คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4
------------------------------กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ออดพักเที่ยง)
ทุกคนลงไปกินข้าวนี่เป็นวันแรกที่นั่งรวมกันหมดทั้งห้อง(10คน)เพราะต้องปรึกษากัน
-----------------------------กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ออดหมดพักเที่ยง)
วันนี้ช่วงบ่ายไม่มีเรียนเพราะต้องทำงานที่ครูสั่ง
ใต้ต้นไม้
(ทำไมรู้สึกดีใจจังเวลาอยู่กับไอนี่:ป็อบคิด)
(ทำไมต้องใจเต้นด้วยเนี่ย:ไอนี่คิด)
“นี่ป็อบนายทำได้แน่นะ”ไอนี่ถาม
“ได้ชิ คนอย่างชั้นทำได้อยู่แล้ว”ป็อบบอก
เวลาผ่านไปพักใหญ่
“อ่ะ ไอนี่ เส็จละ”ป็อบบอก
“เย้ เส็จสะที ถึงเวลาเมาส์แล้ว”ไอนี่บอก
และก็อยู่ในช่วงเวลาเมาส์2คนนี่
ในห้องสมุด
มุมที่1
“นี่นายชั้นไม่อยากมาในห้องสมุดอ่า”มดบ่น
“ไม่ต้องเลยครับ ครูสั่งงานก็ต้องมาทำที่ห้องสมุดสิครับ มาช่วยผมเลือกหนังสือหน่อยสิครับ”จองเบบอก
“เออๆ ก็ได้ๆ”มดตอบ
“ตุบ”เสียงหนังสือหล่น
“มดระวัง”จองเบบอก
“เห้... อุ๊บ”มดกำลังตระโกนแต่ต้องเงียบไปเพราะจองเบดันกระโดนมารับหนังสือแทนทำให้ปากของจองเบประกบปากมด
“ตุบๆๆ”เละหนังสือก็หล่นลงมาเลื่อยๆจนเงียบไป
จองเบค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาพร้อมบอกว่า”ขอโทดครับ”เละก็ลุกขึ้น
“อะ...อืม”มดตอบพลางเขิล (ทำไมชั้นต้องหน้าแดงด้วยวะ แล้วทำไมชั้นต้องยอมมันด้วยวะ:มดคิด)เละก็ลุกขึ้นยืน
(อ๊ากกก ((ขอติดมาจากมดนะท่านผู้อ่าน:จองเบ)) เวลาเขิลนี่น่ารักจัง:จองเบคิด)
“เออ..คือมาช่วยกันเก็บหนังสือดีกว่ามั้ยครับ”จองเบบอก
“อะ..อืม..ดะ..ได้ๆ”มดตอบกระตุกกระตัก
เมื่อเก็บเส็จก็ทำงานกันต่อโดยไม่มีเสียงใครพูดออกมาเลยเพราะจองเบทำงานมดหลับ
มุมที่2
“นี่ๆ ไม่ให้ชั้นช่วยจิงหรอ”ปอนด์ถาม
“จิงสิครับ”โทโมะตอบ
“แน่ใจนะ ไม่ได้คิดแผนชั่วร้ายนะ”ปอนด์ถาม
“-_-^แน่ใจจิงๆครับ ไม่ได้มีแผนไรเลย ใครจะไปแกล้งคนน่ารักได้ละ”โทโมะตอบ
“อะ..อืม กะ..ก็ได้ๆ”ปอนด์ตอบพลางเขิล (ทำไมวันนี้ชั้นต้องเขิลเนี่ย:ปอนด์คิด)
“เป็นไรไปหรอครับ หรือว่าเขิลผม เขิลผมใช่มั้ย น่ารักจัง”โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นปอนด์หน้าแดง
“บะ..บ้า มะ..ไม่ ดะ..ได้ เขิลโว้ย”ปอนด์ตอบพร้อมน่าแดงมากกว่าเดิม
(หุหุ ตอนนี้ออกอาการไป2คู่เละ อ๊ากกกกแต่งเองเขิลเอง:ผู้แต่ง)
มุมที่3
“นี่นาย ชั้นมาตรงนี้ก่อนนะ”แปลนบอก
“อะไรของเทอชั้นต่างหากที่มาก่อน”เขื่อนเถียง
ขณะที่เขื่อนเละแปลนกำลังจะอ้าปากเถียงกันต่อนั้น
เคนตะพูดขึ้นว่า”เอาหน่าแปลนนั่งตงนี้ด้วยกันก็ได้”
“จิงด้วย ไม่เห็นต้องทะเลาะกันเลย”จูนบอก
“ก็ได้ นี่เพราะจูนนะไม่งั้นเทอไม่รอดแน่”เขื่อนบอก
“นะ..นายก็ มะ..ไม่รอดเหมือน กะ..กันเละ”แปลนพูดเสียงสั้น (ทำไมรู้สึกเหมือนน้ำตาคลอเนี่ย:แปลนคิด)
“เออ แปลนผมว่าเราไปเลือกหนังสือกันดีกว่า”เคนตะบอกพร้อมดึงแปลนออกมา
---------------------------------------------------------------
เรื่องนี้แต่งไว้นานละ
อาจจะให้ดีขึ้นตงตอนหลังๆน๊า
เพราะตอนนี้แต่งล่วงหน้าไปถึงตอนที่21แล้ว
ฝากติชมต่อด้วยน๊า
ความคิดเห็น