คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ...บทนำ....
บทนำ
กรี๊งงงงงงง!
เสียงแห่งสวรรค์ของนักเรียนทุกคนในโรงเรียนส่งเสียงลั่นไปทั่วบริเวณไฮสคูลใหญ่แห่งนี้ ฮาร์โมนี่ ไฮสคูล
“น้ำ! น้ำ! ตื่นเร็ว หมดคาบแล้วนะ” เสียงลุกรี้ลุกลนของเพื่อนสนิททำให้น้ำ หญิงหล่อของไฮสคูล
ได้เงยหน้าจากโต๊ะเรียวที่มีไว้สำหรับเขียนหนังสือแต่เธอกลับเอาใช้แอบนอนในคาบอยู่บ่อยๆ
“อืม…หมดคาบแล้วเหรอเนี่ย?!” เสียงเข้มถูกเอ่ยออกจากปากอันเรียวบางของเธอก่อนที่จะใช้มือขยี้ตาเบาๆ
“เฮ้อ! แกก็มัวแต่หลับ เรียนก็ไม่เรียน งานการก็ไม่ทำ ทุกวันนี้แกจะมาเรียนเพื่อ? ถ้าไม่เรียน นู่น!ออกไปอยู่บ้านนู่น ชิส์” เสียงสวดของเพื่อนสนิทอย่างปุ๊ปเฟ่ มีให้ฟังกันอย่างนี้แทบทุกวัน แต่น้ำนิ่งกลับเงียบและไม่เคยจะเก็บใส่ใจและทำตัวเหลวแหลกอย่างนี้อยู่ทุกวัน เช่นกัน
เสียงอื้ออึง ! จากนักเรียนนับพันทั้งหญิงทั้งชาย เดินกันไปทั่ว วุ่นวายแทบมองหาใครไม่เจอ นั่นแหละคือโรงอาหารใหญ่ใจกลางไฮสคูลของเรา เราทั้งคู่ก้าวเข้าไปในที่แห่งนี้ก่อนที่จะเข้าไปนั่งโต๊ะประจำที่ไม่เคยมีใครกล้ามานั่งโต๊ะยาวตัวนี้ “โต๊ะประจำกลุ่ม Blueblood”
“วันนี้มาเร็วกว่าปกติอีกนะ!” เสียงเข้มที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ทั้งคู่ต่างหันไปมอง
“ก็มาปกตินี่!นายต่างหากที่มาช้าเองน่ะ!”ปุ๊ปเฟ่ เอ่ยขึ้นพรางจ้องหน้าเพื่อนที่อยู่ข้างหน้าตัวเองด้วย
“เหอะๆ โทษที” คนร่างสูงได้แต่หัวเราะแก้เก้อให้กับตัวเองเบาๆ
“Blueblood” กลุ่มนักเรียนที่ล้วนแต่รวมคนหน้าตาดีและชาติตระกูลดีของฮาร์โมนี่ ไฮสคูลเอาไว้ จนที่หมายปอง ทั้งหนุ่มสาวในฮาร์โมนี่ ไฮสคูล และอีกอย่าง Blueblood ก็เป็นสัญลักษณ์ประจำไฮสคูลอีกด้วย
พวกเขาเป็นกันเองและเฮฮามาก เดิมที
ออทัม ลูกชายเจ้าของกิจการชื่อดังอันดับต้นๆในประเทศไทย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปนิด ขี้เล่นไปหน่อย แต่กลับไม่ทำให้สาวๆหยุดรุมเร้าได้เลย
คนที่สอง ปุ๊ปเฟ่ สาวสวย เดือนของฮาร์โมนี่ ไฮสคูล เป็นทั้งลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของท่านรองผู้อำนวยการ จึงไม่มีใครกล้าขัดเธอเลย จึงทำให้ติดนิสัยเอาแต่ใจไปหน่อยแต่เธอก็ ไม่ใช่คนหยิ่งอะไรที่ไหน และประกอบด้วยความสวย รวย จึงโดนใจชายหลายๆคนในไฮสคูล ทีเดียวล่ะ
ต่อมาคนสุดท้าย น้ำนิ่ง สาวหล่อของไฮสคูล….แต่ก่อนเธอเป็นคนที่น่ารักมากเลยล่ะ แต่ไม่ใช่ว่าตอนนี้จะไม่น่ารักนะ แต่ตอนนี้เธอทำตัวเย็นชา แถมไม่สนใจอะไรในชีวิตยิ่งกว่าคนไร้วิญญาณเสียอีก…
“เพราะอะไรจึงทำให้เธอเป็นแบบนั้นล่ะ?”
“นั่นไง! ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวนะหมอนอิงที่ถามแบบนี้ แต่ไม่มีใครรู้คำตอบที่แน่ชัดหรอก คงไม่มีใครกล้าถามหลอกเธอนิ่งเหมือนชื่อซะขนาดนั้น”
อินวา เพื่อนสาวแสนเมาส์ของฉันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฉันจ้องกลุ่มนักเรียนกลุ่มตรงหน้าเอาเป็นเอาตาย --*
ใครล่ะที่ไม่สนใจพวกเขา เพราะพวกเขาล้วนแต่หล่อสวยซะขนาดนั้น
“ฮึ! แต่คนอย่างอินวา จะมีอะไรที่ไม่รู้ล่ะ เมื่อปีที่แล้วน่ะ! กลุ่ม Blueblood น่ะไม่ได้มีกันแค่ 3 คนหรอกแต่มี4คนต่างหาก ” เมื่ออินวาพูดจบฉันก็เงียบพลางตั้งใจฟังเธอพูด เหมือนเธอจะรู้ว่าฉันกำลังตั้งใจฟังอย่างจริงจังเธอจึงลงมือเล่าต่อ
“อีกคนหนึ่งชื่อว่า…ดาร์ก ” อินวาเหมือนตั้งใจจะหยุดชื่อนี้ไว้เพื่อให้ฉันได้ลืมหายใจสินะ!
“นั่น!ๆๆๆ ยัยอินวาแกโม้อะไรให้หมอนอิงฟังอีกล่ะ?” ซีฟู้ดเพื่ออีกคนที่เดินเข้ามาหาเราสองคนพร้อมกับแก้วน้ำใหญ่ๆสามใบด้วยกัน
“อย่าไปเชื่อยัยนี่มากนะอิงยัยเนี่ยโม้ชัดๆ”ซีฟู้ดเพื่อนซี้ของฉันพูดขึ้นทำให้ฉันหัวเราะไปกับท่าทางตลกของเธอด้วย
“ยัยปลาหมึก!แกไม่เชื่อที่ฉันพูดก็อย่าพูดแบบนั้นเชียวนะ นี่มันข่าววงในแทบจะไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องแบบนี้กับ Blueblood น่ะ!” อินวาเถียงขึ้น จนซีฟู้ดอดไม่ได้ที่จะแกล้งต่อ จนทำให้ฉันหัวเราะกับพวกท่าทางน่ารักของพวกเธอแบบนั้น แต่ในตอนนี้ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ดาร์ก คือใครกันนะ?!
“ฮัลโหล ยัยอิงเป็นยังไงบ้างกับการเรียนอาทิตย์แรกน่ะ” เสียงแหลมที่ดังผ่านโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กๆพอดีมือ พี่สาวของฉัน ใบหมอน
“ก็ดีอ่ะ!” ฉันพูดแก้เซง
“ให้เดานะแกคงมีเพื่อนไม่เกิน สองคนเป็นแน่ และอีกอย่างเพื่อนแกไปเจอ แกหกล้มอยู่หน้าห้องก็เลยยอมคบด้วย” ให้ตายเถอะเป็นหมอดูไปเลยดีกว่าไหม?
“ก็มันแค่อาทิตย์แรกนี่นา~และอีกอย่างไม่ใช่อย่างที่พี่ว่าซักหน่อย”
“อาทิตย์แรกแกน่าจะมีเพื่อนได้ซักครึ่งไฮสูลได้เลยนะ” พี่ฉันว่าเบาๆ
“ใครจะไปเหมือนพี่ล่ะ” ฉันเถียงออกไปเบาๆเช่นกัน
“เชอะ!แกเท่านี้ก่อนนะแม่เรียกไปทานข้าวแล้วล่ะ”
“อื้ม! ฝากบอกพ่อแม่ด้วยว่าคิดถึงนะ” ฉันพูดตอบออกไปก่อนที่ยัยนั่นจะตัดสายทิ้ง
“อืมจะบอกให้ บายนะ” เมื่อเธอพูดจบก็กดสายทิ้งเลยทันที
ใบหหมอนเป็นพี่สาวคนเดียวของฉัน เธอค่อนข้างจะเปรี๊ยวไปหน่อยตาประสาวัยรุ่น สมัยนี้
เราทั้งคู่แทบไม่เหมือนกันซักนิด ยัยนั่นทั้งสวย ทั้งเก่ง ไม่เหมือนฉันมีดีที่ซุ่มซ่ามไปวันๆแบบนี้ ฉันเพิ่งย้ายมากรุงเทพเมื่อเดือนที่แล้ว เดิมทีฉันอยู่กับครอบครัวที่ลอนดอล ที่จริงครอบครัวของฉันเป็นสัญชาติไทยทุกคนนะแต่เราไปทำธุรกิจเล็กอยู่ที่นั่น
สาหตุที่ย้ายมาที่นี่คือว่า คุณป้าของฉันสุขภาพไม่ค่อยดี แถมคุณลุงก็เพิ่งเสียไปปีที่แล้ว และเหมือนว่าท่านมีลูกชายคนหนึ่งอยู่ เหมือนกันแต่ตั้งแต่ที่ฉันมาอยู่จะแทบเดือนอยู่แล้วก็ไม่ได้เห็นหน้าคร่าตาเขาเลยนะ
วันแรกที่ก้าวเข้ามาในไฮสคูลฉันก็ก่อเรื่องไว้แล้วด้วยซ้ำ เรื่องที่ทำใหฉันมีเป็นเพื่อนกับยัยอินวาและยัยซีฟู้ดสาเหตุมาจาก….
โครม! !!!
“ว้าย!เธอ เธอเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย!”
ฉันเงยหน้ายิ้มแห้งๆปนส่งสายตาเว้าวอนให้อาจารย์แก่ๆที่ใส่แว่นตาหนาเตอะตรงหน้า ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาประครองฉันลุกเบา
“ไม่เป็นไรค่ะ…คือหนูไปหาห้องเรียน พอเจอแล้วจึงรีบวิ่งมากลัวไม่ทันน่ะค่ะ --*”
ฉันพูดแก้ตัวก่อนที่จะปัดฝุ่นออกจากกระโปรงที่ใส่อยู่เบาๆ
“เอาล่ะๆ ถือว่าเธอเป็นนักเรียนใหม่ วันนี้เลยไม่เอาผิดอะไรงั้น!มาแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักก่อนก็แล้วกัน ”
อาจารย์ที่อยู่ตรงหน้าพูดก่อนที่จะเดินออกห่างๆฉันยังกะกลัวเชื้อโรค แง่ง!เดี๋ยวจะกัดให้เชื้อโรคเข้าจริงๆเลยด้วยชิ!
“สวัสดีค่ะ!ทุกคน ฉันชื่ออิงไหม ภัครภิรมณ์ ชื่อเล่นหมอนอิง เรียกสั้นๆว่าอิงก็ได้…”
ฉันพูดแนะนำตัวให้เพื่อนๆใหม่ตามที่อาจารย์สั่ง ทำไมเงียบฟังฉันจัง!บางคนก็ใจจดใจจ่อฟัง บางคนยังหัวเราะเรื่องเมื่อกี้อยู่ น่าอายชะมัด มาวันแรกก็ทำเรื่องอับอายแล้วไงยัยอิง --*
“เอาล่ะ!เธอไปนั่งโต๊ะที่ว่างๆนั่นไป” อาจารย์ว่าก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปนั่งตามที่เธอชี้มา
“เฮ้!สวัสดี อิง” เสียงสดใสโต๊ะข้างๆเอ่ยทัก ฉันจึงยิ้มให้กับเธอ
“จร๊า เธอชื่ออะไรเหรอ?”
“ฉันอินวา ส่วยยัยที่ทำหน้าเบื่อโลกนี่ ซีฟู้ด”
“^ .^ ยินดีที่ได้รั้กเธอ ทั้งสองคนอีกครั้งนะ” ฉันพูดกับเธอทั้งสองหลังจากคนที่ชื่อซีฟู้ดตบกบาลอินวาเบาๆ
“^ O ^”>> อินวา
“^- ^” >> ซีฟู้ด
นั่นแหละคือจุดเริ่มเรื่องที่ทำให้ฉันมาเป็นเพื่อนสนิทกับยัยสองคนสุดติ้งต้องแบบนี้!
To be continued....
อย่างแรกที่จะพูด!!! แก้นิยายใหม่เกือบหมด (ตรงไหน) ถ้ามันยังห่วยเหมือนเดิมก็ขออภัยด้วยเถอะค่ะ >,,<
อ้อ!สุดท้าย! หวังว่าจะชอบกันและคอมเม๊ล เป็นกำลังใจให้ไวเตอร์ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนจร๊า *3*
ปล.ถ้าพิมผิดก็ขอประทานอภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเน่อ~!
ความคิดเห็น