถ้าอยากจูบให้มาจูบกับพี่ เข้าใจไหม พี่หวง" เด็กน้อยในอ้อมกอดพยักหน้าหงึกหงักไม่ยอมสบตากับผม แต่ก็ยังแอบเห็นแก้มนิ่มๆ ขึ้นสีแดงระเรื่อ ว่าแต่เมาอยู่หรืออายกันแน่นะ แต่ช่างมันเถอะ ทำตัวน่ารักเชื่อฟังขนาดนี้ เห็นทีคืนนี้คงต้องหาเรื่องแกล้งเด็กดื้อขี้เมาซักหน่อยล่ะ
Talk : อาจจะช้าไปสักหน่อยแต่ สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะ เห็นรูปแล้วต่อมมโนมันบรรเจิด แต่เพิ่งมีโอกาสได้ลง ส่วนเรื่องคุณหนูกำลังแต่งอยู่นะคะ รอแปบนึงนะ แหะๆ
ความคิดเห็น