คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ...chapter5...
ในรถสปอตคันหรูมีเพียงความเงียบขั้นกลางระหว่างคนทั้งสอง รถที่แล่นไปด้วยความเร็วปานกลางนับว่าช้าสำหรับคนขับแต่เร็วสำหรับคนที่นั่งข้างๆด้วยซ้ำ จนในเวลาต่อมารถก็เลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กพร้อมกับจอดลงเมื่อข้างหน้าเป็นสนามรถแข่งที่มีวัยรุ่นมากมายอยู่กันตรงนั้น
“อยู่ในรถแล้วอย่าออกไปไหน!ที่นี่มันอันตราย” คนข้างๆหันมาขู่ก่อนเดินออกไป
เฮ้อ!พี่ชาย ไม่สิ!นายดาร์กนายนี่มัน ซาตานในคาบเทพบุตรจริงๆ คอยดูนะฉันจะแฉนายให้คุณป้ารู้ และให้คุณป้าควบคุมดูแลความประพฤษ ของนายนั่นให้จนถึงที่สดเลย
เอ๊ะ!นั่นมัน…ยัยซีฟู้ดนี่! มาทำอะไรที่นี่กันทำไมไม่มากับอินวาล่ะ แต่เธอเดินตรงเข้าไปที่ซุ้มนั้น ที่พี่ธันวาเข้าไปหมายความว่ายังไงเนี่ย?แล้ววันนี้ทำไมยัยนั่นไม่มาที่ชมรมล่ะ ไหนโทรไปแล้วยัยนั่นบอกว่าป่วยมากมาไม่ได้แต่มาสถานที่แบบนี้ได้ยังไง?! ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจลงจากรถ ก่อนจะตรงเข้าไปซุ้มนั้น
“เฮ้!สาวสวย เธอเป็นเด็กใหม่เหรอจ๊ะ” ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าถึงแม้จะหน้าตาดีแต่รสนิยมในการแต่งตัวแปลกได้อีก
“ไม่ใช่หรอก!พอดีฉันมากับพี่ชายน่ะ” ฉันพยายามใจดีสู้เสือเพื่อที่จะเข้าไปที่นั่น
“เอ…ถ้าไม่มีบัตรเข้าไม่ได้นะครับ”ชายคนเดิมพูดเมื่อเห็นท่าทีของฉันจะเดินเข้าไป
“โธ่!ฉันมีความจำเป็นจริงๆนะ” ฉันยังคงพยายามทำหน้าเศร้าๆเพื่ออดอ้อนคนตรงหน้า
“นี่เธอ!ฉันบอกวาอย่าลงมาจากรถ”
เสียงเหี้ยมที่ตามมาทำให้ฉันสะดุ้งก่อนจะหันไปมองตามเสียง นายดาร์ก! และผู้ชายคนที่ยืนคุยกับฉันก็ทำหน้าเลิกลั่นก่อนจะพูดแก้ตัวเพื่อช่วยตัวเอง
“คือ..ขอโทษนะครับ คุณดาร์ก ผมไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงของคุณผมเลยไม่ยอมให้เข้าไป”
แต่ดาร์กก็ไม่ตอบอะไรเพียงแต่ลากแขนฉันเดินออกมาทันทีด้วยความโมโห
“ฉันเตือนเธอแล้ว!ถ้าเกิดเธอไปเจอคนอื่นที่ไม่ใช่เด็กของฉัน มันจะเกิดอะไรขึ้น!ที่นี่ไม่ใช่ที่ไฮสคูลที่เธอจะเดินเผล่นพล่านไปไหนได้ คราวหลังอย่าทำอย่างนี้อีกฉันไม่ชอบ ”
เสียงเหี้ยมกับท่าทีของคนตงหน้าทำให้ฉันหวั่นไหวชอบกล เขาเป็นคนน่ากลัวมากๆคนหนึ่งแปลกไม่เหมือนแต่ก่อนที่จะอ่อนโยนกับฉัน เพราะอะไรเขาถึงกลายเป็นปีศาจไปได้เพียงชั่วข้ามปี
พอเขาพูดจบก็เดินเข้าไปในรถทันทีทำให้ฉันเดินตามหลังเขาขึ้นรถก่อนที่รถจะออกตัวด้วยความเร็วมากจนฉันตกใจ แต่ก็ไม่พูดอะไรมากปล่อยให้ความสงสัยวนเวียนอยู่ในหัวอย่างนี้เรื่อยมาจนถึงบ้านในที่สุด
ตลอดระยะทางฉันกับเขาก็ไม่ได้คุยกันซักคำ จนมาถึงที่บ้านเขาก็ยังคงเงียบและที่สำคัญเขากลับทำเย็นชากับฉันอย่างคนไม่รู้จัก แต่เราก็ต่างเงียบระหว่างทานข้าวเพราะวันนี้คุณป้าไม่อยู่บ้าน พออิ่มฉันก็กลับเข้าห้องของฉันเขาก็กลับเข้าห้องของเขาเหมือนกัน…ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ
“แกพูดว่าอะไรนะ!อิง แกเห็นจริงๆเหรอ”
เสียงตามสายโทรศัพท์เครื่องบางที่แนบหูของฉันไว้เมื่อฉันตัดสินใจโทรไปถามยัยอินวา ซึ่งยัยอินวากลับไม่รู้เรื่องนี้ทั้งๆที่ยัยสองคนนี้สนิทกันตั้งนานมาแล้วนี่
“ใช่!ฉันกำลังจะเดินตามซีฟู้ดไปแต่ยัยนั่นเดินเร็วมากแถมฉันไม่มีบัตรเข้าซุ้มนั้น อีกด้วย”
“ที่จริง ถึงฉันจะสนิทกับยัยนั่น แต่ยัยซีก็เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่ไฮสคูลเราเมื่อปีที่แล้วเหมือนกันนะ…ฉันจึงไม่รู้เรื่องอะไรมาก แต่ที่แปลกใจ ยัยซีเอาบัตรมาจากไหนถึงเข้าไปที่นั่นได้ และรู้จักสถานที่แบบนั้นได้ยังไงกันนะ?”
“อาจจะไปรับงานเสริที่นั่นก็ได้!?”
“บ้านยัยนั่นรวยจะตายทำไมต้องไปรับงานอีกล่ะ?” นั่นน่ะสินะ!
“เอางี้!ฉันจะลองสืบดู อาจมีบางส่วนเรื่องที่แกต้องช่วยฉัน เด็กของดาร์กรู้ว่าแกมากับดาร์กเพราะฉะนั้นเราอาจเข้าไปได้โดยไม่มีบัตรก็ได้ และที่สำคัญเราต้องค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับยัยซีให้มากกว่านี้นะ!”ยัยอินวาว่าต่อ
“ได้สิ!งั้นเราจะเริ่มกันวันไหนดีล่ะ” ฉันถามยัยอิงเบาๆ
“เริ่มพรุ่งนี้เลย!ฉันจะไปรับแกเองเพื่อที่จะไม่ได้ผิดสังเกต เพราะดาร์กสุดที่รักของฉันจะต้องไปซ้อมธนู ทุกวันอยู่แล้ว คงไม่มีทางรู้หรอกว่าเราจะแอบเข้าไป”
ขนาดนี้แกยังมีเวลามานั่งบ้าผู้ชายอีกนะยัยเพื่อนรัก!
“โอเค!ไว้เจอกัน”
ว้า!อย่างแรกฉันต้องเตรียมตัวก่อน และต้องนอนแต่เช้าเพื่อพรุ่งนี้จะได้มีแรงอย่างมากที่เพื่อปฏิบัติภารกิจสุดลับ วันพรุ่งนี้ อิอิ’ (อย่างกับจะไปออกศึก)
อิอิ'พักไว้ให้ค้าง.... แล้วเจอกัลตอนหน้าจร๊า
รุ้สึกว่าตอนนี้ตอนใหม่นะ...เพิ่งแต่งเสร็จสดๆ ซะที่ไหน - -*
และก็เข้าเรื่องของเราเลยนะ ฝากให้นักอ่านทุกท่านช่วยคอมเม้นด้วยนะคะ ขอบคุณมากเลย
และกำลังคิดอยู่ว่าจะเอาไปลงแจ่มใสดีมัั้ย?....ช่วยคอมเม๊ลด้วยนะคะ
ความคิดเห็น