คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ...chapter3...
“ขับรถดีดีนะลูก” เสียงคุณน้าที่ยืนอยู่หน้าประตูใหญ่หน้าบ้าน พูดด้วยรอยยิ้มไม่หุบ
ก่อนที่รถจะออกตัวพ้นจกคฤหาสน์หลังใหญ่และตรงดิ่งไปถนนใหญ่ข้างหน้าทันที
“แล้วจะให้ไปส่งที่ไหน?” เสียงทุ้มนุ่มนวลที่เคยได้ยินกลับกลายเป็นเสียงเย็นชาที่น่ากลัว เหมือนกับว่าคนละคนพูดทันใด
“คือ…ฉันลง…ลงที่หน้าไฮสคูลก็ได้ค่ะ” ฉันพูดด้วยความเกรงใจ
“ก็ดีจะไม่ได้เปลืองน้ำมัน” ฮึ่ม!สุภาพบุรุษเมื่อกี้อยู่ไหน?
“แต่คุณน้าสั่งให้พี่ชายไปส่งฉันถึงที่ไม่ใช่เหรอ?...” ฉันบ่นพึมพำคนเดียวเบาๆมั้ง?
“เธอนี่ยังไง! ก็เธอบอกเองนี่ว่าจะลงหน้าไฮสคูล…แล้วยังมาบ่นอีก”
ดูสิ! ที่แท้เขาเป็นปีศาจในคาบเทพบุตรแท้ๆ
“แล้วตกลงจะลงที่ไหน?” เขาถามเสียงห้วนแต่ตาคมกริบคู่นั้นก็มองทางข้างหน้าโดยที่ไม่เหลียวแลฉันเลย TOT
“หน้าชมรมของฉันค่ะ…เพราะฉันนัดเพื่อนไว้ที่นั่น” ฉันพูดเสียงมั่น!ถึงในใจจะเริ่มหวั่นๆแล้วก็ตาม
ฉันเงียบได้ซักพักก่อนนึกอะไรได้ = =’
“คือว่า…ฉันอยู่ชมรมการแสดงน่ะค่ะ”
เฮ้อ~ อีตาบ้าเขาสามารถรู้ได้เองรึไงถึงไม่ถามฉัน ถ้าฉันไม่บอกไปแล้วเขาจะไปส่งฉันที่ไหนล่ะเนี่ย?
รถสปอตสีดำค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปในตัว ไฮสคูลขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงหน้า ก่อนที่รถจะหยุดลงที่หน้าหอประชุมขนาดใหญ่ประจำไฮสคูล
“ขอบคุณค่ะ” ฉันพุดเบาๆก่อนที่ฉันจะเหลียวหาเพื่อนของฉัน
“แล้วเพื่อนเธอล่ะ?” นี่แสดงความเป็นห่วงรึเปล่าเนี่ย?
“ไม่รู้สิคะ! ก็เรามาด้วยกันนี่” ฉันตอบเขาไป พลางกัดเล็กน้อยเพื่อแก้แค้น 5555
“แล้วจะให้มารับกี่โมง?”
“คง บ่ายสามละกันค่ะ” ฉันตอบเขาก่อนที่จะลงรถเพื่อมองหาเพื่อนๆ
แต่ที่น่าแปลกยิ่งกว่าคือเขาเดินมานั่งม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้หน้าหอประชุม ทำไมนะ?
“พี่ชาย ไม่ไปไหนเหรอคะ?” ฉันถาเขาก่อนที่จะนั่งลงเก้าอี้อีกตัว
“ฉันกลัวว่าเธอจะหาว่าฉันผิดคำพูดกับคุณแม่อีก” เขาพูดเบาๆตอบ นั่นมันทำให้ฉันอดยิ้มไม่ได้จริงๆ
“ยัยอิง O.O” ยัยอินวาตะโกนขึ้นจากด้านหน้าประตูหอประชุมแต่ก็เงียบลงทันที อะไรของยัยนี่นะ!
“เพื่อนเธอ?”
“ค่ะ” ฉันหันไปตอบเขา
“งั้น ฉันไปก่อนนะ” เขาเอ่ยก่อนจะเดินขึ้นรถไป พร้อมกับฉันที่เดินตรงเข้าไปหายัยอินวา
“แก..กะกะ.. แกมา.. มา กับใครน่ะ?”ยัยอินวาถามตะกุกตะกัก เหมือนคนติดอ่าง สงสัยต้องพอไปหาหมอแล้วล่ะ
“เป็นอะไรของแก…ฉันก็มากับพี่ชายไง”
“พี..พี่..พี่ชาย!!!!!!”เสียงตะโกนของยัยอินวาทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
“จะตะโกนทำไมเนี่ย?” ฉันว่ายัยนั่น
“แกไม่รู้จริงเหรอ?”
“อืม - - ”
“คนที่มาส่งแกน่ะ! ดาร์กหัวหน้าชมรมยิงธนูไงเล่า” ยัยนั่นเหลียวหน้าเหลียวหลังก่อนจะพูดเบาๆเป็นคำตอบ
“O0O”ให้ตายเถอะ! พี่ชายที่แสนดีกลายเป็นปีศาจไปแล้ว TOT
“แต่นั่น!พี่ธันวา พี่ชายฉันจะกลายเป็น ดาร์กของแกได้ยังไง”ฉันพูดด้วยท่าทีตกใจ
ให้ตายเถอะ….พี่ธันวา เป็นตาดาร์กนั่นเหรอเนี่ย!ไม่อยากจะเชื่อ
“สวัสดี!สองสาวสุดสวย”
เสียงหวานๆจากคนผมยาวลอน หน้าสวยๆที่อยู่ตรงหน้าหันมายิ้มหวานๆ จนเราขนาดเป็นผู้หญิงแทบจะละลาย ถ้าหากเป็นผู้ชายตอนนี้คงละเหยไปเรียบร้อยแล้วล่ะนะ
“สวัสดีเจ๊!นี่ยัยหมอนอิง ที่เจ๊เฟ่เรียกตัวมาน่ะ”
ยัยอินว่าเรียกตัว! เป็นคำพูดที่สยองมาก = = !
“อ้อ!ที่เขาว่าเพื่อนพี่ตบกระจายกับน้องเค้าน่ะเหรอ? ^ ^”
โห!เพื่อนคุณเธอเหรอเนี่ย! งั้นฉักก็หมดสิทธ์ได้เข้าชมรมน่ะสิ TOT
“คือ….ว่า”
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ!พี่ไม่ได้ว่าอะไรให้เราหรอกนะ พี่แค่ทดสอบน่ะ^^”
“ทดสอบ!”
“เอ้า!น้องที่วันนั้นนี่ ”
พี่คนเมื่อวาน ที่วันนั้นถูกฉันเอาน้ำสาดใส่หน้า แต่ฉันโดนเขาตบหลายฉ่า เลยล่ะTOT ฉันไม่น่าเลย
“คือ…พี่คะ วันนั้นหนูขอโทษนะ หนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”ฉันกล่าวคำขอโทษทันควัน
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือหรอก!เพราะมันแค่เป็นการแสดง ที่ต้องการหาตัวนางเอกคนใหม่ของละครที่เราจะแสดง ในงานสายสัมพัญวัฒนธรรมในไฮสคูลในต้นปีนี้น่ะ” พี่เขาพูดให้หายข้อข้องใจทันที
“…”
“แล้วเพื่อนของฉันจะได้เป็นนางเอกเหรอ เจ๊เอมมี่” ยัยอินวาพูดอย่างสนิทสนมกับพี่เค้า
(- -)(_ _)(- -)! พยักหน้า…หมาย….หมายความว่า ฉันจะได้เป็นนางเอก!!!!!!!
ช็อก!!!!!
“เราจะเล่นเรื่องซินเดอเรล่า ตำนานรักดอกเหมย เอ้ย!นิทานน่ะ ง่ะดูหนังจีนเยอะเกิน~”พวกเราก็คุยกันตามประสาผู้หญิงและได้รู้จักตัวจริงของพี่เขามากขึ้น พี่เขาชื่อเอมมี่ เกรด 11 เท่ากับพี่ธันวา เธอเป็นผู้หญิงช่างพูด คุยเก่งมากด้วย
“แล้วบทล่ะใครแต่งอ่ะ?”ยัยอินวาถามซักเข้าไปอีก
“ไม่รู้ดิ!!น่าจะน้องสาวของบุ๊ปเฟ่มั้ง!”
“…” >>>ฉัน
“O.O???”>>>ยัยอินวา
“น้องสาวเจ๊เฟ่ ฉันยังไม่เคยรู้ว่าเจ๊เฟ่มีน้องสาว”
“ที่จริง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ว่าได้ยินเขาพูดกันน่ะ!”พี่เอมมี่พูดเบาๆ
“….”
“ออ”
“ฉันเห็นพวกเธอเป็นน้องสาวคนนึงเลยนะ ไม่งั้นจะไม่พูดให้ฟังหรอก เพราะน้องสาวของยัยเฟ่น่ะไม่ค่อยสุงสิงกับใครและปิดบังฐานะตัวเองเพราะเคยอกหักน่ะ เหมือนมีคนเล่าว่า เธอจะเรียนอยู่ที่นี่ด้วย!แต่ไม่รู้หรอกว่าเป็นใครน่ะ!”
“ถ้าแต่งบทก็ต้องเป็นคนในนี้ด้วยแน่”ฉันพึมพำเบาๆ
“จริงด้วยยัยอิง!เพราะทุกปีไฮสคูลของเราจะส่งนักเรียนเราคนนึงไปอบรมเรื่องบทละครซึ่งต้องเป็นชมรมเราเท่านั้นนี่!”
“สาวๆคุยอะไรกันอยู่ครับ?”เสียงเข้มดังขึ้นจนเราต้องหยุดบทสนทนาไว้เท่านั้น
“เฮีย ออ นึกยังไงมาทักกันเนี่ย?”ยัยอินวาว่าอย่างล้อเลียน
“เออ!แกคิดยังไงมาทักพวกเรา” และตามด้วยเสียงของพี่เอมมี่
“ใครบอกว่ามาทักพวกคุณกันครับผมแค่ เข้ามาทำความรู้จักกับน้องสาวสุดสวยคนนี้ต่างหาก สวัสดีครับพี่ชื่อออทัมนะเป็นผู้กำกับเรื่องที่เราจะถ่ายทำ ยินดีที่รู้จักครับ”
ใบหน้าเข้มที่ส่งรักยิ้มมานั้นแทบเอาสาวๆละลายกันเป็นแถวเหมือนกับฉัน!!! เป็นคนที่น่าตาดีเกินจนไม่กล้าเข้าใกล้จริงๆเลย
“เช่นกันค่ะ ฉันหมอนอิงค่ะ”
“ว๊าว!ให้พี่อิงบ้างได้มั้ยครับ”
“ไอ้คุณชายออทัมแกมาดูฉากหลังด่วน!!!”
เสียงตะโกนจากพี่บุ๊บเฟ่ทำให้ชายตรงหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนกับว่ามีคนมาขัดจังหวะ
“พี่ไปก่อนนะครับ แล้วจะกลับมาอิงใหม่นะ”
เขายิ้มโชว์ลักยิ้มพลางทำตาเจ้าเร่ใส่แล้วจึงเดินจากไปพอพี่ออทัมจากไปยัยอินวาและพี่เอมมี่ก็เดินไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ฉันจึงเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตัวยาวมุมข้างๆ
“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย?”
โปรดติดตาม...ตอนต่อไปน๊า
..... ว๊าพี่ชาย><// และรักแรก...หวังว่าตอนนี้จะสนุกนะคะ
ถ้าใครที่เข้ามาอ่านบ้างก็กรุณาแสดงความคิดเห็นบ้างอะไรบ้าง
เพื่อเป็นกำลังใจให้อิฉัน^^ แต่ต่อด้วยเถอะค่ะ^^
ความคิดเห็น