คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [ JackJae ] Moon (รีไรท์) 10.5%
GOT7 The Series - JackJae Moon
เมื่อครั้งยังเด็กแม่ชอบเล่านิทานให้ฟังอยู่เสมอถึงเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตบนดวงจันทร์ที่ตั้งแต่กำเนิดเกิดขึ้นมาถูกโชคชะตาเล่นตลกกำหนดให้เฝ้ามองดูผู้คนบนโลกจากบนนั้นมาโดยตลอดหากแต่คนบนโลกไม่เคยรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขาเลย….
ณ ป่าแห่งโชคชะตาบนดวงจันทร์ มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ที่เรียกว่า เทพแห่งดวงจันทร์ พวกเขากำเนิดขึ้นมาเพื่อคอยเฝ้ามอง ปกป้อง และช่วยเหลือเยียวยาผู้คนบนโลกมนุษย์ โดยเฝ้ามองความเป็นไปจากบ่อน้ำแห่งชีวิตซึ่งเปรียบเสมือนกระจกสะท้อนภาพของคนบนโลก
แจ็คสัน...
“ยองแจ นายยังดูพวกเขาอยู่อีกเหรอ”
ทำได้เพียงแค่เฝ้าดูแต่ไม่อาจถ่ายทอดความรู้สึกให้อีกฝ่ายรับรู้ได้เลย
“อย่าคิดจะลงไปเชียวนะ นายก็รู้ หากคนบนโลกปฏิเสธการมีตัวตนของนาย นายก็จะละลายหายไป”
ระหว่างดวงจันทร์กับโลกเป็นเหมือนโลกคู่ขนานที่ไม่มีวันจบได้...แต่ถ้ามีโอกาสสักครั้ง...
“ได้ยินใช่ไหม ยองแจ”
“......อือ ได้ยินแล้ว”
“อ๊ะ ท่านลุงเรียกแล้ว ไปเร็ว”
ภาพในบ่อน้ำสะท้อนให้เห็นชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสีหน้าและแววตาของเขาช่างเศร้าหมองน่าสงสารเหลือเกิน
ละลายหายไป ก็รู้ แต่ว่า….. แจ็คสันกำลังเสียใจ
จ๋อม!!
"ยองแจ ทำอะไรอยู่ เราจะกลับหมู่บ้านกันแล้วนะ"
"ยองแจ!?"
ครั้งแรกที่เจอแจ็คสันผ่านบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ รอยยิ้มของเขาช่างสวยงาม และอบอุ่นหัวใจเสียเหลือเกิน ผมชอบรอยยิ้มของเขามันมีความสุขทุกครั้งที่ได้มอง หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาผมคอยเฝ้ามองเขาอยู่เสมอจนไม่สามารถละสายตาจากรอยยิ้มนั้นได้อีกเลย ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ความรู้สึกที่มีต่อแจ็คสันมีแต่เพิ่มพูนไม่เคยลดลง ไม่ว่ายังไงเราต้องปกป้องรอยยิ้มนั้นให้ได้แม้ว่าจะต้องแลกกับการมีอยู่ของเราก็ตาม….
.
.
.
.
“อือ...” ที่นี่ที่ไหน
“ไงฟื้นแล้วเหรอ ตกใจหมดเลยตอนออกมาเห็นเธอนอนสลบอยู่” จะ...แจ็คสันตัวเป็นๆ อ่ะ จริงสิเราตกลงมา
“เธอมาจากไหนเหรอ”
“นี่เธอ” แจ็คสันสัมผัสแก้มผมเบาๆ นั่นมากพอที่จะทำให้ผมรู้สึกตัว
“ว๊ากกกกกกก!!”
ด้วยความตกใจผมรีบคลุมโปงมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง ทำยังไงดี ถ้าบอกแจ็คสันว่ามาจากดวงจันทร์เขาจะเชื่อไหม ถ้าไม่เชื่อ ผมจะต้องละลายหายไปแน่ๆ เลย ผมยังไม่อยากตายตอนนี้ ทั้งที่อุตส่าห์ได้เจอกันแล้วแท้ๆ อ๊า ทำไงดี ทำไงดี ในขณะที่ความคิดของผมกำลังตีกันให้วุ่นเสียงหัวเราะของอีกคนดังขึ้นถึงแม้จะไม่ดังมากนัก แต่ก็ทำให้ผมได้สติรีบโพล่หน้าออกจากผ้าห่มเล็กน้อย
หื้ม...แจ็คสันหัวเราะ
“หลบตอนนี้คงไม่ทันแล้วล่ะมั้ง”
“ไม่ต้องกลัวไปนะ ออกมาเถอะ รู้ไหม ตอนแรกผมนึกว่ามีอุกาบาตจากดวงจันทร์ตกมาซะอีก”
“ละ...แล้วถ้าสมมุติว่ามาจากดวงจันทร์จริงๆ ล่ะ...” ผมรีบลุกขึ้นนั่งทันทีแต่ยังมีผ้าห่มคลุมหัวอยู่แล้วเงยหน้าสบตากับคนตัวใหญ่ก่อนเอ่ยถามด้วยความลังเลใจ
"จะเชื่อไหม..."
"เชื่อสิ"
“จริงนะ จริงๆ นะ อย่าหลอกยองแจนะ!!” ผมดึงเสื้อของแจ็คสันลงมาใกล้ๆ อย่างดีใจเมื่อคนตัวใหญ่กว่าเชื่อคำพูดของผม สวยจัง...ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มใกล้ๆ สวยกว่ามองผ่านบ่อน้ำเสียอีก
แววตาคมเข้มของเขาที่สะท้อนภาพของผมอยู่ในนั้นคนเดียว ผมชอบดวงตาคู่นี้ของเขา
“จริงสิ เธอนี่ตลกดีจัง ชื่ออะไรนะ...” แจ็คสันลูบผมนุ่มไปมาอย่างเบามือพร้อมกับมอบรอยยิ้มอบอุ่นมาให้
“ผมชื่อยองแจ”
“หึหึ ผมชื่อแจ็คสันนะ เป็นเจ้าของร้านขนมนี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยองแจ”
ตึก ตึก…
พอได้ยินแจ็คสันเรียกชื่อใกล้ๆ แบบนี้แล้วรู้สึกดีจัง
“จะว่าไป เธอก็คล้ายๆ กระต่ายอยู่นะ ทั้งขี้ตกใจ ทั้งตื่นตูม แล้วก็...น่ารัก”
นะ...น่ารัก ผมน่ะเหรอน่ารัก แจ็คสันชมผมว่าน่ารัก ผมไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม อ้า เสียงหัวใจของผมตอนนี้มัน….ต้องดังมากแน่ๆ เลย แจ็คสันจะได้ยินไหมนะ ถ้าได้ยินผมคงอายน่าดู
“หิวรึยัง รออีกแป๊บนึงนะใกล้จะปิดร้านแล้วล่ะ ทนไหวไหม”
สำหรับแจ็คสันไม่ว่านานขนาดไหนผมรอได้เสมอแหล่ะ พอคิดได้แบบนี้แล้วมันก็น่าอายเหมือนกันนะ แจ็คสันลูบผมไปมาอีกครั้งก่อนเดินออกจากห้องเพื่อไปเก็บร้าน
โครม!!
โอ๊ย!!!
“เกิดอะไรขึ้น เป็นอะไรรึเปล่า”
“จ...แจ็คสัน ฮึก เจ็บจัง”
- 10% -
Talk 13-07-2017 : 10% ก็ยังกล้าเอามาลง 55555 เรื่องนี้แต่งนานมากแล้ว เพิ่งจะได้ฤกษ์เอามาลง ได้รับแรงบันดาลใจมากจากการ์ตูนเรื่องหนึ่งค่ะ จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว จำได้แต่ว่านายเอกชื่อทีโก น่ารักมากกก เรื่องนี้เฮียเป็นโชตะค่อนค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ
ความคิดเห็น